Morgunblaðið - 19.12.2014, Blaðsíða 30

Morgunblaðið - 19.12.2014, Blaðsíða 30
30 UMRÆÐAN Minningar MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. DESEMBER 2014 ✝ Guðrún Har-aldsdóttir fæddist í Kerling- ardal í Mýrdal 31. júlí 1922. Hún lést á Droplaugarstöðum í Reykjavík 11. des- ember 2014. Foreldrar Guð- rúnar voru hjónin Haraldur Ein- arsson, f. 10. júlí 1888, d. 20. sept- ember 1971, og Guðlaug Andr- ésdóttir, f. 14. mars 1892, d. 19. mars 1985. Systkini Guðrúnar eru Skarp- héðinn, f. 1916, d. 1998, Tryggvi, f. 1918, d. 2000, Andrés, f. 1925, d. 2005, og Guðbjörg (Stella), f. 1927, búsett í Reykjavík. Guðrún eignaðist soninn Braga, f. 1944, með Ólafi Magn- ússyni bifreiðastjóra, f. 1922, d. 1998. Maki Braga er Sigþrúður Bergsdóttir, f. 1943, dætur þeirra eru: 1) Guðrún, f. 1970, maki Jökull Steinarsson, f. 1968, dóttir þeirra Anna María, f. ence, f. 2007, þau eru búsett í Bretlandi. Guðrún og Bjarni voru búsett í Vík í Mýrdal til ársins 1962 þegar þau fluttu til Reykjavíkur. Guðrún starfaði sem saumakona í Verinu á Njálsgötu, einnig starfaði hún hjá Skinfaxa í Síðu- múla. Árið 1974 flutti hún á Óð- insgötu og fór þá að starfa sem sjálfstætt starfandi saumakona, mest við gardínusaum fyrir Áklæði og gluggatjöld. Við þetta starfaði hún uns hún flutti í þjón- ustuíbúð í Lönguhlíð 3. Handavinnukona var hún mikil. Hún tók mikinn þátt í fé- lagsstarfi sem viðkom handa- vinnu, má þar nefna Húsmæðra- félag Reykjavíkur, knipplingaklúbb Heimilisiðn- aðarfélagsins og ýmislegt fleira sem að þessari iðju sneri. Þegar kom á efri ár var hún dugleg að stunda félagsskap sem sneri að eldri borgurum, stundaði dans af miklum móð, tók þátt í félagsstarfi á Vest- urgötu 7 og á fleiri stöðum. Hún var einnig dugleg að ferðast um landið í hús- mæðraorlofi og með félagsstarfi eldri borgara. Útför Guðrúnar fer fram frá Fossvogskirkju í dag, 19. desem- ber 2014, kl. 15. 2003, þau eru bú- sett í Svíþjóð. 2) Berglind Pála, f. 1971, sonur hennar Kristján Bragi, f. 1992. 3) Erna Rós, f. 1979, maki Páll Sig- urðsson, f. 1966, dætur þeirra Aníta Líf, f. 2008, og Tinna Ýr, f. 2013. Guðrún giftist árið 1946 Bjarna Guðmundi Bogasyni, sjómanni og verkamanni, f. 1907, d. 1997. Dætur þeirra voru: 1) Margrét Halldóra, f. 1947, d. 2006. Barns- faðir Margrétar er Jan Kjeldal en leiðir þeirra skildi 1996. Börn þeirra Daníel, f. 1984, Jannik, f. 1987, d. 2012, og Henrietta, f. 1987. Sambýlismaður Steindór Jónsson, f. 1979, dóttir þeirra Ísabella Margrét, f. 2010. 2) Rósa Helga, f. 1950, d. 1981. Dóttir hennar Marlín Birna, f. 1971, sambýlismaður Nicholas Idemudia, f. 1964, börn Jóel Bjarni, f. 2003, og Rósa Flor- Hún elsku amma mín er nú farin til guðs. Hún var orðin göm- ul og lúin. Ég sakna hennar sárt en er þó sátt þar sem ég veit að henni líður vel með elsku afa, mömmu, Möggu, Jannick, for- eldrum sínum og bræðrum. Amma var mér allt. Hún var mér sem móðir þar sem hún og afi ólu mig upp. Hún var sú dásamlegasta og hjartahlýjasta kona sem ég hef kynnst. Hún var svo falleg, klár, hlý og góð og gerði allt fyrir mig. Amma var einstaklega hand- lagin og kenndi mér allt sem við- kemur hannyrðum. Hún kenndi mér að sauma og þá kunnáttu hef ég nýtt mér alla ævi. Hún var svo glöð þegar ég fór í nám í fata- hönnun til London 1995 og svo stolt þegar hún kom á útskrift- artískusýninguna. Hún var dug- leg að heimsækja mig til London þessi 19 ár sem ég hef búið hér. Hún elskaði gott veður og hita og að fara í fatabúðir. Hun var alltaf svo smekkleg og fallega tilhöfð. Síðasta heimsókn hennar til mín til London verður mér alltaf minnisstæð, ég sótti hana til Ís- lands og við héldum upp á 90 ára afmælið hennar hér ytra. Við átt- um saman dásamlegan tíma og hún bara hreinlega trúði því ekki að hún væri virkilega í London 90 ára gömul. Ég hef komið heim reglulega til að faðma hana og hef alltaf séð til þess að börnin mín þekki hana jafnfallega og ég og að þau eigi yndislegar minningar frá góðum stundum á Íslandi og röddinni hennar í síma. Ég er svo þakklát fyrir að hafa getað kvatt hana rúmri viku áður en hún yfirgaf þennan heim. Ég fékk meira að segja aukadag með henni, sem við eyddum í hand- snyrtingu, nudd og spjall, þar sem fluginu mínu var aflýst vegna veðurs. Við semsagt kvöddumst tvisvar í þeirri ferð, sem er mér mikils virði. Elsku amma mín, nú ertu komin í faðminn hans afa. Ég þakka þér fyrir allt það fallega og góða sem þú hefur sýnt mér. Minning þín lifir að eilífu. Amen. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem) Marlín Birna. Elsku amma mín. Það færist yfir mig ró að vita af þér í góðum höndum og á góðum stað, loksins sameinuð afa, Rósu, mömmu, Jannick og svo mörgum fleirum. Mínar bestu minningar um þig eru flestar frá Óðinsgötunni. Þú varst alltaf svo fín og vel tilhöfð, tókst svo blíðlega á móti öllum sem komu til þín. Með fallega svuntu, vel greitt hárið og bros á vör bauðstu upp á lostæti með kaffinu og góða stemningu. Það var alltaf svo hlýlegt á Óðinsgöt- unni og í kringum þig var alltaf gott að vera. Þú kenndir mér svo margt sem ég kann svo mikið að meta. Þú varst alltaf til staðar og varst minn klettur eftir að mamma lést. Óendanleg er hjálpin sem þú hefur gefið mér, og óendanlegt er þakklætið frá mér til þín. Mér fannst alltaf svo gott að hringja í þig eftir að ég flutti út til Noregs, en með hverju símtalinu saknaði ég þín meira og meira. Það var erfitt að heyra þig veikj- ast meir og meir og vera föst hér úti. En ég á einungis góðar minn- ingar af samtölum okkar og fæ að kveðja þig í hinsta sinn, svo ég kveð þig sátt, þakklát og með ró, vitandi að ekkert var ósagt milli okkar, vitandi að þér líður núna vel. Ég sé þig fyrir mér umvafin einstökum og góðum sálum ætt- ingja okkar, öll brosandi og sátt. Með svuntuna, snyrtileg og hárið greitt, eins og þér leið best að vera. Takk fyrir óendanlega margar góðar stundir, langar samræður, minningar og alla ástina sem þú gafst mér. Þú átt stóran part af mínu hjarta og ég veit þú verður með mér það sem eftir er. Hvíldu í friði amma mín, elska þig. Henriette Kjeldal. Hún langamma var svo ynd- isleg og góð við okkur. Henni þótti svo vænt um okkur og okk- ur um hana. Þegar við komum til hennar til Íslands gaf hún okkur hluti sem hún hafði búið til og hitt og þetta sem hún vissi að okkur þætti fallegt og myndum varð- veita. Hún faðmaði okkur mikið og við söknum þess. Hún var svo mjúk og hlý. Langamma er guð- móðir okkar beggja og við vitum að hún mun alltaf vaka yfir okk- ur. Elsku langamma, við elskum þig og söknum þín að eilífu. Ég lít í anda liðna tíð, er leynt í hjarta geymi. Sú ljúfa minning – létt og hljótt hún læðist til mín dag og nótt, svo aldrei, aldrei gleymi … (Halla Eyjólfsdóttir) Jóel Bjarni og Rósa Florence. Það var haustið 1976. Ég var nýflutt til Reykjavíkur með Hrönn dóttur mína sex ára gamla. Við áttum heima á Bald- ursgötunni, hún var nýbyrjuð í Austurbæjarskóla og ég var að leita mér að vinnu. Ég hafði keyrt hana í skólann um hádegisbil og lagt ríkt á við hana að ég kæmi að sækja hana eftir skóla, ef ég væri ekki komin þegar hún kæmi út átti hún að bíða eftir mér í skóla- portinu. En sú stutta ákvað að labba bara heim og kom svo að læstum dyrum, engin mamma heima. Á meðan leitaði ég að henni með hjartað í buxunum, hvað ef hún villtist í stórborginni? Ég ímyndaði mér allt hið versta. Ég fór heim en þar beið engin ljóshærð skotta eftir mömmu sinni. Mér féllust alveg hendur og vissi ekkert hvað ég átti til bragðs að taka. Og þar sem ég stend ráðalaus fyrir framan úti- dyrnar kemur til mín glæsileg ljóshærð kona og spyr hvort ég sé mamma hennar Hrannar. Já, segi ég, veistu hvar hún er? Já, hún vissi það, því hún hafði séð hana grátandi við útidyrnar og farið með hana heim, en hún bjó handan við hornið. Hún bauð mér með sér þangað og urðu þar fagn- aðarfundir. Þetta var upphafið að ævilangri vináttu okkar Guðrún- ar Haraldsdóttur sem aldrei bar skugga á. Þetta atvik er lýsandi fyrir persónuleika Guðrúnar sem aldrei mátti neitt aumt sjá og í framhaldinu passaði hún Hrönn og seinna Valgeir líka í nokkur ár eftir skóla á daginn. Guðrún og Bjarni maður hennar reyndust mér og mínum börnum óendan- lega vel og ég á þeim svo margt að þakka – en allra best var vin- átta þeirra og ást. Guðrún var alla tíð ákaflega glæsileg kona, alltaf fallega klædd og vel tilhöfð. Hún var hjartahlý, skemmtileg, réttsýn, fróð um margt og ákaf- lega handlagin og vandvirk. Hennar samúð var ávallt með lít- ilmagnanum. Það var einstaklega notalegt að heimsækja þau hjón- in á Óðinsgötuna þar sem þau bjuggu lengst af. Samverustund- irnar við eldhúsborðið gleymast aldrei. Það gekk á með gleði og sorgum í lífi Guðrúnar, en hún gerði ávallt það besta úr aðstæð- um og naut þess t.d. að ganga Marlin, dótturdóttur sinni, í móð- urstað, en hún og elstu börnin mín, Hrönn og Valgeir, urðu æskuvinir og sú vinátta stendur enn. Elsku Guðrún mín, ég þakka þér af hjarta fyrir allt og allt, ég á eftir að sakna þín en veit að við hittumst aftur í eilífðinni. Ég veit að þú ert hvíldinni fegin elskuleg mín. Ég votta elsku Marlin, Rósu Florence, Joel Bjarna, Braga og fjölskyldunni allri samúð mína. Vilborg Árný Valgarðsdóttir. Guðrún Haraldsdóttir, mikil sómakona, er fallin frá. Hún var samstarfskona til margra ára og aldrei féll skuggi á það samstarf. Hún starfaði fyrir verslun okkar Áklæði og gluggatjöld við sauma- skap. Vandvirkni var henni í blóð borin og lét hún aldrei neitt frá sér fara sem hún var ekki sjálf fullkomlega ánægð með. Það var alltaf notalegt að koma á Óðinsgötuna, þá var gjarnan sest niður og spjallað yf- ir kaffibolla í eldhúsinu. Maður kom alltaf ríkari af hennar fundi. Guðrún fór ekki varhluta af sorg í lífinu, en þrátt fyrir öll áföllin stóð hún sterk með óbil- andi trú á almættið og sótti styrk í trúna. Sólargeislinn í lífi hennar var dótturdóttirin, Marlín Birna, sem hún ól upp að miklu leyti eftir að hafa komið upp sínum þremur börnum. Guðrún má vera stolt af upp- eldinu því Marlín hefur greini- lega fengið í arf listfengi ömmu sinnar og er mikill dugnaðarfork- ur. Að leiðarlokum þökkum við tryggð og elskulegheit í okkar garð alla tíð og sendum fjölskyld- unni okkar innilegustu samúðar- kveðjur. Af eilífðar ljóma bjarma ber, sem brautina þungu greiðir. Vort líf, sem svo stutt og stopult er, það stefnir á æðri leiðir. Og upphiminn fegri en augað sér mót öllum oss faðminn breiðir. (E. Ben.) Ólöf Erla Óladóttir, Ari Bergmann Einarsson, Sigrún Fríða Óladóttir og Ævar Guðmundsson. Guðrún Haraldsdóttir Talið er að milli 40 og 50 þúsund jólatré séu keypt hér- lendis á hverju ári og hlutur íslenskra trjáa sé um fjórð- ungur af því. Innflutt lifandi tré eru að langmestu leyti norð- mannsþinur frá Danmörku en hérlendis hentar betur að rækta rauðgreni, blágreni, stafafuru og fjallaþin. Með kvæmatilraunum og kynbót- um má búast við aukinni ræktun fjallaþins á komandi árum og sú tegund ætti að freista þeirra sem nú kaupa danska þininn. Danski norðmannsþin- urinn þungbær umhverfinu Í Danmörku eru jólatrén ræktuð í stórum stíl á af- mörkuðum ökrum, úðuð með ýmsum varnarefnum til að koma í veg fyrir sjúkdóma og drepa óværu. Á þau er borinn mikill tilbúinn áburð- ur. Olíuknúnar vélar eru not- aðar við ræktun og umhirðu trjánna. Trén eru flutt til neytenda á olíuknúnum tækj- um. Dönsku umhverfisverndarsamtökin Danmarks Naturfrednings- forening vekja á hverju ári athygli á slæmum áhrifum af ræktun norðmannsþins til jólatrjáa. Bæði grunnvatn og yfirborðsvatn geti mengast og dýra- og plöntulífi sé stofnað í hættu. Ábyrgð neytenda sé því mikil að kaupa slík tré. Samtökin mæla sérstaklega með hinu sígilda rauðgreni sem séu ræktuð með miklu minni efnanotkun. Best séu lífrænt ræktuð rauðgrenitré. Fjölþættir kostir íslensku trjánna Litlu munar að íslensk jólatré geti talist lífrænt ræktuð. Þegar „jólatré“ eru gróðursett á Íslandi er ein- ungis sett u.þ.b. ein matskeið af tilbúnum áburði við hvert tré. Annars eru engin efni notuð og einu neikvæðu um- hverfisáhrifin eru af flutningi trjánna. Áhrifin eru hverf- andi miðað við innfluttu trén. Íslensk jólatré eru oftast nær aukaafurð í nytja- skógum og líta má á þau sem hluta af nauðsynlegri grisjun skógarins. Grisjunin stuðlar að verðmætari uppskeru nytjaskógarins og þannig má rökstyðja að umhverfisáhrif af íslenskum jólatrjám séu í versta falli lítil eða engin og í raun beinlínis jákvæð. Með réttri meðhöndlun geta íslensk jólatré haldið barrinu vel fram á þrett- ándann, sérstaklega fjalla- þinur og stafafura. Ef trénu er fargað á sómasamlegan hátt eftir jólin getur það nýst sem t.d. viðarkurl eða jarð- vegsbætandi molta og það er hluti af hinum jákvæðu um- hverfisáhrifum íslensku trjánna. Gervitré slæmur kostur Óbreyttur neytandinn kann að álykta sem svo að plasttré sem nota má mörg ár í röð hljóti að vera besti kost- urinn, bæði fyrir pyngjuna og umhverfið. Nei- kvæð umhverfis- áhrif þeirra eru samt mörgum sinnum meiri en af lifandi trjám. Hráefnið í gervi- trén er að veru- legu leyti plast sem gert er úr jarðolíu. Framleiðslan er orkufrekur iðnaður, oftast í Kína, þar sem mestöll orkan fæst með kolum. Í trjánum eru ýmis efni til að ná fram vissum eiginleikum í plastinu en þessi efni geta verið heilsu- spillandi og mengandi. Mikla olíu þarf til að flytja trén óraveg til kaupendanna. Að vísu má ætla að um- hverfisáhrif gervijólatrjánna minnki eftir því sem fólki tekst að láta þau endast lengur. Trén eru sögð geta enst árum og jafnvel áratug- um saman. Varla er þó mikil prýði að gervijólatré sem hefur velkst mörgum sinn- um milli geymslu og stofu. Sífellt koma líka nýjungar á markaðinn sem freista fólks að henda gömlu og kaupa nýtt. Vandinn er að ekki er með neinum hætti hægt að endurvinna gervijólatré, eins og fram kemur á vef Earth911, bandarískrar upp- lýsingaveitu um endur- vinnslumál. Gervijólatré eru margar aldir að brotna niður í sorphaugnum. Hvað ef öll jólatré væru íslensk? Setjum sem svo að öll jólatré á íslenskum heim- ilum væru lifandi, íslensk tré. Ef við gerum ráð fyrir að smásöluverð jólatrés sé að meðaltali 8.000 krónur og Íslendingar kaupi 50.000 jólatré verður veltan 400 milljónir króna á ári. Ef helmingur smásöluverðsins rennur til skógarbóndans, 200 milljónir, og helmingur þess fer í framleiðslukostnað væri árleg innkoma ís- lenskra skógarbænda 100 milljónir króna. Ef fjöl- skylda þarf að hafa 10 millj- ónir í árstekjur gætu 10 ís- lenskar fjölskyldur lifað af því einu að rækta jólatré eða 100 fjölskyldur um allt land haft eina milljón í auka- tekjur af slíkri ræktun. Jóla- trjáarækt getur styrkt bú- setu í landinu og gert störf í dreifbýli fjölbreytilegri. Valið virðist því auðvelt. Veljum íslensk tré, verndum náttúruna, spörum gjaldeyri og styðjum skógræktarstarf í landinu. Lifibrauð fyrir margar fjölskyldur Eftir Pétur Halldórsson Pétur Halldórsson »Umhverfisáhrif af jólatrjám eru minnst ef valin eru íslensk tré. Ef öll jólatré á mark- aðnum væru ís- lensk gætu 10 fjöl- skyldur lifað af framleiðslunni. Höfundur er kynningarstjóri hjá Skógrækt ríkisins. Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út- gáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðn- ir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/ sendagrein Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstu- degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru ein- göngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og börn. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.