Fréttatíminn - 02.10.2015, Blaðsíða 38

Október er mánuður Bleiku slaufunnar,
árverknis- og fjáröflunar átaks Krabba-
meins félagsins gegn krabba meini hjá
konum. Heyrnartækni vill leggja þessu
málefni lið og mun allur ágóði af sölu
heyrnartækjarafhlaða og 10.000 kr. af
hverju seldu bleiku heyrnartæki í október
renna óskiptur til Krabbameinsfélagsins.
Bókaðu tíma í fría heyrnar mælingu
Sími 568 6880
www.heyrnartaekni.is
Ofurnett - ósýnileg í eyra eða falin á bak við eyra
Heyrnartækni | Glæsibæ | Álfheimum 74 | 104 Reykjavík | Landsbyggðaþjónusta | Sími 568 6880
Heyrðu með bleiku
og ég hef gert, en að vera að byrja
lífið. Auðvitað langar alla til að lifa
lengur en maður getur líka þakkað
fyrir allt sem maður hefur.“
„Ég varð líka á tímabili mjög
stressuð yfir því að geta ekki
klárað allt sem mig langaði að klára
ef ég skyldi fara, því það er svo
ótrúlega margt sem þarf að ganga
frá. En það hjálpaði mér mjög mikið
að rabba nokkrum sinnum við
geðlækni og þessi hræðsla leið líka
hjá, segir Guðný sem hafði í upp-
hafi ákveðið að taka veikindunum
og öllu sem þeim myndi fylgja á
hörkunni einni saman. En svo fann
hún leið sem hún mælir með fyrir
alla sem vilja öðlast sálarró. „Ég
ákvað að prófa svokallaða garð-
terapíu, sem er aðferð sem hefur
mikið verið skrifað um á Norður-
löndunum og sem hefur reynst
mörgum vel. Þar sem ég á villigarð
og gróðurhús ákvað ég að nýta
mér það og þar vann ég í allavega
þrjá tíma á dag. Bara við að róta
í jörðinni, sá og rækta. Og þetta
hefur hjálpað mér. Ég hvet líka
alla, hvort sem þeir eru með græna
fingur eða ekki, til að pota ein-
hverju niður í jörðina, eða þá bara í
pott úti á svölum. Og ef þú átt ekki
svalir þá er líka hægt að leigja lítinn
skika hjá borginni. Að fylgjast með
því sem þú sáir vaxa er svo ægilega
gaman. Ég nýt þess líka að ganga
um náttúruna með hundinn. Það
er svo gott að vera í félagsskap
við dýr,“ segir Guðný og á þá við
tíkina Úu sem hleypir sér sjálf inn
og út um útidyrnar eftir hentisemi
meðan á viðtalinu stendur. „En ætli
mikilvægast af öllu sé samt ekki
að halda húmornum, án hans er
auðvelt að missa geðheilsuna.“
Reykir gras til að líða betur
„Eftir uppskurðinn tók lyfjameð-
ferðin við sem getur farið svona
djöfull illa með mann. Þetta er
auðvitað algjört eitur þessi lyf, en
ég finn samt að eitrið er að lækna
mig. Ég er að verða ég sjálf aftur.
Maður er mikið veikur í nokkra
daga eftir hverja inntöku en veit
aldrei við hverju maður á að búast
því veikindin eru aldrei eins. Einn
daginn situr maður á klósettinu og
annan daginn situr maður með fötu
á milli lappanna. Þetta er frekar
andstyggilegt og svo missir maður
alla matarlyst.“
„Ég er af þeirri kynslóð sem
reykti hass í gamla daga en svo fékk
maður bara nóg af því. En þegar
ég fór að lesa mér til um þennan
flökurleika og hvern djöfulinn ég
gæti gert til að fá lystina aftur sá
ég að ein leið er að reykja gras. Svo
núna tek ég svona tvo þrjá smóka
nokkrum dögum eftir lyfjagjöf sem
gerir það að verkum að mér líður
betur. Ég verð svöng og hætti að
hugsa um veikindin í smástund, það
tekur mig frá raunveruleikanum
og róar líkamann. Ég veit um mjög
marga krabbameinssjúklinga, líka
þjóðþekkta, sem hafa reykt gras
til að líða betur. Þetta gerir engum
mein, enda er þetta hluti af með-
ferðinni í Ameríku. Hér er svo mikil
feimni í kringum þetta, eins og tveir
gras smókar skipti einhverju máli
þegar þú ert með krabbamein.“
Hlakkar til að komst í
„Káranautinn“
Daginn eftir að við Guðný hittumst
er hún á leið í sína síðustu lyfjagjöf.
Hún fær þó símtal klukkutíma áður
en hún ætlar að leggja af stað úr
dalnum þar sem henni er sagt að
lyfjagjöfinni hafi verið frestað þar
sem engin lyf séu til á landinu. „Er
það ekki alveg magnað að síðast
lyfjagjöfin sem ég hef verið að und-
irbúa og kvíða í heilan mánuð verði
ekki til í landinu fyrr en í næstu
viku!? Svo er sagt að þetta sé heil-
brigðiskerfi á heimsmælikvarða.
Kanntu annan?“
Hún segist þó fegin að sjá loks
fyrir endann á þessu. „Ég SKAL
fara í þennan jáeindaskanna hans
Kára, eða „Káranautinn“ eins og ég
kalla hann, um leið og ég má, til að
sjá hvort krabbameinið hafi dreift
úr sér eða ekki. Ef þessi önglar sem
stjórna hér heilbrigðismálum finna
ekkert pláss fyrir þennan skanna þá
býð ég húsið mitt fram! Það tekur
nú ekki nema 10 mínútur að keyra
hingað upp eftir og það hlýtur að
vera betra en að fljúga fólki til út-
landa. Það er auðvitað alveg ótrú-
legt að einn maður þurfi að kaupa
þetta tæki sem allar þjóðir sem við
berum okkur saman við eiga,“ segir
Guðný og er mikið niðri fyrir. „Það
væri nú óskandi að fleiri kapítalistar
væru jafn miklir kommúnistar og
hann Kári, svona fyrst þetta fólk
sem stjórnar getur ekki séð um
þetta sjálft.“
Langar að sjá fleiri myndir eftir
konur
„Allt þetta veikindaferli hefur
að mörgu leyti verið eins og að
gera kvikmynd. Því þegar þú
gerir mynd ertu í nokkur ár með
magapínu og þegar þú ert búin að
undirbúa allt tekur yfirleitt ekki
nema svona tvo mánuði að taka
myndina. Ég upplifi þessi veikindi
dálítið eins nema í þetta sinn gat ég
ekki séð endinn, frumsýninguna
sem lýkur ferlinu því mér hefur
fundist þetta svo langt. En núna
fyrst sé ég fyrir endann á þessu,“
segir Guðný sem hlakkar til að fá
fulla orku aftur, sem hún myndi
helst vilja nýta til láta handrit sem
hún kláraði fyrir mörgum árum
verða að bíómynd. Hún segir þó
mikla þrautseigju þurfa til að fylgja
hugmynd eftir og halda henni
ferskri þegar handritið stoppi alltaf
í Kvikmyndamiðstöð. „Þessi bransi
er þannig gerður að maður þarf að
bíða lengi eftir að hugmynd verði
að veruleika en mér finnst ég hafa
þurft að bíða ansi lengi. Myndin
sem mig langar að gera fjallar
að einum þræði um staðgöngu-
mæðrun sem er málefni sem ég er
búin að velta fyrir mér í mörg ár.
Svo núna eru allir að tala um stað-
göngumæðrun og þá missir maður
dálítið móðinn.“
„Eins og strákarnir eru nú að
gera góðar myndir þá finnst mér
orðið helvíti leiðinlegt að sjá aldrei
myndir um og eftir konur. Ég vil fá
að vita eitthvað meira um konur,
við erum með annan hugarheim og
meira en helmingur af áhorfendum
eru konur sem geta ekki samsvarað
sig við þessa karla í krísu. En nú er
þessi kvótaumræða sem betur fer
farin af stað og sem betur fer hafa
karlarnir, þessar elskur, nú komið
okkur konunum til hjálpar, því þeir
eru vinir okkar og þykir þetta jafn
vandræðalegt og okkur. Og þegar
þeir opnuðu munninn og báðu um
kvóta þá loksins gerðist eitthvað.
Svo ég hlýt að fá að gera mína mynd
núna. En það veltur auðvitað líka á
jáeindaskannanum hans Kára og
vitleysingunum sem ráða því hvar
hann er. Hvort hann endi á Land-
spítalanum, hér í dalnum eða hvort
hann verði bara í Spitzbergen eða
hvar hann nú er. Ég bara bíð og sé.“
Halla Harðardóttir
halla@frettatiminn.is
Guðný fer í síðustu lyfjagjöfina í næstu viku. Hún líkir veikindaferlinu við gerð
kvikmyndar því eftir að hafa verið með magapínu vegna undirbúnings í mörg ár
tekur ekki nema tvo mánuði að skjóta bíómynd. „Nema í þetta sinn gat ég ekki séð
frumsýninguna sem lýkur ferlinu því mér hefur fundist þetta svo langt. En núna
fyrst sé ég fyrir endann á þessu.“ Ljósmynd/Teitur
KviKmyndir
Guðnýjar
Halldórsdóttur
Auk þess að hafa leik-
stýrt fimm íslenskum
kvikmyndum í fullri lengd
hefur Guðný Halldórs-
dóttir skrifað, framleitt og
leikstýrt mikið af styttra
efni auk þess að hafa
unnið fyrir sjónvarp.
 Veðramót, 2007,
handrit og leikstjórn.
 Stella í framboði,
2002, handrit og leik-
stjórn.
 Ungfrúin góða og
húsið, 1999, handrit og
leikstjórn.
 Kristnihald undir Jökli,
1989, leikstjórn.
 Karlakórinn Hekla,
1992, handrit og leik-
stjórn.
 Stella í orlofi, 1986,
handrit og framleiðsla.
 Skilaboð til Söndru,
1983, handrit og fram-
leiðsla.
38 viðtal Helgin 2.-4. október 2015