Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2004, Page 224

MICHAEL FRAYN
maðurinn og aðstoðarmaður hans sem þekkir öll töfrabrögðin. Allt sem
hann sér - það sé ég líka.
Brandt Allir hinir heimamir! Þessi htla verksmiðja á iðnaðarsetrinu. Eg gæti
verið í vinnu þar ... Og hún er strax farin ... Hokni, gamh maðurinn á
þorpsgötunni, lítur á lestina sem fer framhjá ... Það hefði getað verið ég
í staðinn fyrir hann ... Eg hefði getað verið í þessum silfraða Mercedes
Bens á hraðbrautinni, horfinn með öllu út í aðra vídd ... Við erum að
stansa.
Guillaume Nordstemmen. Þrjár mínútur. Nokkur orð úr glugganmn. - Og
þarna er það, góða fólkið í Nordstemmen.
Brandt Ekki svo afleitt hús.
Guillaume - Sama tegund skyldurækinna stuðningsmarma og við höfúm
séð veifa og brosa í Northeim og Freden og AJfeld.
Brandt Kæru vinir! Hafið hugrekki til að sýna samúð ... !
GuiHaume - Hvaða kona hefur vakið athygli hans núna? Þessi þarna fremst
sem horfir á hann og er með munninn aðeins opinn? Eða þessi þarna
hinumegin með þetta óræða, dimma einskonar bros? Eða báðar í einu?
Eða allar? Hver einasta veit að hann er að horfa á hana og hana eina ...
Brandt Eg sé til þín, herra Guillaume. Að horfa á stúlkumar.
Guillaume Hvað er þetta með konur, höfðingi?
Brandt Það er hvernig þær horfa á mann ... Hvernig þær horfa beint í aug-
un á þér og þú horfir beint í þeirra. Hvernig þær em óskiljanlegar.
Hvernig þær em það ekki.
Guillaume Hvernig þær brosa.
Brandt Hvernig þær horfa alvarlega á mann. Hvernig þær gera grín að
manni.
Guillaume Hvernig þær em öðmvísi en karlmenn.
Brandt Hvernig þær em. Hvernig þær snerta höndina á manni. Hvernig
þær snerta andlitið á manni. Mýkt snertingarinnar á hömndi manns.
Mýkt þíns eigin á þeirra ... Allir þeir ólíku menn sem maður getur ver-
ið með þeim. Allar þær ólíku áttir sem líf manns gæti legið í ...
Guillaume - Svo sleppa þær strax í burtu frá okkur. Allir þessir indælu
möguleikar - horfnir að eilífu ... Og þegar kvölda tekur ...
Brandt Uli! Hvar ertu?
Bauhaus Höfðingi. (býður vín) Rautt eða rautt?
Guillaume - Hann slakar á og hann talar, svipað og hann gerir í lok vinnu-
dags í Bonn. En nú er enginn Herbert ffændi og enginn krónprins
Helmut, enginn tryggur Ehmke. Bara blaðamennirnir sem ferðast nreð
okkur. Bara Uli. Og stundum - bara ég. Enginn. Enn eitt hrifið andlit.