Morgunblaðið - 19.12.2014, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. DESEMBER 2014
✝ Jónína MargrétIngibergsdóttir
frá Sandfelli, Vest-
mannaeyjum,
fæddist 6. júní 1931
á Grímsstöðum við
Skólaveg 27. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja 8.
desember 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Ingibergur
Gíslason, skipstjóri
frá Sjávargötu á Eyrarbakka, f.
16.1. 1897, d. 15.1. 1987 og Árný
Guðjónsdóttir frá Sandfelli, Vest-
mannaeyjum, f. 8.9. 1906, d. 10.8.
1943. Fósturmóðir Jónínu var
Lovísa Guðrún Guðmundsdóttir
frá Vorsabæjarhjáleigu í Flóan-
um, f. 30.9. 1910, d. 29.5. 2000.
Börn Ingibergs og Árnýjar, önn-
ur en Jónína, eru Þorvaldur, f.
7.10. 1926, d. 15.2. 1927. Guðjón,
sjómaður, f. 25.9. 1928, d. 16.11.
1989. Matthías, útgerðarmaður,
f. 22.1. 1933, d. 31.10. 2006. Inga
Hallgerður, verkakona, f. 21.5.
1937, d. 11.12. 1990 og Árný, f.
20.6. 1943, d. 2.5. 1989. Dætur
Ingibergs og Lovísu eru Guðrún,
f. 20.12. 1944 og Guðmunda, f.
2.9. 1948. Jónína giftist Hilmari
þau einn son. Sigurbjörn á þrjú
fósturbörn og eitt barnabarn. 2)
Kristján Ólafur, sjómaður, f.
25.10. 1955, eiginkona hans er
Heiðrún Björk Guðbrandsdóttir,
verkakona, f. 10.6. 1955. Þeirra
börn eru þrjú, barnabörnin eru
átta og eitt barnabarnabarn. 3)
Katrín Guðný, verkakona, f.
30.7. 1960, eiginmaður hennar er
Baldur Pálsson, bifreiðasmiður,
f. 11.4. 1964. Börn þeirra eru
þrjú, barnabörnin eru fjögur. 4)
Árni Guðjón, sjómaður, f. 21.4.
1962, eiginkona hans er Sesselja
Jónsdóttir, húsmóðir, f. 16.8.
1965. Börn þeirra eru þrjú,
barnabörnin eru tvö.
Jónína var 17 ára þegar hún
hóf störf sem hjúkrunarkona á
spítalanum í Vestmannaeyjum
og sinnti hún því starfi af mikilli
kostgæfni. Í gosinu flytur hún og
er um stund í Reykjavík en flytur
svo vestur í Stykkishólm. Bjó
hún þar í Norska húsinu með
yngri börnin sín og vann þar sem
fiskverkunarkona. Síðar, um
haustið 73, flytur Jónína til Þor-
lákshafnar og svo loks til Vest-
mannaeyja og er hún með þeim
fyrstu sem flytja heim eftir gos
og hóf hún þá störf í Vinnslustöð
Vestmannaeyja þar sem hún
vann til ársins 1982. Jónína var
alla tíð mjög trúrækin kona og
myndarleg húsmóðir.
Útför Jónínu verður gerð frá
Landakirkju í dag, 19. desember
2014, og hefst athöfnin kl. 13.
Sigurbjörnssyni, út-
gerðarmanni frá
Staðarhúsi í Stykk-
ishólmi, f. 8.10. 1928,
d. 21.5. 2006. Hann
var sonur hjónanna
Sigurbjörns Krist-
jánssonar, sjómanns
frá Eyði í Eyr-
arsveit, f. 2.8. 1889
og Soffíu Páls-
dóttur, húsmóður
frá Höskuldsey á
Breiðarfirði, f. 7.7. 1907. Jónína
og Hilmar byrjuðu sinn búskap
hjá Jönu og Ingólfi, múrara á Há-
steinsvegi, svo í Bergholti við
Vestmannabraut, keyptu svo hús-
ið Gamlaberg og fluttu það að
Vesturvegi 23b árið 1961. Síðan
flutti Jónína á Herjólfsgötu 7 eft-
ir að Hilmar féll frá og bjó hún
þar til ársins 2012 en þá flutti hún
á Dvalarheimilið Hraunbúðir.
Jónína og Hilmar eignuðust fjög-
ur börn, þau eru: 1) Sigurbjörn,
stýrimaður, f. 3.1. 1954. Fyrri
kona hans var Hafdís Andersen,
f. 21.12. 1949, d. 11.11. 1997.
Börn þeirra eru þrjú, barnabörn-
in eru fjögur. Núverandi kona
Sigurbjarnar er Sóley María Haf-
steinsdóttir, f. 28.8. 1972 og eiga
Ég sit hérna heima í Grindavík
og skrifa niður nokkra punkta við
kertaljós á aðventunni. Með
hafsjó af yndislegum minningum
um dásamlega móður og vin.
Vin allra, góð við alla, börn og
dýr. Gefa öllum að borða, mátti
ekkert aumt sjá eins og flestallir
Sandfellingarnir, laðaði alla að
sér eins og hunangsfluga.
Það hlýtur líka að vera partí
þarna í efri byggðum þegar síð-
asti laukurinn kvaddi. Þá meina
ég síðasta barn systranna frá
Sandfelli, börn Ingveldar og Guð-
jóns.
Mamma var mjög söngelsk
eins og allt hennar fólk. Við börn-
in og sérstaklega ömmubörnin
minnumst hennar úr eldhúsinu
syngjandi og spilandi ólsen-ólsen
við kertaljós. Og þau kunna flest-
öll og muna öll uppáhaldslögin
hennar, sérstaklega er okkur
minnisstætt Dísa í Dalakofanum,
Heyr mína bæn og fleira, svo
sagði hún alltaf í lokin „búið bi bi
dí ba bi dí bú“.
Það fór mjög illa í mömmu
þegar vinir og fjölskyldumeðlim-
ir fóru að týna tölunni einn af öðr-
um, af hverju tekur guð mig ekki,
sagði hún oft.
Fjölskyldan var henni mjög
mikilvæg, það sá maður alltaf
betur og betur.
Pabbi og bræður mínir voru
mjög duglegir að koma með fisk
heim í soðið og mamma bað alltaf
um meira, þeir sögðu oft í gamni
„er allur fiskurinn búinn sem ég
kom með heim í gær“ og hún
sagði bara já. Hún þurfti að deila
með sér.
Einu sinni fórum við öll vestur
í Stykkishólm til afa og ömmu til
að fagna stórafmæli og pabbi var
beðinn um að kaupa og koma með
veigarnar úr höfuðborginni. Svo
var gestunum boðið upp á drykk
sem enginn þáði, þá var komið til
mömmu og sagt: „Nína mín,
þetta er agalegt, það vill enginn
drekka þennan græna fjanda.“
Mamma hellti í fullt af glösum,
setti á bakka og labbaði inn í
stofu og sagði svo: „Má ekki
bjóða ykkur að gjöra svo vel, ég
er hér með góðan drykk, franskt
vín frá Spáni.“ Og viti menn, pip-
armyntulíkjörinn kláraðist.
Mamma var einu sinni á balli,
hún vann þá á gamla sjúkrahús-
inu og átti heima í Villunni fyrir
ofan líkhúsið og þarna var ungur
myndarlegur maður sem vildi
fylgja henni heim eftir ballið, vin-
ur bræðra hennar. Mömmu
fannst það óþarfi, það væri svo
stutt upp í Villu, en það var ekki
hægt að snúa herramanninum
svo að það varð úr að hann fylgdi
henni. Þegar kom að kveðjustund
þá sýndi hann ekkert fararsnið á
sér svo mamma opnar hurðina,
nefnir nafnið hans og spyr:
Kanntu að læðast? Já, segir
hann, þá segir mamma þessa
fleygu setningu: „Læðstu þá
heim til þín.“
Ég á óteljandi sögur um þig og
undurfagrar minningar, elsku
mamma mín. Ég ætla að eiga þær
í hjarta mínu og handa afkom-
endum okkar í framtíðinni. Og öll
bréfin geymi ég eins og gull, þú
varst pennavinur minn nr. 1 þeg-
ar ég bjó í Þýskalandi.
Ég þakka skaparanum fyrir að
hafa átt þig að og þetta lengi, þú
áttir þína mömmu bara til 12 ára
aldurs og sagðir mér oft hvað það
var erfitt og hvað þú saknaðir
hennar sárt.
Af því, held ég, að þú varst al-
veg eins og þú varst alltaf góð,
dásamleg móðir og amma.
Takk fyrir mig og mína, kysstu
pabba frá mér.
Þín dóttir,
Katrín.
Elsku amma, nú hefur þú
kvatt þennan heim og ert farin á
vit nýrra ævintýra, komin til
frelsara þíns sem þú elskaðir af
öllu hjarta og varst alltaf í góðu
sambandi við, þú kenndir okkur
að fara með bænirnar og hafa
þær með okkur í hjarta okkar og
að við gætum alltaf leitað til Jesú
ef eitthvað bjátaði á.
Elsku amma, við minnumst
allra stundanna sem við áttum
með hlýju og þökk. Við vorum svo
heppin að búa í kjallaranum hjá
þér og afa og þess vegna var ekki
langt að fara bara upp stigann og
alltaf þegar við systkinin komum
varst þú að baka eða eitthvað að
bardúsa en þú hafðir alltaf tíma
til að taka okkur í fangið og
syngja og dansa við okkur eða
segja okkur sögur.
Og ekki þótti þér það neitt til-
tökumál þegar maður kom í þrjú-
kaffi með alla krakkana úr hverf-
inu, allir fengu að drekka hjá
ömmu Nínu en það var hún köll-
uð af krökkunum, allir fengu
kleinur og brúnkökuna góðu sem
var rifist um, en amma sá um að
allir fengju nóg og enginn færi
svangur út að leika. Þannig var
amma alveg fram á síðustu
stundu alltaf að hugsa um hvort
maður væri svangur.
Ég minnist göngutúranna okk-
ar og oftast varð fyrir valinu að
labba út á skans, þá leyfðir þú
mér að tína skeljar og krabba,
það fannst mér svo gaman, einnig
löbbuðum við um bæinn og þá
voru sagðar sögur af gamla tím-
anum. Göngutúrarnir okkar urðu
margir og þegar ég átti fyrsta
barnið mitt komst þú oft með mér
í göngu og þú keyrðir vagninn og
sýndir öllum vinkonum þínum,
svo stolt varst þú að vera orðin
langamma. Eða þegar Himmi var
lítill og hljóp um hverfið á aðvent-
unni og kom svo og lét þig vita að
þú yrðir að vera fyrst til að láta
aðventuljósið út í glugga og alltaf
settir þú það út í glugga þó að þér
fyndist það of snemmt, þá gerðir
þú það fyrir Himma þinn.
Elsku amma, samband okkar
var alveg sérstakt, þú stóðst allt-
af eins og klettur við hlið okkar
þegar eitthvað bjátaði á í lífi okk-
ar, þú varst svo hjartahlý og góð,
elsku amma, þú máttir ekkert
aumt sjá þá varst þú fyrsta
manneskja boðin og búin til að
hjálpa til eftir fremsta megni.
Við viljum þakka þér frá okkar
dýpstu hjartarótum fyrir alla þá
ást og hlýju sem þú sýndir okkur
og börnunum okkar.
Elsku amma okkar, við kveðj-
um þig með söknuð í hjarta en
minning þín mun lifa í hjörtum
okkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Þín barnabörn,
Hilmar og Sigurfinna.
Elsku amma mín, nú ertu
komin til frelsarans þíns. Þegar
ég lít yfir og hugsa til baka er
mér efst í huga þakklæti. Er svo
þakklát að hafa fengið þig í
ömmulottóinu, bestu ömmu sem
barn getur hugsað sér, hlýjan
faðm til að leita í, nóg af kökum,
fullt af spólum til að horfa á og
voðalega sjaldan sagt nei. Er
mikið þakklát fyrir hversu mikl-
um tíma ég eyddi hjá ykkur afa
sem barn. Alltaf mátti maður
gista í flatsæng hjá þér og saman
fórum við með bænirnar og
manni leið svo vel á eftir. Ég fer
með þetta inn í mitt uppeldi, við
Hilmar Ingi förum saman með
faðirvorið á kvöldin og hann
dreymir betur á nóttunni segir
hann.
Það eru mikil forréttindi að
hafa haft ömmu sína í næsta húsi
alla sína ævi, fyrst á Vesturveg-
inum og svo á Herjólfsgötunni. Í
gamla daga fór maður yfir til þín
ef eitthvað bjátaði á og amma
reddaði málunum, svo líka bara
ef það var vont í matinn þá var
alltaf betra hjá þér. Seinna meir
urðum við miklar vinkonur og þú
leitaðir til mín alveg eins og ég
leitaði til þín.
Elsku amma, ég held fast í all-
ar minningarnar um þig og þá
dýrmætu minningu síðan í sumar
þegar þú varst viðstödd brúð-
kaup okkar Vignis, þú skemmtir
þér svo vel og ætlaðir ekki að
vilja fara heim.
Svo í lokin segi ég eins og ég
sagði alltaf við þig: „amma, I love
you“, og þú svaraðir svo
skemmtilega: „love you too“.
Nú ferð þú í gegnum Guðs vors hlið,
og taka englar heims þér við.
Þegar ég leggst undir mína sæng,
veit ég að þú tekur mig undir þinn
verndarvæng.
Þín
Inga Sigurbjörg Árnadóttir.
Elsku amma mín, þessi ynd-
islega góða, duglega og sterka
kona, er farin frá okkur. Það er
erfitt að hugsa til þess að ég eigi
ekki eftir að fá að sjá hana aftur,
en ég get hugsað til allra góðu
minninganna um hana elsku
ömmu mína.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Nú ertu komin í faðm frelsara
þíns elsku amma mín.
Elska þig, þín nafna,
Jónína Margrét.
Jónína Margrét
Ingibergsdóttir
✝ Baldvin Stein-dórsson fædd-
ist 20. janúar 1928
í Bolungavík. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir
13. desember 2014.
Foreldrar hans
voru Sigþrúður
Jakobína Halldórs-
dóttir húsmóðir, f.
1895, d. 1972, frá
Berjadalsá á Snæ-
fjallaströnd og Steindór Ingi-
mar Karvelsson sjómaður, f.
1889, d. 1934, frá Bæjum á
Snæfjallaströnd. Baldvin var
næstyngstur af sjö systkinum.
Systkini hans voru Sigríður, f.
1916, d. 1916, Steindór Ingi-
mar, f. 1917, d. 1989, Karvel
Halldór, f. 1918, d. 1992, Sigríð-
ur Margrét, f. 1921, d. 1984,
Sigurborg, f. 1923, d. 1923, þau
eru öll látin, yngst er Petrína
Kristín, f. 1931 og lifir hún
Lárusdóttir húsmóðir, f. 1895,
d. 1953 og Magnús Þórarinn
Einarson sjómaður og harðfisk-
kaupmaður, f. 1884, d. 1951.
Baldvin og Lilja bjuggu öll sín
búskaparár í Reykjavík. Börn
þeirra eru 1) Guðbjörn, f. 1946,
kvæntur Ingibjörgu Þ. Sigurð-
ardóttur, f. 1947. Börn þeirra
eru a) Sigrún Lilja, f. 1964, b)
Hafþór, f. 1969, c) Baldur Ingi,
f. 1976. 2) Lilja, f. 1952, gift
Hans Gíslasyni, f. 1949 (1971-
1986). Synir þeirra eru a) Bald-
vin, f. 1972, b) Björgvin, f. 1973,
c) Davíð, f. 1980. Maki Lilju er
Þorbjörn Viggósson, f. 1955. 3)
Kristján Árni, f. 1953, kvæntur
Halldóru Kristbergsdóttur, f.
1954, (1974-1996). Börn þeirra
eru a) Pétur Geir, f. 1977, b)
Ragna Björk, f. 1981, c) Árni
Björn, f 1987. Maki Kristjáns
Árna er Bryndís Ottósdóttir, f.
1957. 4) Magnús Þórarinn, f.
1958, kvæntur Ástu Bryndísi
Schram, f. 1958 (1979-1988).
Börn þeirra eru a) Lilja Dögg,
f. 1981, b) Gunnhildur Hlíf, f.
1985. Kvæntur Kathryn Denise,
f. 1968 (1991-2006). Dóttir
þeirra er Arianna Kathryn, f.
1993. Maki Magnúsar Þórarins
er Bettina Wilhelmi, f. 1975. 5)
Halldór, f. 1965, kvæntur Katr-
ínu Garðarsdóttur, f. 1967.
Börn þeirra eru a) Andrea Rut,
f. 2001, b) Jóhann Frank, f
2004. Barnabarnabörnin eru
tuttugu og sex.
Baldvin starfaði lengstum
sem rafvirkjameistari. Þau
hjónin stofnuðu Lampagerðina
Bast, og síðar Skermahúsið,
þar sem þau framleiddu raf-
lampa og skerma í yfir tuttugu
ár. Síðustu tuttugu starfsár sín
starfaði Baldvin sem sölumaður
og síðar sölustjóri hjá Múla-
lundi í Reykjavík.
Hann var virkur í starfi
Kristniboðssambandsins. Hann
var lengi í stjórn félagsins og
hafði brennandi áhuga á
kristniboði. Hann var einnig í
Kristniboðsfélagi karla og
gegndi formennsku þar í þrjá-
tíu og fimm ár. Hann stjórnaði
sunnudagaskóla Kristniboðs-
sambandsins í mörg ár. Síðast-
liðin tvö ár hafa Baldvin og
Lilja dvalist á hjúkrunarheim-
ilinu Eir.
Útför Baldvins fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 19. desem-
ber, klukkan 13.
systkini sín.
Sex ára gamall
missti Baldvin föð-
ur sinn úr krabba-
meini. Móðir hans
var ein með þau
systkinin í nokkur
ár eftir lát eig-
inmanns síns en
giftist svo Kristjáni
Árna Stefánssyni,
f. 1885, d. 1971,
sem gekk þeim í
föðurstað.
Baldvin bjó í Bolungavík þar
til um tvítugt og vann þá hjá
Einari Guðfinnssyni. Hann fór
suður til Reykjavíkur í Iðnskól-
ann og lærði þar rafvirkjun og
öðlaðist skömmu síðar réttindi
sem rafvirkjameistari.
Baldvin kvæntist eftirlifandi
eiginkonu sinni, Lilju Magn-
úsdóttur, f. 1929, frá Bol-
ungavík, 20. janúar 1950. For-
eldrar hennar voru Kristín
Kallið er komið og við kveðj-
um nú kristniboðsvininn Bald-
vin. Allt frá bernskuárum minn-
ist ég hans og óbilandi áhuga
hans á kristniboðinu og starfi
Kristniboðssambandsins hér á
landi. Baldvin var kristniboðs-
vinur af lífi og sál. Hann var
virkur í starfi Kristniboðsfélags
karla þar sem hann var formað-
ur í rúm 30 ár og í stjórn
Kristniboðssambandsins sat
hann í 16 ár sem ritari og vara-
formaður. Baldvin tók þátt í
fundum, fjáröflun, framkvæmd-
um, samkomum og öðru starfi,
fyrst í kristniboðshúsinu Bet-
aníu og síðan Kristniboðssaln-
um.
Hann átti mikinn þátt í að
standsetja þann sal undir lok 9.
áratugarins og fór fyrir góðum
hópi sjálfboðaliða í því efni.
Baldvin átti einnig drjúgan þátt
í að afmælisritið Lifandi steinar
kom út árið 1989, á 60 ára af-
mæli Kristniboðssambandsins.
Eftir að erfiðara reyndist að
fara um kom hann samt áfram
á skrifstofuna og sótti umslög
og skilaði síðan frímerkjaklipp-
um sem seldar voru til fjáröfl-
unar starfsins.
Hann var að svo lengi sem
kraftarnir leyfðu og áhuginn
alltaf óbilandi.
Annars er erfitt að telja upp
allt það mikilvæga starf sem
Baldvin vann, svo margslungið
og fjölbreytt var það á löngum
tíma.
Hann var einstaklega
ábyggilegur og sinnti mjög vel
öllu sem hann tók að sér. Alltaf
mátti treysta því að allt væri
vel gert hjá Baldvini.
Margir eiga honum mikið að
þakka, ekki síst sá fjöldi fólks
sem fékk að heyra fagnaðar-
erindið á fjarlægum slóðum
vegna þess að Baldvin skipaði
sér í röðina ásamt fleirum sem
sendu kristniboðana út, báðu
fyrir þeim, gáfu fjármuni til
starfsins og tóku þátt í marg-
víslegri fjáröflun. Sjálf vorum
við hjónin eins og aðrir kristni-
boðar í hópi þeirra sem nutu
fyrirbænar Baldvins, Lilju og
svo ótal margra. Sú þjónusta er
starfinu afar mikilvæg, mikil-
vægari en nokkur gerir sér
grein fyrir.
Framlag Baldvins til ís-
lenskrar kristni og trúfesti
hans við kristniboðið verður
seint fullmetið. Megi Drottinn
blessa minningu hans og gefa
okkur marga aðra slíka. Drott-
inn huggi og styrki ástvini alla.
Ragnar Gunnarsson.
„Til himinsala mín liggur
leið, þar ljúft er heima að búa
(sr. Fr. Fr.) söng vinur okkar
Baldvin Steindórsson oft á
langri lífsgöngu sinni. Nú er
hann kominn heim til himinsala
á fund frelsara síns, Jesú
Krists.
Í byrjun manndómsára sinna
gáfust Baldvin og hans góða
kona, Lilja Magnúsdóttir, Jesú
Kristi og héldu tryggð við hann
allar götur síðan.
Fljótlega eftir afturhvarf
sitt, fundu þau hjónin sitt and-
lega heimili í Kristniboðssam-
bandinu. Baldvin var skjótt
kallaður til ábyrgðarstarfa, sat
um árabil í stjórn Kristniboðs-
sambandsins og var um rúm-
lega þriggja áratuga skeið for-
maður í Kristniboðsfélagi karla.
Í félaginu var Baldvin
fremstur meðal jafningja, mild-
ur og umhyggjusamur, brenn-
andi fyrir málefninu.
Orð sem honum voru kær
eru í Ef. 2.8-10; „Því að af náð
eruð þér hólpnir orðnir fyrir
trú.
Þetta er ekki yður að þakka.
Það er Guðs gjöf. Ekki byggt á
verkum, enginn skal geta mikl-
ast af því.
Vér erum smíð Guðs, skap-
aðir til góðra verka, sem hann
hefur áður fyrirbúið, til þess að
vér skyldum leggja stund á
þau.“
Já, Baldvin var frelsaður af
náð og skapaður af Guði til
góðra verka hér í heimi. Hann
hélt utan um félagið okkar af
sérstakri natni og ábyrgðartil-
finningu.
Hann naut dyggrar aðstoðar
sinnar einstöku konu í öllu því
sem málefninu viðkom. Marga
fundi héldu þau á heimilinu
sínu fyrir okkur félagsmenn og
þá var ekkert til sparað í veit-
ingum og rausnarskap.
Við félagar í Kristniboðs-
félagi karla kveðjum í djúpri
þökk og virðingu félaga okkar
Baldvin Steindórsson og biðjum
Guð að blessa minningu hans.
Ástvinum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Halldór Konráðsson
og Bjarni Árnason.
Baldvin
Steindórsson