Skessuhorn - 30.05.2012, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 30 . MAÍ
Garð ar björg un ar sund taki og kall­
aði síð an á skips fé laga sína að draga
sig að borði. „Þeg ar ég kom að síð­
unni varð ég hrædd ur og far inn að
hugsa um það hvern ig í ó sköp un um
væri hægt að koma mann in um um
borð. Þeg ar átti að grípa til Mark­
ús ar nets ins var það allt orð ið flækt
utan um fæt urna á mér. Ég hefði
aldrei get að kom ið hon um í það.
Eina ráð ið var að hífa hann á flot­
gall an um. Ég tók við krókn um og
setti hann nið ur við hlið ina á okk ur
á með an við smellt um sam an lykkju
sem er fram an á þess um björg un­
Menn irn ir þrír sem fór ust er
Kross nes SH sökk voru Gísli Árna­
son há seti, 61 árs, Hans Guðni
Frið jóns son vél stjóri, 34 ára, og
Sig mund ur Magn ús El í as son mat­
sveinn, 32 ára. All ir voru þeir bú­
sett ir í Grund ar firði. Gísli lét eft ir
sig eig in konu og fjög ur upp kom in
börn, Hans Guðni lét eft ir sig tvö
börn og Sig mund ur lét eft ir sig
sam býl is konu og þrjú börn. Eft­
ir far andi er kveðja frá skip verj um
Kross ness til þeirra er fór ust:
„Í gegn um tíð ina hef ur tals verð
hætta fylgt starfi okk ar sjó manna.
Sag an seg ir frá mörg um hörmu leg-
um sjó slys um fyrr á árum. Síð an hef-
ur far kost ur sjó manns ins og vinnu-
stað ur, skip ið, stækk að og þró ast, sí-
fellt meiri kröf ur eru gerð ar til ör-
ygg is okk ar sem sjó inn stund um. En
á hætt an er á vallt til stað ar og hana
ber að virða.
Okk ur hætt ir oft til að segja við
sjálfa okk ur „það kem ur ekk ert fyr-
ir mig“. Og sjálf sagt hef ur eng an
okk ar órað fyr ir er við hóf um störf
að við mynd um standa frammi fyr-
ir þeirri hræði legu stað reynd að skip-
ið okk ar væri að far ast. Og þó hand-
tök væru snör og góð þjálf un úr Slysa-
varna skóla sjó manna náðu ekki all-
ir landi. Sú hörmu lega stað reynd
blasti við okk ur skip brots mönn um að
þrjá vant aði í hóp inn. Fé lag ar okk-
ar og vin ir, þeir Gísli Árna son, Hans
Guðni Frið jóns son og Sig mund ur
Magn ús El í as son, voru ekki á með-
al vor. Í hinn sam stillta hóp var kom-
ið skarð sem aldrei verð ur fyllt. Hin
harða bar átta fyr ir því að halda lífi
verð ur hljóm eitt sam an bor ið við
þessa stað reynd.
Yfir fögru byggð inni heima grúfði
skuggi sorg ar og blóð tak an var mik il
fyr ir svo lít ið byggð ar lag.
Kahlil Gibr an kemst svo að orði:
„En ég segi þér, sorg in og gleð in
ferð ast sam an að húsi þínu, og þeg-
ar önn ur sit ur við borð þitt, sef ur hin
í rúmi þínu.“
En við sem eft ir lif um mun um
varð veita með okk ur minn ing una
um Sig mund, ætíð kát an og glað an,
hrók alls fagn að ar á sjó og í landi; um
Hans, skáld ið og lífs spek ing inn, al-
var leg an og hugs andi, elsk andi nátt-
úr una og allt líf; um Gísla, reynd an
sjó mann sem alltaf var reiðu bú inn til
að kenna og leið beina, vin gjarn leg ur
og fórn fús.
Við mun um varð veita með okk-
ur minn ing una um dug lega og sam-
visku sama fé laga, sem hver á sinn
hátt gerði líf ið um borð skemmti legra
og inni halds rík ara. Á kveðju stund
sjá um við hve rík ir við erum af öll-
um þess um minn ing um.
Gibr an seg ir á öðr um stað:
„Skoð aðu hug þinn vel, þeg ar þú
ert glað ur, og þú munt sjá, að að eins
það, sem vald ið hef ur hryggð þinni,
ger ir þig glað an. Þeg ar þú ert sorg-
mædd ur skoð aðu þá aft ur hug þinn,
og þú munt sjá, að þú græt ur vegna
þess, sem var gleði þín.“
Við biðj um al góð an Guð að varð-
veita með okk ur minn ing una góðu,
við biðj um hann einnig að varð veita
ást vin ina og vera þeim stoð í sorg
þeirra.
Skips fé lag ar“
Til þeirra er fór ust er
Kross nes SH sökk fyr ir tutt ugu árum
Gísli Árna son
Hans Guðni Frið jóns son
Sig mund ur Magn ús El í as son
ar göll um. Það var velta á skip inu,
ég fylgd ist með kvik unni og smellti
síð an krókn um á við rétt ar að stæð­
ur. Krana mað ur inn dró bómuna að
og dró Garð ar síð an upp með síð­
unni. Þetta gekk vel fyr ir sig.“
Berg þór sagði Mark ús ar net ið
ekki koma að not um við svona að­
stæð ur og það gæti ver ið hættu legt.
Menn færu út með fljót andi spotta
á eft ir sér og í öldu gangi gæti það
flækst. Í þessu til viki hefði hann
ver ið hætt ur að get að at hafn að sig
með mann inn í sjón um. Hins veg ar
hefði Björg vins belti kom ið sér vel
þarna. Hægt hefði ver ið að smokra
lykkj unni und ir hend urn ar á mann­
in um og hífa báða um borð í einu.
„Ég hefði kannski ver ið fimm mín­
út um fljót ari að ná hon um upp með
Björg vins belti,“ sagði Berg þór.
Taldi hann ráð lagt að fá Björg vins­
belt ið í alla tog ara, jafn vel í stað inn
fyr ir Mark ús ar net ið.
Ein stakt þrek virki
Eins og áður sagði var það röð til­
vilj ana sem réð því að á höfn Slétta­
ness ins varð Garð ars vör. Ör fá ar
mín út ur hefðu skil ið milli lífs og
dauða og voru all ir um borð sam­
mála um að það væri ein stakt þrek­
virki að hann skyldi kom ast af.
Garð ar reynd ist illa brot inn á
fæti og var björg un ar bát ur inn Dan­
í el Sig munds son send ur með lækni
frá Ísa firði til móts við Slétta nes­
ið. Þeg ar þeir mætt ust við ut an vert
Djúp ið var hins veg ar það slæmt í
sjó inn að ekki var talið ráð legt að
flytja lækn inn milli skip anna. Björg­
un ar bát ur inn sigldi því með Slétta­
nes inu til Bol ung ar vík ur og þar
fór lækn ir inn um borð og bjó um
Garð ar til flutn ings á sjúkra hús­
ið á Ísa firði. Hann fór síð an með
sjúkra flugi til Reykja vík ur síð deg­
is og gekkst und ir að gerð á Landa­
kots spít ala. Ári síð ar var Garð ar
kom inn aft ur á sjó inn og var með al
ann ars um tíma á sjó með syni sín­
um, Haf steini, á Klakki SH 510.
Garð ar Gunn ars son lést af völd­
um krabba meins árið 2000, átta
árum eft ir að Kross nes ið sökk.
Tóku þátt í leit inni
Haf steini, og hin um sem komust
í björg un ar bát ana, var bjarg að um
borð í Guð björgu ÍS 46 en hann
seg ist all an tím ann um borð í björg­
un ar bátn um hafa vit að að stutt ur
tími væri í björg un. Hann vissi af
fjöl mörg um öðr um skip um á veið­
um á sama svæði og að kall að hefði
ver ið á hjálp á vinnurásinni. „Þeg ar
við kom um um borð í Guð björgu
frétt um að ein um manni hefði ver­
ið bjarg ar upp úr sjón um af Slétta­
nes inu. Fljót lega fékk ég að vita að
það var pabbi. Sæv ar Gísla son sem
stökk sam ferða mér frá borði fékk
hins veg ar eng ar fregn ir af föð ur
sín um sem stóð með okk ur í brúnni
rétt und ir það síð asta. Pabbi var
slas að ur og það var því far ið með
hann beina leið í land en við hin ir
tók um hins veg ar þátt í leit að þeim
þrem ur er vant aði all an dag inn og
fram á kvöld. Innst inni vissi ég hins
veg ar að Sig mund ur, Simbi, hefði
aldrei kom ist frá borði. Ég sá hann
aldrei og vissi að hann hefði ekki
ver ið á vakt. Hansi og Gísli voru
hins veg ar, eins og ég sagði, með
okk ur í brúnni nokkrum mín út um
áður en skip ið sökk. Um kvöld ið
var leit inni síð an frestað enda kom­
ið leið inda veð ur. Það var gríð ar lega
erfitt að hætta leit þeg ar enn vant­
aði þrjá menn,“ seg ir Haf steinn.
Svæð ið kembt
all an dag inn
Guð bjart ur Ás geirs son, skip­
stjóri á Guð björgu ÍS 46, lýsti at­
burð ar rásinni um borð í Guð­
björgu í sam tali við Morg un blað­
ið fyr ir tutt ugu árum: „ Fyrsti stýri­
mað ur, Run ólf ur Pét urs son, var í
brúnni og var að enda við að kasta,
þeg ar hjálp ar beiðn in barst. Hann
byrj aði strax að spóla inn troll inu
og kall aði á mig upp. Það var um
það leyti sem ég kom í brúna and­
ar taki seinna, að Kross nes ið fór að
dofna á rad ar skerm in um og datt
svo út. Strax og við höf um náð inn
troll inu skut um við upp hvít um
leit ar ljós um og feng um strax svar
frá blys um í bát un um. Við vor um
ekki nema um 800 faðma í burtu
svo það var ekki löng stund þar til
við kom um að bát un um tveim. Við
lögð um að fyrri bátn um og náð um
það an um borð ein um manni, fór­
um svo rak leitt að hin um og tók­
um um borð hina sjö. Það gekk
mjög vel, enda var á gæt is veð ur og
við gát um tek ið þá inn um dyr á
stjórn borðs síð unni. Einn þeirra
hafði hlot ið höf uð högg og blæddi
úr hon um. Stýri mað ur inn saum aði
sár ið og hreins aði og þótti lækn­
um eng in á stæða til að bæta þar
um bet ur eft ir að í land var kom ið.
Á með an náði Slétta nes ið ní unda
mann in um úr sjón um.“ Guð bjart ur
tók síð an að sér að stjórna leit inni
að mönn un um þrem ur sem vant­
aði en um 26 tog ar ar tóku þátt í
leit inni, auk Fokker­vél ar og þyrlu
Land helg is gæsl unn ar. „Í sam ráði
við Land helg is gæsl una, sem lagði
til upp lýs ing ar um strauma og
hugs an legt rek, var svæð ið kembt
all an dag inn. Tölu vert var af braki
úr skip inu, fiski kass ar, troll poki og
ým is legt smá dót,“ sagði Guð bjart­
ur. Yfir dag inn gekk á með dimm­
um élj um, en nokk uð stillt og bjart
var þess á milli. Að stæð ur til leit ar
voru því nokk uð góð ar fram an af
en eins og áður sagði versn aði veð­
ur þeg ar leið á dag inn.
Gagn rýn ir
frétta flutn ing
Skip brots menn irn ir átta komu
þreytt ir í land á Ísa firði um kvöld ið,
bæði á lík ama og sál. Á móti þeim
tóku með al ann ars mjög á geng­
ir frétta menn sem virt ust þykja at­
burð irn ir spenn andi. Haf steinn
hef ur gagn rýnt mjög frétta flutn ing
af slys inu og minn ir blaðmann á að
nálg ast sorg ar at burði sem þenn an
á vallt með að gát. Mik ið á fall hefði
ver ið að missa skip ið og ann að
á fall að gera sér grein fyr ir því um
borð í Guð björgu að þrjá menn
vant aði. Þeg ar hefðu ver ið gerð­
ar ráð staf an ir til að láta að stand­
end ur þeirra vita. Það tæki sinn
tíma og það hefði því ver ið þeim
mik ið á fall að heyra frétt um slys­
ið í há deg is frétt um Rík is út varps­
ins, þrem ur tím um eft ir björg­
un ina, án þess að þeir vissu hvort
búið væri að ná í alla að stand end­
ur og leit að mönn un um rétt að
byrja. Eins hafi frétta menn irn ir
sem tóku á móti skip brots mönn­
un um á Ísa firði ver ið ein stak­
lega á geng ir og hegð að sér fá rán­
lega, sér í lagi einn þjóð þekkt ur
frétta mað ur sem Haf steinn seg­
ist aldrei hafa lit ið sömu aug um
aft ur. „Hins veg ar var Finn bogi
Her manns son, frétta rit ari RÚV
á Ísa firði, mik ill fag mað ur og átt­
um við gott sam tal og síð an við tal
í svæðis út varp inu hans. Hann var
flott ur karl,“ seg ir Haf steinn.
Kirkju fellið aldrei
fal legra
Haf steinn seg ist einnig mjög
ó sátt ur við vinnu brögð starfs­
manns Rann sókn ar nefnd ar sjó­
slysa. „All ir sem lenda í slysi
sem þessu vilja fá stað fest hvað
kom fyr ir. Þarna mætti hins veg­
ar starfs mað ur sem hafði fyr ir­
fram á kveð ið hvað hefði gerst, við
hefð um ein fald lega sökkt skip inu.
Ég lagði mig mjög fram við að
veita hon um all ar þær upp lýs ing ar
Reyn ir Trausta son var stýri mað ur á Slétta nes inu, sem bjarg aði Garð ari Gunn ars syni úr sjón um.
Sjómannadagurinn