Dagrenning - 01.08.1951, Qupperneq 45

verður einnig bannaður með lögum og refsi-
verður sem glæpur gegn manngildi mannsins
sjálfs, sem breytist í dýr við áhrif áfengisins.
2. Ég endurtek það, að þegnarnir hlýða
engu í blindni öðru en ósveigjanlegu afli,
sem er þeim algerlega óháð, því að þar finna
þeir sverð og skjöld til vamar og vemdar gegn
yfirgangsöflum þjóðfélagsins. — Hvað hefðu
þeir að gera með konung, sem væri mildur
í andanum eins og engill? Það sem þeir þurfa
að sjá í konungi sínum er vald og máttur í
mannlegu gervi.
3. Konungar þeir, sem nú sitja í hásætum,
og draga frarn lífið rneðal fólks, sem vér
höfum gert að siðspilltum lýðum, lýðum,
sem jafnvel hafa afneitað valdi Guðs, og eld-
ar stjómlej'sisins brenna hvervetna. Hið
fyrsta verk hátignar þeirrar, er vér setjunr í
stað allra þessara konunga verður því að vera,
að slökkva þessi tortímandi bál. Fyrir því
verður hann neyddur til þess að ganga milli
bols og höfuðs á öllum þessum þjóðfélögum,
jafnvel þótt hann þurfi að drekkja þeirn í
þeirra eigin blóði, til þess að hann geti síðan
reist þau upp aftur og gert þau að skipulögð-
um herdeildum, sem vitandi vits berjast
gegn hvers konar sýki, sem vill þekja þjóðar-
líkamann kaunum.
4. Þessi Guðs útvaldi verður af Guði kjör-
inn til þess að brjóta á bak aftur þau skyn-
lausu öfl, sem láta stjórnast af hvötum en
ekki af viti, af eðli dýrsins en ekki mannsins.
Öfl þessi fara nú sigurför um heiminn og
birtist í alls konar ofbeldi undir yfirskini
frelsis og réttlætis. Þau hafa kollvarpað öll-
um tegundum þjóðskipulags til þess að reisa
á rústunum hásæti konungs Gyðinga, en þau
hafa lokið hlutverki sínu samstundis og hann
kemur til rikis síns, þá verður að ryðja þeirn
úr götu hans, því þar má hvorki vera hnull-
ungur né hnjótur.
5. Þá getum vér sagt við lýði heimsins:
Gefið Guð þakkir og beygið hné yðar
frannni fyrir honum, sem ber á enni sér inn-
sigli náðarútvalningar mannsins, en þangað
hefir Guð sjálfur leitt stjörnu hans svo að eng-
inn annar en hann geti frelsað oss frá öllum
hinurn illu öflum og meinum, sem hrjáð
hafa mannkynið til þessa.
XXIV.
1. Ég mun nú víkja að því hvernig vér för-
um að því að treysta svo ríki Davíðs ættar, að
það hrynji ekki rneðan jörðin stendur.
2. Meginatriði aðferðar vorrar verður hið
sama, sem allt til þessa hefir verið aðalstyrk-
ur hinna lærðu öldunga vorra við að stjórna
öllum málefnum heimsins, en það er að orka
á hugsunarhátt alls mannkynsins með upp-
eldinu.
3. Ákveðnir menn af ætt Davíðs munu
mennta konungana og erfingja þeirra. Kon-
ungarnir vreða ekki valdir eftir erfðarétti,
heldur samkvæmt frábærum hæfileikum.
Þeim verða opinberaðar leyndustu leiðir
stjómmálanna og stjórnarfyrirætlanir, en
þess jafnan vandlega gætt að engir aðrir fái
neina vitneskju um launungarnar. Tilgang-
ur þessarar starfsaðferðar er sá, að öllum skuli
vera ljóst, að ekki er hægt að trúa þeim fyrir
ríkisstjóm, sem ekki hefir verið leiddur inn
í leyndustu fylgsni þeirrar íþróttar.
4. Einungis þessum mönnum verður
kennd hagnýt meðferð fyrirætlana vorra með
samanburði á reynslu margra alda og öllum
athugunum í stjórnarfars- og fjármálastefn-
um og þjóðfélagsfræði — í stuttu máli, kjarna
allra þeirra lögmála, sem náttúran sjálf set-
ur til skipulags á samskiptum manna.
5. Beinum erfingjum verður oft bægt frá
hásætinu, ef það kemur í ljós, á undirbún-
ingsárum þeirra, að þeir séu léttúðugir, við
kvæmir eða hafi aðra þá eiginleika, sem
stjómendum eru háskalegir, sem geri þá ó-
hæfa til þess að stjóma og í raun og veru
hættulega í opinberu starfi.
DAGRENNING 43