Morgunblaðið - 09.08.2014, Blaðsíða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. ÁGÚST 2014
taka vel á móti þér, kæri bróðir.
Með mikilli hlýju,
Kári, Guðný og fjölskylda.
Í dag kveðjum við elskulegan
bróður okkar, hann Rulla, og það
er sárt. Það er stórt skarð höggv-
ið í stóran systkinahóp okkar en
Rulli er sá fyrsti af fimmtán
systkinum sem kveður þennan
heim. Við minnumst hans sem
skemmtilegrar og glaðlegrar
manneskju.
Við vorum allar innan við tíu
ára gamlar þegar Rulli flutti
vestur en hann kom reglulega
heim í Kópavoginn og það var
gaman að fá hann í heimsókn í
foreldrahúsin því það var alltaf
stutt í hláturinn og glettnina hjá
honum Rulla okkar.
Rulli hélt alltaf góðum
tengslum við systkini sín og hann
lét sig sjaldan vanta í fjölskyldu-
boðin þótt um langan veg væri að
fara.
Það var mikið áfall fyrir okkur
öll þegar Rulli fékk heilablóðfall
síðasta sumar og það vakti upp
sárar minningar frá því að pabbi
fékk samskonar áfall aðeins 59
ára gamall. Við vonuðum að Rulli
næði að ná einhverjum bata en
það varð því miður ekki og heilsu
hans hrakaði allt frá fyrstu blæð-
ingunni.
Við sendum Guðbjörgu, börn-
um, tengdabörnum og barna-
börnum okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Takk fyrir samfylgdina, Rulli
okkar.
Lára, Sólveig og Svandís.
Fallinn er frá bróðir okkar
Runólfur, eða Rulli, eins og við í
fjölskyldunni kölluðum hann.
Rulli var aðeins 67 ára að aldri,
sá þriðji í röðinni af fimmtán
systkinum. Mig langar að segja
frá æsku okkar í stórum drátt-
um.
Foreldrar okkar voru Ingólfur
Hannesson og Sigríður Sólveig
Runólfsdóttir. Þau fluttu í Kópa-
vog um 1946, voru þar frum-
byggjar og ráku stórt hænsnabú
á sunnanverðu Kársnesinu. Við
systkinin tókum virkan þátt í
rekstri búsins. Þá var Kópavogur
bara lítið sveitaþorp með örfáum
íbúðarhúsum og sumarbústöð-
um. Vegir voru bara malarvegir
og engar gangstéttar.
Það var mikið frjálsræði að
alast upp í Kópavogi á þessum
árum. Við bjuggum við sjóinn og
áttum lítinn árabát. Rulli og
Grímur elsti bróðir okkar voru
aðal-ræðararnir og þá var róið út
í Arnarnes að skoða fuglalífið eða
út í Gálgahraun þar sem var
gaman að skoða hraunið,
klettana og tína ber. Það var allt-
af sól á sumrin og mikill snjór á
veturna og mikið um leiki og fjör.
Strákaleikirnir voru oft tengdir
teygjubyssum og jakahlaupum.
Rulli var fyndinn, stríðinn,
uppátækjasamur og hnyttinn í
tilsvörum. Í æsku okkar langaði
mig oft að vita eitt og annað og
þá voru engar tölvur og ekki einu
sinni sjónvarp. Þá var best að
spyrja Rulla og þar fékk ég svör-
in sem mig vantaði. Rulli tók
hefðbundið gagnfræðapróf í
Gagnfræðaskóla Kópavogs og
fór síðan í Iðnskólann í rafvirkj-
un.
Fyrir rúmum 40 árum kynnt-
ist Rulli Guðbjörgu Friðriksdótt-
ur bankastarfsmanni til margra
ára. Guðbjörg átti tvö börn fyrir,
Bjarna og Margréti, og saman
eignuðust þau tvö börn, Sigríði
Sólveigu og Friðrik. Guðbjörg
hafði búið á Bíldudal í æsku og
þangað fluttu þau fljótlega eftir
að þau hófu búskap. Runólfur
var víðlesinn og mikill náttúru-
unnandi, hann gróðursetti mikið
af trjám á Bíldudal og víðar.
Rulli var svæðisstjóri hjá
Orkubúi Vestfjarða, og vann þar
til hann veiktist.
Horfinn er nú mikill öðlingur
og góður bróðir og blessuð sé
minning hans.
María.
Elsku afi.
Ég á eftir að sakna þín mjög,
þú varst svo góður afi, það verð-
ur skrítið að koma til ömmu núna
og þú verðir ekki þar.
Það var alltaf svo gaman þeg-
ar við komum til ykkar þá feng-
um við alltaf að bralla svo margt
með þér, fara í fjöruna á bryggj-
una að veiða og ís á Vegamótum
hjá Hannesi frænda, fara út í
Hvestu og í fjallgöngu, kíkja í
vinnuna til þín og vera í garð-
inum í fótbolta og leika í Afakoti
sem er kofinn sem þú smíðaðir
fyrir okkur barnabörnin.
Ég og Kristín Heiða frænka
voru líka heppnar að fá að fara
nokkrum sinnum einar til ykkar
ömmu á undan fjölskyldum okk-
ar og þá fengum við að hjálpa þér
að undirbúa Bíldudalsbauna-há-
tíðina. Þú hefur kennt mér svo
margt, t.d. að þekkja flestalla
fugla en það var oft gaman að
skoða þá með þér og við mamma
höfum líka mjög gaman af því og
eigum eftir að hugsa til þín þegar
við erum að skoða þá.
Hvíl í friði, elsku afi minn
Þín afastelpa,
Sædís.
Elsku afi.
Það verður svo skrítið að
koma til Bíldudals og þú verðir
ekki þar þó svo að þú hafir verið
á Patró síðast þegar við komum.
Það var alltaf svo gaman að
koma til ykkar ömmu, við feng-
um að gera svo margt með þér
bæði úti í garði og í bílskúrnum
svo fórum við líka oft út í Hvestu
að leika í sandinum, það var svo
gaman þegar við fórum á bryggj-
una að veiða og fengum okkur
svo ís á eftir.
Svo fórum við í fjöruferð með
þér og í göngu upp í fjall að
skoða trén þín, við fengum líka
að fara með þér í vinnubílnum og
þá var svo gaman
Sakna þín svo mikið.
Þín afastelpa,
Arna Lind.
Hann Runólfur mágur minn
er fallinn. Sá fyrsti af stórum
systkinahópi sem kveður þennan
heim og heldur á vit forfeðranna,
þar sem honum verður vel fagn-
að.
Ég kynntist Runólfi, eða Rulla
eins og við kölluðum hann, fljót-
lega eftir að ég fór að venja kom-
ur mínar til Esterar systur hans.
Strax fór vel á með okkur, við
áttum eitt og annað sameiginlegt
og áttum eftir að bralla sitthvað
saman gegnum lífið.
Minningar hrannast upp. Til
dæmis þegar Nixon og Pom-
pidou héldu fundinn hér um árið
og Hafnarfjarðarvegurinn var
varinn af lögreglunni. Þá bauð
Rulli mér í siglingu á Kópavog-
inum og við rerum inn í botn
vogsins og sáum bíl Pompa kalls-
ins alveg ágætlega þegar honum
var ekið framhjá. En eitthvert
írafár varð víst vegna þessarar
saklausu skemmtisiglingar okk-
ar.
Mál æxluðust þannig að Rulli
varð landsbyggðarmaður, eins
og ég. Þótt langt sé milli Bíldu-
dals og Klausturs og við hittumst
ekki oft vissum við alltaf vel hvor
af öðrum og áttum saman ýmis
áhugamál. Má þar nefna ræktun
landsins, atvinnumál dreifbýlis-
ins og margt fleira. Eitt sinn
heimsóttum við Ester þau Guð-
björgu skömmu eftir að þau
fluttu vestur. Rulli var eins og
svo oft á kafi í vinnu, svo að eina
ráðið til að eiga með honum sam-
verustundir var að taka þátt í
vinnunni með honum. Heila nótt
fékk ég að hjálpa til við að skipta
um spenni í rafstöðinni á Bíldu-
dal. Aldrei hafði ég áður tekið í
slíkt verk og kunni því ekkert til
verka. En Rulli leiðbeindi og út-
skýrði svo ljóslega hvernig verk-
ið skyldi unnið og hvers vegna að
ég hef búið að þessari nótt æ síð-
an þegar eitthvað hefur bjátað á í
raforkumálum heimilis míns.
Minnisstæð er einnig ferð okkar
Esterar löngu seinna með þeim
Rulla og Guðbjörgu til að skoða
garðinn Skrúð, þar sem við átt-
um öll sameiginlegt áhugamál,
skrúðgarðrækt. Í þessari ferð
sýndu þau Rulli okkur Ester líka
eina hinna afskekktu sveita Vest-
fjarða, Ingjaldssand. Þangað var
gaman að koma.
En skjótt skipast veður í lofti.
Fyrir rúmu ári veiktist Rulli
skyndilega við vinnu sína og var
vart hugað líf um skeið. En
styrkur hans og góð hjálp lækna
varð til þess að hann náði nokk-
urri heilsu, þótt hann væri mikið
fatlaður eftir áfallið. Og hann átti
enn gleðina óskerta, birtan ljóm-
aði í augum hans eins og áður
þegar við hittumst, þó að hann
gæti lítið tjáð sig, sem var honum
raunar mjög erfitt.
Já, og nú er þrautagöngunni
lokið og Rulli aftur orðinn ófatl-
aður maður á óravíddum nýs til-
verustigs. Þar klífur hann eflaust
bæði fjöll og raflínustæður, segir
þeim til sem ekki kunna til verka
á sinn ljúfa en þó ákveðna hátt,
er trúr þeim störfum sem honum
eru ætluð, líkt og hann var alla
tíð meðan hans naut við hér á
jörðu. Og hver veit nema hann
lyfti hóflega glasi að loknu góðu
verki?
Ég kveð kæran mág og vin.
Hans er sárt saknað en vissan
um að hann er nú, á nýju til-
verustigi, laus við fötlun sína
deyfir þó söknuðinn.
Guð blessi minningu Runólfs
Ingólfssonar.
Guðbjörgu og fjölskyldunni
sendum við Ester innilegar sam-
úðarkveðjur.
Guðmundur Óli
Sigurgeirsson.
Komið er að kveðjustund, góð-
ur vinur fallinn frá. Já, lífið er
svo óútreiknanlegt og því miður
svo ósanngjarnt, elsku Runólfur
allur. Runólfur var nágranni
okkar sl. 30 ár, þannig að sam-
gangur og gæðastundir hafa ver-
ið margar. Hreinn og Guðbjörg
eru systkinabörn og auk þess
unnu Hreinn og Runólfur mikið
saman að verkefnum hjá
Orkubúi Vestfjarða sl. áratugi.
Samgangur fjölskyldna okkar
hefur verið mikill í gengum ára-
tugina og mikið brallað og stend-
ur helst upp úr ferðalögin er-
lendis sem við fórum með þeim
hjónum, 1986 var lífið í London
skannað með öllu tilheyrandi og
núna fyrir nokkrum árum golf-
ferðirnar á Alicante þar sem
Runólfur var sérlegur „driver“
hjá okkur golfurunum.
Mannkostir Runólfs voru
miklir. Þar ber sérstaklega að
nefna vinnusemina og óeigin-
girnina, honum féll aldrei verk úr
hendi. Í gegnum tíðina voru
mörg félög sem nutu dyggrar að-
stoðar Runólfs. Þegar krakkarn-
ir hans voru litlir vann hann mik-
ið og óeigingjarnt starf í þágu
Íþróttafélags Bílddælinga, hann
var einn af stofnfélögum Lions á
Bíldudal og var einn af þeim sem
sáu um að halda þeim félagsskap
saman eftir að félagið hætti með
hið árlega jólahangikjöt í Bald-
urshaga. Runólfur var ætíð
dyggur liðsmaður Sjálfstæðis-
félags Arnfirðinga og var virkur í
sveitarstjórnarpólitíkinni og
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum
fyrir sveitarfélagið, m.a. í yfir-
kjörstjórn og fleiri trúnaðar-
störfum og skilaði hann þeim
verkefnum af mikilli alúð. Í
seinni tíð, eftir að börnin voru
farin að heiman, helgaði hann sig
skógræktinni og var formaður
skógræktarfélagsins á Bíldudal í
áratug og víst er að plönturnar
sem hann gróðursetti hér á
Bíldudal eru í þúsundatali og
þeirra njótum við í dag í hlíðinni
okkar. Auk þess var Runólfur fé-
lagi og velgjörðamaður Golf-
klúbbsins á Bíldudal sl. 20 ár.
Einnig hafði Runólfur mikinn
áhuga á allri útivist, fuglum og
nýjasta áhugamálið hans var
ljósmyndun. Runólfur var einn
þessara sem var alltaf að, ef ekki
að vinna fram eftir þá í garðinum
eða að leggja einhverjum lið,
greiðviknin og þolinmæðin var
einstök. Runólfur var mikill fjöl-
skyldumaður og hugsaði vel um
sína, hann var stoltur af afkom-
endum sínum.
Sumarið 2014 var sumarið
sem aldrei kom, lítil hreyfing í
nágrannagarðinum. Um hásum-
ar 2013, þann 22. júlí dró skyndi-
lega fyrir sólu, fáránlegt símtal.
Runólfur hné niður við vinnu
sína hjá Orkubúi Vestfjarða,
hann lauk vinnudeginum en varð
aldrei samur. Við tók erfiður
tími, fyrst við endurhæfingu á
Grensási og síðan erfiður tími á
Heilbrigðisstofnun Patreksfjarð-
ar. Síðasta rúma ár var Runólfi
okkar og fjölskyldu hans erfitt,
hann var ósáttur við þá fjötra
sem heftu hann til allra daglegra
starfa.
Elsku Guðbjörg, börn, tengda-
börn og banabörn, missir ykkar
er mikill og megi algóður guð
styrkja ykkur án ykkar elskandi
Runólfs.
Sumarið sem aldrei kom, í dag er hann
frjáls eins og fuglinn sem situr á grein
(B.Á.)
Takk fyrir allt.
Guðný og Hreinn.
Nú þegar Runni, pabbi hans
Frikka vinar míns, er fallinn frá
rifjast upp fyrir mér margar
sterkar og góðar æskuminningar
frá Bíldudal sem Runni og
Budda áttu stóran þátt í að
skapa.
Runna mun ég ætíð minnast
með miklu þakklæti í huga. Hann
var svo einstaklega góður við
okkur félagana í þau ófáu skipti
sem við vorum að leik heima hjá
fjölskyldunni á Arnarbakka 6 eða
í heimsókn hjá honum í vinnunni
niðri í Orkubúi. Það var alveg
sama hvað við félagarnir vorum
að stússast og hvort sem það var
í garðinum, inni í bílskúr eða á
bílaplaninu, þá var Runni alltaf
með bros á vör, tilbúinn að að-
stoða okkur við að gera leikinn
sem skemmtilegastan. Ég man
sérstaklega vel eftir því þegar
hann setti upp körfuna fyrir ofan
bílskúrshurðina og ánægjuna
sem fylgdi því fyrir okkur fé-
lagana að spila körfubolta stund-
unum saman í innkeyrslunni.
Eins var garðurinn ævintýra-
heimur út af fyrir sig enda fáir
garðar jafn vel hirtir og hjá hon-
um Runna. Oft hugsa ég til hans
Runna þegar ég er að sinna
garðverkunum heima hjá mér í
Garðabæ og reyni að taka Runna
mér til fyrirmyndar á því sviði.
Eins og allir krakkar á Bíldu-
dal vorum við Frikki á fullu í
íþróttum. Þegar ég hugsa til
baka þá er aðdáunarvert hversu
vel Runni studdi við bakið á okk-
ur með hvatningu sinni sem og
fórnfýsi í vinnu fyrir íþrótta-
félagið. Við fórum í mörg íþrótta-
ferðalög og ávallt var Runni
tilbúinn að keyra okkur á keppn-
isstaðinn og hvetja okkur til dáða
meðan á leik stóð. Eins vorum
við Frikki þekktir fyrir að vera
miklir keppnismenn og stundum
þurfti nú að hughreysta okkur
félagana þegar á móti blés og
Runni var duglegur við að stappa
í okkur stálinu. Slíkur stuðning-
ur var ómetanlegur.
Eins og sjá má á þessum skrif-
um þá hugsaði Runni vel um sína
nánustu og sitt nærumhverfi. Ég
var svo heppinn að fá að njóta
góðs af því og fyrir það er ég afar
þakklátur.
Það er mikill missir fyrir fjöl-
skylduna á Arnarbakka að Runni
skuli nú vera fallinn frá en ég er
viss um að allar þessar fallegu
minningar sem sitja eftir munu
hjálpa til við að horfa fram á veg-
inn björtum augum.
Elsku Budda, Friðrik, Sigga,
Bjarni, Magga og fjölskyldur.
Mínar bestu kveðjur til ykkar
allra og þakklæti fyrir að hafa
fengið að njóta góðs af samveru
ykkar á mínum uppvaxtarárum.
Finnur Bogi.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og aðstoð við andlát og útför
okkar ástkæra
RAGNARS LEÓSSONAR,
Höfða,
hjúkrunar- og dvalarheimili,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Höfða fyrir
frábæra aðstoð og umönnun.
Fríða Ragnarsdóttir, Ásgeir R. Guðmundsson,
Kristín Ragnarsdóttir, Grettir Hákonarson,
Ragna Ragnarsdóttir, Helgi Guðnason,
Birna Ragnarsdóttir, Kristinn Eiríksson,
Leó Ragnarsson, Halldóra Gylfadóttir
og fjölskyldur.
✝
Hjartanlegar þakkir til allra sem sýndu okkur
og fjölskyldu okkar vináttu og hlýju við andlát
okkar ástkæru
RAGNHILDAR GUNNARSDÓTTUR.
Birgir Ottósson,
Gunnar Birgisson,
Gylfi Birgisson, Svandís Kristiansen,
Unnur Birgisdóttir,
Kjartan Birgisson, Halldóra Ingólfsdóttir,
Guðlaug Hildur Birgisdóttir, Rúnar Einarsson
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
RAGNHEIÐAR KRISTINSDÓTTUR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu í
Hafnarfirði fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Ásta Úlfarsdóttir, Kristinn Þórir Sigurðsson,
Þórunn Úlfarsdóttir, Haraldur Þór Ólason,
Ásgeir Úlfarsson, Ína Skúladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs eigin-
manns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
DAVÍÐS HALLDÓRS KRISTJÁNSSONAR
frá Þingeyri.
Sérstakar þakkir fær starfsfólkið á Tjörn fyrir
alúð og umönnun.
Katrín Gunnarsdóttir
og fjölskylda.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför minnar ástkæru
móður,
ÞÓRUNNAR INGÓLFSDÓTTUR,
Hlíðargötu 35,
Fáskrúðsfirði.
Hugheilar þakkir til starfsfólks á A4 á
Landspítala, Fossvogi, líknardeild og hjúkrunarheimilinu
Uppsölum, Fáskrúðsfirði, fyrir einstaka umhyggju og alúð.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jón Ólafur Þorsteinsson.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts
RAGNHEIÐAR JÓNSDÓTTUR,
Ársölum 5,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við læknum og
starfsfólki og heimahlynningu krabbameins-
deildar LSH.
Erling Aðalsteinsson
og fjölskylda.