Dagrenning - 01.10.1946, Blaðsíða 32

i. í). Sjötti þúsund ára dagurinn frá sköpun
Adams rann upp 394 árum fyrir faeðingu
Krists og hann endaði 607 árum eftir fæð-
ingu Krists; og einmitt á þessum degi kom
Kristur, eins og við var búizt.
Allir þeir, sem hafa kynnt sér vel sögu
Biblíunnar, vita, að á fyrstu öldum kristn-
innar urðu til margar þýðingar og rnörg af-
rit voru gerð af ritningunum, bæði Gyðinga
og kristinna manna, og bar hinum ýmsu
textum allmikið á milli. Menntamenn og
meistarar Gýðinga hagnýttu sér rugling
þennan. Létust þeir gefa út áreiðanlega
texta, en í raun réttri gripu þeir tækifærið
til þess að rangfæra árafjöldann í ættarskrám
fornu ættfeðranna, til þess að láta líta svo
út, að sjötti þúsund ára dagurinn væri eigi
upp runninn og þess vegna gæti Jesú ekki
verið Messías. Þetta atriði er beinlínis skráð
í sögunni, því að Sýrlendingurinn Ephram,
sem var uppi aðeins þrjú hundruð árurn eftir
daga Krists, ritaði: „Gyðingarnir hafa dregið
600 ár frá aldri kynslóðanna hjá Adam, Set
o. s. frv. til þess að bækur þeirra sjálfra
skyldu eigi færa þeim lieim sanninn um
komu Krists, sem spáð hafði verið að kæmi,
til endurlausnar mannkyninu, eftir 5500 ár.“
Vér sjáum það á töflunni á bls. 25, að hjá
sex af ættfeðrunum fyrir flóðið eru í he-
breska textanum nákvæmlega 100 ár dregin
frá aldri hverrar kynslóðar, og verða það
samtals 600 ár, eins og Ephrarn segir (og
auk þess 6 stöku árin hjá Larnek). Svo sem
sjá má, minnist sagnaritari þessi ekkert á að
auk þessa er rangfært um hér urn bil 800
ár hjá ættfeðrunum, sem uppi eru eftir flóð-
ið, og sýnir það, að rangfærsla hebreska text-
ans var gerð í tvennu lagi. Fyrst hafði verið
glingrað við ættfeðurna, sem voru uppi fyrir
flóðið, og síðan hina yngri. í Massoreta-
textanum eru báðar rangfærslurnar, en Sam-
arita-textinn hefir aðeins orðið fyrir fyrri af-
bökuninni, en sloppið við þá síðari. Þess
vegna ber Samarita-textanum og Sjötíu
rnanna þýðingunni í meginatriðum saman
um kynslóðaaldurinn hjá ættfeðrunum eftir
flóðið, þótt þeir séu algerlega ósamhljóða
um þá, sem voru uppi fyrir flóðið.
Allir fyrstu kirkjufeðurnir, að Jerome ein-
um undanteknum, voru samþykkir lengra
tímatalinu, sem er í samræmi við 70 manna
þýðinguna, eins og hún er enn í dag.
(Origen kemst að þeirri niðurstöðu, að
sköpunarár Adarns sé einhvers staðar milli
þess, sem talið er í þessum tveimur útreikn-
iiigurn, og þó rniklu nær Sjötíu rnanna þýð-
ingunni en Massoreta-textanum.) Hinn
þekkti kristni faðir, Justin Martyr, sem ritar
um 148 e.K.,ásakar og meistara Gyðinga um,
að þeir hafi breytt ritningunum. Irenæus
(140—202 e. K.) ritaði: „Ef Gyðingarnir
hefðu vitað, að vér myndúm hagnýta oss
vitnisburði, sem ritningarnar láta oss í té, þá
myndu þeir sjálfir ekki hafa hikað við að
brenna ritningar sínar.“
Dr. Hales bendir á, að fyrsta ákveðna
heimildin, sem vér ennþá höfum, um .rang-
færslu í hebresku ættarskránum, er í þýð-
ingu Aquila, 128 árum e. K., sem samþykkt
var af Seder Olarn Rabba árið 130 e. K., en
það er tveimur eða þremur öldum áður en
rangfærslunum var lokið og styttra ættar-
tímabilið var alls staðar viðurkennt meðal
Gyðinga. Um langt skeið voru bæði „lengri“
og „skemmri" þýðingarnar í umferð. Theo-
philus biskup 1 Antiokku, sem uppi var að-
eins 100 árum eftir Krists burð, var fyrsti
kristni rithöfundurinn, sem getið er um að
hafi reynt að ákveða aldur mannkynsins,
samkvæmt Biblíunni; í Antolycus 3. bók
reiknast honum, að ísak hafi fæðzt 3400
árum eftir sköpun Adams. Sýnir þetta, að
Biblíuþýðingu þeirri, er hann notaði, bar því
sem næst saman við 70 manna þýðinguna.
(Massoreta-textinn telur tímabil þetta aðeins
2110 ár.) Eusebius, 300 árum e. K., „fann
30 DAGRENNING