Þjóðlíf - 01.09.1986, Síða 10

að upplýsa það mál. En hundrað þús-
und króna lán milli okkar Alberts
verður miklu meira fjölmiðlamál
heldur en stærsta gjaldþrotamál
landsins. Hvers konar fréttamat er
þetta eiginlega?
Eitthvað hafði verið ýjað að þessu
áður í Helgarpóstinum, en vegna
þess að sjónvarpinu finnst hann ekki
nógu fínn pappír er fréttin súrruð
saman gegnum Ritzau-fréttastofuna
og send sjónvarpinu sem alheims-
frétt. Og inn í þetta koma svo um-
mæli frá manni í hljóðeinangruðum
klefa, sem talar ekki við aðra en þá
Ég er í trúnaðarstarfi
fyrir Dagsbrún og
ásakanir um að ég
þiggi fé hjá skipa-
félagi er það sama og
að svipta mig ærunni.
búast. Og þessi frétt var frétt númer
tvö hjá útvarpinu. Hvers konar
fréttamennska er þetta eiginlega?
Yfirlýsing Hallvarðs fékkst ekki birt í
sjónvarpinu — og ekki var hún stór í
þeir fengir til að skrifa hverja
greinina á fætur annarri gegn mér
með fordæmingum, persónulegum
svívirðingum og brigslyrðum og sið-
ferðisprédikunum. Ég hef einhvers
staðar áður sagt að þeir tali mest um
siðferðið sem hafa minnst af því sjálf-
ir. Ég vil gera orð Oscars Wilde að
mínum: Guð valdi mér ættingja, en
ég er honum ægilega þakklátur fyrir
að mega sjálfur velja mér vini.“
Varðandi vináttu sína við Albert
segir Guðmundur J. að hún hafi verið
löng og allnáin. Þeir hafi kynnst
smám saman eftir að Albert kom
heim frá Frakklandi og þáttaskil hafi
orðið í hörðu verkfalli á árinu 1963.
Albert rak þá heildverslun og var að
byggja Tollvörugeymsluna. Guð-
mundur segir, að Albert hafi talið sig
eiga rétt á að láta vinna fyrir sig
ákveðið verk, en hann hafi staðið á
móti. Við rannsókn hafi komið í ljós,
að menn Alberts höfðu gert meira en
Albert vissi um. Þá hafi Albert aft-
urkallað allar kröfur sínar og beðist
formlega afsökunar; það hefði ekki
verið meining sín að brjóta verkfall-
ið. „Þetta vakti nokkra athygli
mína,“ segir Guðmundur. Frekari
Mitt álit er, að höfuðpaurar atlögunnar séu ýmsir af
forystumönnum Alþýðubandalagsins.
sem bundnir eru þagnarskyldu. Ég
veit reyndar hver kom fréttinni á
þennan hátt í sjónvarpið; það var
flokksbróðir minn og blaðamaður.
Ég get bara ekki sannað það og ríkis-
saksóknari treysti sér ekki til að rann-
saka hver væri heimildarmaður fyrir
ummælum forstjóra Hafskips vegna
trúnaðarskyldu blaðamanna.“
Guðmundi J. liggur þungur rómur
til íslenskra blaðamanna, einkum
fréttamanna á útvarpi og blaða-
manna á HP og Þjóðviljanum. Hann
segist ekki eiga von á öðru frá
H?,gulu pressunni, sem hann kallar
svo. Hins vegar hefði hann verið
hissa á þessari frétt sjónvarpsins, svo
og fréttamennsku útvarpsins.
„Yfirlýsing sem Hallvarður Ein-
varðsson sendi frá sér þess efnis, að
fréttir fjölmiðla af þessu máli væru
meira og minna rangar og í æsifrétta-
stíl var lesin upp í útvarpinu sem frétt
númer sjö,“ segir hann. „Hennar var
í engu getið í fréttayfirliti. Hins vegar
var rækilega tíunduð í fréttayfirliti
frétt frá ónafngreindum flokksbróður
mínum þess efnis, að gífurleg reiði-
alda sé innan Alþýðubandalagsins
vegna þessa mál og að við öllu sé að
Þjóðviljanum."
Guðmundur J. Guðmundsson fór
fram á það við ríkissaksóknara að
hann rannsakaði hvort hann tengdist
að einhverju leyti Hafskipsmálinu.
Guðmundur sagði af sér öllum trún-
aðarstörfum á meðan. Rannsóknin
tók einar þrjár vikur og niðurstaða
hennar var sú, að Guðmundur tengd-
ist því máli á engan hátt og hefði ekki
mátt vita hvaðan peningarnir frá Al-
bert komu. Guðmundur segir, að þá
hafi Þjóðviljinn magnast í skrifum
sínum.
Aðspurður segir Guðmundur J. að
hluti af eigin flokksfólki hafi reynst
sér verst í þessu máli. „Mitt álit er, að
höfuðpaurar atlögunnar séu ýmsir af
forystumönnum Alþýðubanda-
lagsins," segir hann. „Og ég fer ekki
dult með það, að það vakti hjá mér
djúpa hneykslan, sem verður lengi að
hverfa, hvernig Þjóðviljinn tók á mál-
inu. Össur Skarphéðinsson skrifar
hvern svívirðingarleiðarann af öðrum
og talar um siðferðisbrot og að ég eigi
að segja af mér o.s.frv. Sumir blaða-
menn voru mjög hlutdrægir og Þjóð-
viljinn verstur. Hann hélt uppi sam-
felldum árásum á mig allan tímann,
/
Eg veit hver súrraði fréttina svona fyrir sjónvarpið,
en get ekki sannað það.
eins og Helgarpósturinn. Nú er ég
ekki að gera kröfur til þess að ég
verði tekinn í dýrlingatölu hjá þeim á
Þjóðviljanum, en ég hafði vænst hlut-
lausari skrifa. Svo eru teknir upp
persónulegir óvildarmenn mínir og
Ég læt engan stjórna því við
hverja ég tala eða hverja ég tel
vini mína.
kynni tókust síðan með þeim er Al-
bert fór í borgarstjórn. Þá kom það
oft fyrir, að fólk leitaði til Guðmund-
ar J. með aðstoð en sagðist ætla líka
til Alberts. Þetta líkaði báðum illa til
að byrja með. Síðan fóru þeir að
vinna saman, „og þá var Albert oft
með kommann og ég með sjálfstæðis-
manninn,“ segir Guðmundur.
Guðmundur ber Albert mjög vel
söguna í þeim málum, sem sumir
kalla þjóðþrifamál en aðrir fyrir-
greiðslupólitík. Guðmundur J. segir
að þetta sé margháttuð aðstoð við
fólk sem þurfi á hjálp að halda í
ýmsum mannanna meinum. í þessum
10 ÞJÓÐLÍF