Tímarit Máls og menningar - 01.11.1985, Blaðsíða 112

Tímarit Máls og menningar
hindranir, læra af reynslunni og vinna sína sigra. I framhaldi af því er
sjálfsagt að virkja og uppörva betur en gert hefur verið frumkvæði yngra
sem eldra listafólks sem margt lúrir á hugmyndum, jafnvel þroskuðum
áætlunum, um hin og þessi verk en finnur hvorki hljómgrunn né vettvang.
Hvað tækifæri ungra leikara varðar stendur LR sig stórum betur en
Þjóðleikhúsið og er þar skemmst að minnast samvinnu LR og Leiklistar-
skólans í Jónsmessunæturdraumi. Þar sást best hvað gera má þegar fleiri en
ein stofnun binda trúss sín saman. Því skyldu gróin leikhús ekki styðja af
öllum mætti viðleitni annarra aðila af sömu stétt? A meðan hver kúrir í sínu
horni, lokaður inni í eigin hugmyndaheimi er ekki von á góðu. I fljótu
bragði virðist mér að þau tvö leikhús hér í Reykjavík sem við öruggt
húsnæði búa gætu aðstoðað hin húsnæðislausu.
Ymsir leikhópar hafa sett upp sýningar á sumrin, lengt þannig leikárið og
aðsókn hefur oftlega verið slík að ekki er réttmætt að dæma sumarleikhús úr
leik. Þann tíma sem hin stærri leikhús starfa ekki, gætu hin minni áreiðan-
lega nýtt húsnæðið og báðir aðilar unað glaðir við sitt. Listræn og hvetjandi
samkeppni bíður ekki skaða né dofnar þótt svona væri að farið.
Enn eitt atriði sem varðar samvinnu milli leiklistarstofnana langar mig að
drepa stuttlega á en það er lán á leikurum milli húsa. Væri slíkt gert oftar en
nú er yki það fjölbreytni fyrir áhorfandann og hugmyndafræðilega umræðu
innan leikhúsanna. Þá væri heldur ekki úr vegi að leikhúsin skiptust meira
en nú er á skoðunum um verkefnaval, stöðu leikhúsanna, stefnu þeirra og
hugmyndafræði. Slík skoðanaskipti mættu gjarnan fara fram opinberlega.
Við eigum mikinn fjölda fjölhæfra listamanna, sem standast samjöfnuð hvar
sem er. Þar að auki eigum við leiklistarunnendur sem eru fjandanum
duglegri að sækja leikhús. Við verðum því að vinna saman og standa þéttan
vörð utan um íslenskt leikhús og sýna í verki að leiklistina og alla þá sem að
henni standa má hvergi skorta tækifæri, aðstöðu né fjárhagslegan stuðning
hins opinbera — ella fellur hún í niðurlægingu og deyfð — staðnar og hættir
að vera hluti af lífæð samfélagsins.
510