Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.04.2013, Blaðsíða 14

T
uttugu ár eru frá því
Margrét J. Pálmadóttir
stofnaði Kvennakór
Reykjavíkur sem hún
stjórnaði frá upphafi og
til ársins 1997. Sunnudaginn 7. apríl
verða haldnir hátíðartónleikar í
Hörpu í tilefni afmælis Kvennakórs-
ins. Tónleikarnir nefnast „Frá konu
til konu“ og þar koma fram allir
kórar sem starfað hafa undir
merkjum Kvennakórs Reykjavíkur.
Kórarnir eru Kvennakór Reykjavík-
ur, Vox feminae, Stúlknakór
Reykjavíkur, Léttsveit Reykjavíkur,
Senjorítur og Cantabile sem áður
hétu Gospelsystur.
Margrét Pálmadóttir, sem rekur
söngskólann Domus vox, er einn
þekktasti kórstjóri landsins og
starfandi kórar í dag undir stjórn
hennar eru Cantabile, Vox feminae,
Stúlknakór Reykjavíkur og Aurora.
Margrét er fyrst spurð um það
hvernig Kvennakór Reykjavíkur
hafi orðið til. „Ég er alin upp í kór
Öldutúnsskóla sem þótti einn besti
barnakór landsins og við fórum á
kóramót út um allan heim. Þar
kynntist ég útsetningum sem ein-
göngu voru ætlaðar kvensöngvur-
um. Hugmyndin um Kvennakór
Reykjavíkur varð svo til á sínum
tíma í heitasta nafla miðbæjarins
sem er Kramhúsið. Þar byrjuðum
við nokkrar konur sem vorum í
leikfimi að syngja saman. Upp úr
þessum söng spratt hugmynd um
að gera jafnvel og strákarnir sem
höfðu margra áratuga forskot með
Karlakór Reykjavíkur og Fóst-
bræðrum. Við ákváðum að stofna
kvennakór og auglýstum inntöku-
próf í janúar 1993 og um hundrað
konur sóttu um og komust allar í
kórinn. Við héldum síðan glæsi-
tónleika vorið 1993 þar sem Vigdís
Finnbogadóttir sat á fremsta bekk
með tár í augum yfir flutningi á
Móðir mín í kví kví og Sofðu unga
ástin mín. Ári síðar voru konurnar í
kórnum orðnar 400.
Kvennakór er allt annað hljóð-
færi en karlakór. Íslendingar elska
karlakóra af því þeir eru alþýðu-
hljóðfæri þjóðarinnar. Kvennakórar
hafa gjarnan verið tengdir við víbr-
andi væl í kirkjum. Mig langaði til
að breyta því viðhorfi og Kvenna-
kórinn, og þeir kvennakórar sem
hafa verið stofnaðir í kjölfarið, hafa
glatt mjög marga. Mesta hrósið fæ
ég stundum í Melabúðinni frá fólki
sem hefur komið á tónleikana. Í
fyrra var ég í prófi í ítölsku í Há-
skólanum og þegar ég skilaði gögn-
unum þá sagði kennarinn: Margrét,
mig langar svo til að þakka þér fyr-
ir allt sem þú hefur gefið mér með
tónleikunum þínum. Ég hugsaði
með mér: Þetta var fín einkunn, og
gekk út með kökk í hálsi.“
Segðu mér frá sjálfri þér. Byrj-
aðir þú að syngja um leið og þú
fórst að tala?
„Foreldrar mínir skildu þegar ég
var tveggja og hálfs árs og ég fór
þá til fósturforeldra á Húsavík, Sig-
ríðar Pálsdóttur og föðurbróður
míns Maríusar Héðinssonar, út-
gerðarmanns, en þau voru barnlaus.
Mér er sagt að ég hafi sest í stiga á
heimilinu og gefið frá mér tóna. Ég
fékk samstundis áheyrendur. Ég
þótti hafa góða rödd og tónlistar-
hæfileikarnir fengu að blómstra svo
um munaði hjá fósturforeldrum
mínum.
Ég var mjög hamingjusöm því ég
var einkabarn yndislegrar fóstur-
móður. Sigríður fósturmóðir mín
var ákaflega greind og vel gefin
kona. Hún var au pair hjá Páli Ís-
ólfssyni og lærði hjá honum orgel-
leik og píanóleik. Ég á áritaðar
nótnabækur frá Páli sem ég spila
eftir og börnin mín syngja upp úr
og ég lærði um tíma hjá dóttur
Páls, Þuríði, sem mundi eftir fóstur-
móður minni. Fósturmóðir mín dó
árið 1985 þannig að ég fékk að hafa
hana til 28 ára aldurs.“
Er lík mömmu en með
betri akkeri í lífinu
Hafðirðu samskipti við mömmu
þína?
„Ég vissi af mömmu af því að
hún átti til að banka upp á grátandi
með gjafir. Stundum veit ég til þess
að henni var meinaður aðgangur og
ég skil það að mörgu leyti því þetta
voru flókin mál. Henni var samt alls
ekki haldið frá mér og var boðið
bæði í fermingarveisluna og stúd-
entsveisluna. Sigríður fósturmóður
mín var afskaplega meðvituð um að
okkur bæri að þakka fyrir þessa
blóðmóður því annars hefðum við
ekki verið saman. Þegar ég eltist og
fór í háskóla var mamma flutt til
Ameríku og hafði samband við mig
í gegnum síma. Mamma á fimm
börn með fjórum mönnum. Hún
hefur mjög fallega sál en er flókin
persóna. Ég er lík henni um margt
en munurinn á okkur er helst sá að
ég hef haft betri akkeri í lífinu en
hún og hlotið betri menntun.
Mamma er eins og vindurinn, mjög
loftkennd og stjórnast af því. Nú er
mamma á Íslandi, hún greindist
með Alzheimer fyrir fjórum árum
og þá flutti ég hana heim.
Núna er ég að verða 57 ára, rek
söngskóla og er með fjölda nem-
enda. Þar á meðal eru litlar stelpur
sem koma til mín með alls konar
flóknar sögur um tvo pabba eða
tvær mömmur og hálfsystkini. Ég
hlusta á þessar stúlkur og skil svo
vel það umhverfi sem þær búa í. Ég
þurfti ekki að fara í skóla til að
læra uppeldisfræði heldur kynntist
Geri ekkert
andlaus
MARGRÉT J. PÁLMADÓTTIR KÓRSTJÓRI RÆÐIR UM TÓN-
LISTINA OG SÖNGINN, ANDANN SEM FYLLIR BRJÓST
HENNAR OG ÓLÍKU MÆÐURNAR TVÆR SEM HÚN ÁTTI.
Kolbrún Bergþórsdóttir kolbrun@mbl.is
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7.4. 2013
Svipmynd