Straumhvörf - 15.03.1943, Blaðsíða 23

STRAUMHVÖRF
53
og starfa. En það er ekki nóg að
marka sér stefnu í stórum dráttum,
við þurfum líka að kynna okkur eftir
beztu föngum sem flest þjóðfélags-
leg vandamál, sem bíða úrlausnar, og
þó við komumst að annari niðurstöðu
um eitthvert mál en flokkurinn, sem
við fylgjum, þá hvikum við hvergi,
því flokksagi er einhver versti óvin-
ur lýðræðisins. En ef við á annað
borð höfum skipað okkur í flokk, þá
blasa verkefnin við, því þar er svo
ótalmargra umbóta þörf.
Þriðja skyldan, sem ég vil nefna,
er — að vera skoðun sinni trúr.
Það er eðlilegt, að fjárhagsleg af-
koma, starfssvið og önnur aðstaða
okkar í lífinu eigi sinn þátt í að móta
hugsanir okkar og skoðanir, en ef við
móti betri vitund skipum okkur í
flokk vegna eiginhagsmuna, þá erum
við annað hvort aumkunarverðir
vesalingar eða samvizkulausir þorp-
arar.
Skyldur okkar við lýðræðið eru
vafalaust miklu fleiri og víðtækari en
hér greinir, en ef við uppfyllum þess-
ar þrjár, þá er ég ekki í neinum vafa
um það, að við þurfum engu að kvíða,
en getum horft hugdjörf fram á við
til bjartari tíma. „Foringjarnir“
munu vakna við þann vonda draum,
að „háttvirtir kjósendur" eru ekki
lengur fénaður, sem smalað er á kjör-
stað, og þeir sjálfir eru ekki lengur
„herrar", heldur þjónar, sem verða
annað hvort „að breyta til eða víkja“.
Ef þeir eru góðum hæfileikum búnir
og hafa borið gæfu til að fylgjast
með æðaslögum samtíðarinnar, má
vera, að veldissprotinn verði áfram í
höndum þeirra, en hann liggur laus í
hendi og verður af þeim tekinn, ef
þeir misbeita valdi sínu. Sá möguleiki
er því fyrir hendi, þó ólíklegur sé, að
hægt sé að nota gamla syndaseli í
þágu góðra mála í heilbrigðu þjóð-
félagi. En höfuðstyrkleiki lýðræðis-
ins á að vera fólginn í því, að aðhald
f jöldans verði þess valdandi, að hæf-
ustu mennirnir veljist til forustu í
öllum málefnum þjóðfélagsins.
Að lokum vil ég segja þetta: Ef
svo illa tekst til, að lýðræðið bíði
lægra hlut og einræðið setjist í valda-
sessinn, þá er það sönnun þess, að við
séum lítilsigld og vanþroska þjóð,
sem ekki er fær um að njóta þess
stjórnarforms, sem veitir mest frelsi
og réttindi, og sýnir okkur þá virð-
ingu að gera til okkar kröfur.
En ég vil trúa því í lengstu lög, að
við séum menn til að sanna það gagn-
stæða.