Fréttatíminn - 17.07.2015, Side 20

Prófaðu heilsurúmin
í Rúmfatalagernum
Þú sefur betur á Gold heilsurúmi frá okkur, bæði vegna þægind-
anna og verðsins. Þú átt það skilið! Komdu og prófaðu úrvalið hjá
okkur og láttu gæðin koma þér þægilega á óvart!
www.rumfatalagerinn.is
Láttu gæðin koma þér
þægilega á óvart
Rafmagsnrúm – verð frá 99.950 kr.
Rúm á mynd
Höie rafmagnsrúm
verð pr. stk. 299.950
Gerið gæða-
og verðsamanburð!
var að spá með því að fara að þýða
hann, byrjaði bara fyrir sjálfa mig,
en svo var ég komin svo langt að
ég varð að halda áfram og klára.
Þetta var samt ansi mikið meira
mál en ég hélt þegar ég byrjaði.“
Textinn á þýðingunni á Ef að
vetrarnóttu ferðalangur er glæsi-
legur, ertu að skrifa frumsamið
efni líka? „Nei, ekki núna. En ég
var að ljúka við að þýða fyrstu
bókina í bókaflokki Elenu Ferr-
ante, Framúrskarandi vinkona, og
ég finn mig mjög vel í því að fást
við texta. Ég hef alltaf haft mik-
inn áhuga á tungumálum, held að
það að hafa alist upp tvítyngd hafi
gert mig meðvitaðri um tungumál
og möguleika þeirra. Ég las allt-
af mikið og get alls ekki aðgreint
áhugann á tungumálinu sem slíku
og áhugann á bókmenntum. Í
myndlistarnáminu var maður
mikið að æfa sig að hugsa ekki í
orðum og eftir það fannst mér ég
þurfa að gera eitthvað akadem-
ískara og leggja rækt við tungu-
málið. Ég hef líka lengi haft áhuga
á þýðingum sem slíkum, fór í þýð-
ingarfræði í háskólanum eftir að
ég flutti heim og tók nokkra kúrsa
í íslensku, sem mér fannst ég hafa
fjarlægst svolítið. Mér hefði aldrei
dottið í hug að það yrði atvinna
mín að vinna með texta, en það
hentar mér mjög vel og mér finnst
það óskaplega skemmtilegt. Ég
vil samt alls ekki skilgreina mig
út frá því sem starfi, finnst allt of
mikið gert úr því að maður þurfi
að vera eitthvað eitt og vinna bara
við það. Lífið er ekki svo einfalt að
vinnan skilgreini mann. Lífið er
svo stutt og margt hægt að gera að
maður verður að hafa svigrúm til
að vera opin fyrir því sem kemur
yfir mann á hverjum tíma. Núna
„Ég hef
ekki
niðurnjör-
fuð plön
um hvað
ég ætla að
taka mér
fyrir hen-
dur í lífinu,
hef aldrei
haft það,
ég held að
maður eigi
að vera
opinn fyrir
því sem
lífið réttir
manni,“
segir
Brynja
Cortes An-
drésdóttir.
finnst mér mjög skemmtilegt að vera að
þýða en ég er mjög seinþroska þannig
að ég held að ég eigi eftir að uppgötva
ýmislegt um sjálfa mig. Ég hélt alltaf að
maður fengi öll svörin með aldrinum,
en er að átta mig á því núna, þegar mér
finnst ég vera orðin miðaldra, að viðmið-
in breytast og maður heldur bara áfram
að spila þetta eftir hendinni.“
Okkur vantar torgastemninguna
Hvað geturðu sagt mér um huldukonuna
Elenu Ferrante og bókaflokkinn henn-
ar, það er nú töluvert annar handleggur
en Calvino, ekki satt? „Jú, ég get ekki
ímyndað mér ólíkari höfunda en Calv-
ino og Ferrante. Hann er allur í eigin
höfði en hún er mjög tilfinningarík og
brútal, lýsir myrkum tilfinningum og
heimi. Bókaflokkurinn hennar um upp-
vöxt og fullorðinsár í Napolí kom út á
Ítalíu á fjórum árum – fjórar bækur – og
maður hefur á tilfinningunni að textinn
hafi bara flætt á síðurnar hjá henni. Það
veit reyndar enginn hver höfundurinn
er, Elena Ferrante er dulnefni, en manni
finnst augljóst að þetta sé kona sem hafi
alist upp í Napolí, sem er bæði fögur,
myrk, fjörug og ógnandi borg, og sé að
skrifa um eigin reynslu. Ég hef reyndar
ekki búið í Napólí, bara verið þar sem
túristi, en maður finnur mjög sterkt fyrir
borginni og andrúmslofti hennar í þess-
um bókum. Ég vona að ég fái tækifæri til
að þýða hinar þrjár bækurnar í flokknum
með tímanum.“
En hver fannst þér mesti munurinn
á að búa á Ítalíu og á Íslandi? „Það var
bara allt öðruvísi. Ég kunni ekki ítölsku
þegar ég flutti út og held það sé mjög
hollt að flytja í umhverfi sem maður
kann ekkert á. Maður verður bara eins
og barn og þarf að byrja að læra allt upp
á nýtt. Ítalir hafa allt öðruvísi mentalitet
en Íslendingar, sem ég fíla mjög vel og
er glöð að hafa fengið innsýn í. Maður
sér líka að það sem er kostur getur líka
verið galli og öfugt. Manni finnst frá-
bært hvað Norðurlandabúar bera mikla
virðingu fyrir eignum annarra en á Ít-
alíu lærði ég að það getur líka verið gott
að það sé ekki borin svona mikil virðing
fyrir eignarréttinum, þetta dót er bara
þarna og allir ganga í það, mér fannst
það að vissu leyti fallegt. Veðrið hefur
líka áhrif á það að það er miklu minni
munur á því að vera innan eða utan dyra,
þar er alltaf opið út á verönd og allir inni
á manni og maður inni á öllum. Hér eru
allir inni í sínum steinsteypuhúsum og.
Okkur vantar líka alveg torgastemn-
inguna, nema þá helst í heitu pottunum
í sundlaugunum, kunnum svo lítið að
vera hluti af hóp.“
Klisjan um ítölsku flagarana
Ítalskir karlmenn hafa orð á sér fyrir að
vera miklir flagarar, fannstu fyrir því?
„Það er ein klisjan um Ítalíu, já, en ég
veit ekki hversu sönn hún er. Ég held
þetta sé breytt. Þetta er spurning um
ólíkt viðmót held ég. Það þykir eðlilegt
að horfa mikið á aðra. Þótt Ítalir séu
eftirbátar Norðurlandaþjóðanna í jafn-
réttismálum held ég að karlmenn þar
séu almennt opnari tilfinningalega sem
er gott, þess vegna kannski drekka þeir
sig til dæmis ekki ölvaða í sama mæli og
Íslendingar.“
Önnur klisja um Ítali er hversu háðir
þeir séu fjölskyldum sínum, sérstaklega
mæðrum, eitthvað til í því? „Já, já, það er
fullt af uppáþrengjandi mæðrum þarna.
En mér finnst reyndar fólk á Íslandi oft
vera í nánari tengslum við fjölskyldur
sínar en Ítalir. Hér er miklu meiri nálægð
og fólk býr oftast nærri foreldrum sín-
um. Ítalir hins vegar búa heima lengur
en þar er fólk líka álitið hálfgerðir ung-
lingar framundir fertugt, sem er bæði
gott og ömurlegt. Ítalíu hefur alltaf verið
stjórnað af gömlum köllum, sem er mjög
slæmt og veldur því að unga fólkið fær
minni tækifæri. Að því sögðu verð ég
samt að taka fram að enginn af ítölskum
vinum mínum býr heima hjá mömmu
sinni og ég þekki það því ekki svo vel.“
Þig langar ekkert að flytja út aftur og
setjast að á Ítalíu? „Nei, eins og er þá er
ég mjög sátt á Íslandi og ætla að ala son
minn upp hér. Þegar hann verður full-
orðinn, eftir tuttugu ár eða svo, fer ég
kannski aftur á flakk, það kemur bara
í ljós. Ég hef ekki niðurnjörfuð plön um
hvað ég ætla að taka mér fyrir hendur
í lífinu, hef aldrei haft það, ég held að
maður eigi að vera opinn fyrir því sem
lífið réttir manni. Mér datt til dæmis
aldrei í hug að ég færi að leggja stund
á myndlist eða fást við bókmenntir, það
bara gerðist, þannig að ég er ekki með
neitt tíu ára plan. Ég er enginn örygg-
issjúklingur. Það gerir ekki lífið neitt
erfiðara þótt maður vinni við það sem
mann langar mest til á hverjum tíma.
Ég er líka mjög nægjusöm og lærði það
á Ítalíu að bestu lífsnautnirnar eru yfir-
leitt ódýrar.“
Íslendingar þurfa að hægja á
Einhver skilaboð til þjóðarinnar að lok-
um? „Bara að minnka hraðann og gefa
sér tíma til að njóta einföldu hlutanna.
Og lesa fleiri bækur. Sérstaklega að lesa
meira af útlenskum bókum, mér finnst
dálítið eins og litið sé á þær sem annars
flokks hérna. Það er alltaf talað um að
það þurfi að styðja við íslenskar bækur
og gefa þær innbundnar í jólagjafir, en
það þarf líka að styðja við þýðingar enda
er það nauðsynlegt og hollt fyrir íslensk-
ar bókmenntir að sem mest af erlendum
bókum séu þýddar. Sérstaklega finnst
mér mikilvægt að þýða bækur sem fáir
Íslendingar geta lesið á frummálinu, því
annars ertu hvorki að lesa þær á frum-
málinu né þínu móðurmáli og þá hlýtur
eitthvað mikið að tapast.“
Friðrika Benónýsdóttir
ristjorn@frettatiminn.is
20 viðtal Helgin 17.-19. júlí 2015