Reykjalundur - 01.06.1947, Síða 39

Reykjalundur - 01.06.1947, Síða 39
> ELINBORG LARUSDOTTIR: FRÁ GÖMLUM DÖGUM Það hefur verið mælzt til þess, að ég skrifaði eitthvað í blaðið „Reykjalund11. — Mér ætti að vera ljúft að verða við þeirri beiðni. Ég er ein þeirra, sem háð hef harða baráttu við hvíta dauðann og gengið með sigur af hólmi. Það efni, sem ég tek hér til meðferðar, þekkja ekki aðrir en gömlu sjúklingarnir, þeir, sem voru á undan mér, samtímis, og nokkru á eftir mér. Ég hafði ekki dvalið lengi í hælinu, þegar ég komst að því, að sjúklingar, sem fengu heimfararleyfi, urðu ekki allir glaðir við. Sumir þeirra vildu helzt ekki fara, og það þótt þeir ættu heimili og frændfólk, sem veitti þeim móttöku. Ég man vel eftir aldr- aðri konu, sem átti heimili í sveit, og mann og börn á heimilinu. Hún varð dauf og niðurdregin og ekki lík sjálfri sér eftir að henni var sagt, að nú þyrfti hún ekki að dvelja lengur á hælinu. Mér þótti þetta svo kynlegt, að ég spurði hvað að henni amaði. Hún horfði á mig dauf í bragði og sagði svo: „Ég treysti mér ekki til að fara heim.“ „Eru ekki allir góðir við þig heima hjá þér?“ spurði ég. „Jú, en ég lít svo vel út. Það trúir því enginn, að ég sé veik,“ sagði hún. Það leið langur tími þar til ég skildi við hvað hún átti. Ég held, að mér hafi fyrst orðið það ljóst, er ég frétti, að hún lægi heima og væri að dauða komin. Hún fann sjálf vanmátt sinn og treysti sér ekki til að vinna þau störf, sem hún vissi að biðu henn- ar heima og henni voru ætluð, af því að hún leit svo vel út. Og það er þá eitt atriði meðal margra, að menn skildu þá ekki, að fólk, sem var í góð- um holdum og leit sæmilega út, væri veikt. Að minnsta kosti skildu þeir það ekki, sem sjálfir voru hraustir og þekktu ekki til veik- innar. Gamla konan hefur áreiðanlega of- reynt sig. Þannig fór um fjölmarga aðra, sem áttu þó heimili og aðstandendur. Sjúkdómurinn tók sig upp, þeir komu aftur á hælið, eða dóu heima eftir stutta legu.iAftur urðu þeir að heyja nýja baráttu, sem alloftast varð langtum erfiðari en hin fyrri. Og nú varð það alltítt að þeir yrðu undir í baráttunni og féllu í valinn. Það voru margir sjúklingar á Vífilsstöð- um í þann tíð, sem ekki vissu hvert halda skyldi, er þeir fengu fararleyfi. Sumir áttu eiginlega ekkert heimili, enga vini eða frændur, sem fúsir voru til þess að taka við þeim. Sannleikurinn var sá, að menn voru í Reykjalundur 21

x

Reykjalundur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Reykjalundur
https://timarit.is/publication/1120

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.