Morgunblaðið - 15.09.2014, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. SEPTEMBER 2014
fannst þú afburða kurteis, ljúfur
og góður. Þú varst mikið með
ömmu þinni Ingibjörgu og sast oft
í fangi hennar og barst mikla virð-
ingu fyrir afa þínum. Þú hafðir
mjög gaman af frænda þínum
Georgi. Þegar þú varst tveggja til
þriggja ára kom Sigmundur
frændi þinn í heimsókn og þá
sastu oft á bringunni á frænda
þínum.
Þú varst alltaf mikið með dýr-
unum á bænum og varst duglegur
að fara í smalamennsku. Þú áttir
erfitt með að sjá á eftir lömbunum
á haustin. Þegar Geiri og Erling
frændi þinn voru á bænum á
sumrin pössuðu þeir alltaf að ná í
hönd til að leiða mig inn af túninu í
heyskapnum. Þú fékkst aðra
höndina og svo skiptust þeir á um
að halda í hina.
Oft þegar margir voru á bæn-
um, sem oftast var, svafstu úti í
tjaldi og það fannst þér gaman.
Það var jafnvel vikum saman yfir
sumartímann, fram á unglingsald-
ur. Það var mannmargt á heim-
ilinu og oft margir gestir, þú varst
alltaf kátur og glaður innan um
alla og félagi krakkanna. Eftir að
þú varðst stærri varstu duglegur
að smala fyrir aðra, alltaf tilbúinn
að hjálpa við smalamennskuna. Á
unglingsárunum varstu duglegur
að koma með félaga þína í heim-
sókn. Ég er þakklát fyrir allar þær
ánægjustundir, það var oft glatt á
hjalla.
Ég er ævinlega þakklát fyrir
barnabörnin, Heiðar, Öldu og
Örvar, og hvað ég fékk að hafa þau
oft hjá mér. Það var erfitt að þú
skyldir flytja í burtu en ég sætti
mig vel við brottför þína og þá
konu sem þú fannst þér. Ég er
þakklát fyrir þær hamingjustund-
ir sem ég fékk með ykkur á Seyð-
isfirði.
Þín mamma,
Viktoría K.
Guðmundsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Óskar Karl Elíasson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
íu. Þær áttu eftir að verða mjög
góðar saman. Segja má að
mamma hafi hugsað um hana
fyrstu tvö árin en svo tók Vikt-
oría við og passaði vel upp á
ömmu sína.
Ef ömmu var kalt, þá kom litla
hlaupandi með teppi; ef ömmu
langaði í ís, þá kom hún hlaup-
andi með einn handa henni og
annan handa sér. Og ef ömmu
leið illa, þá var mín komin hlaup-
andi til að strjúka henni.
Mamma hefur svo sannarlega
kennt henni umhyggju, því síð-
ustu mánuði eyddum við miklum
tíma á spítalanum hjá henni og
hennar lýsing á veikindum
ömmu sinnar var: „Ömmu líður
ekki mikið betur.“ Hún vildi fá
hana heim, og við líka, en núna
líður mömmu betur og því eigum
við að brosa. Lítum á þetta með
augum barnanna, okkur á að líða
vel.
Öllu lokið, mamma. Slokknað
ævi þinnar ljós.
Hjúfrar sig að barmi þínum
hvít og friðsæl rós.
Lémagna sú hönd, er þerrði
ljúfast vota kinn.
– Drjúpi hljótt og rótt mín tár
við dánarbeðinn þinn.
Blessuð sé hver tíð, er leið
á braut í fylgd með þér,
vongleðin og ástúð þín,
sem vakti yfir mér.
– Bið eg þess af hjarta nú
á bljúgri kveðjustund,
að bænir þínar leiði þig
sem barn á guðs þíns fund.
(Kristinn Reyr)
Móðurástin er að eilífu. Við
sjáumst í draumunum mínum,
elsku mamma.
Sigríður (Sirrý).
 Fleiri minningargreinar
um Guðbjörgu Ein-
arsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og auðsýnda
samúð við andlát og útför okkar elskulega
eiginmanns, föður, stjúpföður, tengdaföður,
afa og langafa,
KNÚTS BJÖRNSSONAR
lýtalæknis.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk lungnadeildar A6 á
Landspítalanum fyrir einstaka umönnun og hlýhug.
Kristjána Ellertsdóttir,
Sólveig Knútsdóttir,
Sigurveig Knútsdóttir,
Sæmundur Knútsson,
Kári Knútsson, Erla Ólafsdóttir,
Steinunn Knútsdóttir, Eiríkur Smári Sigurðarson,
Björn Knútsson, Sigrún Þorgilsdóttir,
Ellert Sigurðsson
Þór Snær Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
ÓLÖF BIRNA KRISTÍNARDÓTTIR
frá Bessastöðum,
sem lést á Landspítalanum mánudaginn
8. september, verður jarðsungin frá
Melstaðarkirkju í Miðfirði föstudaginn
19. september kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar
er vinsamlega bent á sjóð til styrktar fjölskyldu hennar.
kt. 040284 3119, banki 0582 15 081678
Kristinn Freyr Þórsson,
Kristín Helga Kristinsdóttir,
Ólöf Erla Kristinsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
JÓNA BERGSDÓTTIR,
frá Nautabúi,
Hjaltadal, Skagafirði,
lést á Líknardeild Landspítalans í Kópavogi
laugardaginn 13. september.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
mánudaginn 22. september kl. 14:00.
Bergur H. Aðalsteinsson, Ragnar Björnsson,
Árni Björnsson, Ingibjörg Anna Björnsdóttir,
Hólmfríður Björnsdóttir
tengdabörn og barnabörn.
✝ Sigrún Eyþórs-dóttir fæddist
24. ágúst 1919 á
Brunnstíg 10 í
Reykjavík. Hún lést
á Hrafnistu 6. sept-
ember 2014. For-
eldrar hennar voru
Eyþór Guðjónsson
frá Brekku í Fljóts-
dal, f. 1886, d. 1959,
og Ástríður Sveinína
Björnsdóttir frá
Björnshúsi í Reykjavík , f. 1891, d.
1969. Árið 1940 giftist Sigrún
Ólafi Ólafssyni, f. 23.8. 1916, d.
29.3. 2006, frá Siglufirði. Sigrúnu
og Ólafi fæddust átta börn: 1)
Ásta Björg, f. 21.1. 1936, maki
Karl Jóhann Ormsson, börn
þeirra: A) Sigrún, maki Magnús
Brynjólfsson, börn þeirra: Karl
Jóhann, börn hans: Tómas Björn
og Sigrún, Björn Vignir, maki
María Kristjánsdóttir og Ásta
Björg, maki Grétar Brynjólfsson;
B) Eyþór Ólafur, maki Margrét
Hanna Árnadóttir, börn þeirra
eru: Árni Snær, Ragnar Örn og
Kristín Eva; C) Ormur, maki
Steinunn S. Ólafardóttir. 2) Ólöf,
f. 16.12. 1941, d. 20.12. 1941. 3)
Guðrún, f. 21.7. 1944, maki Jón
Guðmundsson, börn þeirra: A)
Sigrún, maki Einar Jóhannsson,
þeirra börn: Ásta Margrét, Jón
þeirra börn: A) Ólöf, maki Reynir
Þórarinsson, börn þeirra: Dröfn,
Guðrún, og Þórarinn; B) Einar. 7)
Grímur, f. 16.9. 1952, d. 4.7. 1959.
8) Grímur Eggert, f. 20.6. 1960,
maki Þorbjörg Guðlaugsdóttir,
börn Gríms: A) Dröfn og B) Rúnar,
börn þeirra: C) Katrín, D) Sigrún,
E) Þórhildur.
Sigrún ólst upp á Laugavegi
46B elst sex systkina. Eftir skyldu-
nám fór hún að vinna auk þess að
aðstoða móður sína við uppeldi
systkinanna. Tólf ára gömul fékk
hún vinnu við að baka pönnukök-
ur í Sandholtsbakaríi. Þar lærði
hún þá list sem var henni töm alla
ævi og eru pönnukökur hennar
þekktar langt út fyrir fjölskyld-
una. Sigrún var einn vetur í Hús-
mæðraskólanum á Hallormsstað
og hnýtti þar hnúta vinskapar sem
entust alla ævina. Sigrún og Ólaf-
ur bjuggu fyrst á Laugavegi 46B
en fluttu síðar í Lönguhlíð 19. Tíu
árum síðar fluttu þau á Rauðalæk
59 og bjó Sigrún þar í 54 ár. Sig-
rún var heimavinnandi meðan
börnin bjuggu heima en hóf störf
sem símavörður á Borgarspít-
alanum árið 1973. Þar starfaði
hún að sjötugu en tók þá við mötu-
neyti á tannlæknastofu Guðrúnar
dóttur sinnar og vann þar fram á
níræðisaldur. Ólafur lést árið 2006
og bjó Sigrún ein þar til hún fékk
inni á Hrafnistu haustið 2013.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 15. sept-
ember 2014, kl. 15.
Ingi og Guðrún; B)
Solveig Hulda, maki
Pétur Snæland, son-
ur þeirra Jón Pétur;
C) Ástríður, maki
Daníel Páll Jón-
asson, dóttir
Ástríðar er Eyrún
Ólöf Ívarsdóttir. 4)
Eyþór, f. 29.6. 1946,
maki Eyvör Anna
Ragnarsdóttir,
þeirra börn: A) Sig-
ríður Ásta, maki Arnór Björnsson,
þeirra börn: Eyþór Björn, Ástþór
og Anna Eyvör; B) Ólafur Hrann-
ar, maki Kolbrún Hrund Siggeirs-
dóttir, dóttir hennar: Sigrún Líf
Gunnarsdóttir, börn þeirra: Ey-
þór, Anna Kolbrún og Matthilda
Ósk; C) Ragnar, maki Anna Björg
Þorgrímsdóttir, sonur þeirra er
Víkingur Dreki; D) Sigrún, maki
Hildur Rut Björnsdóttir, þeirra
börn: Björn Óli og Arnór Darri. 5)
Ólafur, f. 16.3. 1948, maki Sigrún
Halla Guðnadóttir, þeirra börn: A)
Þórný Una, börn hennar: Halla
Emilía, Rögnvaldur og Eiríkur; B)
Ólafur, börn hans: Ólafur Trausti
og Anna Katrín. C) Sigrún, maki
Árni Þór Jónsson, þeirra börn:
Sölvi, Salka og Skírnir; D) Guðni,
börn hans: Hákon Elías og Saga
Marjanne . 6) Dröfn, f. 28.11. 1949,
maki Guðmundur Einarsson,
Allt hefur sinn tíma, tími Sig-
rúnar Eyþórsdóttur var kominn
aðfaranótt 5. september 2014. Þá
lést hún á Hrafnistu, dvalarheimili
aldraðra sjómanna, örugglega
þreytt langra lífdaga. Ég kynntist
Sigrúnu vorið 1954 er við fórum að
rugla saman reytum, Ásta Björg,
elsta dóttir hennar, og ég. Þetta
var einn af hamingjudögum æsku-
ára minna þó í dag væri þetta
kannski kallað að maður væri
kannski kominn af léttasta skeiði.
Ég er alveg sannfærður um að
heimurinn væri annar ef allir
hefðu átt eins elskulega tengda-
mömmu og ég. Sigrún mín, ég
vildi með þessum fátæklegu línum
færa þér allra besta þakklæti fyrir
okkar samveru, ég var svo lán-
samur að kynnast Lólý, þínu
uppáhaldi, og vona að ég hafi
reynst henni þannig að þú hafir
verið ánægð. Þegar ég átti við
veikindi að stríða reyndist þú mér
mikil hjálparhella, þú baðst með
mér öllum stundum, baðst Guð að
láta mig komast yfir þennan aga-
lega sjúkdóm. Það gerðist og er
aðeins hægt að lýsa af þeim sem
það reynir. Elsku Sigrún mín,
okkar bestu þakkir fyrir alla þína
hjálpsemi og alla framkomu í okk-
ar garð, það er ekki lítið að vera
sögð besta tengdamamma í heimi
en þannig reyndist þú mér sann-
arlega. Lolla hefur sömu þakkir að
færa þér, þótt hún hafi átt við
veikindi að stríða síðustu árin.
Elsku, hjartans Sigrún mín, nú
ertu komin til Ólafar og Gríms
litla, sem tekinn var svo snögglega
frá okkur og búinn er að bíða svo
lengi eftir okkur, svo segja má að
það sé huggun harmi gegn. Ég bið
Guð almáttugan að vera með og
blessa alla eftirlifandi ástvini Sig-
rúnar Eyþórsdóttur. Mér finnst
heiður að hafa fengið að kynnast
slíku fólki.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Karl Jóhann Ormsson.
Elskuleg tengdamóðir mín er
lögð til hinstu hvíldar á mánudegi.
Fyrir mig er það einkar ánægju-
legt að kveðja hana á þeim degi
vikunnar sem var í mörg ár okkar
samverudagur. Ég sótti hana eftir
vinnu og við gerðum ýmislegt
saman okkur til gleði og stundum
jafnvel gagns. Við gerðum úttekt
á nýjum kaffihúsum í miðbænum,
athuguðum hversu útbreidd
Reykjavík er orðin, tékkuðum á
tískunni, versluðum svo í matinn
og enduðum á kvöldverði heima
hjá okkur Eyþóri. Það var svo
gaman að vera með henni í mið-
bænum þar sem hún var fædd og
uppalin og þekkti svo vel sögu ým-
issa húsa og manna sem settu svip
á bæinn. Tengdamamma var haf-
sjór af sögum, ljóðum og vísum
sem hún varpaði fram við ólíkleg-
ustu tækifæri og var minni hennar
afburða gott. Hún var mikill bóka-
unnandi og hennar menn voru
Halldór Laxness og Matthías Jo-
hannessen sem hún hafði sérstakt
dálæti á.
Rauðó var lengi samkomustað-
ur fjölskyldunnar meðan fjöldinn
var viðráðanlegur. Við komum
gjarnan saman á hádegi á laugar-
degi og þá bar Sigrún fram grjóna-
graut og lifrarpylsu, en í eftirriétt
voru pönnukökur og jólakaka með
súkkulaðibitum. Það er svo ein-
kennilegt en það var eitthvað alveg
sérstaklega gott bragð af öllu því
sem hún eldaði og bakaði. Upp-
skriftir voru ekki framandi eða
furðulegar en hún hafði einstakt
bragðskyn og tilfinningu fyrir mat-
argerð sem ekki er gott að lýsa. Ég
veit að hún verður ekki hrifin af því
að verið sé að hrósa pönnukökun-
um hennar en ég get bara ekki
orða bundist því þær voru einstak-
ar, bæði hvað varðaði þykkt og
bragð. Hún hafði reyndar unnið í
Sandholts-bakaríinu við pönnu-
kökubakstur sem ung kona og
lærði þar réttu handtökin, en til-
finning fyrir bragðinu góða var
meðfætt. Hún bakaði þessar unað-
spönnukökur og lúxusjólakökuna
alveg þar til hún fór á Hrafnistu
fyrir um ári síðan og hafa tugir af-
komenda notið góðs af.
Ég ætla ekki að rekja lífshlaup
hennar en við áttum samleið í 49 ár
eða síðan ég kynntist Eyþóri syni
hennar og þau þakka ég fyrir af al-
hug. Það er sagt að góðir hlutir
gerist hægt og það má segja um
vináttu okkar. Hún var lengi að
þróast en dýpkaði og efldist með
árunum og ég get stolt sagt að við
vorum orðnar góðar vinkonur á
síðari árum þótt mjög ólíkar vær-
um. Andstæðar skoðanir og við-
horf til ýmissa mála gerði sam-
ræðurnar skemmtilegar og
innihaldsríkar og gaf hvorug eftir,
en við enduðum alltaf á góðum
nótum og án eftirmála.
Ég kveð þig, elsku Sigrún, með
þessum ljóðlínum Ingibjargar
Sigurðardóttur:
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
Anna Eyvör Ragnarsdóttir
(Úgga).
Hjartkæra Sigrún mín hefur nú
kvatt þennan heim og svipmyndir
úr langri ævi okkar saman hrann-
ast upp í huga mínum.
Ég sá hana fyrst vorið 1962 fyr-
ir utan Sjómannaskólann þegar
hún var að keyra strákinn sinn í
fermingarfræðslu. Ég tók ekkert
eftir stráknum hennar þá, það
gerðist síðar. Mér varð hins vegar
starsýnt á þessa óvenjulega flottu
konu sem steig út úr bílnum, hún
var svo falleg að hún minnti mig
helst á Hollywoodleikkonu og var
mjög glæsilega klædd frá toppi til
táar. Mig grunaði ekki þá að þessi
kona ætti eftir að verða mikill
áhrifavaldur í lífi mínu. Þremur
árum síðar kynnti Óli mig fyrir
þessari yndislegu konu sem varð
ekki aðeins tengdamóðir mín
heldur líka góð vinkona og fyrir-
mynd í lífinu.
Sigrún var trúuð kona og bænir
voru hennar aðferð við að tryggja
velferð þeirra sem henni var annt
um. Hún var óvenjunæm mann-
eskja og skynjaði jafnan ósagða
hluti. Hún lagði alltaf gott til mála,
því var gott að leita til hennar.
Hún var hógvær og fáguð fram-
koma hennar náði bæði til orðs og
æðis. Hún sagði einhvern tímann
að betra væri að borða yfir sig en
tala yfir sig.
Hún var mikill lestrarhestur
alla tíð og fagurkeri á bókmennta-
sviðinu hvort sem um var að ræða
laust mál eða bundið og kunni
heilu ljóðabálkana utan að og naut
fólkið hennar þess á góðum stund-
um. Þar sem bókmenntir voru
áhugamál okkar beggja skorti
okkur aldrei umræðuefni.
Sigrún hafði sérstakt lag á að
laða fram það besta í fólki. Hún
var rausnarleg á hrós og hvatning-
arorð og hefur það sennilega orðið
til þess að fólk í þessari fjölskyldu
hefur flestallt fetað menntaveginn.
Rausnarskapurinn birtist líka í því
að hún kom aldrei tómhent þegar
hún kom í heimsókn. Oftast með
fallegan blómvönd, blómvendirnir
hennar eru kapítuli út af fyrir sig,
en stundum ylvolga jólaköku eða
nýbakaðar pönnukökur.
Sigrún átti rætur sínar í
Reykjavík og var umhugað að af-
komendur hennar vissu um líf for-
feðra sinna. Sagði hún oft frá
Reykjavík æskuáranna, frænkun-
um úr Skerjafirðinum sem gengu
á sauðskinnsskónum yfir Gríms-
staðaholtið og fóru svo í dönsku
skóna í Tjarnargötunni, eða sjó-
sóknurum á Seltjarnarnesinu,
fólkinu á Brunnstígnum og ná-
grenni æskuheimilisins, Lauga-
vegi 46B. Hún sagði lifandi og
skemmtilega frá og Laugavegur-
inn verður í huga mínum aldrei
aftur aðeins það sem augað sér.
Sigrún var aðeins unglingur
þegar ungur, glæsilegur maður
fangaði hjarta hennar árið 1934.
Hún var enn unglingur þegar
fyrsta barn þeirra fæddist. Þau
gengu svo saman sinn æviveg og
börnin urðu alls átta en sex þeirra
lifa. Það væri hægt að skrifa heila
bók um líf Sigrúnar og þar væru
fegurð og góðvild leiðarstef. Þessir
þættir verða góðskáldinu Snorra
Hjartarsyni yrkisefni í ljóðinu
Ung móðir
Í yndisleik vorsins
milli blóma og runna
situr ung móðir
með barnið á hnjám sér
andlit hennar sól
bros hennar ylhlýir geislar
Rafael í allri sinni dýrð
Fegurð og góðvild
þetta tvennt og eitt
hvað er umkomulausara
í rangsnúnum heimi
Og þó mest af öllu
og mun lifa allt
(Snorri Hjartarson)
Guð blessi Sigrúnu Eyþórsdótt-
ur.
Sigrún Halla.
Elsku amma okkar er dáin, 95
ára gömul. Elsku amma sem alltaf
var svo hlý og góð. Þó að við unn-
um ömmu þess að hafa fengið frið-
inn undrum við okkur á hversu
stór sorgin og söknuðurinn er.
Hún amma var nefnilega sannköll-
uð ættmóðir og var alla okkar tíð
þungamiðja fjölskyldunnar. Hún
hafði alltaf mikinn áhuga og full-
komna yfirsýn yfir líf allra í stór-
fjölskyldunni – og það er ekkert
smáræði með 6 börn, 21 barnabarn
og yfir 30 langömmubörn og meira
að segja 2 langalangömmubörn.
Við systkinin minnumst með gleði
helgarheimsóknanna á Rauðalæk-
inn til ömmu og afa. Þar var alltaf
heitt á könnunni, pönnsur og jóla-
kaka á borðum og herskari af leik-
félögum. En það allra besta var
hversu áhugasöm hún amma var
um okkur og hagi okkar og lumaði
alltaf á hvetjandi orðum og góðum
ráðum. Það er kannski það sem við
finnum mest fyrir núna þegar hún
er farin – við höfum misst einn af
okkar tryggustu stuðningsmönn-
um. Börnin okkar eru svo heppin
að hafa kynnst langömmu sinni vel
og gekk hún hjá þeim undir nafn-
inu Sigrún fiskalangamma þar sem
þau voru líka svo heppin að eiga
aðra Sigrúnu langömmu sem var
kisulangamma – og voru þær tvær
að auki góðar vinkonur. Nafngiftin
kom af risastóra fiskabúrinu á
Rauðalæknum sem bæði við og
börnin eigum margar spennandi
minningar um. Annað sem ein-
kenndi hana ömmu var guðstrúin
sem var svo sterk og einlæg. Það
var alltaf svo notalegt þegar hún
lét biðja fyrir okkur þegar eitthvað
bjátaði á. Sannfæring hennar og
trúin á mátt bænanna var svo sterk
að bara það hafði jákvæð áhrif. Það
er því við hæfi þegar við kveðjum
þig í dag, elsku amma, að við biðj-
um fyrir þér.
Þórný Una Ólafsdóttir, Ólafur
Ólafsson, Sigrún Ólafsdóttir
og Guðni Ólafsson.
Sigrún Eyþórsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Sigrúnu Eyþórsdóttur
bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga.