Skessuhorn - 10.09.2014, Blaðsíða 27

27MIÐVIKUDAGUR 10. SEPTEMBER 2014
Listakonan Anna G. Torfadóttir
flutti óvænt í Hvalfjarðarsveitina
fyrir ári síðan ásamt eiginmann-
inum Gunnari J. Straumland. Þau
hafa komið sér vel fyrir í Mela-
hverfinu ásamt kettinum Tígra
og líður vel í sveitinni. Anna er
grafík listamaður og er með vinnu-
stofu á Korpúlfsstöðum í Reykja-
vík en Gunnar, sem er kennari og
myndlistarmaður, kennir í Grunn-
skólanum í Borgarnesi. Til stend-
ur þó að byggja vinnustofu og bíl-
skúr við húsið í Hvalfjarðarsveit-
inni. Skessuhorn kíkti í heimsókn
til Önnu í liðinni viku og heyrði
hljóðið í listakonunni.
Flutti óvænt
„Ég flutti eiginlega alveg óvart
hingað í sveitina,“ segir Anna að-
spurð um hvernig það kom til
að þau hjónin festu kaup á húsi í
Hvalfjarðarsveit. „Við vorum búin
að vera með íbúð okkar í Breið-
holti á sölu og fengum óvænt sím-
tal frá fasteignasalanum einn dag-
inn þar sem við fengum boð um
skipti á íbúðinni og þessu húsi.“
Hjónin voru áður búin að leita
fyrir sér á Kjalarnesinu, á Stór-
Reykjavíkursvæðinu og víðar. Þau
skoðuðu húsið í fyrsta sinn á sól-
ríkum degi í logni og það var ekki
aftur snúið, þau féllu fyrir staðn-
um. „Það voru smá átök samt að
fara frá þremur dætrum og sex
barnabörnum á höfuðborgarsvæð-
inu. En þetta er engin fjarlægð
og ekkert vandamál, þau gista
bara frekar hjá okkur núna,“ segir
hún. Anna fæddist í Stykkishólmi.
Móðir hennar vann hjá systrun-
um á sjúkrahúsinu í Stykkishólmi
á sumrin og fór því með Önnu og
bræður hennar oft í Hólminn. „Ég
ólst upp í Reykjavík, á Melhaga í
Vesturbænum. Þess vegna er svo-
lítið fyndið að hugsa til þess að
nú bý ég við Hagamel.“ Foreldrar
Önnu eru frá Vestfjörðum. Móð-
ir hennar úr Súgandafirði og fað-
ir hennar frá Rauðasandi. Móðir
hennar flutti með fjölskyldunni á
Akranes sem barn og bjó þar um
tíma og fermdist hjá séra Friðriki
Friðrikssyni.

Hneigðist snemma
til lista
Anna hneigðist snemma til lista
og segja má að áhuginn á list renni
með blóðinu. Hún fór reglulega
á listsýningar sem barn með for-
eldrum sínum og áhuginn á mynd-
list var alltaf til staðar. Á heim-
ilinu var mikil umgengni við list
af ýmsu tagi, mikið til af mynd-
list, tónlist og bókmenntum. „Svo
var farið í leikhús og kvikmynda-
hús, á sýningar listrænna kvik-
mynda. Að auki eru móðurbræð-
ur mínir myndlistarmenn, Vetur-
liði og Benedikt Gunnarssynir. Ég
sá grafík í raun fyrst hjá Benedikt,
þar sem var verið að setja plötur
í sýru,“ segir Anna. Hún segir að
dætur sínar hafi allar verið mjög
efnilegar í listinni. „En þær ætl-
uðu sko ekki að verða fátækir lista-
menn. Þær fóru nú samt sem áður
inn á leiðir sem tengjast listum.
Ein er söngkona, önnur er kvik-
myndagerðarmaður og fyrrum
skautadansari en sú þriðja er um-
hverfisfræðingur og í mastersnámi
í jarðfræði. Allar eru þær listrænt
þenkjandi og mikil tónlist í þeim.
Barnabörnin sýna takta líka, enda
er þessu haldið að þeim.“ Anna
ákvað fljótt að leggja listina fyr-
ir sig og ætlaði upphaflega í leik-
myndahönnun. Hún fór beint í
Myndlista- og handíðaskólann
eftir gagnfræðapróf og þar sem
leikmyndahönnun var ekki kennd
hér heima var undirstaða undir
frekara nám nauðsynleg. „Í skól-
anum kynntist ég fleiri listgrein-
um og féll fljótt fyrir grafíkinni.
Ég sá það um leið og ég leit inn í
grafíkdeildina að þar var eitthvað
spennandi í gangi.“ Anna útskrif-
aðist frá Myndlista- og handíða-
skóla Íslands sem grafíklistamað-
ur árið 1987. Hún hefur hald-
ið fjölda sýninga, bæði hérlend-
is og erlendis undanfarin ár og
eiga einstaklingar, fyrirtæki, félög
og opinberar stofnanir listaverk
eftir Önnu. Þeirra á meðal eru
Reykjavíkurborg, Seðlabanki Ís-
lands og Akureyrarbær. Nú síðast
sýndi hún á 45 ára afmæli Félags
íslenskra grafíklistamanna á Artó-
teki í Borgarbókasafni Reykjavík-
ur á menningarnótt. Í sal félagsins
við Tryggvagötu stendur núna yfir
samsýning með Boston printma-
kers. Anna mun svo fara til Boston
í nóvembermánuði og taka þátt í
tveimur sýningum með þeim. Þá
tekur hún einnig þátt í tveim-
ur sýningum í Óðinsvéum í Dan-
mörku á næsta ári.

Vinnur í lögum
Anna segir hugmyndir af grafík-
verkum flæða endalaust og hún
þurfi að vinsa út það sem hug-
urinn girnist hverju sinni. Hún
skrifar hugmyndirnar niður á blað
og teiknar þær og á orðið margar
möppur fullar af hugmyndum. „Ég
tek ljósmyndir á gönguferðum og
hleð batteríin úti í náttúrunni. Ég
vinn mikið með mínar eigin ljós-
myndir, mynda náttúruformin og
blanda þeim saman við grafíkina,
svona eins og þegar tvær myndag-
lærur eru lagðar saman. Það má
segja að ég vinni alltaf í lögum.
Ég nota alltaf fleiri en eina plötu
og læt litina og formin sameinast.
Ég teikna til dæmis myndir á lín-
olíum dúk og sker út með sérstök-
um hnífum. Valsa lit yfir og þrykki
á pappír. Því næst set ég ljósmynd
á ljósnæma plötu, valsa öðrum lit
yfir og þrykki yfir fyrri myndina,
blanda þessum myndum þann-
ig saman,“ útskýrir Anna, en hún
vinnur mikið með sýruætingar í
kopar og sker út í tré og línolíum
dúk. Þegar myndirnar eru tilbúnar
rammar hún þær inn og sendir
sumar þeirra í gallerí í Reykjavík
eða til Danmerkur. Flestar þeirra
eru í Artóteki, þar sem fólk getur
leigt verkin. „Margir taka á end-
anum ástfóstri við verkið sem þeir
hafa haft á leigu og kaupa það á
endanum.“

Skartgripir með
sandi og ösku
Meðfram myndlistinni fæst
Anna við að hanna þrívíð form og
smíðar lítil listaverk úr silfri, silf-
urskartgripi. „Ég er á vinnustof-
unni á Korpúlfsstöðum í hverri
viku og einu sinni í viku hitti ég
hóp fólks og við vinnum í silfur.
Við höfum gert þetta í fjögur ár.
Þetta er silfurnámskeið sem hefur
tekið á sig svona hálfgerða sauma-
klúbbsstemningu,“ segir hún og
hlær. Einnig hannar hún skart-
gripi með sandi og ösku innan í
glerkúlu. Hún segir sandsöfnunina
hafa byrjað þegar hún var barn. Þá
safnaði hún gulum sandi af Rauða-
sandi og geymdi í mjólkurflösku. Í
dag safnar hún sandi og ösku alls
staðar að af landinu. „Ég safnaði
sandi af Snæfellsnesi og Vestfjörð-
um í sumar, nú á ég bara Austfirð-
ina eftir. Ég safna einnig ösku og
er bara að bíða eftir að fá ösku úr
Holuhrauni. Bróðir minn er jarð-
fræðingur og hefur gefið mér ösku
allt frá árinu 1362.“ Umræddur
bróðir safnaði lengi vel sandi en
ekki grjóti eins og margir kollegar
hans. Anna safnaði því sandi fyr-
ir hann á ferðum sínum um land-
ið og merkti ílátin vel með upplýs-
ingum um hvar hún tók sandinn.
„Fyrir nokkrum árum skilaði hann
mér öllum sandinum sem ég hafði
safnað fyrir hann í gegnum árin,
hafði ekki lengur pláss fyrir hann.
Ég vissi ekkert hvað ég átti að gera
við þetta en datt að lokum í hug
að líma sandinn á milli tveggja
glerja, ásamt þurrkuðum blóm-
um úr íslenskri náttúru og búa til
hálsmen,“ segir Anna. Hún segir
sandinn vera mjög fjölbreyttan og
í honum sjáist öll blæbrigði. Anna
er með hálsmenin heima en einnig
er hægt að nálgast þau á opnu húsi
á Korpúlfsstöðum fyrsta laugar-
dag í hverjum mánuði, í Labouti-
que á Laugavegi 55 og á Bjarteyj-
arsandi. „Ég hvíli mig á grafíkinni
og hendi mér í þetta inn á milli.“

Loks komin aftur
með garð
Aðspurð um önnur áhugamál seg-
ist hún vera mikill óperuaðdáandi.
„Ég fer á margar óperusýningar,
fer á allar sýningar frá Metropo-
litan sem sýndar eru í Kringlubíói.
Ég kaupi einnig mikið af óperu-
diskum og hlusta á óperu á með-
an ég vinn. En ég hlusta líka á
Queen.“ Anna hefur einnig mik-
inn áhuga á garðyrkju og mat-
jurtaræktun og er ánægð með að
vera loks búin að eignast garð aft-
ur, eftir margra ára bið. „Ég bjó á
Akureyri í þrettán ár og átti þar
æðislegt hús og garð. Ég er búin
að vera í Garðyrkjufélagi Íslands
í mörg ár, þrátt fyrir að hafa ekki
haft neinn garð öll þau ár sem við
bjuggum í Reykjavík. En nú er ég
loksins komin með garð aftur,“
segir hún glöð. Hún segist vera
búin að setja niður afleggjara af
kögurlilju sem hún átti í garðinum
sínum á Akureyri. „Mágkona mín í
Dölunum fékk afleggjara af henni
á sínum tíma og nú er ég komin
með afleggjara af því aftur. Svo er
ég búin að setja niður hina ýmsu
berjarunna; jarðarber, rifsber og
bláber svo eitthvað sé nefnt.“ Hún
segir kyrrðina og góða andrúms-
loftið sem einkennir sveitina vera
það besta við að búa í Hvalfjarð-
arsveit. „Og þetta viðmót og góða
fólk sem við höfum kynnst hér.
Hér er einnig mikil menning í
gangi,“ segir hún. Hún bætir því
við að hún elski að ganga í fjöru og
Langisandur sé í miklu uppáhaldi.
Það sé kostur hversu stutt sé að
fara í gönguferð á Langasand, þar
sem hægt er að njóta þess að fylgj-
ast með fuglunum og hafinu. „Svo
er svo fallegt að koma heim. Að
sjá fjöllin hér og að koma heim í
sveitina. Þetta er frábært og mikil
breyting frá því að við bjuggum í
Breiðholtinu. Útsýnið út um eld-
húsgluggann þar var næsta blokk,
næsti veggur. En hér sé ég garð-
inn minn. Það er gott fyrir sálina
að búa hér,“ segir Anna G. Torfa-
dóttir. grþ
Anna að störfum á vinnustofu sinni.
Ljósm. úr einkasafni.
Fallegt að koma heim í Hvalfjarðarsveit
Anna G. Torfadóttir úti í garði sínum, þar sem hún hefur nýverið plantað alls kyns runnum og blómum.
Grafíkverk eftir Önnu. Þetta verk heitir Úr draumi garðyrkjumannsins og var eitt
þeirra verka sem Anna sýndi í Artótekinu 2013. Ljósm. úr einkasafni.
Hálsmen í vinnslu. Anna hannar
skartgripi með sandi og ösku innan í
glerkúlum.