Þjóðlíf - 01.09.1986, Síða 45

nýfrjálshyggjuliðið hefur keyrt áfram
með útópíuna fyrir stafni og Fried-
man í hendi einsog kreppukommar
með Djúgasvíli fyrir augunum fyrir
hálfri öld eða svo. Með allt á hreinu.
Þartil ídealistarnir reka sig á múra og
veggi.
Eftirspurn eftir
skoðunum
Það eru ekki allir sem geta verið
málsvarar sjálfs sín. Full ástæða er til
þess hér á landi að efast sérstaklega
um að hin fátæki og smái hafi mál-
frelsi einsog „hin upplýsta millistétt“
sem skrifar blöð og talar í útvarp.
Menn þurfa nefnilega að hafa efni á
því að hafa skoðun, þó ekki sé mál-
frelsið með sama hætti bundið eign
og i árdaga borgaraþjóðfélaganna.
Málfrelsið er takmarkað. Hvenær
sem einhver verður sjálfu kerfinu
skeinuhættur, hróflar við undirstöð-
um þess, þá á hann ritskoðun vísa.
Algengasta form ritskoðunar á fjöl-
miðlum er auðvitað sjálfsritskoðunin.
Fjölmiðlamenn, sem vilja sitja í hæg-
um sessi, forðast öfluga andstæðinga
og skrifa sig í sátt við gvuð og alla
menn. Þeir verða „óumdeildir" og
njóta þess friðar sem óbreytt ástand
býður uppá. En þeir sem sætta sig
ekki við óbreytt ástand verða að taka
þá áhættu sem í því felst að verða
óvinsœll, umdeildur og rœgður.
í þessari grein hefur verið reynt að
sýna fram á, að við íslendingar búum
ekki við hefðir málfrelsis einsog
margar nágrannaþjóðir okkar. Fjöl-
miðlar og almenningur gjalda þessa
að sjálfsögðu — og sú mótsögn er við
lýði, að það er eftirspurn eftir skoð-
unum. Henni verður að svara svo
markaðstungumálið sé notað — og
við þurfum að opna fjölmiðlakerfið
og raunar allt félagslíf í landinu. Þá
munum við um síðir byggja á hefðum
mannréttinda.
.....vinstri menn, vinstri
hreyfingar, hafa verið í uppgjöri
við fortíðina, hafa verið uppfullir
efasemda um markmið og leiðir
meðan nýfrjálshyggjuliðið hefur
keyrt áfram með útópíuna fyrir
stafni og Fríedman í hendi....“
fundi þessum kom fram fyrirspurn
um það hvort ég væri hættur störfum,
því ef ég væri það ekki, þá væri
ástæða til að fjalla sérstaklega um
Þeir verða að taka þá áhættu að vera umdeildir,
óvinsælir og rægðir.
Til gamans er rétt að geta þess hér í
lokin, að undirritaður þekkir af eigin
raun margs konar afbrigði ritskoðun-
ar. Svo dæmi sé tekið þá var nýlega
haldinn fundur í útgáfustjórn Þjóð-
viljans, eftir að ég hætti þar störfum
en ég tók út orlof á uppsagnartíma. Á
það sem ég hefði sagt í greinum og
viðtölum við aðra fjölmiðla. í sjálfu
sér ekki stórt mál, — en hvaða áhrif
haldið þið að slíkur málflutningur í
útgáfustjórninni geti haft á þá sem nú
sitja inná ritstjórn Þjóðviljans?
Með von um meira málfrelsi.
Óskar Guðmundsson er fyrrum rit-
stjórnarfulltrúi Þjóðviljans og nú blaða-
maður á Helgarpóstinum.
ÞJÓÐLÍF 45