Morgunblaðið - 22.05.2013, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 22.05.2013, Blaðsíða 31
MINNINGAR 31 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. MAÍ 2013 að sætta sig við það en ég á svo margar góðar minningar um hana sem hlýja mér um hjartarætur. Fjölskyldur systranna, móður minnar og Ingu Lóu, hafa verið mjög nánar alla tíð og höfum við gert mikið saman, hér heima og farið ótal ferðir saman til útlanda. Það var alltaf svo gaman að vera í kringum Ingu Lóu, hún var svo mikill húmoristi og ein sú allra fyndnasta. Lífið verður ekki eins án hennar. Allar stundir okkar hér er mér ljúft að muna. Fyllstu þakkir flyt ég þér fyrir samveruna. (Har. S. Mag.) Elsku Andrés Már, Kristín, Halli, Hrafn, Lóa og Már, Guð veri með ykkur og gefi ykkur styrk á þessum erfiða tíma, hugur minn er hjá ykkur. Hvíl í friði elsku frænka, Þín systurdóttir, Margrét. Þú tekur þig svo vel út hvar sem þú ert. Ótrúlega dýrmætt eintak, sólin sem yljar og umhverfið vermir. Þú glæðir tilveruna gleði með gefandi nærveru og færir bros á brá svo það birtir til í sálinni. Sólin sem bræðir hjörtun. Í mannhafinu er gott að vita af englum eins og þér. Því þú ert sólin mín sem aldrei dregur fyrir. (Sigurbjörn Þorkelsson.) Þetta ljóð sem nefnist „Englar eins og þú“ fangar minningu okk- ar um elskulega vinkonu. Okkar fyrstu kynni voru í hjúkrunar- náminu fyrir hátt í 40 árum og höf- um við haldið hópinn síðan. Öll hennar tilvera einkenndist af já- kvæðni og húmor sem hún tjáði á einstakan hátt með sínum leik- rænu tilburðum. Hún gæddi líf þeirra sem hún umgekkst gleði og gerði gjarnan grín að sjálfri sér, lífinu og tilverunni. Nærvera hennar einkenndist af hlýju og umhyggjusemi og það skipti hana svo miklu máli að öllum liði vel. Hún sá til þess á svo skemmtileg- an hátt. Nærveran og hlýjan var líka sá eiginleiki sem var hennar leiðarljós í hjúkrunarstarfinu. Við vinkonurnar eigum endalausar minningar um gleði, hlátur, góðar sögur og brandara úr sauma- klúbbunum og ferðalögunum okk- ar. Við ferðuðumst mikið saman, fórum í fjallgöngur, utanlands- ferðir, sumarbústaði og margt fleira. Síðasta ferðin okkar saman var til Noregs í fyrra haust. Sú ferð er ógleymanleg. Veikindin voru þá farin að minna verulega á sig en engu að síður fór hún í gönguferðir og fjallgöngu með okkur. Þessi ferð ásamt fleirum skilur eftir sig ómetanlegar minn- ingar. Inga Lóa var mikill fagur- keri, heimili hennar bar svo sann- arlega vott um það. Hún hafði svo næmt auga fyrir fallegri list og sjálf var hún alltaf glæsileg. Síð- asti saumaklúbburinn okkar sam- an var í mars sl. Hún kom meira af vilja en mætti en hún lét það ekki trufla sig og áttum við yndislega stund saman. Hún ætlaði að sigra þessa baráttu og lifði í þeim anda. Það var vonin og lífsgleðin sem leiddi hana áfram allt til enda. Síð- ustu vikurnar féllu samverustund- ir okkar vinkvennanna ekki niður þó þær hafi verið með öðru sniði. Að fylgjast með því hvernig hún var umvafin börnum sínum, barnabörnum, ættingjum og vin- um var aðdáunarvert. Elsku Kristín, Andrés og fjöl- skyldan öll; megi allar minning- arnar verða ykkur styrkur í sorg- inni. Við vottum ykkur okkar dýpstu samúð. Guð veri með ykk- ur. Auður, Ásrún, Guðrún, Helga, Sóley, Sveinbjörg, Þóra og fjöl- skyldur. Það var indæll vordagur þegar Inga Lóa kvaddi hinn 9. maí sl. Hún var fagurkeri, hún Inga Lóa, og það passaði einhvern veginn svo vel við hana hve dagurinn var fallegur. Sjálf var hún svo falleg þar sem hún lá á dánarbeði sínum, það var svo mikill friður yfir henni og ró. Og það var eins og vottaði fyrir örlitlu brosi. Eins og hún vildi segja okkur að nú væri hún laus við allar þjáningar og við skyldum gleðjast yfir því. Inga Lóa fæddist á Neskaup- stað 5. ágúst 1955. Foreldrar hennar eru Kristín Jórunn Magn- úsdóttir og Andrés Hafliði Guð- mundsson lyfsali sem lést fyrir tveimur mánuðum síðan. Inga Lóa var skírð í höfuðið á tveimur kvenhetjum; Ingibjörgu ömmu okkar og frænku og uppeldissyst- ur feðra okkar, Ólöfu, eða Lóu eins og hún var alltaf kölluð. Inga Lóa var lík þeim báðum. Hún hafði sterka skapgerð eins og amma, ljúfmennsku Lóu og stóra lund og hjálpsemi þeirra beggja. Andrés var ættaður frá Suður- Reykjum í Mosfellssveit og var einn svokallaðra Reykjabræðra sem voru kenndir við þann bæ. Reykjabræður áttu allir dætur sem auðvitað nefndu sig Reykja- systur. Við frænkurnar höfum haldið hópinn og haft gott sam- band hver við aðra. Við höfum ferðast innanlands sem utan; höf- um farið í eftirminnilegar sumarbústaðaferðir og hist heima hver hjá annarri. Við höfum einnig sungið mikið saman bæði á mannamótum og við önnur tæki- færi – við blendnar undirtektir – en okkur sjálfum til óblandinnar ánægju. Það er alltaf gaman og gefandi þegar við hittumst, mikið spjallað bæði í gamni og alvöru, mikið hlegið og sprellað, og Inga Lóa hefur lagt sitt af mörkum. Nú er skarð fyrir skildi. Við munum sakna hennar sárt næst þegar við frænkurnar hittumst. Á seinni árum hefur samband okkar við Ingu Lóu og Guðbjörgu Erlu systur hennar orðið sérstak- lega innilegt og kærleiksríkt. Við fórum fjórar frænkurnar saman á Heilsuhælið í Hveragerði þar sem við fengumst við alls kyns heilsu- bætandi athafnir, en samvera okk- ar var þó það sem bætti heilsuna mest. Sama má segja um ferð okk- ar til Kanaríeyja fyrir nokkrum árum, þar sem við áttum saman góða daga. Inga Lóa var alltaf hrókur alls fagnaðar, fyndin og skemmtileg. Sagði sögur, setti upp „gogg“, kenndi okkur að spila canasta og skemmti okkur á ýms- an hátt og það var mikið hlegið. En hún var ekki bara fyndin. Hún var mikill karakter og traustur vinur, hjálpsöm og ráðagóð og alltaf samkvæm sjálfri sér. Nennti engu veseni. Inga Lóa eignaðist tvö börn sem hún var mjög stolt af. Þau hafa staðið eins og klettar við hlið hennar í veikindunum ásamt Guð- björgu Erlu. Þær systur hafa allt- af verið mjög nánar, og það hefur verið sérstakt að fylgjast með hve þétt Guðbjörg hefur staðið við hlið systur sinnar í veikindum hennar. Nú er hún farin og við sitjum eftir hnípin og sorgmædd. Mest er sorg barna hennar og móður og ann- arra nánustu ættingja sem hafa misst svo mikið. Við biðjum góðan Guð að styrkja þau Andrés Má, Kristínu og Kiddý, og fjölskyld- una alla. Við þökkum Ingu Lóu fyrir dýrmæta samfylgd sem við mun- um alltaf geyma innra með okkur. Ingibjörg Pétursdóttir, Helga Jónsdóttir. Æskuvinkona mín, Inga Lóa, er fallin frá í blóma lífsins allt of fljótt. Hún var einstaklega lífsglöð, skemmtileg og hress kona með sterka réttlætiskennd og húmor- inn var alla tíð til staðar. Við bröll- uðum margt saman um ævina, æskan og unglingsárin liðu ljúf áfram. Árið sem við vorum 15 ára fórum við saman í fyrstu utan- landsferð beggja og dvöldum í Englandi það sumar. Sú ferð var mjög þroskandi fyrir okkur báðar og stórt skref til sjálfstæðis. Inga Lóa hafði unun af að ferðast og fór hún í margar ferðir bæði utan- lands sem innanlands og naut sín þá vel. Hún var mjög vinsæl og átti marga vinahópa, t.d. æskuvin- konurnar og kampavínsklúbbinn sem ég var aðili að og eigum við margar góðar minningar frá þeim samverustundum, þar sem Inga Lóa var hrókur alls fagnaðar. Að leiðarlokum langar mig til þess að þakka fyrir allar yndislegu sam- verustundirnar og trygga vináttu í gegnum árin, hláturinn, húmor- inn, gleðina, útilegurnar, göngu- ferðirnar, ferðalögin, bíóferðirnar, trúnaðarstundirnar og allt og allt. Að lokum bið ég góðan guð að styrkja börnin hennar Andrés og Kristínu, Halla, barnabörnin og Kristínu móður hennar, ásamt systkinum og fjölskyldunni allri, sem eiga nú um sárt að binda. Ég kveð yndislegu vinkonu mína með söknuði og sorg í hjarta með þessu fallega ljóði: Á kertinu mínu ég kveiki í dag við krossmarkið helgi og friðar því tíminn mér virðist nú standa í stað en stöðugt þó fram honum miðar. Ég finn það og veit að við erum ei ein að almættið vakir oss yfir, því ljósið á kertinu lifir. Við flöktandi logana falla nú tár, það flýr enginn sorgina lengi. Hún braut allar vonir, hún braut allar þrár, hún brýtur þá viðkvæmu strengi, er blunda í hjarta og í brjósti hvers manns. Nú birtir, og friður er yfir, því ljósið á kertinu lifir. Sá einn þekkir gleðinnar gáska og fjör sem gist hefur þjáning og pínu. Sá einn getur sigrast á ótta og kvöl sem eygir í hugskoti sínu, að sorgina við getum virkjað til góðs, í vanmætti sem er oss yfir, ef ljósið á kertinu lifir. (Kristján Stefánsson frá Gilhaga.) Guðbjörg Róbertsdóttir. Minning þín er mér ei gleymd; mína sál þú gladdir; innst í hjarta hún er geymd, þú heilsaðir mér og kvaddir. (Káinn.) Inga Lóa var aðeins 12 ára þeg- ar ég kynntist henni og fjölskyld- unni í gegnum vináttu við Guð- björgu systur hennar. Bernskuheimili systranna stóð mér alltaf opið og þar var gott að koma. Foreldrar þeirra hafa alla tíð verið umhyggjusamir við mig og mína fjölskyldu. Með árunum þróaðist með okkur mikil vinátta. Tíminn stöðvast um stund og minningar hellast yfir hver af ann- arri. Þær kalla fram bros og góðar stundir rifjast upp. Þar sem Inga Lóa var var mikið fjör. Hún var skemmtileg og oft var mikið hleg- ið. Hún var mjög félagslynd en átti þó gott með að vera ein. Hún var í ýmsum klúbbum, hafði yndi af að fara í leikhús, á tónleika og sjá beinar útsendingar frá óper- um. Hún naut þess að ferðast inn- anlands og utan. Já, hún naut lífs- ins og notaði tímann vel. Í fyrrasumar fórum við vinkonurn- ar, Inga Lóa, Guðbjörg og Habbý á Snæfellsnes í blíðskaparveðri, gengum í fjörunni, fórum á jökul og nutum samverunnar. Haustið 2007 var haldið brúðkaup Krist- ínar og Halla í Kaupmannahöfn og Lóa litla var skírð. Ég var svo heppin að vera boðin og var það frábær upplifun. Inga Lóa var ný- greind af veikindum sínum og henni var það hjartans mál að ekk- ert myndi skyggja á daginn. Þeg- ar komið var til kirkju stóð hún í anddyrinu svo glæsileg og vel út lítandi. Inga Lóa útskrifaðist sem hjúkrunarfræðingur frá Hjúkrun- arskóla Íslands árið 1977. Þar kynntist hún stórum hópi vin- kvenna. Hún vann við hjúkrun alla tíð, nú síðast á kvenlækningadeild LSH. Inga Lóa var frábær hjúkr- unarfræðingur og voru það for- réttindi að fá að starfa við hennar hlið. Þó að nóg væri að gera var alltaf gaman á vaktinni. Hún hafði einstakt lag á að sjá skoplegu hlið- ar lífsins. Inga Lóa átti láni að fagna í einkalífinu. Hennar bestu stundir voru með börnunum. Síðar kom Halli, sem varð henni sem besti sonur og svo Hrafn, Lóa og Már. Hún var ávallt vakandi yfir velferð þeirra. Hennar hjartans mál var að börnin kæmust vel til manns. Þau hafa náð góðum árangri í líf- inu, eru vel gerðir einstaklingar sem bera góðu uppeldi vitni. Inga Lóa hafði sterkar skoðanir á mönnum og málefnum. Hún var ákaflega smekkleg og hafði auga fyrir fallegum hlutum. Það var henni og öllum sem hana þekktu mikið áfall er hún greindist með krabbamein. Væntingar og vonir brugðust þó að færustu aðstoðar nyti við. Á milli meðferða stundaði hún vinnu og reyndi að hafa dag- legt líf eins eðlilegt og mögulegt var. Börnin hennar reyndust henni ómetanleg. Á kosninga- kvöld ákvað hún að halda kosn- ingapartí heima með fjölskyldu og vinum. Börnin hennar sáu um að gera kvöldið ógleymanlegt. Á síð- astliðnum vikum eyddum við mikl- um tíma saman. Heilsu hennar hafði mikið hrakað og vissum við báðar að styttist í kveðjustund. Hugsunin var skýr þótt líkaminn væri þreyttur. Mín kæra vinkona Guðbjörg sér nú á eftir kærri syst- ur sem hún annaðist af alúð alla tíð og vék varla frá síðustu vikurnar. Elsku Inga Lóa, ég er þakklát fyrir allt sem við áttum saman og kveð þig með söknuði. Kæra fjöl- skylda, ég sendi ykkur öllum mín- ar innilegustu samúðarkveðjur, ykkar missir er mikill. Megi Guð varðveita allar góðar minningar um góða vinkonu. Elísabet Ólafsdóttir (Betta).  Fleiri minningargreinar um Ingibjörgu Ólöfu Andr- ésdóttur bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga. ✝ Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma, ÞORBJÖRG JÓHANNESDÓTTIR, Holtagerði 61, sem andaðist föstudaginn 17. maí, verður jarðsungin frá Kópavogskirkju fimmtudaginn 23. maí kl. 13.00. Kristinn Skæringsson, Aðalbjörg Kristinsdóttir, Valgeir Hallvarðsson, Gissur Kristinsson, Ruth Bergsdóttir, Finnur Kristinsson, Herdís Þorsteinsdóttir, Ísleifur Kristinsson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Elsku ættingjar og vinir, þökkum samúð, hlýju, styrk og stuðning í veikindum og við útför okkar elskulega SIGURGEIRS BALDURSSONAR. Baldur Sigurgeirsson, Megumi Nishida, Sylvía Sigurgeirsdóttir, Rúnar Örn Eiríksson, Kristrún Sigurgeirsdóttir, Jón Konráðsson, Særún Sai Baldursdóttir Nishida, Baldur Sigurgeirsson, Hrönn Jóhannesdóttir, Arndís Baldursdóttir, Sólborg Baldursdóttir, Dagbjört Bára Baxter, Davíð Jónsson. ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma, HELGA TRYGGVADÓTTIR, lést á dvalarheimilinu Grund mánudaginn 13. maí. Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn 24. maí kl. 13.00. Ragnheiður Bragadóttir, Guðmundur Bragason, Auður Gróa Kristjánsdóttir, Dagur Bragason, Unnur Bragadóttir, Ingvar Stefánsson, Guðrún Björk Bjarnadóttir. ✝ Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, GRETU BJARGAR ARELÍUSDÓTTUR, Húnabraut 8, Blönduósi. Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis- stofnunarinnar Blönduósi fyrir góða umönnun og hlýju. Fanney Zophoníasdóttir, Matthías L. Sigursteinsson, Sigrún Zophoníasdóttir, Lárus B. Jónsson, Sólveig Zophoníasdóttir, Guðmundur Engilbertsson, barnabörn og langömmubörn. ✝ Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, RÓSMUNDUR GUÐLAUGUR STEFÁNSSON múrari, sem lést á gjörgæsludeild FSA laugardaginn 11. maí, verður jarðsunginn frá Dalvíkurkirkju föstudaginn 24. maí kl. 13.30. Eva Kristjánsdóttir, Rúnar Kristmar Rósmundsson, Kristjana Rósmundsdóttir, Karl Sigtryggsson, Snjólaug Stefanía Rósmundsd., Vignir Þór Hallgrímsson, barnabörn og langafabörn. ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi, ENGILBERT HALLDÓRSSON, lést á heimili sínu laugardaginn 11. maí. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna. Fjölskyldan vill þakka öllum þeim sem sýnt hafa hlýhug og samúð. Selma Guðjónsdóttir, Guðjón Grétar Engilbertsson, Berglind Bergsveinsdóttir, Halldór Örn Engilbertsson, Monette Ailin Indahl og barnabörn. ✝ Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, GUNNHILDUR VILHELMÍNA FRIÐRIKSDÓTTIR, Kirkjulundi 8, Garðabæ, lést á Landspítalanum í Fossvogi miðvikudaginn 8. maí. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýju við andlát og útför hennar. Sérstakar þakkir fær starfsfólk deildar A-4 á Landspítalanum í Fossvogi. Vilmundur Þorsteinsson, Þorsteinn Jóhann Vilmundarson, Ragnheiður Lúðvíksdóttir, Oddur Friðrik Vilmundarson, Anna Jónsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.