Bæjarins besta - 18.12.2008, Blaðsíða 16

FIMMTUDAGUR 18. DESEMBER 200816
Við dauðans dyr
í Bangkok
Ívar Pétursson var ungur og óreynd-
ur drengur um tvítugt er hann lagði af
stað í heimsreisu 10. janúar síðastlið-
inn – sér til yndisauka og til að öðlast
víðari sýn á lífið áður en hversdags-
legir hlutir færu að standa í vegi fyrir
ævintýraþrá hans. Þegar Ívar stóð við
landganginn í flugvélina sem átti að
flytja hann frá Keflavík til Lundúna
óraði hann ekki fyrir því að þetta gæti
orðið síðasta skiptið sem hann sæi
fagrar hraunbreiður Íslands. En þar
sem hann vissi ekki hvað beið hans úti
í hinum stóra heimi hélt hann af stað í
ferðina, blindur á þær hættur sem
bíða handan við hornið í hinum stóra
heimi fyrir ungan sveitastrák frá Ísa-
firði. Ferðinni var sem fyrr segir heit-
ið til Lundúna, en borgin var aðeins
fyrsti áfangastaðurinn á ferð Ívars og
vina hans út í heiminn. Þaðan var
ferðinni heitið til Rómaborgar og
síðan áfram. Það skín út úr augum
Ívars, þar sem blaðamaður og hann
spjalla um ferðina, hversu hrifinn
hann var af borginni eilífu.
„Ég og félagar mínir eydd-
um viku í Róm. Mig hafði
alltaf langað að heimsækja
borgina. Það elst hvert manns-
barn upp við sögu þessarar
borgar og þar eru margir
spennandi staðir sem maður
getur tengt við kvikmyndir,
söguna og námið. Colosseum
var hreint út sagt magnað og
fékk maður smá gæsahúð við
að hugsa um atburðina sem
áttu sér stað þar. Ég velti því
fyrir mér þegar ég virti fyrir
mér bygginguna hvernig skylm-
ingarþrælunum hefur liðið
þegar þeir stóðu við inngang-
inn, vitandi að þeirra biði ekk-
ert nema kvalafullur dauðdagi
– þvílík villimennska sem
hefur átt sér stað þar.
Eftir að hafa skoðað Péturs-
torgið og Sixtínsku kapelluna
í Róm héldum við til Flórens
með lest og skoðuðum hið gull-
fagra Toscanahérað og einnig
styttuna af Davíð eftir Michel-
angelo. En það sem stóð upp
úr í Flórens var eitt kvöldið
sem við eyddum á írskum bar
og hittum þar tvær íslenskar
stelpur sem stunda nám í borg-
inni. Við sátum og spjölluðum
um daginn og veginn allt
kvöldið þangað til við hittum
Breta. Það vantaði ekki hrok-
ann í Bretana þegar þeir fóru
að gera sér dælt við stúlkurnar,
og þá aðallega með því að
reyna að gera lítið úr okkur
félögunum. Við létum ekki
segjast og létum þessa and-
skota heyra það og má kannski
kenna ölvun um gæði þessara
Ívar á sjúkrahúsinu í Bangkok. Hann segir dvölina þar hafa verið
skaplega en hafi verið mjög þungt haldinn á sjúkrastofunni og hafi
oft velt fyrir sér hvort hann ætti eftir að sjá mömmu sína og pabba aftur.