Reykjalundur - 01.06.1947, Blaðsíða 34

landslýðinn að letingjum og ómennum.
Sumir víðlesnir menn sögðu, að þetta væri
bara útlendur ósómi, sem ætti alls ekki við
hér á landi.
------ „Blessuð sólin,“ sagði Sigga gamla
á Fossi, settist á hestasteininn og lofaði guð
fyrir, að sjá enn mun dags og nætur.
„Elsku barnið,“ sagði hún svo, því hún
heyrði, að það var Ásta litla, sem kom
hlaupandi til hennar.
„Ég er í nýjum kjól!“ kallaði hún. „Hann
er rauður. Finndu, hann er mjúkur.“
„Já, þetta er gott efni, fjarska vænt efni,
elskan mín.“
„Ég fékk hann, af því þessi hátíð kom. Ég
átti ekki að fá hann fyrr en á jólunum.“
„Já, já, það var nú ekki nema sjálfsagt, að
þú fengir einhverja nýja flík fyrir svona
hátíð.“
„Sigga, ég er á nýjum skóm.“
„Já, auðvitað hefurðu fengið nýja skó við
kjólinn.“
„Sigga, ég er í bláu sokkunum mínum —
sparisokkunum. Finndu.“
„Á ég að finna, hvað þeir eru bláir.“
Gamla konan brosti.
„Nei, nei, ég — ég-----. En þreifaðu samt
á þeim.“
Gamla konan strauk visinni hendi um
stinna og mjóa fótleggi telpunnar.
„Sigga mín. Ég hef hárið ófléttað. Og
rauða borðann hérna. — Finndu, hvað hárið
á mér er orðið sítt, svona ófléttað.“
Telpan þagnaði. Nú hafði hún „sýnt“
gömlu konunni allt.
„Og eru ekki augun blá og kinnarnar
rjóðar?“
„Jú, ég hugsa það,“ svaraði telpan hik-.
andi. „Sigga, það hafa a 11 i r fataskipti í
dag. Það finnst mér mest gaman.“
„Hvers vegna þykir þér það mest gaman?“
„Það er svo gaman að sjá það. Ég sé ekki
sjálfa mig eins vel og aðra — nema þá í
spegli. Og svo mundi hitt fólkið kannski öf-
unda mig, ef enginn væri í fallegum fötum
nema ég. Ætlarðu ekki í peysufötin, Sigga?“
„Jú, jú, barnið mitt, þó það nú væri.“
Við rennibekkinn.
Litla stúlkan gaf sér nú tíma til að draga
andann nokkrum sinnum.
„Sigga mín, það verður hangikjöt í dag
og rúsínugrautur. Og það verður jólabrauð
og' pönnukökur og smákökur með.kaffinu.
Það er gaman að þinghúsið skuli vera hérna,
þess vegna er samkoman hér. Það verður
afskaplega gaman í dag.“
„Já, þetta er svo mikil hátíð, sérstak-
lega fyrir ykkur, sem eruð ung og eigið eftir
að lifa lengi, ef guð lofar.“
„Sigga, ég ætla alltaf að láta. alla daga
vera eins og daginn í dag, þegar ég er orðin
stór.“
„Það er rétt af þér, barnið gott.“
„Heyrðu, Sigga — hvað ég ætlaði að
segja — ég er svo glöð.“ Telpan tók hlaðið
í fáum stökkum og hvarf inn í bæinn. Blinda
16
Reykjalundur