Morgunblaðið - 11.01.2014, Blaðsíða 43

MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. JANÚAR 2014
✝ Hannes Jó-hannsson
fæddist á Akranesi
28. nóvember 1980.
Hann lést 31. des-
ember 2013.
Foreldrar hans
eru Jóhann Odds-
son frá Steinum, f.
1946, og Valgerður
Björnsdóttir frá
Deildartungu, f.
1953, bæði bændur
á Steinum í Stafholtstungum.
Systkini Hannesar eru; Jónína
Laufey, f. 1973, maður hennar
er Bernhard Þór Bernhardsson,
þegar hann var fimm mánaða
gamall og var eftir það fjölfatl-
aður. Hann ólst upp á Steinum
til tvítugs en þá flutti hann á
Sambýlið á Laugarbraut 8 á
Akranesi. Hannes var í Varma-
landsskóla til 16 ára aldurs og
eftir það fjögur ár sem nemandi
í Fjölbrautarskóla Vesturlands
á Akranesi en fékk að sinna
þeirri skólagöngu í Varmalandi.
Hannes fór mörg sumur í sum-
ardvöl í Holti í Borgarfirði og
einnig í Reykjadal. Eins fór
hann í Lyngás í Reykjavík
nokkrar vikur í senn þegar hann
var yngri. Á tímabili fór hann til
stuðningsfjölskyldu í Borg-
arfirðinum.
Útför Hannesar fer fram frá
Reykholtskirkju, Borgarfirði í
dag, 11. janúar 2014, og hefst at-
höfnin kl. 14. Jarðsett verður í
Hjarðarholtskirkjugarði.
f. 1972, börn þeirra
eru Baldur Freyr, f.
1999, Hugrún
Björk, f. 2001, og
Björn Haukur, f.
2006. Oddur Björn,
f. 1976, kona hans
er Eva Karen Þórð-
ardóttir, f. 1978,
synir þeirra eru Jó-
hann Páll, f. 2004,
og Hilmar Örn, f.
2007. Guðmundur
Steinar, f. 1982, sambýliskona
hans er Sigurrós María Sig-
urbjörnsdóttir, f. 1985.
Hannes veiktist alvarlega
Elsku hjartans sonur okkar,
Hannes, nú hefur þú kvatt okk-
ur, það er svo óendanlega sárt
að sjá á eftir þér, þú sem fædd-
ist svo stór, kröftugur, heil-
brigður drengur, horfðir sposk-
ur á foreldra þína, vantaði bara
að þú segðir eitthvað. Fimm
mánaða gamall veiktist þú svo
mikið, vorum við langdvölum á
sjúkrahúsi, vonuðum alltaf að
við færum að fara heim með
drenginn okkar heilbrigðan.
Svo kom að því að fara heim, þá
tóku við endalausar þjálfanir
sem áttu að hjálpa þér með
hreyfingar og þroska, en allt
kom fyrir ekki.
Ó, þessi sólargeisli, þú hefur
kennt okkur og gefið svo óend-
anlega mikið, talað til okkar
með augunum, svipnum og þínu
látbragði. Bosið þitt svo einlægt
og fallegt.
Tvítugur fluttir þú á Sam-
býlið að Laugarbraut á Akra-
nesi, ósköp varð mikið tóma-
rúm, bæði í brjóstum okkar og
heimili, við þessa breytingu.
Þar undir þú þér vel í þinni fal-
legu litlu íbúð með þínum fé-
lögum sem þú hafðir tengst
vinaböndum í sumardvöl og
skammtímavistun í Holti. Svo
kom að því að þú vildir frekar
vera á Akranesi heima hjá þér,
heldur en stoppa lengi við
heima á Steinum, við erum
þakklát fyrir hvað þér leið vel á
nýja heimilinu þínu.
Þú komst alltaf heim um jól-
in, núna þessi jól varstu nýkom-
inn aftur á Akranes þegar kallið
kom, varst hjá vinum þínum og
góðu starfsfólki.
Við söknum þín svo sárt,
hjartans drengurinn okkar, fá
ekki að knúsa þig oftar, kúra
hjá þér, horfa í fallegu augun
þín sem sögðu svo margt, en við
vitum og huggum okkur við að
nú ertu staðinn upp, gengur
um, talar við ömmur þínar og
afa, ferð á hestbak og öll dýrin
hópast í kringum þig, bjóða þig
velkominn. Drottinn blessi þig
og varðveiti.
Ævi þín var aðeins vor
æsku, fjörs og gleði.
Þessi fáu, förnu spor
fram að hinsta beði.
Síðan ég varð að sjá af þér
særa lífsins klafar.
Hjarta mitt að hálfu er
hinum megin grafar.
(SB)
Mamma og pabbi.
Með söknuði kveð ég Hannes
litla bróður minn í dag en jafn-
framt með smá gleði og trú á að
nú geti hann gengið, hlaupið,
talað og sungið.
Hannes var einstaklega hlýr
og rólyndur maður með mikið
jafnaðargeð, en gat þó alveg
látið heyra í sér ef honum mis-
líkaði eitthvað. Brosmildur og
glaður kallaði hann alltaf fram
bros hjá öðrum. Eftir mikil
veikindi sem kornabarn var
ljóst að Hannes yrði alltaf mik-
ið fatlaður. Hann bjó heima
fyrstu tuttugu árin og önnuðust
foreldrar okkar hann af mikilli
umhyggju. Hann þekkti fólk og
skynjaði það sem var um að
vera í umhverfi sínu. Hann lét
t.d. alveg í sér heyra þegar við
systkinin skondruðum út og
hann skilinn eftir inni. Þá var
lítið annað að gera en að taka
kappann með í kerrunni hans
eða á snjóþotu sem pabbi hafði
útbúið sérstaklega fyrir hann
með baki. Skemmtilegast þótti
honum þegar farið var nógu
hratt. Hlaupið hratt með hann í
kerrunni og helst að þræða
pollana þannig að gusaðist út
um allt. Stundum kom fyrir að
hlaupið var fullhratt með hann í
snjónum á snjóþotunni og hún
datt kannski á hliðina þannig að
snjórinn hlóðst upp fyrir andlit
Hannesar en þá hló hann enn
meira, það var ekkert endilega
verið að segja pabba og
mömmu frá þessu. Öll leynd-
armál voru vel geymd hjá
Hannesi. Fátt var betra en að
skríða undir teppi hjá honum
þar sem hann lagði sig á dag-
inn, njóta nærveru hans og
hlýju, spjalla, slaka á og jafnvel
dorma með honum.
Hannes vissi fátt skemmti-
legra en að vera í kringum dýr-
in heima á Steinum. Hundarnir
og kettirnir sóttu meira í hann
en okkur hin. Meira að segja
hestarnir og kindurnar voru
öðruvísi við hann, þefuðu rólega
af honum og hann naut athygl-
innar. Hannes naut þess einnig
að fá að hitta og fylgjast með
börnum. Hann bjó enn heima á
Steinum þegar ég eignaðist
mitt fyrsta barn, Baldur Frey.
Hann varð mjög stoltur frændi
og ekki minnkaði stoltið þegar
fiðrildið Hugrún Björk fæddist.
Þegar Björn Haukur bættist
við var greinilegt að Hannes
var ánægður með þá viðbót hjá
systur sinni. Börnin mín fengu
alltaf sérstakt bros hjá Hannesi
þegar hann hitti þau og naut
hann þess að fylgjast með þeim
leika sér í kringum hann. Eins
heilsaði hann gömlum skóla-
félögum með fallegu brosi og
ekki síst öllu því góða fólki sem
hafði komið að umönnun hans í
gegnum árin. Ég kveð Hannes
með söknuði en jafnframt þakk-
læti fyrir það sem hann kenndi
mér.
Jónína Laufey
Jóhannsdóttir.
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Kærar þakkir fyrir allt, elsku
Hannes frændi.
Baldur Freyr, Hugrún
Björk og Björn Haukur
Bernhardsbörn.
Hannes frændi minn fæddist
heilbrigður eins og flest börn,
en alvarleg veikindi í frum-
bernsku bundu hann þeim fjötri
sem ekki varð leystur þrátt fyr-
ir að allt væri reynt. Öll umönn-
um hjá foreldrum, systkinum,
öðrum nákomnum og síðar á
sambýli á Akranesi var þannig
að ekki verður betur gert.
Hvernig er það þeim sem þurfa
að sæta slíkum kjörum að horfa
á aðra lifa og leika sér hindr-
unarlaust. Slíkt er erfitt að
gera sér í hugarlund. Ef við öll
eigum að mæta á ódáinsvöllum
annarrar tilveru eiga þeir þá
ekki meira inni sem hafa þurft
að sæta slíkum ævikjörum? Sú
spurning er líka áleitin hver
skilur mest eftir sig í hug og
hjarta eftirlifenda. Eru það þeir
sem hátt lét í, eða hinir sem
þurftu að mæta þeim örlögum
að lifa til hlés? Ég er þess full-
viss að þú, frændi minn, gleym-
ist ekki þeim sem til þekktu.
Ég kveð þig, Hannes, frændi
minn með virðingu og þökk.
Megir þú hljóta raun lofi betri.
Foreldrum og öðrum nákomn-
um votta ég samúð.
Kristján F. Oddsson.
„Tilvera okkar er undarlegt
ferðalag,“ segir í kvæði Tóm-
asar, því „einir fara og aðrir
koma í dag.“ Þannig endurnýjar
lífið sig í sífellu og þeir sem
gengið hafa götuna á enda
hverfa okkur sjónum.
Sú staðreynd að Hannes,
þessi góði og hlýi vinnufélagi,
hverfi okkur sjónum er okkur
öllum mjög þung. Þegar brosið
og glettni í augum hans náði í
gegnum helsið í fötlun hans
birti yfir vinnustað okkar, Fjöl-
iðjunni, og gerði að betri stað.
Hin ljúfa minning um vin
sem hafði að geyma svo góða
nærveru í sinni miklu fötlun
leiðir hugann að tilgangi þessa
alls.
Með hlustun sinni og tján-
ingu án orða þar sem augun töl-
uðu kenndi Hannes okkur svo
margt og miðlaði til okkar. Í
gegnum hughrifin fengum við
svo sannarlega að njóta hæfi-
leika sem persónuleiki hans
bar. Fyrir það þökkum við.
„Það eiga sko ekki allir jafn
auðvelt með þetta líf, það hef ég
lært,“ sagði ungur maður sem
kom og vann í samfélagsþjón-
ustu á vinnustað okkar í nokk-
urn tíma. Honum hafði orðið á í
lífinu og var að ná tökum á því
að nýju með vinnu sinni.
Hann kynntist vel vinnu-
félögum sínum, aðstoðaði,
hjálpaði og fékk sjálfur m.a. að
kynnast Hannesi. Hann kom oft
í heimsókn eftir þetta til að
hitta fyrrverandi vinnufélaga
sinn. Finna að nýju í hlustu-
ninni þolinmæðina og ró, –
hann hélt áfram út í samfélagið
til þess að standa sig vel lífinu.
– Já, tilvera okkar er svo sann-
anlega undarlegt ferðalag.
Við trúum því að Hannes sé
nú leystur þrautunum frá og
hann sé örugglega kallaður til
mikilla verka á nýjum vinnustað
þangað sem leið okkar allra
liggur.
Í dag kveðjum við starfs-
menn Fjöliðjunnar þennan góða
vin okkar. Hans er og verður
sárt saknað og sendum við fjöl-
skyldu Hannesar okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
F.h. samstarfsfólks í Fjöliðj-
unni,
Guðmundur Páll Jónsson.
Elsku Hannes okkar, nú er
leið þinni lokið og komið að
kveðjustundinni. Það er erfitt
að kveðja þig, þú varst ein-
stakur, Hannes, og hvers
manns hugljúfi. Geðgóður
varstu með eindæmum og þol-
góður. Þú hafðir unun af því að
hlusta á góða músík og þú varst
mikil félagsvera. Hannes, þú
varst fallegur að utan sem inn-
an. Við viljum þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gefið okkur í
gegnum tíðina. Þú komst til
okkar hér á Laugarbraut 8 á
Akranesi um tvítugt og áttir
hér þitt heimili allt þar til yfir
lauk. Hjá okkur á Laugarbraut-
inni virtist þú una hag þínum
vel og við lögðum okkur fram
við að létta þér lífið og til-
veruna. Þú gerðir lítinn manna-
mun hér hjá okkur, en þér
fannst alltaf gaman að fá ungu
stelpurnar inn á sumrin og virt-
ist sáttur við að sjá á eftir okk-
ur hinum í sumarfrí. En þú
tókst alltaf innilega á móti okk-
ur með bros á vör þegar við
snerum til baka úr fríunum
okkar. Þú gast ekki tjáð þig
með orðum, en það var í lagi
því þú sýndir svo margt og
tjáðir þig svo vel með fallegu
bláu augunum þínum og bros-
inu sem bræddi alla í kringum
þig. Þér fannst gaman að fara í
sveitina til foreldra þinna og
sérstaklega að fá að umgangast
dýrin í sveitinni. Þá varstu
ánægður. Þú áttir stórt og gott
bakland í þínum nánustu að-
standendum. Það sýndi sig allt-
af þegar eitthvað kom upp á hjá
þér í gegnum tíðina. Fólkinu
þínu þótti óskaplega vænt um
þig.
Æðruleysi þitt gaf hverjum
þeim sem kom að umönnun
þinni eitthvað alveg sérstakt.
Þess vegna mun minning þín
lifa með þeim ævilangt. Hann-
es, þú fórst frá okkur alltof
fljótt en í brottför þinni varstu
sjálfum þér samkvæmur. Þú
kvaddir okkur hægt og hljótt.
Við munum minnast þín með
söknuði um ókomna tíð og varð-
veita þær yndislegu stundir
sem við fengum með þér, í
hjarta okkar. Ástarþakkir fyrir
allt. Þín minning er ljúf og góð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Fyrir hönd starfsfólk Laug-
arbrautar 8,
Jórunn Petra
Guðmundsdóttir.
Hannes
Jóhannsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Ástkær frænka okkar,
ÁSDÍS JÓHANNESDÓTTIR
kennari,
Silfurteigi 2,
Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við
Hringbraut miðvikudaginn 18. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Jóhannes Grétar Snorrason, Sheilah S. Snorrason,
Hrafnhildur Margrét Jóhannesdóttir,Víðir Smári Petersen,
Snorri Esekíel Jóhannesson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SVEINBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR,
Álfheimum 26,
Reykjavík,
lést föstudaginn 27. desember.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Karl F. Sigurðsson, Svala B. Jónsdóttir,
Kristín Þormar,
Andrea Þormar, Atli Már Jósafatsson,
Ólafur Þormar,
Sveinbjörn Þormar, Kristín Þórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir, sonur, bróðir, afi og mágur
okkar,
GUNNAR STEINARSSON,
er látinn.
Athöfn hefur farið fram í kyrrþey.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hjálpsemi, sérstaklega til Katrínar Erlu
deildarstjóra í Bríetartúni 30.
Erik Gunnarsson,
Bára B. Gestsdóttir, Steinar Marteinsson,
systkini og fjölskyldur.
✝
Okkar ástkæra eiginkona, móðir, tengda-
móðir og amma,
MARTA ÞÓRÐARDÓTTIR,
kaupkona í versluninni Valrós,
Akureyri,
lést miðvikudaginn 8. janúar.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 17. janúar kl. 10.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknar- og styrktarsjóð
Oddfellowreglunnar á Akureyri.
Kristján Viðar Skarphéðinsson, Jóhanna Kristjánsdóttir,
Þórdís Björg Kristjánsdóttir, Gunnar Sv. Friðriksson,
Kristín Kristjánsdóttir, Högni Róbert Þórðarson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
UNNUR ÓLAFSDÓTTIR,
Dalalandi 6,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir mánudaginn
6. janúar.
Útförin fer fram frá kirkju Óháða safnaðarins
fimmtudaginn 16. janúar kl. 15.00.
Alfreð Eymundsson,
Axel Þórir Alfreðsson, Sigríður Jensdóttir,
Hermann Alfreðsson, Þórunn Jónsdóttir,
Þórunn Jóhanna Alfreðsdóttir, Ellert Valur Einarsson
og ömmubörnin.
✝
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
VALUR RAGNARSSON,
Jökulgrunni 17,
andaðist á Hrafnistu fimmtudaginn 2. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Alúðarþakkir til ættingja og vina og alls þess
góða hjúkrunarfólks sem annaðist hann í
veikindum hans.
Þorbjörg Steinólfsdóttir,
Vigdís Valsdóttir, Bjarni Ásgeirsson,
Ragnhildur Valsdóttir, Valur Tino Nardini,
Lilja Valsdóttir, Örn Gíslason,
Steinar Benedikt Valsson, Kristín Jóhannsdóttir,
afabörn og langafabörn.