Læknablaðið

Ukioqatigiit

Læknablaðið - 15.09.2003, Qupperneq 71

Læknablaðið - 15.09.2003, Qupperneq 71
UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 40 Sálfræði og hlátur Að hlusta Tveir landskunnir sálfræðingar voru með stofur í sama húsi. Annar var fertugur, hinn um sjötugt. Þeir voru samferða í lyftunni í lok vinnudags þegar mjög heitt var úti og báðir höfðu haft fullbókaða stofu frá því snemma um morguninn. Yngri sálfræðingurinn virtist býsna lúinn og það fór ekki framhjá honum að eldri kollegi hans var hress eins og hann væri að mæta í vinnuna eftir fjögurra vikna sumarfrí. „Eg skil þetta ekki. Hvernig geturðu hlustað á sjúklinga frá morgni til kvölds á degi eins og þessum og verið svona ótrúlega ferskur í lok dagsins eins og sjá má?“ Gamli sálfræðingurinn leit á hinn og spurði: „Hver hlustar?" Að strjúka Þrír geðsjúklingar sem vistaðir voru á lokaðri deild ákváðu að strjúka. Sá fyrsti komst framhjá vakt- manninum, mjálmaði og hélt svo áfram. Annar sjúk- lingurinn gerði nákvæmlega það sama, mjálmaði og komst einnig undan. Sá þriðji var á leið framhjá vakt- manninum þegar hann öskraði: „Ég er köttur líka.“ Að dreyma „Mig dreymdi ótrúlegan draum í nótt,“ sagði hjúkk- an við lækninn sem hún vann með. „Ég horfði á hnakkann á móður minni, en þegar hún sneri sér við til að horfa á mig var hún með andlitið þitt. Ég vakn- aði alveg í sjokki og gat með engu móti sofnað aftur. Ég velti mér og bylti það sem eftir lifði nætur, fór síðan á fætur, fékk mér kók og mætti svo í vinnuna. Finnst þér þetta ekki alveg furðulegt?" Læknirinn leit hálfönugur á hjúkkuna og sagði: „Kók. Kallarðu það morgunmat?“ Ekki hlæja Maður kom til læknis og var hinn vandræðalegasti. „Ég er með vandamál og ef þú ætlar að hjálpa mér verður þú að lofa mér því að hlæja ekki að mér.“ „Að sjálfsögðu mun ég ekki hlæja að þér. Ég hef verið læknir í meira en aldarfjórðung og hef aldrei hlegið að sjúklingi. Þú getur treyst mér fullkomlega." „ Allt í lagi,“ sagði maðurinn og tók að leysa niður um sig buxurnar. Þá kom í ljós minnsta tippi sem lækn- irinn hafði nokkru sinni séð. Læknirinn fann hvernig hann missti tökin á alvörunni, skellti upp úr og hló síðan hömlulaust í nokkrar mínútur. Loks linnti hlátrasköllunum og læknirinn sagði afsakandi: „Ég biðst innilega forláts á hegðun minni og ég get ekki með nokkru móti skýrt hvað kom yfir mig. Ég lofa því að þetta mun ekki gerast aftur. Og hvert er svo vandamálið?" spurði læknirinn. „Tippið er bólgið.“ Úr hverju dó’ann? Guðbrandur læknir var að taka sjúkrasögu hjá gam- alli konu. „Úr hverju dó faðir þinn sálugi?“ spurði læknirinn. „Æ, ég man það ekki. Það getur ekki hafa verið neitt alvarlegt.“ Eftir aðgerö Aslákur skurðlæknir var að skoða sjúkling sem hann hafði skorið upp vegna kviðslits þremur dögum áður. Læknirinn spurði sjúklinginn hvað hann hefði verið mikið á fótum eftir aðgerðina. „A fótum? Mig hefur verkjað svo rosalega í nár- ann þar sem þú skarst mig að ég hef verið rúmfastur síðan og varla komist á klósett. Ef þú bara vissir hvernig mér líður,“ sagði sjúklingurinn. „Ég veit allt um það,“ sagði Áslákur, „því ég fór í alveg samskonar aðgerð í síðasta mánuði og var kominn aftur í vinnu tveimur dögum seinna.“ „Jæja, er það svo? Ætli þú hafir ekki verið eitt- hvað heppnari með skurðlækni en ég?“ sagði sjúk- lingurinn og gerði sig líklegan til að kveðja. Skorin hvar? Eldri kona var flutt á slysadeildina í Fossvogi eftir að hafa lærbrotnað. Ljóst var að konan þurfti að fara í aðgerð og deildarlæknirinn gaf sig því á tal við þá gömlu. „Hefur þú einhvern tíma verið skorin upp?“ spurði læknirinn ungi. „Já,“ sagði konan. „Hvers vegna varstu skorin upp?“ „Æ, ég er ekki viss,“ sagði konan, „það er svo fjarska langt síðan.“ Læknirinn sá ör hægra megin á kviði konunnar. Hann benti á örið og spurði: „Varstu skorin hérna?“ „Nei, ég var skorin norður á Akureyri." Bjarni Jónasson bjarni.jonasson@gb.hgst.is Læknablaðið 2003/89 715
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88
Qupperneq 89
Qupperneq 90
Qupperneq 91
Qupperneq 92

x

Læknablaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.