Morgunblaðið - 20.12.2012, Blaðsíða 31

Ég á mér draum um lítið ljóð
sem lýsir því sem fegurst er.
Og þótt ég geti ei ort þann óð
þá er hann til í brjósti mér.
Ég á mér draum um unga menn
sem enginn blettur fellur á.
Og þótt ég hafi ei hitt þá enn
ég hlakka til að finna þá.
(Guðmundur Ingi Kristjánsson.)
Ekki óraði okkur fyrir því að
símtal til okkar að morgni til fyr-
ir þremur vikum myndi snúast
um slys sem hefði svo djúp áhrif
á okkur. Það veit enginn sinn
endastað þegar farið er út að
morgni. Hinn venjulegi dagur
umbreyttist í sorgardag. Guð-
mundur var í sinni venjubundnu
morgungöngu þegar slysið varð.
Við Anna kynntumst Guð-
mundi þegar hann kom inn í líf
okkar sem verðandi tengdafaðir
yngri sonar okkar, rólegur, yf-
irvegaður og hafði sig lítt í
frammi. Við áttum ýmislegt sam-
eiginlegt, hann hafði áður verið
starfsmaður Meitilsins hf. í Þor-
lákshöfn á sama tíma og ég vann
við skipasmíðar hjá Bátanaust
hf. í Reykjavík en við unnum
mikið fyrir Meitilinn. Ekki
kynntist ég Guðmundi þá þó að
efalaust hafi hann heimsótt okk-
ur í dráttarbrautina. Við þekkt-
um sömu mennina og rifjuðum
upp gamla tíma sem var okkur
ómetanlegt.
Við vorum guðfeður Stefáns
Inga, sonar Dóru og Sigga Elv-
ars, leiddum þau upp að altarinu
þegar þau giftu sig og studdum
þau sameiginlega í einu og öllu
sem þau gerðu. Það var yndis-
legur dagur sem aldrei gleymist.
Guðmundur var hjartahlýr
maður og góður og vildi öllum
allt gott gera.
Nú þarf að venjast því að
hann er ekki lengur með þegar
eitthvað er um að vera í fjöl-
skyldunni. Honum var mjög um-
hugað um dætur sínar og fjöl-
skyldur þeirra og var í góðu
sambandi við þær.
Í erfiðri sjúkralegu voru dæt-
ur og tengdasynir á sólarhrings-
vakt og sýndu þar hvers virði
hann var þeim. Við söknum góðs
og trausts vinar og vottum Haf-
dísi, dætrum og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúð.
Megi guð fylgja ykkur.
Anna og Sigurður (Siggi).
Það er gömul saga og ný að
slys gera ekki boð á undan sér.
Skref stigið og ekkert er eins á
eftir. Í dag kveðjum við Guð-
mund Sigurðsson, sem lést af
völdum áverka sem hann hlaut í
hörmulegu umferðarslysi.
Guðmundur ólst upp fyrstu
árin sín í Selvogi, en á þeim tíma
var blómlegt líf í Voginum, búið
á um tíu bæjum og mörg börn á
hverjum bæ. Er útgerð hófst í
Þorlákshöfn um miðja síðustu
öld flutti margt af þessu unga
fólki í Höfnina og svo var með
mæðginin Sigríði og Guðmund.
Sigga gerðist ráðskona hjá
Meitlinum og vann þar nær allan
sinn starfsaldur. Enginn skóli
var í Höfninni á þeim tíma og því
sótt Guðmundur nám sitt í
Hveragerði. Er gagnfræðanámi
lauk fór Guðmundur að vinna í
fiski hjá Meitlinum og starfaði
við það um tíma. En dag nokk-
urn vantaði mann á skrifstofuna
til að reikna laun og vegna eðl-
iskosta Guðmundar var honum
boðið að taka starfið að sér.
Skrifstofustarfið átti vel við Guð-
mund, hann var snöggur að af-
greiða hlutina, skipulagður og
hafði mikla röð og reglu á öllum
pappírum. Á þessu árum voru
mikil umsvif hjá Meitlinum, jafnt
í útgerð báta sem og í fisk-
vinnslu. Verkefnin hlóðust á
Guðmund og fyrr en varði varð
hann gerður að skrifstofustjóra
og þann starfa hafði hann með
höndum í um aldarfjórðung.
Guðmundur var stakur reglu-
maður og lét á þessum árum
einnig til sín taka í félagsmálum,
hann sat m.a. í stjórn Ábyrgðar,
SÁÁ á Sogni og FÍB. Guðmund-
ur hafði einnig brennandi áhuga
á öllu sem laut að framförum og
uppbyggingu Þorlákshafnar. Á
þessum árum starfaði undirrit-
aður að sveitarstjórnarmálum
og er óhætt að segja að betri
bandamann var vart hægt að
hugsa sér. Guðmundur var
fréttaritari hjá RÚV í mörg ár
og var duglegur að segja fréttir
frá Þorlákshöfn. Vegamál voru
honum einnig mjög hugleikin og
lagði hann mikið á sig til að
vekja athygli á hve Þorlákshafn-
ar- og Þrengslavegir væru
slæmir. Margar ferðir voru
einnig farnar suður til að vekja
athygli á að úrbóta væri þörf.
Mér er ein ferð sérstaklega
minnisstæð, en þá gengum við á
fund Eggerts Haukdal, alþing-
ismanns og stjórnarformanns
Byggðastofnunar, og á þeim
fundi skýrði Eggert okkur frá
því að búið væri að tryggja fjár-
magn til að malbika Þrengsla-
veg.
Það má segja að lífið hafi leik-
ið við Guðmund á þessum árum,
þau Hafdís felldu hugi saman og
hófu búskap og eignuðust þrjár
dætur. Þau reistu sér nýtt hús
og Guðmundur naut sín í starfi
og félagsmálum. En ekkert varir
að eilífu og það varð mikil breyt-
ing á högum Guðmundar er út-
gerð Meitilsins dróst saman og
svo fór að þau hjón tóku sig upp
ásamt dætrum sínum og fluttu
suður. Guðmundur bar sig ávallt
vel og var mikið snyrtimenni.
Hann hafði mikinn áhuga á þjóð-
málum og var vanur að hringja
reglulega og samtalið hófst á
orðunum: „Hvað segir þú,
hvernig líst þér á …? Ég mun
sakna þess mikið að Guðmundur
hringi ekki framar, það sem var
er breytt. Við Birna vottum Haf-
dísi, Helgu, Halldóru, Sigrúnu
og fjölskyldum þeirra okkar
dýpstu samúð. Blessuð sé minn-
ing Guðmundar Sigurðssonar.
Þorsteinn Garðarsson.
Öflugur og góður liðsmaður
Félags íslenskra bifreiðaeig-
enda, Guðmundur Sigurðsson,
er fallinn frá. Stjórn og starfs-
fólk FÍB vottar aðstandendum
hans og ástvinum samúð. Guð-
mundur átti lengi sæti í stjórn
FÍB og vann af skilningi og vel-
vilja að hagsmunum bifreiðaeig-
enda.
Guðmundur var einn af mátt-
arstólpum Þorlákshafnar og var
um langt skeið skrifstofustjóri
útgerðarfélagsins Meitilsins sem
var stærsta fyrirtæki bæjarins
allt frá því að það tók til starfa í
ársbyrjun 1950. Umfangsmikil
starfsemi Meitilsins, gerði Þor-
lákshöfn að öflugum útgerð-
arbæ. Og þar tók Guðmundur
virkan þátt.
Guðmundur var framsýnn
maður og skildi vel nauðsyn
góðra samgangna fyrir sinn
heimabæ og hérað og lands-
menn alla. Hann fann þessum
áhuga sínum farveg með virkri
þátttöku í félagsstarfi og bar-
áttumálum FÍB. Hann var öfl-
ugur talsmaður þess að núver-
andi Þrengslavegur var lagður
auk fleiri vega- og samgöngu-
bóta. Um það leyti sem baráttan
fyrir akfærum Þrengslavegi stóð
var Guðmundur umboðsmaður
FÍB í Þorlákshöfn. Hann var
stjórnarmaður á þriðja áratug í
FÍB.
Eftir að Guðmundur var
hættur stjórnarsetu skildi ekki
leiðir hans og FÍB, síður en svo.
Eftir að breytingar höfðu orðið á
eignarhaldi Meitilsins og Guð-
mundur lét af störfum sem
skrifstofustjóri þar, fluttist hann
til höfuðborgarinnar og var þá
sem fyrr mikill aufúsugestur á
starfsstöð FÍB í Borgartúninu
og síðan á Skúlagötunni, ætíð
ráðhollur og velviljaður.
Blessuð veri minning Guð-
mundar Sigurðssonar.
F.h. stjórnar og starfsfólks
FÍB,
Runólfur Ólafsson.
MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. DESEMBER 2012
✝ Adólf Adólfssonfæddist í Ólafs-
vík 4. janúar 1942.
Hann lést á krabba-
meinsdeild Land-
spítalans 10. desem-
ber 2012.
Hann var sonur
hjónanna Adólfs Ás-
björnssonar, f. 27.
október 1910, d. 13.
febrúar 1942, og
Sólborgar Huldu
Þórðardóttur, f. 28. júní 1914, d.
13. júní 2009. Systkini Adólfs
voru Guðríður, f. og d. 1936,
Ragnheiður, f. og d. 1937, og
Þórður Marteinn, f. 1938. Hálf-
systir Adólfs er Kolbrún Karls-
dóttir, f. 1944. Adólf ólst upp í
Reykjavík hjá föðurforeldrum
sínum þeim Ragnheiði Eyjólfs-
dóttur og Ásbirni Eggertssyni og
eftir lát þeirra hjá frænku sinni,
Ragnheiði Ásbjörgu Guðjóns-
dóttur, f. 28. nóvember 1923, d.
þeirra eru Saga Guðrún, Arney
Vaka og Kjartan Bragi.
Adólf lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík ár-
ið 1962, prófi í lögfræði frá Há-
skóla Íslands 1971 og fékk rétt-
indi sem héraðsdómslögmaður
árið 1975. Adólf starfaði hjá bæj-
arfógetanum á Húsavík ásamt
sýslumanninum í Þingeyj-
arsýslum á árunum 1972-1985.
Frá árinu 1986-1990 starfaði
hann sem bæjarfógeti í Bolung-
arvík og sem héraðsdómari Vest-
fjarða frá 1990-1991. Frá 1991-
2008 starfaði hann við firmaskrá
og í þinglýsingardeild hjá Sýslu-
manninum í Reykjavík. Adólf
starfaði lengi innan Skátahreyf-
ingarinnar, í Reykjavík með
skátafélaginu Landnemum og á
Húsavík með skátafélaginu Vík-
ingi. Einnig var hann virkur í
starfi Lions-hreyfingarinnar
bæði á Húsavík og Bolungarvík,
auk þess sem hann gegndi ýms-
um öðrum trúnaðarstörfum.
Útför Adólfs fer fram frá Nes-
kirkju í dag, 20. desember 2012,
kl. 13.
4. nóvember 2012.
Hinn 14. sept-
ember 1966 kvænt-
ist Adólf eftirlifandi
eiginkonu sinni, Mo-
niku Magnúsdóttur,
f. 11. nóvember
1942. Foreldrar
hennar voru Magn-
ús Már Lárusson og
María Guðmunds-
dóttir. Börn Adólfs
og Moniku eru: 1)
Ragnheiður María, f. 11. júlí 1967,
gift Brynjari Guðbjartssyni, börn
þeirra eru Iðunn og Ari, 2) Magn-
ús Már, f. 9. mars 1970, kvæntur
Guðrúnu Jónsdóttur og börn
þeirra eru Óttar Már og Ólöf, 3)
Steinunn Adólfsdóttir, f. 7. nóv-
ember 1972, í sambúð með Valde-
mari Sæberg Valdemarssyni,
þeirra börn eru Ída María og Ern-
ir Varg, 4) Soffía Adólfsdóttir, f.
3. október 1983, í sambúð með
Ólafi Sverri Kjartanssyni, börn
Blátt lítið blóm eitt er,
ber nafnið: Gleymdu ei mér.
Væri ég fleygur fugl
flygi ég til þín.
Svo mína sálu nú
sigraða hefur þú,
engu ég unna má
öðru en þér.
(Þýsk þjóðvísa)
Okkur fannst gott að skríða upp í
afafang og gera krossgátur, horfa á
sjónvarpið og bara kúra og knúsa
hann afa. Okkur fannst afi ótrúlega
duglegur að tálga og skera út og
okkur finnst gaman að eiga hluti
sem hann bjó til handa okkur. Afi
var mjög skemmtilegur og við mun-
um sakna elsku afa mjög mikið.
Saga Guðrún, Arney Vaka og
Kjartan Bragi.
Ég man eftir afa í Hamrahlíð og
ég man eftir afa á Birkimel. Afi í
Hamrahlíð opnaði bílhurðina fyrir
afastelpunni sinni og tók iðulega á
móti henni með orðunum: „Góðan
daginn, sagði gæinn, þegar það
sprakk í honum maginn. Hann
sagði ekki fleira þann daginn.“
Hann bjó til bíla og bílskúra úr soð-
inni ýsu og kartöflum með smjöri.
Sá afi færði eitt sinn hjónarúm á
milli veggja svo afastelpan gæti
horft á barnaefnið og kúrt undir
sæng á sama tíma.
Afi á Birkimel sagði svipaða
sögu. Hann kenndi mér að drekka
kaffi og ráða krossgátur. Að gista
hjá honum þýddi undantekninga-
laust að rennt var eftir rjómaís. Nú
síðast var það stelpuskottan sem
færði honum ís með heitri súkku-
laðisósu.
Hávaxni afi minn sem ilmaði svo
vel. Bókmenntaafi. Unglingsstelp-
an lærði að hringja í hann þegar
hún gat ómögulega munað hver
sagði hvað í Gunnlaugs-sögu. Afi
sem sagði stundum svo skrýtna
hluti sem hægt var að hlæja að.
Með húmorinn í lagi.
Afi sem safnaði pennum og
klæddist skyrtu með brjóstvasa
fulla af skriffærum. Það sem hann
gat þulið upp af vísum og kvæðum
þegar barnabarnið uppgötvaði
ljóðaáhugann sinn. Áttum þetta
saman. Afi sem gladdist og bauð
mér að vera hjá þeim ömmu eins
lengi og ég vildi þegar þar að kom.
Hann sem gaf mér Sturlungu, út-
stæð eyru og vísnabók eftir Káin.
Afi sem gerði heiðarlega tilraun til
þess að kenna mér að borða hamsa-
tólg með nætursöltuðum fiski en
hafði ekki erindi sem erfiði.
Afi minn í öllu sínu veldi var ynd-
islegur maður sem naut sín sjaldan
betur en umkringdur sínu fólki. Ég
á fátt annað en ljúfar minningar um
hann og er óendanlega glöð að hafa
búið með þeim ömmu síðustu mán-
uði.
Iðunn Brynjarsdóttir.
Fjögur bekkjarsystkin úr 6-C
sem útskrifuðust úr MR vorið 1962
eru fallin frá. Núna síðast er það
Adólf Adólfsson. Við vorum fimm
strákar í bekknum, Adólf, við tveir
sem skrifum þessa grein, Guð-
mundur M. Jóhannesson læknir, en
hann er látinn, og Sverrir Haukur
Gunnlaugsson sendiherra.
Margs er að minnast frá verunni
í MR í kringum 1960. Oft var gaman
í tímum og einnig utan skólans.
Briddskvöldin urðu mörg eftir-
minnileg. Og margt er minnisstætt
úr fimmtabekkjarferðalaginu til
Akureyrar og Húsavíkur. Samlest-
ur Einars og Adda á níundu hæð
stórhýsis í Sólheimum þar sem
hann bjó hjá Ragnheiði Guðjóns-
dóttur, fóstru sinni, lifir í minning-
unni. Blessuð sé minning Ragnheið-
ar.
Einnig koma upp í hugann minn-
ingar um sumarvinnu við málningu
hjá Ingþóri Haraldssyni en þar voru
m.a. Adólf, Einar og Guðmundur.
Nokkru eftir að Adólf útskrifað-
ist úr lögfræðinámi fluttist hann
með fjölskyldu sinni til Húsavíkur
og var fulltrúi sýslumanns. Þar voru
þau í fimmtán ár og fluttust þaðan
til Bolungarvíkur. Loks endaði
hann starfsferilinn við embætti
sýslumannsins í Reykjavík.
Kynnin voru fremur lausleg með-
an Adólf og eiginkona hans, Monika
Magnúsdóttir, bjuggu úti á landi og
af ýmsum ástæðum jukust þau lítið
eftir að þau fluttust aftur á mölina.
Alltaf var ætlunin að bæta úr skák.
En þannig vill stundum fara.
Við sendum Moniku, börnum,
tengdabörnum og barnabörnum
samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing Adólfs Adólfssonar.
Björn Baldursson.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að kynnast og starfa með Adólfi í
hartnær tvo áratugi, um örstutt
skeið hjá borgarfógetanum i
Reykjavík og síðan hjá sýslumann-
inum í Reykjavík uns við létum báð-
ir þar af störfum árið 2008. Þegar
við hittumst fyrst hafði ég lokið
lagaprófi fyrir nokkrum misserum
en hann hafði a.m.k. 20 ára reynslu
sem dómarafulltrúi, í mörg ár á
Húsavík og síðar bæjarfógeti á Bol-
ungarvík.
Adólf var einstakur maður, þægi-
legur í umgengni, húmoristi, vinnu-
samur, sanngjarn og úrræðagóður.
Þessir góðu eiginleikar Adólfs nýtt-
ust honum vel í starfi. Hann mætti
gjarnan fyrstur að morgni og iðu-
lega byrjaður á tímafreku og
kannski leiðinlegu verki þegjandi og
hljóðalaust. Í kosningavinnu við ut-
ankjörfundarkosningar naut hann
sín sérstaklega vel. Hann var kapp-
samur sem oft var nauðsyn og hafði
yfirsýn yfir allt. Oft hugsaði ég með
mér hversu gott væri að eiga hann
sem samstarfsmann.
Aldrei varð okkur sundurorða
þann tíma sem við unnum saman.
Adólf var mikill fjölskyldumaður
og heimakær og stoltur af fjöl-
skyldu sinni. Því miður höfðum við
ekki samband eftir að leiðir skildi
hjá sýslumanninum eins og gengur
en leiðir okkar lágu engu að síður
saman annað veifið í vesturborginni.
Á leiðum okkar fyrir örfáum vikum
fékk ég síðasta faðmlagið frá hon-
um.
Blessuð sé minning Adólfs
Adólfssonar. Eiginkonu hans og
fjölskyldu sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur.
Þórir Hallgrímsson.
Þá er öðlingurinn Adólf Adólfs-
son fallinn frá. Hann hafði unnið
hjá Sýslumanninum í Reykjavík
(áður Borgarfógetaembættið í
Reykjavík) sem lögfræðingur í um
16 ár þegar hann lét af störfum í
apríl 2008. Við sem unnum með
honum minnumst hans með sökn-
uði og þakklæti fyrir velvilja og vin-
samlegt viðmót til samstarfsfólks.
Gott var að leita til hans og tók
hann jákvætt við öllum fyrirspurn-
um jafnt frá samstarfsfólki sínu
sem viðskiptavinum embættisins.
Hann vildi leysa úr þeim vanda-
málum sem upp komu í vinnunni
fljótt og greiðlega. Hann naut þess
sérstaklega að vinna við utankjör-
fundarkosningarnar og var gaman
að fylgjast með honum í þeim störf-
um. Á þessu ári höfum við kvatt tvo
fyrrverandi samstarfsmenn okkar
sem áttu vel saman, þau Erlu og
Adólf.
Þegar Adólf lét af störfum fékk
hann eftirfarandi kveðju frá okkur
samstarfsfólki sem honum þótti
vænt um:
Hann Adólf er engum líkur
annar finnst ekki slíkur.
Þegar hann frá okkur fer
góður og gæskuríkur
gjöfum að okkur víkur
hvenær og hvar sem er.
Eftirsjá er að honum
einkum hjá samstarfskonum
því hann fara varð.
Þótt sakni hans allir, þá vonum
því Ísland á gnótt af sonum
að annar fylli hans skarð.
Starfsfólk þinglýsingardeildar
sendir Moniku og fjölskyldu Adólfs
innilegar samúðarkveðjur.
F.h. fyrrverandi samstarfsfólks,
Eva H. Þorkelsdóttir og
Bergþóra Sigmundsdóttir.
Adólf Adólfsson
24 tíma vakt
Sími 551 3485
Davíð H. Ósvaldsson S: 896 8284 Óli Pétur Friðþjófsson S: 892 8947
ÞEKKING–REYNSLA–ALÚÐ
ÚTFA
RARÞJÓNUSTA
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi, langafi og langalangafi,
JÓN M. JÓNSSON,
Hvítanesi,
Vestur- Landeyjum,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Lundi á Hellu
sunnudaginn 16. desember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ásta Helgadóttir,
dætur og tengdasynir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
✝
Eiginkona mín, móðir og tengdamóðir,
ÓLÖF DÓMHILDUR JÓHANNSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1a,
lést á hjartadeild Landspítala þriðjudaginn
18. desember.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Guðmundur Sigurðsson,
Aldís Unnur Guðmundsdóttir, Jörgen L. Pind,
Jóhann Þ. Guðmundsson, Þórunn Ólafsdóttir,
Ólafur Ó. Guðmundsson, Sigríður Eyjólfsdóttir.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HRÓÐMAR MARGEIRSSON,
Ögmundarstöðum,
Skagafirði,
andaðist á Heilbrigðisstofnuninni Sauðárkróki
fimmtudaginn 13. desember.
Útför hans verður gerð frá Sauðárkrókskirkju
föstudaginn 21. desember klukkan 14.00.
Jarðsett verður að Reynistað.
Sigríður Hróðmarsdóttir, Guðmundur Kr. Eydal,
Jón Margeir Hróðmarsson, María Jónsdóttir,
Hróðmar G. Eydal, Ríkey G. Eydal,
Urður Jónsdóttir, Hörn Jónsdóttir.