Þjóðlíf - 01.09.1986, Page 29

(Ljósmynd: Þorvarður Arnason)
þetta viðhorfsbreyting — ég hef losað
mig við trúarbrögðin í pólitíkinni, en
trúarbrögðin ganga stundum undir
nafninu hugmyndafræði.“
Þröstur segist ekki finna til sektar-
kenndar — brosir sínu breiðasta til
ÞJÓÐLÍFS. „Ég hef verið í launa-
vinnu síðan ég fór að vinna fyrir
mér,“ segir hann, „og á síðustu þrem-
ur árum hefur kaupið lækkað mjög.
Ég hef staðið í íbúðarkaupum á þessu
tímabili og þetta hefur orðið meira
basl með hverju árinu. Vinnuafl mitt
hefur stórhrapað í verðgildi á þessum
þremur árum. Slíkt hefur auðvitað
áhrif á sjálfsvirðinguna og mér finnst
satt að segja mitt vinnuafl meira virði
en þetta. Launavinnan gengur ekki
upp — og þetta er ein leiðin út úr
vítahringnum.“
Frosti tekur undir, að staða þeirra
félaga í þjóðfélaginu nú sé e.t.v. bein
afleiðing láglaunastefnunnar. „Ég
sætti mig hreinlega ekki við það, að
eftir 5-7 ára háskólanám skuli launin
ekki vera meiri en þau eru.“
Lágu launin eru höfuðástæða þess
að þeir fara út í bisness. Guðmundur
nefnir eina til:
„Ég hafði sótt um fullt af störfum,
sem ég vissi að hentuðu mér og ég
gæti leyst mjög vel af hendi. En það
gekk ekki. Ég er þekktur. hef stimpii
á mér, og atvinnurekendum leist ekki
á mig. Ég fékk að lokum gott starf
hjá Lánasjóði íslenskra námsmanna,
starf sem átti vel við mig og mína
hæfileika, en þessi reynsla sem ég
fékk af vinnumarkaðnum þegar mér
var hafnað, var óneitanlega lítt upp-
örvandi. Þegar ég hætti hjá Lána-
sjóðnum ákvað ég því að gerast sjálfs
mín herra.“
Frosti vann einnig hjá Lánasjóðn-
um þar til nýlega. Hann segir að sér
hafi líkað starfið mjög vel, hann hafi
átt kost á mikilli eftirvinnu en hefði
ekki treyst sér til að „vinna eins og
skepna" til langframa, eins og hann
orðaði það. Hinir taka undir það, að
eitt af því sem geri þeirra einkabisn-
ess spennandi sé einmitt frjáls vinnu-
tími — og vonandi minnkandi vinnu-
álag. Þeir geti einnig mótað sín eigin
verkefni og skipulagt og það sé tals-
vert mikils virði.
Fyrir örfáum árum (a.m.k. á tímum
68-kynslóðarinnar, sem þeir félagar
eru allir af) var hnussað og sveiað við
bissnesskörlum, möppudýrum og
öðru viðlíku „hyski“ — og aldrei hef-
ur það þótt fínt að vera atvinnurek-
andi á vinstri kantinum. Nú hefur
orðið á viðhorfsbreyting. Hverju er
um að kennatþakka?
„Höfum við ekki bara elst og
þroskast?“ segir einn þeirra bros-
andi.
„Hin hreina og piparmeyjarlega
ásýnd vinstri mennskunnar á heiminn
Frosti, Þröstur og Guðmundur:
Sveigjanlegur vinnutími, minna
vinnuálag og skemmtilegri
verkefni. Plús hærra kaup!
og heimurinn sjálfur eru tvennt
ólíkt,“ segir Guðmundur. „Raun-
veruleikinn er alls ekki hreinn. Þegar.
sósíalistar fóru að taka þátt í vinstri
stjórnum kom í ljós, að hreinleiki
þeirra var bara í orði, ekki á borði -
hreinleikinn var bara trúarbrögð.
Sami rassinn var á þeim og öðrum
þegar til kastanna kom. Svo má
kannski segja, að vinstri menn hafi
uppgötvað sitthvað nýtilegt úr ný-
frjálshyggjunni — án þess þó að taka
undir hin kaldrifjuðu og mannfjand-
samlegu sjónarmið sem einnig felast í
henni. Þá má einnig benda á, að und-
anfarin ár höfum við verið að upp-
götva mikilvægi þess að hlúa að sjálf-
um okkur og rækta eigin áhugamál.
Það er engin ástæða til að fórna sér
fyrir aðra og vera með allt í klessu hjá
sjálfum sér.“
Þröstur Haraldsson er greinilega
sammála þessu öllu. „Það er ósköp
auðvelt að halda árunni „hreinni“
þegar maður er ungur og ábyrgðar-
laus,“ segir hann. „En veruleikinn er
bara allur annar. Og er ekki einhver
Bjartur í okkur öllum?!“
ÞJÓÐLÍF 29