Morgunblaðið - Sunnudagur - 09.12.2012, Qupperneq 16

*Eþíópía er magnað land en þangað fór ljósmyndarinn Óli Haukur Mýrdal í haust »18Ferðalög og flakk
Kuldinn í London er farinn að bíta mann inn að beini hvort
sem maður dvelur innanhúss eða utandyra.
En um leið birtir til, því það er kominn desember, og kalt
andrúmsloftið ber með sér sætan ilm og jólaspennu.
Glitta fer einnig í jólaljós og skreytingar um allt.
Flestar breiðgötur borgarinnar iða fyrir jólin eins og reynd-
ar flesta daga ársins. En nú er fólk í öðrum gír og augljóslega
farið að leita gjafa fyrir ástvini. Snemma í desember má einnig
sjá pör, vini eða fjölskyldur bera á milli sín jólatré, komandi af
einhverjum jólamarkaðinum. Þá fara menn að kynda undir
kötlum með jólaglöggi á öllum helstu hverfisbörum og vinir
hittast eftir kalda vinnudaga og sjúga í sig jólastemn-
inguna … og auðvitað glöggið. Fátt jafnast á við London á að-
ventunni.
Helga Ósk Hlynsdóttir skóhönnuður.
Helga Ósk ásamt ásamt Jónasi
Oddi Jónassyni, kærastanum sínum. Jólaglögg á aðventunni
Helga Ósk
í London.
PÓSTKORT F
RÁ LONDON
Óslóartré má finnaá Trafalgartorgi í
London.
Þegar Jakob Ómarsson heimsótti Fídjieyjar lenti hann ævintýrumsem hverfa honum aldrei úr minni. „Við vorum á ferð til Para-dísareyjar sem er ein Fídjieyja. Sú ferð átti fyrir fram ekki aðvera erfið. En þá þekktum við ekki orðatiltæki innfæddra sem er
„Fiji time“. Það þýðir í raun að Fídjieyjabúar skynja ekki tíma á sama hátt
og flestir aðrir og hlutirnir gerast bara þegar þeim hentar,“ segir Jakob.
Ferðin byrjaði á 13 tíma siglingu. „Báturinn var sennilega frá 1950. Við
gistum í honum eina nótt með kakkalökkunum og þegar í land var komið
tók við tveggja tíma ferð með gamalli rútu. Áður en við fórum úr henni í
annan bát var farangursgeymslan tæmd eins og eðlilegt er. En það sem
var sérstakt í þessu tilviki var að með í för var geit sem spratt skyndilega
fram úr farangursgeymslunni. Báturinn, sem er á meðfylgjandi mynd, ætti
kannski að rúma 12 manns. Þegar ég kom í hann voru um átta í honum
auk geitarinnar.
Fljótlega er okkur tilkynnt að við þurfum að kom við á eyju til að
sækja heilan bæ sem var á leið í jarðarför. Ég hugsaði með sjálfum mér
að þetta hlyti að vera fámennur bær því ekki kæmust mikið fleiri í bátinn.
Það reyndist rangt og í bátinn mættu um 50 manns. Einhvern náðum við
að koma okkur öllum fyrir með því að standa í bátnum auk þess sem
margir stóðu á þakinu. Geitin líka. Þegar á leiðarenda var komið heyri ég
nafn mitt kallað og gef mig fram. Þá var þar kominn slökkvibíll bæjarins til
að keyra okkur á næstu höfn. Ástæðan var sú að maðurinn sem hafði
gefið okkur leiðbeiningar á farfuglaheimilinu sem við vorum á hafði beðið
mann um að koma að sækja okkur. Eðlilega var slökkvibíll bæjarins nýttur
til verksins.
Næsta tók við ferð síðasta spölinn á árabát og ég viðurkenni fúslega að
ég var smeykur í þessari ferð enda komið myrkur. En sá ótti breyttist
fljótlega í undrun. Umhverfis okkur tók sjórinn að lýsa upp myrkrið. Við
horfðum á þessa sýn agndofa og skildum ekkert í þessu en fengum fljót-
lega þá útskýringu að þörungarnir bregðast við með þessum hætti þegar
þeir komast í snertingu við bátinn. Þessu mun ég aldrei gleyma og gerði
það sem á undan var gengið vel þess virði,“ segir Jakob.
JAKOB ÓMARSSON FÓR TIL FÍDJIEYJA
Á báti með
heilu þorpi
og geit
JAKOB ÓMARSSON ÁTTI ÓGLEYMANLEGA STUND
ÞEGAR HANN FERÐAÐIST UM Á HINUM ÝMSU
FARARSKJÓTUM Á FÍDJIEYJUM.
Viðar Guðjónsson vidar@mbl.is