Listin að lifa - 01.09.1996, Síða 16

þetta eflist hugur og hönd, og
heilasellurnar fá vítamínsprautu."
Brynhildur segist líka hafa mjög
gaman af að dansa. Hún segir, að
eldra fólk sem hafi gaman af
dansi, dansi af miklum krafti,
leikni og mýkt.
„Þegar við konurnar svífum í
örmum karlanna, hverfur gigtin,
og vöðvar og liðamót mýkjast.
Það eru líka þreyttir dansarar sem
fara heim um miðnættið, og sofna
eins og hendi sé veifað af dávaldi -
og þurfa alls engar svefntöflur.11
Hvað viltu ráðleggja jafnöldrum
þínum?
„Um leið og brauðstritið hættir,
þá breytum við um stíl - tökum
upp NÝJAN LÍFSSTÍL.
- Munið að týna ekki barninu í
sjálfum ykkur.
-Hafið alltaf gaman af því smáa
í kringum ykkur.
- Látið draumana rætast.
- Skellið ykkur út í það sem
ykkur langaði til að gera, þegar
þið voruð ung, en höfðuð ekki
tíma. Nú hafið þið nógan tíma.“
Brynhildur er að flýta sér.
Kannski er ball í kvöld. Hún snýr
sér brosandi við í dyrunum og
segir: „Megas sagði í einhverjum
dægurlagatexta, á „góðri íslensku“:
„Smælaðu framan í heiminn, þá
smælar heimurinn framan í þig.“
Þetta var nú bara gott hjá honum,
ekki satt?“ Gleðin liggur lengi í
loftinu, eftir að Brynhildur er
farin.
Brynhildur
flytur
BRAGGABLÚS
Magnúsar
Kjartanssonar
af mikilli
inniifun.
O. Sv. B.
„Elexír“ fyrir heilann
Sumt fólk geislar af vinnuorku
og lífsgleði, en þessir þættir
haldast býsna oft í hendur.
Sigrún Pétursdóttir er ein slík.
Hún var ekki fyrr hætt að sjá um
matseld fyrir forseta íslands og
gesti, en hún tók að sér leik-
hópinn SNÚÐ OG SNÆLDU.
Aðspurð segir Sigrún, að hún
hafi ráðist sem ráðskona að Bessa-
stöðum, þegar Kristján Eldjárn
tók við embætti forseta.
„Hjá Eldjárn-fjölskyldunni var
ég alla forsetatíð Kristjáns og hjá
Vigdísi í tíu ár, þar til ég komst á
aldur.
Eftir að ég hætti að vinna, frétti
ég af leikhópnum Snúði og
Snældu og byrjaði að starfa með
þeim haustið 1992. Þá var verið
að setja upp fyrsta leikritið „Fugl í
búri“ eftir Iðunni og Kristínu
Steinsdætur. Ég lék í því leikriti
og hef síðan leikið í öllu sem
félagið hefur sett upp.“
Sigrún tekur síðan við for-
mennsku félagsins af Brynhildi
Olgeirsdóttur 1994.
„Leiklistin hefur alltaf blundað í
mér,“ segir hún brosandi.
— Hvað gefur leiklistin?
„I fyrsta lagi er leiklistin
„elexír“ fyrir heilann. Hún þjálfar
mann í að muna, hugsa og læra að
læra. Við eigum ekkert gott með
að læra utanbókar. Skammtíma-
minnið tapast alltaf eitthvað með
aldrinum, þó misjafnlega mikið.
Mér fannst mjög erfitt að læra
fyrsta hlutverkið, en ákvað að
gera eitthvað í málinu. Ef setn-
ingarnar voru stuttar og hver ann-
arri líkar, þá setti ég á mig fyrsta
staf hverrar setningar, þannig gat
ég munað textann. Að læra
hlutverk er geysileg þjálfun fyrir
heilasellurnar.
f öðru lagi er leiklistin leikfimi
fyrir röddina. Það er svo geysilega
mikilvægt fyrir okkur að læra rétta
öndun - læra að beita röddinni
rétt. Það eru svo ótrúlega margir
sem kunna þetta ekki, misbeita
því rödd og raddböndum — og eru
með slitna rödd langt fyrir aldur
fram.
í þriðja lagi er leiklistin menn-
ingarleg samvera. Það er ekki lítið
sem hver og einn fær út úr því að
breyta algjörlega um lífsstíl - ganga
inn í allt annað hlutverk. Því fylgir
oft mikil kátína og miklar vanga-
veltur.“ Sigrún segist ekki skilja í
því, hve erfitt sé að fá fólk til að leika.
„Námskeið í framsögn og tjáningu
byrja um miðjan september.
Námskeiðin eru vinsæl og allir hafa
gaman af upplestri, en þegar kemur
að því að fá fólk til að leika með
Snúði og Snældu, þá fara margir í