Morgunblaðið - 15.09.2014, Qupperneq 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. SEPTEMBER 2014
✝ Óskar Karl Elí-asson fæddist að
Svarthamri í Álfta-
firði 30. nóvember
1953. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans 8.
september 2014.
Foreldrar hans
voru Viktoría Kristín
Guðmundsdóttir og
Elías Gunnar Þor-
bergsson. Samfeðra
systkini Óskars voru Anna María,
Helga Hrönn, Gunnar Þröstur og
Jón Óttar Elíasarbörn. Óskar
eignaðist Heiðar Svan með Hans-
ínu Garðarsdóttur 19.11. 1971.
Heiðar á tvö börn, Írisi Emmu og
Óskar Þór, með konu sinni Önnu
Kristínu Davíðsdóttur en núver-
andi sambýliskona hans er Sara
Reykdal Einarsdóttir.
Óskar kvæntist Sigríði Hrönn
Elíasdóttur árið 1979. Þau eign-
uðust Öldu Björk, f. 17.1. 1979, og
Örvar Snæ, f. 25.5. 1981. Þau
skildu árið 2006. Alda á son, Eze-
kiel Karl Owolabi. Örvar á börnin
Breka og Ísold Emmu með eig-
inkonu sinni, Ellen Karól-
ínudóttur. Óskar kvæntist Önnu
Karlsdóttur 1. maí 2014 og á hún
börnin Tómas Arnar Emilsson og
Elísabetu Söru Emilsdóttur. Tóm-
Hann sat einnig í stjórn Spari-
sjóðs Vestfirðinga.
Óskar stóð að stofnun Ung-
mennafélagsins Geisla, var í
stjórn og framkvæmdastjóri og
tók virkan þátt í því starfi; brids,
skák og leiksýningum. Hann fékk
heiðursmerki UMFÍ.
Brids átti hug hans allan og var
hann burðarstólpi í bridsmenn-
ingu á Vestfjörðum. Hann vann til
fjölda verðlauna og alltaf til í að
taka upp spilastokkinn. Heimili
hans var gjarnan kallað spilavítið
á Fögrubrekku.
Óskar sá um félagsheimilið,
bíó, tónleika og böll í áraraðir.
Hann var mikill dansari og mátti
oft sjá hann taka svakalega snún-
inga í félagsheimilinu. Þar var
hann búinn að dreifa kart-
öflumjöli yfir gólfið til ná sem
bestri sveiflu. Síðar var skipt yfir
í kaffimjöl þar sem dömurnar
kvörtuðu yfir því að spariskórnir
yrðu hvítir útaf kartöflumjölinu.
Óskar hlaut heiðursverðlaunin
Stólpi Súðavíkur fyrir framlag
sitt til samfélagsins. Honum þótti
vænt um sveitunga sína og hafði
orð á því að hann hefði aldrei
kynnst leiðinlegum Súðvíkingum,
bara misskemmtilegum.
Hann var fljótur að kynnast
fólkinu á Seyðisfirði og undi hag
sínum vel þar. Að hans sögn var
Seyðisfjörður næstfallegasti
fjörðurinn á Íslandi.
Útför Óskars fer fram frá
Laugarneskirkju í dag, 15. sept-
ember 2014, og hefst athöfnin kl.
13.
as á dótturina Öldu
Björk með eig-
inkonu sinni Báru
Rós Ingimars-
dóttur. Sambýlis-
maður Elísabetar
Söru er Jón Karls-
son.
Óskar ólst upp á
Svarthamri til 18
ára aldurs, hjá móð-
ur sinni og móð-
urfjölskyldu. Hann
lauk barnaskóla í Súðavík og
gagnfræðaskóla í Reykjanesi.
Hann starfaði í Frystihúsinu
Frosta en gerðist verslunarmaður
1981, tók við rekstri Kaupfélags-
ins í Súðavík, síðar Víkurbúðin.
Óskar fluttist til Seyðisfjarðar ár-
ið 2012 og starfaði þar við versl-
unarrekstur þar til hann lét af
störfum vegna veikinda. Óskar
sinnti mörgum félags- og sjálf-
boðaliðastörfum. Hann var í
stjórn Verkalýðs- og sjómanna-
félags Álftfirðinga og hafði mikla
réttlætiskennd varðandi réttindi
verkafólks. Hann sat í sveit-
arstjórn, gegndi ýmsum trún-
aðarstörfum, sat í kjörstjórn og
var formaður Bygginganefndar.
Hann var stjórnarformaður
Sparisjóðs Súðavíkur og var um
tíma stærsti einstaki hluthafinn.
Ekki allir fá að upplifa ævin-
týri. Skemmtilegt og tilviljunum
háð svo að eitthvað æðra hlýtur að
hafa haft gaman af að rita þá sögu
okkar.
Staður og stund þegar varnirn-
ar brustu, við grenjuðum af hlátri
yfir sama hlutnum. Þá vissi ég að
eitthvað alveg sérstakt leyndist á
bak við þessa ljúfu brynju.
Á augnabliki varstu búinn að
keyra landið á enda, kynna mann
fyrir mömmu, börnum, barna-
börnum, nágrönnunum, frænkun-
um og frændunum og samstarfs-
fólkinu, manni var stillt upp í
búðinni. Varð einhver útundan?
Svo sagðirðu þegar við vorum
komin á hinn enda landsins, að þú
hefði verið kynntur fyrir öllu mínu
fyrrverandi liði en hefðir ekki
fengið að hitta börnin mín fyrr en
miklu seinna.
Ef ég á einhver orð til að lýsa
þér, ástin mín, þá er það „hrekkj-
óttur húmoristi“. Ef auður í lífinu
væri mældur í manngæsku og
góðvild værir þú ríkasti maður
heims. Þú varst algjör snillingur í
að veiða fólk í gildrur. Eyddir tíma
í að finna veiku punktana og þótt-
ist svo vera algjörlega á öndverð-
um meiði, en þegar þú varst búinn
að ná fólki upp, þá ískraði í þér, þú
hlóst svo mikið. Ég viðurkenni
bara að þú hafir náð mér þannig
einu sinni, og það var mjög
snemma í sambandinu okkar.
Konur dáðust að hversu auð-
sveipur þú varst. Ég sagði þeim að
það ætti sér eðlilegar skýringar,
þú værir nú í þriðja hjónabandinu!
Fljótlega fór að gera vart við sig
smávegis krankleiki og þér fannst
ég dugleg að koma þér til hinna
ýmsu lækna til athugunar. Einn
daginn hringdirðu í mig í vinnuna
og sagðist hafa séð auglýsingu um
að kvensjúkdómalæknir væri
væntanlegur á svæðið og spurðir
hvort ég vildi ekki panta tíma hjá
honum, það væri eini læknirinn
sem ég ætti eftir að senda þig til.
Ógleymanlegt er kvöldið í
kirkju Heilags Stefáns í Búdapest
þegar ég dró þig á tónleika sem
áttu að vera stórskemmtilegir. Því
miður voru tónleikarnir drepleið-
inlegir, söngvarann sagðirðu þá
hafa náð í úti í næsta kirkjugarði,
en þú hristist reglulega af hlátri út
af gamla manninum sem hafði
ruðst í sæti við hliðina og lagði af
honum þessa þvílíku geymslulykt.
Ef við áttum að læra eitthvað á
þessum stutta tíma sem við feng-
um saman, elskan mín, þá er það
það að tíminn er afstæður. Við töl-
uðum oft um það að tíminn liði
hratt en eftir að við kynntumst
hafi hann farið á ofurhraða. Ég
fullyrði að reynsla okkar á þessum
2 árum og 5 mánuðum jafnist á við
25 ára samband svo mikið hefur
gerst, til að dýpka okkur og skiln-
inginn á lífinu og tilverunni.
Við vorum auðvitað fullorðin
þegar við kynntumst og reynsl-
unni ríkari, en nú skiljum við hvað
átt er við með skilyrðislausri ást.
Hver dagur með þér var yndisleg
skemmtun og það sem við höfum
hlegið! Ekki það að við höfum allt-
af verið sammála, enda ekki hægt
þegar vestfirsk þrjóska mætir
þeirri færeysku.
Þó líkaminn sé farinn þá veit ég
þú ert nærri og verður aldrei
hjarta mínu fjarri.
Fyrir mömmu þína, þessa
elsku, mun ég gera mitt besta. Svo
mætirðu mér, ástin mín, með
glettnina í augum og stóra faðm-
inn þinn þegar minn tími kemur.
Anna Karlsdóttir.
Elsku pabbi minn „það er víst
bara svona“, biðin á enda og tími
kominn til að kveðja, bara alltof
fljótt. Ekki hægt að semja við
kóng eða prest um að fá bara að-
eins meiri tíma með þér, maður
verður víst að tileinka sér það síð-
asta sem þú kenndir mér, æðru-
leysi og sátt.
Pabbi minn var alltaf til staðar,
hann hafði svo stóra og góða nær-
veru og þess vegna er svo óraun-
verulegt að ímynda sér lífið án
þess að hann sé hluti af því. Það
var ekkert sem pabbi var ekki
tilbúinn að styðja mann í eða
hjálpa manni við. Ég man bara
eftir pabba þar sem hann var allt í
öllu, smurði nestið fyrir okkur í
skólann, eldaði á kvöldin, þess ut-
an var hægt að finna hann í búð-
inni þar sem maður fékk snúð og
kókómjólk. Hann dröslaði okkur
með í fótbolta eða brennó, stund-
um var hann að með bíósýningar
og við fengum að koma með og
fylgjast með þar sem hann þræddi
og keyrði áfram bíóvélina. Pabba
fannst mikilvægt að maður tæki
þátt og væri virkur í litla sam-
félaginu í Súðavík. Fyrir honum
voru allir jafn mikilvægir og það
eina sem skipti máli var að gera
sitt besta og vera með. Hann
pabbi var nefnilega allt í senn
sveitamaður, gallharður kommún-
isti og ungmennafélagsmaður,
hann skildi illa hvernig væri hægt
að réttlæta ójöfnuð og að það væri
ekki öllum jafn augljóst að ham-
ingjan yrði einungis fengin með
því að við deildum á réttlátan hátt
verðmætum heimsins. Ófáar rök-
ræðurnar ólst maður upp við,
maður lærði að fljótt að rökræða,
koma inn föstum skotum, sjá húm-
orinn í sem flestu og tala kjarn-
yrta vestfirsku. Pabbi lagði mikið
upp úr því að rækta vináttuna,
helst við sem flesta. Hann hafði
mikið gaman af afagullunum sín-
um og var alltaf boðinn og búinn
til að passa, kíkja í sund eða annað
skemmtilegt. Sonur minn varð
þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að
dveljast hjá honum í Súðavík um
tíma og átti ómetanlegan tíma
með afa sínum.
Pabbi var meinstríðinn og var
ekkert fyrir það að taka lífið of al-
varlega, og þó að hann kynni að
meta allt það besta í fari sam-
ferðafólks þá fannst honum
skemmtilegast ef fólk féll fyrir
stríðninni eða gekk í gildru og
hann náði því alveg á háa c-ið, þá
gat hann hlegið eins og vitleysing-
ur.
Hann pabbi minn átti allt gott
skilið, þess vegna fann hann Önnu
sína og ástina og átti mjög góð tvö
ár. Pabbi, Súðvíkingurinn gall-
harði, lét ástina ráða og flutti til
Seyðisfjarðar. Í gegnum tengslin
við fólkið í kringum hana Önnu,
naut pabbi þeirrar gæfu að
stækka enn við fjársjóðinn sinn
með yndislegu og heilu samferða-
fólki, vinum og öðlingum sem telj-
ast til okkar fjölskyldu í dag.
Af pabba mínum lærði ég það
sem skiptir mestu, að standa fast á
mínu og fylgja draumum mínum
eftir, sýna heiðarleika og sann-
girni, meta mikilvægi hugsjóna og
síðast en ekki síst að bera kennsl á
allt það góða og besta sem felst í
kærleikanum, hlátrinum og lífs-
gleðinni.
Við sonur minn kveðjum ást-
kæran afa og pabba með hjartað
fullt af þakklæti, hugann fullan af
góðum minningum og í farteskinu
kærleikann sem hann gaf okkur
alla tíð.
Alda Björk Óskarsdóttir og
Ezekiel Karl Owolabi.
Elsku Óskar minn.
Með þér var lífið svo ljúft og hreint
og ljómi yfir hverjum degi.
Í sál þinni gátum við sigur greint,
sonurinn elskulegi.
Þú varst okkur bæði ljóst og leynt
ljósberi á alla vegi.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Minningarnar streyma fram
um ljóshærðan hnokka og yndis-
legan dreng. Þú varst alltaf
hrekkjóttur en ósköp viðráðanleg-
ur og hvers manns hugljúfi. Öllum
Óskar Karl
Elíasson
✝ Guðbjörg Ein-arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 31.
mars 1950. Hún lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 9. sept-
ember 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Einarsdóttir, hús-
móðir og sauma-
kona, og Einar
Ágústsson stór-
kaupmaður en hann rak heild-
verslunina Einar Ágústsson og co.
Systkini Guðbjargar voru María
Ágústa, Einar Sverrir og Ágúst.
Ágúst lifir systkini sín.
Eftirlifandi eiginmaður Guð-
bjargar er Valdimar
Guðjón Valdimarsson
heildsali, f. 12. ágúst
1944. Þau gengu í
heilagt hjónaband 12.
ágúst 1972. Börn
þeirra eru 1) Sigríður
(Sirrý), f. 23. febrúar
1975, dóttir hennar
er Viktoría Ósk. 2)
Hrönn, f. 4. nóvember
1976, gift Marty Gilli-
am. Börn þeirra eru
Brendan Leifur, Patrekur Daníel
og Adam James. 3) Eva Rós, f. 28.
ágúst 1981. 4) Gréta María, f. 13.
október 1985. 5) Valdimar Einar,
f. 8. nóvember 1986, sambýlis-
maður hans er Kjetil Dybing.
Að loknu hefðbundnu grunn-
skólanámi fór Guðbjörg í Versl-
unarskóla Íslands og útskrifaðist
þaðan með verslunarpróf. Á ung-
lingsárum vann hún hjá Jes Zim-
sen en að loknu námi hóf hún
störf hjá Hagtryggingu.
Guðbjörg starfaði einnig í fyr-
irtæki föður síns um tíma. Þegar
börnunum fjölgaði hætti hún að
starfa úti og fór að huga að fjöl-
skyldulífinu. Gerðist hún dagmóð-
ir haustið 1993 með mikinn fjölda
af yndislegum börnum sem voru
henni mjög kær. Árið 1998 stofn-
uðu þau hjónin fyrirtækið Val-Ás
ehf. Þar vann hún við bókhald
meðfram barnapössuninni. Það
var svo árið 2003 sem hún hætti
sem dagmóðir og fór í fullt starf
hjá Val-Ás og vann þar þar til
veikindin ágerðust.
Útför Guðbjargar verður gerð
frá Vídalínskirkju í dag, 15. sept-
ember 2014, og hefst athöfnin kl.
15.
Elsku mamma og frábær vin-
kona er farin alltof fljótt og verð-
ur mikið saknað. Minningarnar
eru svo margar og góðar yfir árin
að það er erfitt að velja nokkrar.
Laugardagskvöldin með fjöl-
skyldunni að horfa á Agatha
Christie eða einhverja spennu-
mynd og pabbapopp í potti. Spila-
kvöldin voru mörg frá unga aldri
og alveg fram á fullorðinsárin.
Mamma var alltaf svo indæl við
allar vinkonur mínar og hafði svo
gaman af að hlæja með okkur.
Henni fannst svo gaman að grín-
ast og þótti afar gaman að láta
okkur börnin roðna og þá sér-
staklega fyrir framan aðra.
Ég mun sakna mikið símtal-
anna okkar yfir kaffibolla að tala
um allt og ekkert. Mamma var
sko ein uppskriftabók svo það var
mikið talað saman á milli Íslands
og Bandaríkjanna fyrir öll afmæli
hjá barnabörnunum hennar og
veislur sem við hjónin héldum.
Aldrei mun ég gleyma Black
Friday-verslunarferðinni okkar
með Evu Rós fyrir tæpum tveim-
ur árum. Kvöldið byrjaði um sjö-
leytið á því að beltisdýr hljóp
undir bílinn okkar og við öskr-
uðum, grétum og hlógum alla
leiðina í Wal-Mart. Mamma vildi
sko ekki hætta að versla þessa
nótt og spurði alltaf hvaða búð er
næst? 11 tímum seinna lá við að
við þyrftum að gefa henni svefn-
töflu til að koma henni í rúmið …
Það hefur ekki verið auðvelt að
búa erlendis frá fjölskyldunni,
sérstaklega síðustu 12 árin þegar
börnin byrjuðu að koma. Gleymi
aldrei þegar ég bjó í Washington
DC og fékk hríðir tveimur vikum
fyrir tímann. Ég lá ein heima með
tæplega 11 mánaða barn og talaði
bara við mömmu rólega í símann,
hún hjálpaði mér að plana hvað
ég átti að gera, pakka í tösku,
hringja í manninn minn, fá pöss-
un og allt það.
Mamma var svo róleg við mig í
símann en var búin að panta sér
flug áður en ég komst upp á spít-
alann um kvöldið og var mætt til
að hjálpa þegar við komum af
spítalanum.
Mörg voru börnin yfir árin
sem kölluðu hana mömmu enda
var hún það í augum okkar allra.
Barnabörnin hennar sakna henn-
ar mikið og eiga erfitt með að
skilja af hverju amma er farin
svona ung og muna þau eftir
henni hlæjandi, brosandi og kátri
fyrir svo stuttu …
Mamma var bara svo góðhjört-
uð og yndisleg að það er erfitt að
sleppa en ég veit að henni líður
betur núna.
Blessuð vertu baugalín.
Blíður Jesú gæti þín,
elskulega móðir mín;
mælir það hún dóttir þín.
(Ágústína J. Eyjólfsdóttir)
Mikið á ég eftir að sakna þín,
elsku mamma mín. Ég elska þig.
Þín
Hrönn.
Hún ástkæra móðir mín sem
hefur farið frá okkur alltof
snemma var einstök, fögur og hlý,
sem fyllti mig af kærleika og ást.
Mamma mín var þekkt fyrir
skemmtilegan húmor og það var
alltaf stutt í yndislega hláturinn
sem ég gerði í að fá út úr henni.
Þrátt fyrir veikindi síðustu ára þá
áttum við góðar stundir saman við
að horfa á „Keeping up Appear-
ances“ og hlæja okkur máttlaus.
Ég mun ávallt muna hversu góð
tilfinningin var sem streymdi í
gegnum mig við að heyra hennar
einlæga hlátur.
Ég hef lært svo mikið af góðvild
og gestrisni mömmu og ekki síður
pabba og get ég sagt að það hafi
leitt til þeirra velgengni sem ég
hef hlotið á mínum starfsferli og
hvernig persóna ég er í dag.
Ég mun ávallt sakna hennar
hlýja faðmlags og þriggja kossa á
munninn sem ég gat ekki farið að
sofa án fram yfir unglingsár.
Það fyrsta sem mamma sagði
við mig þegar ég tjáði henni að ég
væri samkynhneigður var að
„Núna hef ég bara fleiri ástæður
til að faðma þig“ og tók hún þétt-
ingsfast utan um mig. Þessum
stuðningsorðum og þeirri tilfinn-
ingu sem með þeim fylgdu mun ég
aldrei gleyma.
Ég á erfitt með að sjá fyrir mér
næstu árin án hennar en hún mun
ætíð verða mér við hlið í minn-
ingum mínum.
Ég mun elska þig að eilífu,
mamma mín.
Þinn ávallt mömmustrákur,
Valdimar Einar.
Elsku mamma mín, ég hef kvið-
ið þessari stundu í mjög langan
tíma. Hef aldrei viljað hugsa mér
að þurfa að vera á þessari jörðu án
þín. Þú varst miklu meira en bara
mamma mín, þú varst besta vin-
kona mín.
Þú varst fyrsta manneskjan
sem ég vildi fá álit hjá og í raun sú
eina. Það skipti ekki máli hvað það
var þú varst alltaf fremst í huga
mínum. Vinkonur mínar voru oft
hissa á því hvað ég sagði þér frá
öllu sem gekk á í mínu lífi.
Það sem gerir þennan tíma
sérstaklega erfiðan er að þú ert
sú eina sem ég talaði við þegar
mér leið illa og núna þegar mér
líður eins og heimurinn hafi snú-
ist gegn mér hef ég ekki tækifæri
til þess að tala við þig.
Heyra þig segja að allt muni
verða í lagi. Ég mun samt alltaf
hafa þessar yndislegu minningar
um þig til þess að koma mér í
gegnum dagana. Allar stundirnar
sem við hlógum saman að vitleys-
unni í okkur, það var svo auðvelt
að fá þig til þess að brosa. Þú
kenndir mér að taka sjálfa mig
ekki of alvarlega og njóta þess að
vera hress og hlæja að sjálfri mér
með vinum mínum.
Ég hef alltaf dáðst að því
hversu góð manneskja þú varst,
þolinmóð, barngóð og skemmti-
leg. Það þótti svo mörgum vænt
um þig, allt frá fólki sem þekkti
þig í stuttan tíma og yfir í þau
sem voru þér næst. Ef ég næ að
verða brot af þeirri yndislegu
manneskju sem þú varst þá verð
ég sátt.
Ég elska þig meira en allt og
sakna þín enn meira,
Móðir mín kæra er farin á braut,
til mætari ljósheima kynna.
Hún þurfti að losna við sjúkdóm og
þraut,
og föður minn þekka að finna.
Vönduð er sálin, velvildin mest,
vinkona, móðir og amma.
Minningin mæta í hjartanu fest,
ég elska þig, ástkæra mamma.
Þakka þér kærleikann, hjartalag hlýtt,
af gæsku þú gafst yl og hlýju.
í heimi guðsenglanna hafðu það blítt,
uns hittumst við aftur að nýju.
(Höf. ók.)
Þín dóttir,
Gréta María.
Mín elskulega mamma er látin.
Eins mikið og ég mun sakna
hennar, þá veit ég að hún er á
miklu betri stað. Ég var búin að
syrgja hana í langan tíma, en
núna get ég andað á ný. Hún
leyfði mér að gráta með sér og
fyrir það er ég svo þakklát, ég
þarf ekki að gráta meir. Ég sagði
henni allt sem ég vildi segja, allt
sem ég hefði ætlað að skrifa í
minningargrein, þarf ekki að
segja það allt hér.
„Ég samhryggist þér móður-
missinn,“ var sagt við mig á dög-
unum, en ég vil ekki líta á það
þannig. Ég átti móður í næstum
40 ár, hún elskaði mig, hún
kenndi mér, hún ól mig upp, hún
gerði allt sem móðir á að gera.
Hún skilaði því móðurhlutverk-
inu sínu og fær toppeinkunn fyrir
það. En ömmumissirinn er mikill,
dóttir mín og börn systur minnar,
þau áttu alltof stuttan tíma með
henni. Og að ógleymdum ófædd-
um börnum systkina minna sem
munu ekki njóta þess að eiga
Guggu ömmu.
Mamma var viðstödd þegar
dóttir mín fæddist fyrir næstum
fjórum árum. Það var auðveld
ákvörðun þar sem hún hafði átt
fimm börn. En enginn átti von á
því sem gerðist. Hún fór út fyrir á
meðan ég var undirbúin fyrir
mænudeyfingu, en þegar hún
kom til baka, var herbergið fullt
af hjúkrunarfólki og lækni.
Mér er svo minnisstætt að
þegar verið var að ýta mér út úr
herberginu til að fara á skurð-
stofuna, þá stóð mamma við
hurðina með tár í augum og
hræðslusvip. Ég man ekki mikið,
en mér tókst að rétta fram hönd
til hennar og segja henni að allt
yrði í lagi.
Þetta var líklegast í eina skipt-
ið sem ég sá hræðslu í hennar
augum, en sú hræðsla var óþörf
þar sem ekki löngu seinna hélt
hún á dóttur minni og passaði
hana fyrstu tímana í ævi Viktor-
Guðbjörg
Einarsdóttir