Morgunblaðið - 01.03.2014, Blaðsíða 43

og góð er þegar ég var nýlega
komin heim eftir gallsteinaað-
gerðina. Þú hringdir í mig til að
spyrja um líðan mína, þú orðaðir
þetta nákvæmlega svona „og
fylgdu þessu miklar þrautir?“
Ég stoppaði, hugsaði hvað þú
værir að meina og kom ekki
neinu fyrir mig nema hvort ég
hefði gert mikið af krossgátum
eða sudoku á meðan ég lá inni.
Þú spurðir hvort ég vissi ekki
örugglega hvað þú værir að
meina en ég sagðist ekki hafa
hugmynd um það og þá bentir þú
mér á að það væru verkir eða
kvalir. Lengi gátum við hlegið að
þessu og þú undraðist að ég
hefði aldrei heyrt þetta orð í
þessari merkingu. Þú varst líka
alltaf fyrstur manna að sjá og
benda manni á ef kinnarnar á
manni voru eitthvað farnar að
minnka. Þú varst alltaf hvetj-
andi, duglegur og ákveðinn mað-
ur. Þér fannst gaman að fylgjast
með einkunnum mínum og varst
ánægður með mig á því sviði. Ég
man þegar ég fékk 10 í íþróttum
og þú varst búinn að vera að
hrósa mér fyrir góðar einkunnir
í öðrum greinum en bentir mér
nú á að þér fyndist skrýtið að
það væri gefið 10 í íþróttum, það
væri nú alltaf hægt að gera bet-
ur. Mér er einnig fast í minni
þegar amma sagði við mig: „Þú
ert með svo þéttar og sterkar
hendur eins og afi þinn.“ Mér
þykir ákaflega vænt um það, þú
átt þá smáhluta í mér. Það var
svo gott þegar þú fluttir til Ak-
ureyrar og maður gat skottast til
þín eftir skóla í smáheimsókn.
Þú tókst alltaf svo vel á móti
manni og maður fór aldrei heim
án þess að fá konfekt. Þegar ég
kom norður í heimsókn í sumar
áttum við svo góða stund saman.
Þú sast á bekk fyrir utan blokk-
ina að spjalla við tvær konur
þegar ég birtist. Ég sagðist bara
koma seinna um daginn til þín en
það hélstu nú ekki, barnabarnið
þitt var komið frá Reykjavík og
þá þyrftir þú að fara inn að sinna
því. Þú kvaddir konurnar og eld-
aðir fyrir mig hádegismat og svo
sátum við saman góða stund og
deildum sögum. Um jólin kom ég
svo aftur til Akureyrar og eydd-
um við jóladegi saman. Ég sótti
þig síðan í jólaboð seinna í des-
ember og er það mjög ánægjuleg
og hlý minning. Allt sem við höf-
um gert saman eru góðar minn-
ingar. Þú munt alltaf eiga stað í
hjarta og huga mér og þú verður
alltaf sami afi minn. Mig langar
til þess að kveðja þig með eft-
irfarandi textabroti vegna fal-
legrar tilviljunar:
Því fær enginn breytt sem orðið er.
Og öll við verðum yfirleitt að taka því
sem að ber að höndum hér.
Sama lögmál hjá mér og þér.
En það er gott að ylja sér við
minninganna glóð lofa allt sem ljúfast
var meðan á því stóð.
(Stefán Hilmarsson.)
Þín
Salóme.
Elsku afi minn, ekki átti ég
von á því þegar ég kom til þín
föstudaginn 14. febrúar yrði það
í síðasta skiptið sem við myndum
spjalla saman. Það er svo erfitt
að trúa því að allt í einu varstu
bara farinn frá okkur. En við
sem sitjum eftir hugsum um all-
ar þær góðu stundir sem við átt-
um með þér. Það var alltaf svo
gott að koma í heimsókn til þín
við gátum spjallað um daginn og
veginn, þú hafðir mikinn áhuga á
vinnunni minni og spurðir mig
alltaf hvernig mér gengi og alltaf
varstu nú glaður með að heyra
þegar allt gekk vel hjá mér. Það
er mér ofarlega í huga núna sú
stund þegar ég kom í heimsókn
til þín í byrjun janúar og sagði
þér að það væri von á enn einum
afkomandanum hjá þér, þér
fannst það nú ekki leiðinlegar
fréttir og sagðist vera með töl-
una á okkur alveg á hreinu en
sagðist samt ekki muna alla af-
mælisdagana og það finnst mér
ekkert skrítið við erum nú orðin
79 talsins.
Þú varst alveg virkilega góður
í að muna ljóð og texta, annað
eins hef ég ekki vitað, þú gast
ávallt vitnað í einhverja texta eða
ljóð þegar við vorum að spjalla
og þú skrifaðir alltaf ljóð í af-
mæliskortin mín þegar ég var
yngri.
Núna, þegar þessi erfiða
stund er runnin upp að þurfa að
kveðja þig, elsku afi minn, langar
mig að leyfa þessu fallega ljóði
að fylgja með.
Hvíldu í friði elsku afi
Þín verður sárt saknað.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin – mig setur hljóða
við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ók.)
Þín
Signý Sigurmonsdóttir.
Við fráfall Steingríms móður-
bróður verða kaflaskil í sögu
fólksins sem löngum hefur verið
kennt við Hátún á Norðfirði: Nú
eru öll systkinin látin, stóri hóp-
urinn hans Vilhjálms Stefáns-
sonar og eiginkvenna hans,
Sveinhildar Hildibrandsdóttur
(fyrri konu; hún lést ung) og
Kristínar Árnadóttur; hún var
móðir Steingríms.
Steingrímur hélt ungur til
náms í Hólaskóla enda stóð hug-
ur hans til búskapar. Örlögin
höguðu því svo að þar hitti hann
ástina sína, Önnu Jónsdóttur frá
Brimnesi í Viðvíkursveit, og þau
reistu sér bú á Laufhóli, nýbýli
úr landi Brimness. Þar bjó Stein-
grímur þar til fyrir fjórum árum
að hann brá búi, lét jörðina í
hendur Eysteini syni sínum og
Aldísi konu hans og fluttist til
Akureyrar. Þá var Anna fallin
frá en hún lést árið 2009. Þau
Steingrímur og Anna bjuggu alla
tíð við mikla rausn. Þangað var
gott að koma og ekki spillti
mannvænlegi barnahópurinn.
Steingrímur var hávaxnari en
hann átti kyn til, léttur í spori og
snar í snúningum fram á níræð-
isaldur. Hann var kappsamur til
orðs og æðis, glöggur á menn og
málefni svo og umhverfi sitt.
Hann var hafsjór af fróðleik og
kunni aragrúa kvæða sem hann
fór oft með, hafði áhuga á orðs-
ins list, vandaði mál sitt, kvað
fast að orði. Langskólanám hefði
legið vel fyrir honum.
Kristín amma mín, móðir
Steingríms, var ljóðaunnandi.
Hún mat Steingrím Thorsteins-
son svo mjög að henni þótti við
hæfi að gefa syninum nafn hans.
Nú veit ég ekki hvort frændi
minn, sá mikli ljóðaunnandi, orti
sjálfur eða hvort hann lét sér
nægja að yrkja landið sitt. En
það gerði hann af ást og kapp-
semi eins og allt sem hann tók
sér fyrir hendur.
Að leiðarlokum er ljúft að
þakka fyrir sig. Jón faðir minn
þakkar sjötíu ára einlæga vin-
áttu. En að Laufhóli fóru þau
foreldrar mínir árlega í tugi ára.
Steingrímur Vilhjálmsson
kvaddi með reisn en þrotinn að
kröftum enda hafði dagsverkið
verið drjúgt. Megi moldin hvíla
létt á þreyttum manni.
Margrét Jónsdóttir.
„Þéttur á velli og þéttur í
lund.“ Þannig má í fáum orðum
lýsa Steingrími á Laufhóli fyrir
þeim sem þekktu ekki til gamla
hreppstjórans í Viðvíkursveitinni
sem nú er genginn fyrir stapann
á nítugasta aldursári. Steingrím-
ur fæddist austur á fjörðum en
lagði sem ungur maður land und-
ir fót og settist á skólabekk
Bændaskólans á Hólum á stríðs-
árunum. Þar voru örlögin ráðin
þegar skagfirsk heimasæta náði
að leggja þau álög á Steingrím
að tuttugu ár liðu þar til hann
leit æskustöðvarnar að nýju.
„Nú maður taldi sér trú um að
maður hefði eitthvað þarfara að
gera en vera alltaf að þvælast,“
sagði Steingrímur mér eitt sinn
þegar þetta barst í tal. Og vissu-
lega var ýmislegt í að líta hjá
þeim Önnu. Ungt fólk að hefja
búskap, byggja nýbýli upp frá
grunni og börnin að fæðast hvert
á fætur öðru, alls tíu.
Okkur Steingrími var vel til
vina. Glöggskyggni hans og
orðatiltæki vöktu eftirtekt og
saman deildum við áhuga á bú-
skap, bókum og bjargráðum svo
umræðuefni voru næg. Hann
kvað fast að og gat fylgt skoð-
unum sínum eftir af þunga þætti
honum máli hallað. Á fyrstu
Hólaárum mínum sótti ég ásamt
fleirum fund um ullarmál hvar
forsvarsmaður ullariðnaðarins
hélt fyrirlestur um ullarflokkun.
Af framhleypni gerði ég smá-
vægilegar athugasemdir sam-
kvæmt upplýsingum sem ég
hafði um ullarmat á rúningsstað.
Brást fyrirlesari ókvæða við og
vildi reka allt ofaní mig með
hörku og eyða málinu. Reis þá
Steingrímur úr sæti sínu og
mælti af stillingu en ákveðni:
„Við erum nú ekki vanir því hér
að þessi ungi maður fari með
fleipur.“ Mikið var ég honum
þakklátur því ég taldi málstaðinn
góðan, enda breyttist viðhorf
fyrirlesarans við sneypuna. Þeg-
ar Steingrímur var orðinn harð-
fullorðinn stóð hann eitt sinn á
Hólahlaði einn sunnudag í ágúst
og vildi ganga með mér í Gvend-
arskál en þangað voru skipulagð-
ar ferðir farnar um helgar. Sagð-
ist hann vilja reyna hvort hann
kæmist þetta óstuddur. Hvorki
þurfti að bíða eftir honum þá né í
hans árlegu ferðum upp frá
þessu. Minnisstæð er fjölmenn
ganga til helgistundar í Gvend-
arskál á kristnitökuafmælinu ár-
ið tvö þúsund. Steingrímur gekk
þá við forláta staf sem honum
hafði nýlega áskotnast. Eitthvað
tognaði á hópnum og á stallinum
norðan og neðan við skálina
snéri Steingrímur sér við og
skutlaði stafnum eins og spjót-
kastari til móts við göngumann
sem eigraði dauðþreyttur langt
fyrir neðan, lagði aftur á bratt-
ann og sagði við mig fullan undr-
unar: „Mér sýndist hann hafa
meiri þörf fyrir stafinn en ég.“
Steingrímur var handtakagóð-
ur að upplagi. Ráða mátti það af
klæðaburði því aldrei brúkaði
hann vettlinga og jafnan laus-
hneppt í hálsinn, háttalag þeirra
hraustu. Í kalsaveðri á Lauf-
skálarétt haustið áður en hann
brá búi tókum við tal saman í
Laufhólsdilknum. Hann brá
fleyg á loft sem ég þáði af, sótti
svo annan minni í brjóstvasann
sem hafði að geyma líkjör og
rétti mér með þessum orðum:
„Hérna, það er gott að renna
bragðinu á eftir.“
Á meðan fólk heldur sögum og
tilsvörum á lofti sér og öðrum til
dægradvalar verður Steingríms
á Laufhóli minnst. Hafi hann
þökk fyrir. Aðstandendum öllum
votta ég samúð mína.
Gunnar Rögnvaldsson.
MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. MARS 2014
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSDÍS BJARNADÓTTIR
frá Suðureyri við Tálknafjörð,
Laugarnesvegi 87,
sem lést sunnudaginn 16. febrúar, verður
jarðsungin frá Langholtskirkju mánudaginn
3. mars kl. 13.00.
Þórey Magnúsdóttir,
Bjarni Eiríkur Magnússon,
Jóna Þórdís Magnúsdóttir, Salvar Guðmundsson,
Guðmundur Sigurður Magnússon,
Einar Magnússon, Gunnhildur Konráðsdóttir,
Magnús Ásgeir Magnússon, Heiða Hringsdóttir,
Kristján Magnússon, Ásdís Ásgeirsdóttir
og fjölskyldur þeirra.
✝
Elskuleg systir okkar, mágkona og frænka,
BORGHILDUR STEFÁNSDÓTTIR,
Bogga,
Drekavöllum 14,
Hafnarfirði,
sem lést á heimili sínu sunnudaginn
16. febrúar, verður jarðsungin frá Hafnar-
fjarðarkirkju mánudaginn 3. mars kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Landssamtökin Þroskahjálp.
Sigríður Stefánsdóttir,
Elínborg S. Kjærnested, Símon Kjærnested,
systkinabörn.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR ELÍASDÓTTIR,
Þjóðbraut 1,
Akranesi,
lést á Kanarí 9. febrúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 4. mars kl. 14.00.
Salóme Eiríksdóttir, Sigurður Gunnarsson
og ömmubörn.
✝
Elskuleg móðir okkar og systir,
GUÐNÝ BALDURSDÓTTIR,
Laufvangi 8,
Hafnarfirði,
lést á bráðamóttöku Landspítalans í
Fossvogi 23. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 5. mars kl. 13.00.
Baldur Bernharðsson,
Vilmundur Bernharðsson,
Steinar Baldursson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
AÐALHEIÐUR GEIRSDÓTTIR,
Víkurbraut 28,
Höfn, Hornafirði,
sem andaðist á líknardeild Landspítalans
mánudaginn 24. febrúar verður jarðsungin
frá Hafnarkirkju, Höfn, laugardaginn 8. mars kl. 11.00.
Margrét Sigurðardóttir, Sigurjón Arason,
Anna Sigurðardóttir, Gunnar Þór Árnason,
Halldóra Sigríður Sigurðardóttir, Jóhannes Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar kæra
HLÍF ERLENDSDÓTTIR,
Hátúni 10a,
Reykjavík,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 25. febrúar.
Útförin fer fram frá Áskirkju föstudaginn
7. mars kl. 13.00.
Jóna María Eiríksdóttir, Reynir Þorsteinsson,
Kristján Hjaltested,
Gerður Ómarsdóttir Thinesen Frank Thinesen,
Elias Frey og Agnes Maria.
✝
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og bróðir,
STEFÁN JÓNSSON,
Vermilion, Ohio,
lést föstudaginn 13. desember.
Minningarathöfn verður í Árbæjarkirkju
sunnudaginn 2. mars kl. 15.00.
Magnea Kristjánsdóttir,
Jón, Kristján, Anna Gerða og fjölskyldur,
Gerða Ásrún Jónsdóttir,
Sveinn Óli Jónsson.
✝
Elskulegur maðurinn minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
KARL ÓMAR JÓNSSON,
lést sunnudaginn 23. febrúar á hjartadeild
Landspítala Íslands.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 6. mars kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir. Þeim sem vilja
minnast hans er bent á að láta líknarfélög njóta þess.
Ólöf Stefánsdóttir,
Stefán Karlsson, Sigurborg Ragnarsdóttir,
Kristín Karlsdóttir, Guðmundur I. Sverrisson,
Björn Karlsson, Rebekka Silvía Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, amma og langamma,
ÓLAFÍA SVEINSDÓTTIR,
Sléttuvegi 7,
Reykjavík,
frá Núpi, V-Eyjafjöllum,
lést föstudaginn 21. febrúar
Útförin fer fram frá Grensáskirkju
þriðjudaginn 4. mars kl. 15.00.
Börn, barnabörn og barnabarnabörn.