Morgunblaðið - 24.11.2014, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. NÓVEMBER 2014
Gisting
AKUREYRI
Sumarbústaður til leigu.
Sumarbústaður til sölu
Orlofshus.is
Leó 897-5300
Hljóðfæri
Bílar
Citroen Berlingo 12/2009. Diesel.
Ekinn 53 þús. km. Nýja útlitið.
Loftkæling. Handfrjálsbúnaður. ofl.
Verð án vsk 1.590.þús.
Með vsk 1.990 þús.
.
www.sparibill.is
Fiskislóð 16 – sími 577 3344.
Opið kl. 12–18 virka daga.
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-18. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
Smáauglýsingar 569 1100
mbl.is
alltaf - allstaðar
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
VALBORG ODDNÝ ÁRNADÓTTIR
frá Eskifirði,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað laugardaginn 15. nóvember,
var jarðsungin föstudaginn 21. nóvember í kyrrþey að eigin ósk.
.
Hjörvar O. Jensson, Nanna Baldursdóttir,
Kári Valur Hjörvarsson, Valdís Guðrún Birgisdóttir,
Soffía Tinna Hjörvarsd. Jóhann Jökull Ásmundsson,
Hekla Xi Káradóttir, Hildur Luo Káradóttir.
Lífið er sorglegt,
erfitt og óskiljan-
legt, en fallegt, allt
á sama tíma. Það er
svo óraunverulegt
að sitja inni í gamla herberginu
okkar að skrifa þessi orð til þín.
Endalaust margt, hérna og alls
staðar, minnir mig á þig. Það er
mér eiginlega ómögulegt að
komast í gegnum dag án þess að
verða hugsað til þín. Minning-
arnar eru ýmist erfiðar eða góð-
ar, en stundum skella þær á mér
Arnór Már
Hansson
✝ Arnór MárHansson fædd-
ist 11. mars 1989.
Hann lést 25. októ-
ber 2014. Útför
Arnórs fór fram 17.
nóvember 2014.
eins og risaalda og
ég átta mig á því að
þú sért farinn. Þótt
ég muni aldrei
skilja það. Sorgin
er svo furðulegt
fyrirbæri, eins og
einhver vond víma
sem maður hefur
enga stjórn á og
veit ekkert hvenær
hellist yfir mann.
Ég man varla
eftir tíma í mínu lífi þegar þú
áttir ekki einhvers konar hlut-
verk í því. Við vorum bara
krakkar þegar líf okkar flæktust
saman. Ég með minn útivistar-
tíma laumaðist út um bílskúrs-
dyrnar um miðja nótt og þú
sóttir mig próflaus á bíl mömmu
þinnar.
Við höfum alltaf verið svo
ótrúlega ólík en gátum samt
eytt saman endalausum tíma.
Oft var eins og enginn annar
væri til í heiminum. Það mótaði
mig án efa fyrir lífstíð að deila
unglingsárunum með þér. Allt
frá menntaskóla til fyrstu íbúð-
ar, endalausir áfangar sem við
yfirstigum. En maður er svo
máttlítill þegar kemur að veik-
indum eins og þínum.
Þú hefur kennt mér svo
margt um lífið, bæði meðvitað
og ekki. Margt af því vildi ég
stundum að aldrei hefði ég þurft
að læra. En ég hef ákveðið að
trúa því að allt gerist í einhverj-
um tilgangi.
Síðan leiðir okkar skildi hef
ég vonað að einn daginn myndi
ég rekast á þig. Þú værir ham-
ingjusamur og á góðum stað í
lífinu, búinn að opna þitt eigið
veitingahús og eignast börn. Við
myndum bara hlæja að því
hvernig við höguðum okkur einu
sinni.
Þú varst ótrúlega góður
kokkur og það var oft sem þú
eldaðir eitthvað handa okkur um
miðjar nætur. Þú hafðir líka ein-
stakt lag á því að fá fólk til að
hlæja, yfirleitt með því að segja
eitthvað fáránlega óviðeigandi.
Ég vildi óska þess að þú hefð-
ir sjálfur fundið tilganginn þinn
í lífinu, séð alla þá góðu eigin-
leika sem þú hafðir og nýtt þá
betur. Ég vildi líka óska þess að
þú hefðir séð ljós við endann á
þessum endalausa gangi sem
veikindi þín voru fyrir þér. En
mest af öllu vildi ég óska að
þetta væri allt bara vondur
draumur og ég væri ekki í al-
vöru að skrifa þessi orð til þín.
Þú máttir alveg vita hversu stór
partur af mínu lífi þú varst og
munt alltaf vera. Ég vona að þú
hafir áttað þig á því ef ég hef
gleymt að segja þér það.
Elsku Arnór, nú er loksins
kyrrð yfir sálinni þinni og hún á
betri stað. Ég lofa að geyma fal-
legu minningarnar okkar og
gleyma þeim aldrei. Sofðu rótt.
Hrönn B.
✝ ValborgOddný Árna-
dóttir fæddist í
Laufási á Eskifirði
hinn 24. desember
árið 1926. Hún lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað laugardaginn
15. nóvember 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Árni Jóns-
son, kaupmaður á
Eskifirði, f. 1886, d. 1966, og
Guðrún Jónína Einarsdóttir,
húsmóðir, f. 1887, d. 1971. Val-
borg var yngst sex systkina
sem voru Jón Þórir, f. 1917, d.
1997, Valgerður Þórsteina, f.
1920, d. 1926, Jónas Málmfreð,
f. 1921, d. 1994, Einar Oddgeir,
f. 1922, d. 1923 og Anna Guð-
rún, f. 1924, sem er vel ern og
býr á Seltjarnarnesi. Valborg
1960, börn hennar eru Anna
Rún, f. 1976, d. 1989, Garðar, f.
1979, og Saga, f. 1984.
Valborg ólst upp hjá for-
eldrum sínum í Laufási og bjó
hjá þeim í sameiginlegu heim-
ilishaldi ásamt syninum á með-
an foreldrar hennar lifðu. Hún
starfaði á símstöðinni á Eski-
firði frá árinu 1949 þar til hún
fluttist til Reykjavíkur á árinu
1978. Í Reykjavík vann hún á
skrifstofu hjá Landssímanum
til starfsloka árið1996 þegar
hún sagði upp störfum nokkru
fyrir sjötugsafmælið. Hún bjó
síðan í Reykjavík, síðast á
Sléttuvegi 17, þar til hún
treysti sér ekki til að búa ein
vegna sjúkleika og fluttist til
sonar síns í Neskaupstað í júní
árið 2012. En heilsu hennar
hrakaði hratt og var hún á
sjúkrastofnunum frá miðju
sumri 2012, síðustu tvö árin á
hjúkrunardeild Fjórðungs-
sjúkrahússins í Neskaupstað
þar sem hún lést.
Útför hennar fór fram föstu-
daginn 21. nóvember 2014 í
kyrrþey að hennar ósk.
var einhleyp alla
ævi en eignaðist
soninn Hjörvar Ol-
sen Jensson sem
fæddur er 1948,
faðir hans er Jens
Olsen Ásmundsson
frá Neskaupstað en
býr nú í Hvera-
gerði. Börn Hjörv-
ars og fyrrverandi
eiginkonu hans
Rannveigar Þóru
Vilbergsdóttur f. 1951 eru Kári
Valur, f. 1970, eiginkona hans
er Valdís Guðrún Birgisdóttir,
f. 1967 dætur þeirra eru Hekla
Xi, f. 2003, og Hildur Luo, f.
2007, Vilberg Ívar, f. 1978, d.
1983, og Soffía Tinna, f. 1984,
sambýlismaður hennar er Jó-
hann Jökull Ásmundsson, f.
1979. Sambýliskona Hjörvars
er Nanna Baldursdóttir, f.
Elskuleg móðir mín er látin.
Við Nanna erum okkar kæru
móður og tengdamóður innilega
þakklát fyrir alla hennar um-
hyggju, ástúð og væntumþykju á
lífsleiðinni.
Ég vil þakka Danna frænda
mínum og Ásdísi af heilum hug
fyrir alla þeirra hjálp og aðstoð
við mömmu þegar ég ekki var til
staðar fyrir hana. Þau voru
henni sannkallaðar hjálparhell-
ur og reyndust henni eins og
væru þau hennar eigin börn.
Fjölskyldan þakkar frábæra
umönnun hennar á hjúkrunar-
deild og lyflækningadeild Fjórð-
ungssjúkrahússins í Neskaup-
stað svo og í Hulduhlíð þar sem
hún dvaldi um tíma. Allt þetta
frábæra starfsfólk lagði sig fram
um að láta henni líða vel og gera
henni og fjölskyldunni síðustu ár
léttbærari þrátt fyrir mikla van-
heilsu hennar.
Guð blessi minningu móður
minnar og gefi henni frið.
Hjörvar O. Jensson.
Ég ætla hér í fáeinum kveðju-
orðum að minnast föðursystur
minnar, Valborgar O. Árnadótt-
ur, sem lést hinn 15. nóvember
sl. hartnær 88 ára að aldri. Val-
borg, eða Valla frænka eins og
hún var alltaf kölluð, var yngsta
systkini föður míns, úr hópi fjög-
urra systkina er komust á legg,
en önnur tvö systkina þeirra lét-
ust á barnsaldri.
Valborg bjó lengst af í for-
eldrahúsum. Húsi er nefndist
Laufás, hjá föðurömmu minni og
afa. Valborg var ætíð einhleyp
en eignaðist soninn Hjörvar
þegar hún var rúmlega tvítug og
bjó hann hjá henni fram á full-
orðinsár í Laufási. Í barnæsku á
Eskifirði minnist ég þess að ætíð
var mikill samgangur á milli
æskuheimilis míns og heimils
ömmu og afa þar sem Valla bjó.
Margar eru minningar frá þess-
um tíma enda var ég iðulega með
annan fótinn úti í Laufási, sem
var eins og mitt annað heimili og
þangað var ég ætíð velkominn.
Mörg voru heimboðin í Laufás,
sérstaklega á stórhátíðum, sem
ætíð var gaman að koma í. Þar
spilaði Valla stórt hlutverk því
amma og afi voru orðin öldruð
og kom það því að mestu í hlut
Valborgar að sjá um matseld,
enda var hún dugleg í matargerð
og bakstri, og töfraði einatt fram
gómsætar veitingar.
Ég tel að það hafi verið gæfa
fyrir þau ömmu og afa, að Val-
borg bjó hjá þeim og gat annast
þau uns þau kvöddu þennan
heim. Afi rak litla verslun í kjall-
aranum í Laufási fram til dauða-
dags í lok árs 1966. Valborg
hjálpaði honum við verslunar-
reksturinn og rak verslunina
eftir hans daga eins og frekast
var kostur, milli þess sem hún
starfaði hjá Pósti og síma á
Eskifirði.
Ég minnist Valborgar fyrir
að hafa verið örlát á gjafir og
góðgjörðir. Þegar ég var barn
færði hún mér ætíð gjafir þegar
hún kom heim úr fríum, gaf mér
aura fyrir bíóferðum, auk þess
að sumargjafir frá henni til mín
voru fastir liðir sumardaginn
fyrsta.
Valla var smekkmanneskja
og hún var ætíð vel til fara og fín
í tauinu. Hún lagði metnað sinn í
það að hafa fallegt í kringum sig
og átti ýmsa fallega muni.
Nýr tími hófst í lífi Völlu þeg-
ar hún flutti frá Eskifirði til
Reykjavíkur haustið 1978. Þar
keypti hún sér íbúð sem hún
innréttaði af sinni einstöku
smekkvísi. Þangað var gott að
heimsækja hana og þiggja hjá
henni veitingar og taka spjall
við hana, enda var hún fróð um
ættartengsl og hverjir væru
skyldmenni okkar.
Á langri ævi var lífið þó ekki
alltaf dans á rósum hjá Val-
borgu. Hún glímdi við alvarleg
veikindi fyrir tæpum tuttugu ár-
um, en fór með sigur í þeim
raunum sínum. Fyrir nokkrum
árum lenti hún í umferðarslysi,
en með æðruleysi sínu náði hún
sér furðu fljótt. Þungbærast var
henni þó að missa sonarson sinn,
Vilberg Ívar, en hann lést eftir
tiltölulega stutt en erfið veik-
indi, rétt rúmlega 5 ára að aldri.
Síðustu tvö árin hefur hún
dvalið á hjúkrunarheimili austur
á Norðfirði, þar sem hún gat
verið návistum við Hjörvar son
sinn og fjölskyldu hans.
Ég kveð hér með Valborgu
frænku með þökkum fyrir
gæsku hennar í minn garð.
Ég sendi Hjörvari og fjöl-
skyldu hans samúðarkveðjur
okkar.
Örn Jónasson og fjölskylda,
Mosfellsbæ.
Valborg Oddný
Árnadóttir
Unnar Jón
Kristjánsson
✝ Unnar JónKristjánsson
fæddist 12. maí
1966. Hann lést 9.
nóvember 2014. Út-
för Unnars var
gerð 21. nóvember.
inn, einlægt að
smíða, laga og
bæta. Af honum
lærði ég heilmikið
um viðhald húsa en
líka dálítið um þá
iðn að lifa lífinu.
Við eignuðumst
um svipað leyti
hvor sína hæðina í
gömlu bárujárns-
húsi. Það hafði ver-
ið byggt af vanefn-
um utan borgarmarkanna á fyrri
hluta síðustu aldar þó að í kring-
Við Unnar vor-
um nágrannar um
skeið og síðan hefur
mér oft orðið hugs-
að til hans. Sérstak-
lega þegar hefur þurft að gera
við eitthvað. Hann var handlag-
um það væri komið gróið hverfi
þegar við bjuggum þar. Í þessu
húsi var að mörgu að hyggja.
Verkefnin eru endalaus í gömlu
húsi og það útheimtir stöðuga
athygli og umhyggju. Unnar
hafði forystu í þessu öllu og allt-
af kunni hann til verka, hvað
sem þurfti að gera, hvort sem
það voru smíðar, pípulagnir,
múrverk eða garðyrkja. Ég varð
nokkurskonar handlangari og
lærlingur. Við fluttum inn í hrör-
legan kofa. Smátt og smátt um-
breyttist hann þó í snoturt hús,
fallegt heimili og bæjarprýði.
Við vorum sammála um að eitt
hið nauðsynlegasta væri að út-
búa sandkassa í garðinum. Það
gerðum við eina kvöldstund.
Unnar fór sér að engu óðslega
en virti fyrir sér efniviðinn og
staðinn sem valinn hafði verið.
Þegar starfið hófst leyndi sér
ekki að hann hafði þegar smíðað
sandkassann í huganum, hugsað
út í hverja spýtu, enda varð
kassinn vönduð smíð sem enn
stendur. Þannig gekk hann að
hverju verki, stilltur og yfirveg-
aður, og fann alltaf leið til að
bæta alla hluti. Sandkassinn
varð lengi leiksvæði barnanna
okkar og margra annarra í
hverfinu.
Svona er minningin um Unn-
ar: Hann var alltaf að bæta eitt-
hvað. Það er ekki lítils virði í
heimi þar sem alltaf er verið að
skemma og eyðileggja. Slíkur
maður gerir tilveruna auðugri
og maður þakkar fyrir að hafa
fengið að kynnast honum.
Skúli Pálsson.
Elsku frændi, í
dag kveðjum við þig
með söknuði en svo
innilega þakklátar
fyrir þær samveru-
stundir sem við áttum. Fyrst
voru þær í Sultum þegar við
heimsóttum ömmu og afa og þú
sagðir okkur sögur af vertíðun-
um sem þú varst á í Vestmanna-
eyjum og Sandgerði, sögurnar
voru fjölbreytilegar og misgáfu-
legar.
þegar þú fluttir til Húsavíkur
eftir andlát afa bjóstu á Torginu
hjá mömmu og pabba, samband
ykkar var einstakt, gagnkvæm
virðing og væntumþykja. Það
var gaman að fylgjast með ykkur
köllunum, þið nutuð þess að
borða allt sem að mamma eldaði
handa ykkur og settust svo í sitt-
hvorn stólinn, annar tók í nefið,
hinn tróð í pípu og svo byrjuðu
búkhljóðin frá ykkur.
Á þessum árum fengu börnin
okkar að kynnast þér betur og
alltaf þótti þeim gaman að hitta
Inda frænda. Þú hafðir gaman að
því að horfa á og tala um fótbolta
Indriði Björnsson
✝ Indriði Björns-son fæddist 8.
maí 1932. Hann lést
10. nóvember 2014.
Indriði var jarð-
sunginn 21. nóv-
ember 2014.
og varst mikill Liv-
erpool-aðdáandi.
Strákunum okkar
þótti virkilega gam-
an að spjalla við þig
um þetta sameigin-
lega áhugamál.
Einnig þótti þeim
vænt um það þegar
þú komst á Húsa-
víkurvöll og horfðir
á þá spila með Völs-
ungi.
Síðustu árin bjóst þú á Dval-
arheimilinu Hvammi, þar leið
þér vel og starfsfólkið sem og
vistmenn hafa sagt okkur að þín
verði sárt saknað. Þó það hafi
ekki farið mikið fyrir þér varstu
sterkur persónuleiki með frá-
bæran húmor, við sem þekktum
þig fengum að njóta þess og fyrir
það erum við ævinlega þakklát-
ar.
Eitt er víst að það verður tóm-
legt hjá okkur um jólin en minn-
ing þín mun lifa í hjörtum okkar
um ókomna tíð.
Hvíldu í friði, elsku Indi
frændi.
Hljóð var þín gleði, hljóð þín raun.
Hljóð eru bestu kynnin.
Hljóð var þín för og hljóð þín laun.
Hljóð eru vina minnin.
(Björn Haraldsson.)
Anna og Guðrún Ósk.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar