Læknablaðið - 15.01.2007, Blaðsíða 43

UMRÆÐA & FRÉTTIR / ÁHUGAMÁL
Áning í Hítardal í sum-
arferðinni 2006.
metra vandræðalaust. Það var ákveðið að ég skyldi
prófa hann aftur daginn eftir og ef það gengi vel þá
skyldi ég fá hann. „En þá fylgir annar með sem þú
verður að kaupa líka,“ sögðu þeir. Og þetta end-
aði þannig að ég keypti klárinn dýru verði og fékk
annan með, sjálfgefinn og sjálfþægan. Þegar upp
var staðið mörgum árum síðar var það sá spaki
sem var gæðingurinn. Hann var mikill stólpagripur
en hinn var alla tíð stórvarasamur en kenndi mér
þó flest af því sem ég kann í dag.”
Hvernig var hann erfiður?
„Hann varði sig alltaf á allan hátt, klárhelvítið.
Hann hætti aldrei rokunr og var svo fjári skynsam-
ur en notaði skynsemina bara í óþverraháttinn.
Þetta var mikil og hörð barátta okkar á milli í tvö
ár, hvor okkar yrði ofan á. Hvort ég þyrði að halda
áfram að fara á bak eða gæfist upp. Hann henti
mér af sér margoft og slasaði mig illa en kjark-
urinn og dugnaðurinn var svo algjörlega óbilandi
að það bætti gallana upp. í dag teldist svona hestur
tæplega gæðingur en þetta var mikill hestur. En oft
hef ég hugsað um hvað ég myndi fara öðruvísi að
honum í dag en ég gerði þá. Maður kunni ekkert
nema sitja á baki og berja fótastokkinn. Á þessum
árum, uppúr 1950, var ekki mikið verið að tala um
gang í hestum. Ef hestur hafði mjúkt og yfirferð-
armikið brokk var hann góður. Töltið, eða hýru-
sporið eins og kallarnir nefndu það, var almennt
ekki laðað fram í hestum. Það var einn og einn
hestamaður sem hafði áhuga á því. Og skeiðlullið
sem kallað er í dag var talið ágætur gangur. Ætli
það hafi nú ekki verið lull þetta þegar menn sögð-
ust hafa riðið heilu þingmannaleiðirnar á skeiði.”
Gott brokk fer nú betur með mann og hest en
töltið í löngum ferðum.
„Já, ekkert að því. Þetta er grunngangur hjá
hverjum hesti og ef brokkið er ekki hreint og gott
þá kalla ég þá ekkert góða. Brokkið er algjör und-
irstaða. Nú eru menn að þvinga hross á tölt við
allar aðstæður, rífa þau upp með pískinn á lofti.
Þetta er ekkert annað en vitleysa og mont, þó
auðvitað sé gaman að setja á tölt þegar gatan er
mjúk og góð.”
Bálið í brjóstinu
Og ertu búinn að vera með hross samfellt frá þess-
um kaupum áAkureyri sœllar minningar?
„Já, þetta hefur bara smávaxið ár frá ári. Ég var
nú lengi bara með tvo en svo urðu þeir þrír og síðan
fjórir og svo æxluðust hlutirnir þannig að ég var
kominn til Reykjavíkur og vann á slysavarðstof-
unni, stefndi á framhaldsnám til Bandaríkjanna.
Þá hittist svo á að Hvammstangahérað var laust
og ég hafði alltaf haft taugar til Vestur-Húnavatns-
sýslu eftir öll vegavinnusumrin og fyrir atbeina
landlæknis féllst ég á að fara norður til nokkurra
mánaða. Ég ílentist svo þarna slatta af árum. Ég
setti eitt skilyrði þegar pressað var á mig að taka
héraðið, að ég þyrfti pláss fyrir fjóra hesta. Það var
nú ekkert búið að gera ráðstafanir í þá veru þegar
ég kom en ég dreif í því að innrétta hesthús í göml-
Læknablaðið 2007/93 43