Morgunblaðið - 22.05.2013, Side 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. MAÍ 2013
að sætta sig við það en ég á svo
margar góðar minningar um hana
sem hlýja mér um hjartarætur.
Fjölskyldur systranna, móður
minnar og Ingu Lóu, hafa verið
mjög nánar alla tíð og höfum við
gert mikið saman, hér heima og
farið ótal ferðir saman til útlanda.
Það var alltaf svo gaman að vera í
kringum Ingu Lóu, hún var svo
mikill húmoristi og ein sú allra
fyndnasta. Lífið verður ekki eins
án hennar.
Allar stundir okkar hér
er mér ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna.
(Har. S. Mag.)
Elsku Andrés Már, Kristín,
Halli, Hrafn, Lóa og Már, Guð
veri með ykkur og gefi ykkur
styrk á þessum erfiða tíma, hugur
minn er hjá ykkur.
Hvíl í friði elsku frænka,
Þín systurdóttir,
Margrét.
Þú tekur þig svo vel út
hvar sem þú ert.
Ótrúlega dýrmætt eintak,
sólin sem yljar
og umhverfið vermir.
Þú glæðir tilveruna gleði
með gefandi nærveru
og færir bros á brá
svo það birtir til í sálinni.
Sólin sem bræðir hjörtun.
Í mannhafinu
er gott að vita
af englum
eins og þér.
Því þú ert sólin mín
sem aldrei dregur fyrir.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Þetta ljóð sem nefnist „Englar
eins og þú“ fangar minningu okk-
ar um elskulega vinkonu. Okkar
fyrstu kynni voru í hjúkrunar-
náminu fyrir hátt í 40 árum og höf-
um við haldið hópinn síðan. Öll
hennar tilvera einkenndist af já-
kvæðni og húmor sem hún tjáði á
einstakan hátt með sínum leik-
rænu tilburðum. Hún gæddi líf
þeirra sem hún umgekkst gleði og
gerði gjarnan grín að sjálfri sér,
lífinu og tilverunni. Nærvera
hennar einkenndist af hlýju og
umhyggjusemi og það skipti hana
svo miklu máli að öllum liði vel.
Hún sá til þess á svo skemmtileg-
an hátt. Nærveran og hlýjan var
líka sá eiginleiki sem var hennar
leiðarljós í hjúkrunarstarfinu. Við
vinkonurnar eigum endalausar
minningar um gleði, hlátur, góðar
sögur og brandara úr sauma-
klúbbunum og ferðalögunum okk-
ar. Við ferðuðumst mikið saman,
fórum í fjallgöngur, utanlands-
ferðir, sumarbústaði og margt
fleira. Síðasta ferðin okkar saman
var til Noregs í fyrra haust. Sú
ferð er ógleymanleg. Veikindin
voru þá farin að minna verulega á
sig en engu að síður fór hún í
gönguferðir og fjallgöngu með
okkur. Þessi ferð ásamt fleirum
skilur eftir sig ómetanlegar minn-
ingar. Inga Lóa var mikill fagur-
keri, heimili hennar bar svo sann-
arlega vott um það. Hún hafði svo
næmt auga fyrir fallegri list og
sjálf var hún alltaf glæsileg. Síð-
asti saumaklúbburinn okkar sam-
an var í mars sl. Hún kom meira af
vilja en mætti en hún lét það ekki
trufla sig og áttum við yndislega
stund saman. Hún ætlaði að sigra
þessa baráttu og lifði í þeim anda.
Það var vonin og lífsgleðin sem
leiddi hana áfram allt til enda. Síð-
ustu vikurnar féllu samverustund-
ir okkar vinkvennanna ekki niður
þó þær hafi verið með öðru sniði.
Að fylgjast með því hvernig hún
var umvafin börnum sínum,
barnabörnum, ættingjum og vin-
um var aðdáunarvert.
Elsku Kristín, Andrés og fjöl-
skyldan öll; megi allar minning-
arnar verða ykkur styrkur í sorg-
inni. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð. Guð veri með ykk-
ur.
Auður, Ásrún, Guðrún,
Helga, Sóley,
Sveinbjörg, Þóra og fjöl-
skyldur.
Það var indæll vordagur þegar
Inga Lóa kvaddi hinn 9. maí sl.
Hún var fagurkeri, hún Inga Lóa,
og það passaði einhvern veginn
svo vel við hana hve dagurinn var
fallegur. Sjálf var hún svo falleg
þar sem hún lá á dánarbeði sínum,
það var svo mikill friður yfir henni
og ró. Og það var eins og vottaði
fyrir örlitlu brosi. Eins og hún
vildi segja okkur að nú væri hún
laus við allar þjáningar og við
skyldum gleðjast yfir því.
Inga Lóa fæddist á Neskaup-
stað 5. ágúst 1955. Foreldrar
hennar eru Kristín Jórunn Magn-
úsdóttir og Andrés Hafliði Guð-
mundsson lyfsali sem lést fyrir
tveimur mánuðum síðan. Inga
Lóa var skírð í höfuðið á tveimur
kvenhetjum; Ingibjörgu ömmu
okkar og frænku og uppeldissyst-
ur feðra okkar, Ólöfu, eða Lóu
eins og hún var alltaf kölluð. Inga
Lóa var lík þeim báðum. Hún
hafði sterka skapgerð eins og
amma, ljúfmennsku Lóu og stóra
lund og hjálpsemi þeirra beggja.
Andrés var ættaður frá Suður-
Reykjum í Mosfellssveit og var
einn svokallaðra Reykjabræðra
sem voru kenndir við þann bæ.
Reykjabræður áttu allir dætur
sem auðvitað nefndu sig Reykja-
systur. Við frænkurnar höfum
haldið hópinn og haft gott sam-
band hver við aðra. Við höfum
ferðast innanlands sem utan; höf-
um farið í eftirminnilegar
sumarbústaðaferðir og hist heima
hver hjá annarri. Við höfum einnig
sungið mikið saman bæði á
mannamótum og við önnur tæki-
færi – við blendnar undirtektir –
en okkur sjálfum til óblandinnar
ánægju. Það er alltaf gaman og
gefandi þegar við hittumst, mikið
spjallað bæði í gamni og alvöru,
mikið hlegið og sprellað, og Inga
Lóa hefur lagt sitt af mörkum. Nú
er skarð fyrir skildi. Við munum
sakna hennar sárt næst þegar við
frænkurnar hittumst.
Á seinni árum hefur samband
okkar við Ingu Lóu og Guðbjörgu
Erlu systur hennar orðið sérstak-
lega innilegt og kærleiksríkt. Við
fórum fjórar frænkurnar saman á
Heilsuhælið í Hveragerði þar sem
við fengumst við alls kyns heilsu-
bætandi athafnir, en samvera okk-
ar var þó það sem bætti heilsuna
mest. Sama má segja um ferð okk-
ar til Kanaríeyja fyrir nokkrum
árum, þar sem við áttum saman
góða daga. Inga Lóa var alltaf
hrókur alls fagnaðar, fyndin og
skemmtileg. Sagði sögur, setti
upp „gogg“, kenndi okkur að spila
canasta og skemmti okkur á ýms-
an hátt og það var mikið hlegið.
En hún var ekki bara fyndin. Hún
var mikill karakter og traustur
vinur, hjálpsöm og ráðagóð og
alltaf samkvæm sjálfri sér. Nennti
engu veseni.
Inga Lóa eignaðist tvö börn
sem hún var mjög stolt af. Þau
hafa staðið eins og klettar við hlið
hennar í veikindunum ásamt Guð-
björgu Erlu. Þær systur hafa allt-
af verið mjög nánar, og það hefur
verið sérstakt að fylgjast með hve
þétt Guðbjörg hefur staðið við hlið
systur sinnar í veikindum hennar.
Nú er hún farin og við sitjum eftir
hnípin og sorgmædd. Mest er sorg
barna hennar og móður og ann-
arra nánustu ættingja sem hafa
misst svo mikið. Við biðjum góðan
Guð að styrkja þau Andrés Má,
Kristínu og Kiddý, og fjölskyld-
una alla.
Við þökkum Ingu Lóu fyrir
dýrmæta samfylgd sem við mun-
um alltaf geyma innra með okkur.
Ingibjörg Pétursdóttir,
Helga Jónsdóttir.
Æskuvinkona mín, Inga Lóa,
er fallin frá í blóma lífsins allt of
fljótt.
Hún var einstaklega lífsglöð,
skemmtileg og hress kona með
sterka réttlætiskennd og húmor-
inn var alla tíð til staðar. Við bröll-
uðum margt saman um ævina,
æskan og unglingsárin liðu ljúf
áfram. Árið sem við vorum 15 ára
fórum við saman í fyrstu utan-
landsferð beggja og dvöldum í
Englandi það sumar. Sú ferð var
mjög þroskandi fyrir okkur báðar
og stórt skref til sjálfstæðis. Inga
Lóa hafði unun af að ferðast og fór
hún í margar ferðir bæði utan-
lands sem innanlands og naut sín
þá vel. Hún var mjög vinsæl og
átti marga vinahópa, t.d. æskuvin-
konurnar og kampavínsklúbbinn
sem ég var aðili að og eigum við
margar góðar minningar frá þeim
samverustundum, þar sem Inga
Lóa var hrókur alls fagnaðar. Að
leiðarlokum langar mig til þess að
þakka fyrir allar yndislegu sam-
verustundirnar og trygga vináttu í
gegnum árin, hláturinn, húmor-
inn, gleðina, útilegurnar, göngu-
ferðirnar, ferðalögin, bíóferðirnar,
trúnaðarstundirnar og allt og allt.
Að lokum bið ég góðan guð að
styrkja börnin hennar Andrés og
Kristínu, Halla, barnabörnin og
Kristínu móður hennar, ásamt
systkinum og fjölskyldunni allri,
sem eiga nú um sárt að binda.
Ég kveð yndislegu vinkonu
mína með söknuði og sorg í hjarta
með þessu fallega ljóði:
Á kertinu mínu ég kveiki í dag
við krossmarkið helgi og friðar
því tíminn mér virðist nú standa í stað
en stöðugt þó fram honum miðar.
Ég finn það og veit að við erum ei ein
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Við flöktandi logana falla nú tár,
það flýr enginn sorgina lengi.
Hún braut allar vonir, hún braut allar
þrár,
hún brýtur þá viðkvæmu strengi,
er blunda í hjarta og í brjósti hvers
manns.
Nú birtir, og friður er yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Sá einn þekkir gleðinnar gáska og fjör
sem gist hefur þjáning og pínu.
Sá einn getur sigrast á ótta og kvöl
sem eygir í hugskoti sínu,
að sorgina við getum virkjað til góðs,
í vanmætti sem er oss yfir,
ef ljósið á kertinu lifir.
(Kristján Stefánsson frá Gilhaga.)
Guðbjörg Róbertsdóttir.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn.)
Inga Lóa var aðeins 12 ára þeg-
ar ég kynntist henni og fjölskyld-
unni í gegnum vináttu við Guð-
björgu systur hennar.
Bernskuheimili systranna stóð
mér alltaf opið og þar var gott að
koma. Foreldrar þeirra hafa alla
tíð verið umhyggjusamir við mig
og mína fjölskyldu. Með árunum
þróaðist með okkur mikil vinátta.
Tíminn stöðvast um stund og
minningar hellast yfir hver af ann-
arri. Þær kalla fram bros og góðar
stundir rifjast upp. Þar sem Inga
Lóa var var mikið fjör. Hún var
skemmtileg og oft var mikið hleg-
ið. Hún var mjög félagslynd en
átti þó gott með að vera ein. Hún
var í ýmsum klúbbum, hafði yndi
af að fara í leikhús, á tónleika og
sjá beinar útsendingar frá óper-
um. Hún naut þess að ferðast inn-
anlands og utan. Já, hún naut lífs-
ins og notaði tímann vel. Í
fyrrasumar fórum við vinkonurn-
ar, Inga Lóa, Guðbjörg og Habbý
á Snæfellsnes í blíðskaparveðri,
gengum í fjörunni, fórum á jökul
og nutum samverunnar. Haustið
2007 var haldið brúðkaup Krist-
ínar og Halla í Kaupmannahöfn og
Lóa litla var skírð. Ég var svo
heppin að vera boðin og var það
frábær upplifun. Inga Lóa var ný-
greind af veikindum sínum og
henni var það hjartans mál að ekk-
ert myndi skyggja á daginn. Þeg-
ar komið var til kirkju stóð hún í
anddyrinu svo glæsileg og vel út
lítandi. Inga Lóa útskrifaðist sem
hjúkrunarfræðingur frá Hjúkrun-
arskóla Íslands árið 1977. Þar
kynntist hún stórum hópi vin-
kvenna. Hún vann við hjúkrun alla
tíð, nú síðast á kvenlækningadeild
LSH. Inga Lóa var frábær hjúkr-
unarfræðingur og voru það for-
réttindi að fá að starfa við hennar
hlið. Þó að nóg væri að gera var
alltaf gaman á vaktinni. Hún hafði
einstakt lag á að sjá skoplegu hlið-
ar lífsins.
Inga Lóa átti láni að fagna í
einkalífinu. Hennar bestu stundir
voru með börnunum. Síðar kom
Halli, sem varð henni sem besti
sonur og svo Hrafn, Lóa og Már.
Hún var ávallt vakandi yfir velferð
þeirra. Hennar hjartans mál var
að börnin kæmust vel til manns.
Þau hafa náð góðum árangri í líf-
inu, eru vel gerðir einstaklingar
sem bera góðu uppeldi vitni. Inga
Lóa hafði sterkar skoðanir á
mönnum og málefnum. Hún var
ákaflega smekkleg og hafði auga
fyrir fallegum hlutum. Það var
henni og öllum sem hana þekktu
mikið áfall er hún greindist með
krabbamein. Væntingar og vonir
brugðust þó að færustu aðstoðar
nyti við. Á milli meðferða stundaði
hún vinnu og reyndi að hafa dag-
legt líf eins eðlilegt og mögulegt
var. Börnin hennar reyndust
henni ómetanleg. Á kosninga-
kvöld ákvað hún að halda kosn-
ingapartí heima með fjölskyldu og
vinum. Börnin hennar sáu um að
gera kvöldið ógleymanlegt. Á síð-
astliðnum vikum eyddum við mikl-
um tíma saman. Heilsu hennar
hafði mikið hrakað og vissum við
báðar að styttist í kveðjustund.
Hugsunin var skýr þótt líkaminn
væri þreyttur. Mín kæra vinkona
Guðbjörg sér nú á eftir kærri syst-
ur sem hún annaðist af alúð alla tíð
og vék varla frá síðustu vikurnar.
Elsku Inga Lóa, ég er þakklát
fyrir allt sem við áttum saman og
kveð þig með söknuði. Kæra fjöl-
skylda, ég sendi ykkur öllum mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur,
ykkar missir er mikill. Megi Guð
varðveita allar góðar minningar
um góða vinkonu.
Elísabet Ólafsdóttir
(Betta).
 Fleiri minningargreinar
um Ingibjörgu Ólöfu Andr-
ésdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞORBJÖRG JÓHANNESDÓTTIR,
Holtagerði 61,
sem andaðist föstudaginn 17. maí, verður
jarðsungin frá Kópavogskirkju fimmtudaginn
23. maí kl. 13.00.
Kristinn Skæringsson,
Aðalbjörg Kristinsdóttir, Valgeir Hallvarðsson,
Gissur Kristinsson, Ruth Bergsdóttir,
Finnur Kristinsson, Herdís Þorsteinsdóttir,
Ísleifur Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elsku ættingjar og vinir, þökkum samúð,
hlýju, styrk og stuðning í veikindum og við
útför okkar elskulega
SIGURGEIRS BALDURSSONAR.
Baldur Sigurgeirsson, Megumi Nishida,
Sylvía Sigurgeirsdóttir, Rúnar Örn Eiríksson,
Kristrún Sigurgeirsdóttir, Jón Konráðsson,
Særún Sai Baldursdóttir Nishida,
Baldur Sigurgeirsson, Hrönn Jóhannesdóttir,
Arndís Baldursdóttir,
Sólborg Baldursdóttir,
Dagbjört Bára Baxter, Davíð Jónsson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HELGA TRYGGVADÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Grund mánudaginn
13. maí.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju
föstudaginn 24. maí kl. 13.00.
Ragnheiður Bragadóttir,
Guðmundur Bragason, Auður Gróa Kristjánsdóttir,
Dagur Bragason,
Unnur Bragadóttir,
Ingvar Stefánsson, Guðrún Björk Bjarnadóttir.
✝
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
GRETU BJARGAR ARELÍUSDÓTTUR,
Húnabraut 8,
Blönduósi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunarinnar Blönduósi fyrir góða umönnun og hlýju.
Fanney Zophoníasdóttir, Matthías L. Sigursteinsson,
Sigrún Zophoníasdóttir, Lárus B. Jónsson,
Sólveig Zophoníasdóttir, Guðmundur Engilbertsson,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
RÓSMUNDUR GUÐLAUGUR
STEFÁNSSON
múrari,
sem lést á gjörgæsludeild FSA laugardaginn
11. maí, verður jarðsunginn frá Dalvíkurkirkju
föstudaginn 24. maí kl. 13.30.
Eva Kristjánsdóttir,
Rúnar Kristmar Rósmundsson,
Kristjana Rósmundsdóttir, Karl Sigtryggsson,
Snjólaug Stefanía Rósmundsd., Vignir Þór Hallgrímsson,
barnabörn og langafabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
ENGILBERT HALLDÓRSSON,
lést á heimili sínu laugardaginn 11. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Fjölskyldan vill þakka öllum þeim sem sýnt
hafa hlýhug og samúð.
Selma Guðjónsdóttir,
Guðjón Grétar Engilbertsson, Berglind Bergsveinsdóttir,
Halldór Örn Engilbertsson, Monette Ailin Indahl
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUNNHILDUR VILHELMÍNA
FRIÐRIKSDÓTTIR,
Kirkjulundi 8,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum í Fossvogi miðvikudaginn
8. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýju
við andlát og útför hennar.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk deildar A-4 á Landspítalanum í
Fossvogi.
Vilmundur Þorsteinsson,
Þorsteinn Jóhann Vilmundarson, Ragnheiður Lúðvíksdóttir,
Oddur Friðrik Vilmundarson, Anna Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.