Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.01.2004, Qupperneq 231

LÝÐRÆÐI
Schmidt Nú, já ... svo Ehmke fær þá póstþjónustuna?
Kretschmann - Og hvað segir Ehmke?
Guillaume - Ekkert. Hér er enginn Ehmke. - Hefur þú séð hann? Horst
Ehmke?
Wehner Kannski hefur hann tekið sér svolítið verðskuldað frí. Ó, herra
Guillaume. Fjölskylda þín. Líður henni vel?
Guillaume Þau eru Hð hestaheilsu, þakka þér fyrir.
Wehner Tveir syrdr, er það ekki?
Guillaume Bara einn.
Wehner Auðvitað. Gleður mig að heyra það.
Kretschmann - Enginn Ehmke? Hvað þýðir það?
Guillaume Það þýðh að Willy verður að horfast í augu við mig og segja mér
það sjálfur. (með Brandt) Hvað er svo búið að ákveða, höfðingi? Verð ég
áfram hjá þér? - Ekki orð. Hann bara ... réttir mér fondatöskuna. Ein
þögul aðgerð í viðbót! Og þessi þýðir: ,Já! Við höldum áfram! Þar til yf-
ir lýkur! Saman!“
Annar þáttur
Guillaume (með Brandt og Kretschmann) Ekkert í þessum heimi fer eins
og maður gerir ráð fyrir. Ekkert! Eg horfi stundum á Willy og það níst-
ir hjarta mitt. Allt sem hann sækist efdr fellur honum í skaut. Kosning-
amar. Samningarxúr. Jafitvel samningurinn við okkur sem kórónar allt
fyrirtækið. Og um leið fer allt úrskeiðis. Allt! Verðbólga, verðhækkanir,
ómögulegar launakröfur, iðnaðaróreiða ...
Kretschmann Lýðræðið, Gúnter! Sextíu milljón aðskildir einstaklingar sem
veltast í skipinu eins og skipsfarmur í stórsjó.
GuiUaume Þeir era búnir að hífa minnismerkið á sinn stað. Og nú era þeir
búnir að sleppa kaðlinum og ekkert er til lengur sem bindur þá saman.
Þeir era eins og úrvinda böm í lok frísins, geta ekkert gert nema að
þrasa.
Schmidt ('við Wilke og Wehner) Vill einhver vera svo góður að segja mér
hvernig ríkisstjómin getur rætt tillögxir Utanríkisráðtmeytisins xxm af-
vopnun áðxu en Utanríkisráðxmeytið hefur lagt þær ffam?
Wilke Það virðist hafa orðið smá raglingtu með dagsetninguna ...
Schmidt Harrn má sjálfsagt rekja til þeirrar sömu nafhlausu persónu sem
skipulagði blaðamarmafundirm fyrir kanslararm um endxubætur á skatta-
lögxxm dagirm áðxu en við ákváðum hvaða stefriu skyldi taka.
229