Morgunblaðið - 28.01.2015, Síða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. JANÚAR 2015
✝ Gunnar
Sumarliðason var
fæddur í Reykjavík
4. júlí 1927. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli 19.
janúar 2015.
Foreldrar Gunn-
ars voru þau Bót-
hildur Jónsdóttir
húsfreyja, f. að
Ragnheiðarstöðum,
Gaulverjabæjar-
hreppi, Árnessýslu, 18. október
1897, látin í Reykjavík 31. jan-
úar 1989, og Sumarliði Gíslason,
f. í Bakkabúð, Akranesi, 14.
mars 1892, látinn í Reykjavík
15. mars 1969. Systkin Gunnars
eru: Guðrún Jóna (sammæðra),
f. 1921 , látin 1997, Steinunn
Haraldsson, f. 1981 sem lést 10
daga gamall, og Þráinn Har-
aldsson, f. 1984. 2) Hulda
Maggý, f. 6. september 1957,
eiginmaður hennar er Ingvar
Björn Ólafsson, börn: Birna
Ruth Jóhannsdóttir, f. 1978, Sól-
ey Ragnarsdóttir, f. 1984, og
Gunnar Sær, f. 1995. Langafa-
börn Gunnars og Brynhildar eru
11. Sonur Gunnars er Sigurgeir
Bjarni, f. 1951, búsettur í
Reykjavík.
Gunnar ólst upp á Hverfis-
götu 104a í Reykjavík í stórum
systkinahópi. Ungur fór Gunnar
til sjós og sigldi um heimsins
höf, hóf svo störf í Áburðarverk-
smiðju ríkisins, Gufunesi, eftir
að sjómennsku lauk og starfaði
sem vélgæslumaður í um 30 ár
eða þar til starfsferli lauk vegna
aldurs. Gunnar vann einnig við
að mála heilu húsin í frítíma sín-
um fyrir vini og vandamenn.
Útför Gunnars fer fram frá
Laugarneskirkju í dag, 28. jan-
úar 2015, kl. 15.
Lára, f. 1923, látin
2005, Gíslína, f.
1926, Sigríður, f.
1931, Hildur
(Stella), f. 1932,
Unnur Kristín, f.
1934, Ingibjörg, f.
1936, Gísli, f. 1938,
Ásgeir, f. 1939,
Birgir, f. 1943.
Hinn 14. desem-
ber 1952 kvæntist
Gunnar eftirlifandi
eiginkonu sinni, Brynhildi Jóns-
dóttur frá Akureyri, f. 27 febr-
úar 1924. Dætur þeirra eru: 1)
Guðný Jóna, f. 31 maí 1953, eig-
inmaður hennar er Haraldur
Þráinsson. Börn: Björn Stein-
dórsson, f. 1970, Brynhildur
Steindórsdóttir, f. 1974, Þráinn
Að heilsa og kveðja er með því
fyrsta sem við lærum á lífsleið-
inni. Nú hefur faðir okkar lokið
lífsgöngu sinni og kvatt í hinsta
sinn. Einhvern veginn erum við
aldrei tilbúin þeirri kveðju.
Við systur rifjum upp gömul
minningarbrot með bros á vör.
Vinnusemi, dugnaður, nægju-
semi, lúmskur húmor og stríðni
er það sem kemur í huga okkar.
Pabbi var fyrstu árin okkar til
sjós og minnumst við gleðinnar
þegar hann kom í land. Pabbi að
græja Skódann fyrir ferðalag
okkar og mömmu til Akureyrar í
ömmu og afa hús. Pabbi með
viskustykkið á öxlinni, að skúra,
ryksuga og syngja með. Pabbi að
tala um gömlu tímana, stríðsárin
og söguna.
Pabbi í göngutúrum um
miðbæinn að rifja upp æskuna, í
sundi með mömmu, skutlast og
sendast.
Pabbi sem alltaf var til staðar
fyrir okkur, börnin okkar og
barnabörn.
Við kveðjum nú föður okkar
með virðingu og þökk og hugsum
hvað við erum lánsamar að hafa
haft hann öll þessi ár. Minningin
lifir um ókomin ár.
Guðný Jóna og
Hulda Maggý.
Það er erfitt að kveðja afa sem
alltaf hefur staðið sem traustur
klettur í gegnum líf okkar. Það er
með sorg í hjarta en þakklæti í
huga sem við ritum þessi minn-
ingarorð. Afi var einstakur mað-
ur, hvers manns hugljúfi og vildi
allt fyrir alla gera. Hann hafði
alltaf eitthvað fyrir stafni og jafn-
vel eftir að hann hætti að vinna,
sökum aldurs. Hann var afar lag-
inn með málningarrúlluna og þær
eru ófáar eignirnar sem hann
málaði fyrir fjölskyldumeðlimi.
Afi var alltaf hress og kátur og
hafði mikinn húmor, hann var
stríðnispúki og gaf sér góðan tíma
til að gantast í okkur. Því hélt
hann einnig áfram við börnin okk-
ar og þau eiga góðar minningar
um langafa sem var alltaf til í fjör-
ið, stríddi þeim og hafði gaman af.
Heimsóknirnar á Kleppsveg-
inn til ömmu og afa voru
skemmtilegar enda ávallt gesta-
gangur og veisluhöld. Amma sá
um að bera á borð dýrindis veit-
ingar og afi var alltaf með visku-
stykkið á öxlinni. Það var varla að
maður náði að kyngja matnum
áður en afi var mættur, tók disk-
inn og skellti sér í uppvaskið.
Hann var einnig alltaf með tusk-
una á lofti og þreif allt hátt og
lágt.
Afi var við góða heilsu, þar til
síðasta ár, og ef til vill má þakka
það því að hann og amma fóru í
sund nánast á hverjum morgni til
margra ára. Einnig var hann dug-
legur að fara í göngutúra og fyrir
ekki svo mörgum árum hafði afi
brugðið sér út og var fólk farið að
óttast um hann þegar hann skilaði
sér ekki heim stuttu síðar. Seinna
um daginn, er hann kom heim,
kom þá í ljós að hann hafði brugð-
ið sér upp á Esjuna og skildi ekk-
ert í þessum áhyggjum.
Við biðjum góðan Guð að
styrkja elsku ömmu okkar í sorg-
inni. Minningin um góðan afa
mun ávallt lifa með okkur.
„Nú varir trú, von og kærleikur. Þetta
þrennt, en þeirra er kærleikurinn mest-
ur.“
(1.Kor. 13.13)
Björn, Brynhildur, Þráinn
og fjölskyldur.
Það er komið að leiðarlokum
hjá afa. Þetta er skrítin tilfinning
vegna þess að það er ekki langt
síðan mér fannst eins og afi væri
eilífur. Afi gat gert allt. Bókstaf-
lega allt. Hann eltist ótrúlega vel
og var alltaf eins. Hann keypti í
matinn, eldaði matinn, gekk frá
eftir matinn enda ávallt með
viskustykkið á öxlinni sem var
hans sérkenni heima fyrir, visku-
stykkið var aldrei langt undan.
Hann hugsaði afskaplega vel um
ömmu, gerði allt það sem hún gat
ekki lengur gert.
Amma og afi voru vön að fara í
sund á hverjum degi í Laugar-
dalslaugina þar til fyrir tæpum
tveimur árum. Átti afi það til að
hlaupa hringinn í kringum laug-
ina og taka svo nokkrar upphíf-
ingar, hann var í ótrúlega góðu
formi. Það eru ekki mörg ár síðan
ég gerði börnunum mínum grein
fyrir því að langafi þeirra færi létt
með það að standa á haus. Lipur
var hann og húmoristi mikill. Það
fór nú ekki mikið fyrir afa en
hann hafði ofsalega skemmtilega
og góða nærveru. Ótrúlega hnytt-
inn og hittu brandararnir í mark á
hárréttum augnablikum.
Ég á margar góðar minningar
frá heimili ömmu og afa frá því ég
var lítil stelpa. Ég eyddi miklum
tíma hjá þeim, hafði gaman af því
að fara til þeirra um helgar og
gista og fór með þeim í ferðalög út
um allt land. Marga landshluta
hef ég ekki heimsótt nema á ferð
með þeim. Að horfa á Tomma og
Jenna með afa var hin mesta
skemmtun og veit ég hreinlega
ekki hvort okkar hafði meira
gaman af. Afi var með húðflúr á
handleggnum sem ég gat eytt
ómældum tíma í að skoða. Hann
var sá eini sem ég þekkti þegar ég
var barn sem var með húðflúr
enda var hann sjómaður og á
þessum tíma voru það sjómenn
sem fengu sér húðflúr. Einnig
finnst mér merkilegt að hugsa út í
það hversu mikið afi lagði á plóg-
inn til heimilisverkanna. Algjört
jafnrétti ríkti á milli ömmu og afa
þegar það kom að heimilisverk-
unum. Ég er ekki viss um að slíkt
fyrirkomulag hafi verið ríkjandi á
mörgum heimilum þessarar kyn-
slóðar en ekkert nema sjálfsagt á
þeirra heimili enda bæði útivinn-
andi.
Ég er þakklát fyrir þann tíma
sem ég fékk með afa og er þakklát
fyrir það að börnin mín fengu
tækifæri til að þekkja hann. Ég
kveð afa með miklum söknuði en
jafnframt þakklæti fyrir allt það
sem hann gerði fyrir okkur sem
stóðum honum næst.
Elsku amma, þetta verður
skrítinn tími framundan án afa og
sorg þín og söknuður mikill. En
við hjálpum þér í gegnum þetta,
þú getur treyst á það.
Bless afi minn, við sjáumst síð-
ar.
Birna Ruth.
Elsku afi. Það er erfitt að
kveðja þig, en um leið hrannast
upp allar skemmtilegu minning-
arnar sem þú hefur gefið okkur
gegnum tíðina. Þú varst alltaf
hress og skemmtilegur og stríð-
inn með eindæmum! Þú sýndir
okkur öllum sem þekktum þig
hvernig ætti að bera sig að við að
taka hvorki sjálfan sig né lífið of
hátíðlega. Þegar ég var lítil stelpa
montaði ég mig margsinnis af því
að eiga afa sem stóð á höndum
með mér á stofugólfinu og var
þekkt hreystimenni í sundlaug-
inni ykkar ömmu. Hversu margar
búðarferðir þú fórst til að sækja
hvað sem mig langaði í til þess
eins að gleðja mig og dekra við
mig þegar ég gisti hjá þér og
ömmu get ég ekki talið. Sindri
mun svo búa að því fyrir lífstíð að
hafa fengið að kynnast þér. Hon-
um fannst fátt skemmtilegra en
að fá að keyra þig um í hjólastóln-
um á síðustu mánuðum og eiga
með þér strákatíma frammi í
stofu meðan ég og amma spjöll-
uðum inni í herbergi. Þið tveir
náðuð svo vel saman sem vinir á
síðustu árum þrátt fyrir 80 ára
aldursmun, aldur var bara tala
fyrir þér.
Við söknum þín, elsku afi. Þú
varst allra allra bestur.
Sóley.
Elsku besti, yndislegi langafi
okkar, það er erfitt að kveðja þig.
Það var alltaf jafn gaman að koma
og heimsækja þig og ömmu, þú
varst yfirleitt í eldhúsinu með
viskustykkið á öxlinni og þú varst
að vaska upp. Þú varst alltaf
tilbúinn að svara þegar okkur
systkinin vantaði svör við ein-
hverjum spurningum. Það var
líka alltaf skemmtilegt þegar við
horfðum saman á handboltaleiki
þegar Ísland var að spila. Við eig-
um margar góðar og yndislegar
minningar með þér, elsku langafi
okkar, þín verður sárt saknað en
við munum minnast þín oft á góð-
an og yndislegan hátt. Hvíldu í
friði, elsku langafi.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
Höndin þín, Drottinn, hlífi mér,
þá heims ég aðstoð missi,
en nær sem þú mig hirtir hér,
hönd þína ég glaður kyssi.
Dauðans stríð af þín heilög hönd
hjálpi mér vel að þreyja,
meðtak þá, faðir, mína önd,
mun ég svo glaður deyja.
Minn Jesú, andlátsorðið þitt
í mínu hjarta ég geymi,
sé það og líka síðast mitt,
þá sofna ég burt úr heimi.
(Hallgrímur Pétursson)
Þín langafabörn,
Svandís Birna, Benedikt
Svavar og Steindór Máni.
Gunnar
Sumarliðason
✝ Guðný Krist-íana Valdi-
marsdóttir fæddist
á Kirkjubóli í
Vopnafirði 7. júlí
1937. Hún lést á
Landspítalanum
17. janúar 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún
Anna Kristjáns-
dóttir, f. 4. mars
1898, d. 27. desem-
ber 1963, og Valdimar Stef-
ánsson, f. 21. maí 1893, d. 15.
desember 1965. Systkini Guð-
nýjar voru Stefanía Jóhanna, f.
24. nóvember 1917, d. 1. sept-
ember 2011, og Guðni Þórarinn,
f. 7. september 1932, d. 22. nóv-
ember 2010. Eiginmaður hennar
var Steingrímur Sæmundsson, f.
19. apríl 1939, d. 6. október
2008. Þau giftu sig 13. maí 1962.
Börn þeirra eru. 1) Valdís Anna,
f. 1957, gift Hafsteini Bjarna-
syni, börn þeirra Hera Sif, Eva,
gift Lárusi Jónssyni, barn þeirra
Hera Fönn. 2) Sæmundur, f.
1958, kvæntur Bryndísi Haf-
steinsdóttir, börn
þeirra Tinna Dröfn,
sambýlismaður
Magnús Joachim
Guðmundsson,
barn þeirra Darri
Hrafn, Karen Ýr,
sambýlismaður
Davíð Þór Guð-
laugsson, Axel Örn.
3) Sindri, f. 1969,
kvæntur Sharon
Kerr, börn þeirra
Kirsten Ashley, Alda Kría. 4)
Baldur, f. 1972.
Guðný bjó á Vopnafirði til
ársins 1986 þar sem hún starfaði
við hin ýmsu störf. Árið 1986
flutti hún í Hveragerði og starf-
aði á tannlæknastofu og hjá
Heilsustofnun NLFÍ þar til hún
flutti til Reykjavíkur árið 1993
og hóf störf hjá Fríkirkjunni í
Reykjavík sem kirkjuvörður.
Síðustu starfsár sín starfaði
Guðný hjá Landspítalanum í
Fossvogi.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 28. janúar
2015, kl. 15.
Nýja frænka, nýja systir,
nýja mágkona. Þessum hlut-
verkum gegndi Guðný Kristíana
Valdimarsdóttir, sem nú er
kvödd, í lífi fjölskyldu minnar.
Hún var systir hans pabba og
þar af leiðandi frænka okkar
systkinanna og mágkona
mömmu. Hlutverkunum, sem
yfirleitt var skeytt við þegar
hún var nefnd á nafn, sinnti hún
alla tíð ákaflega vel. Fædd og
uppalin á Vopnafirði, yngsta
barn Valdimars afa og Guðrún-
ar Önnu ömmu. Systkinin voru
þrjú, fædd á 20 ára tímabili, lít-
ill systkinahópur á þeirra tíma
mælikvarða en fyrir vikið voru
þau systkinin mjög samrýnd og
náin alla tíð. Stefanía Jóhanna
var elst og pabbi, Guðni Þór-
arinn, fimm árum eldri en Nýja.
Nú eru þau öll látin á einungis
fjórum árum, alltaf jafn sam-
heldin.
Austur á Vopnafirði bjuggu
fjölskyldur þeirra nýju frænku
og pabba í húsum hlið við hlið,
við frændsystkinin öll á sama
aldri og samgangurinn mikill,
eiginlega eins og ein fjölskylda.
Þannig var það þangað til við
yngri kynslóðin fórum í burtu
úr þorpinu í vinnu og skóla eins
og títt er um ungmenni utan af
landi. Flest fóru á höfuðborg-
arsvæðið, ég þar á meðal. Sam-
skiptin minnkuðu eðlilega við
það en voru alltaf jafn náin og
góð þegar hist var. Svo kom að
því að Nýja og Steingrímur,
eiginmaður hennar sem lést fyr-
ir sex árum, tóku sig einnig upp
og fluttu suður, fyrst í Hvera-
gerði og seinna til Reykjavíkur.
Þá urðu samverustundirnar
fleiri.
Nýja var liðtækur golfari en
hún hafði einnig mjög gaman af
spilamennsku, sérstaklega
bingói og félagsvist. Því fékk ég
hana til að taka að sér umsjón
og stjórn vikulegrar félagsvist-
ar í Félagsmiðstöðinni á Dal-
braut 18-20. Því hlutverki sinnti
hún af stakri samviskusemi eins
og annað sem hún gerði. Hún
var vel liðinn stjórnandi enda
kom hún fram við gesti fé-
lagsmiðstöðvarinnar af góð-
mennsku og kurteisi og eign-
aðist góða vini meðal spilafólks.
Sú hefð komst á hjá okkur
frænkum að ég keyrði hana
heim í Blikahóla eftir spiladaga
og í þessum bílferðum sem
gjarnan tóku dálitla stund
vegna mikillar umferðar urðu
kynni okkar enn nánari. Þar
gafst ráðrúm til að ræða allt
milli himins og jarðar, ekki síst
gömlu árin á Vopnafirði og
sagði hún mér frá fólki og lífinu
eins og það var fyrir austan fyr-
ir mína tíð og mitt minni.
Í desember síðastliðnum
bauð Nýja mér með sér í Hörpu
á jólatónleika Pálma Gunnars-
sonar söngvara sem er frá
Vopnafirði. Hún sagði að þar
sem við værum músíkalski part-
ur fjölskyldunnar vildi hún að
ég kæmi með sér. Skemmtum
við okkur konunglega og áttum
þar góða stund saman sem er
mér ákaflega dýrmæt nú þegar
svona er komið. Undanfarin ár
hefur heilsu Nýju frænku hrak-
að og í síðustu ferð okkar upp í
Blikahóla eftir félagsvist rúmri
viku áður en hún lést sá ég hve
af henni var dregið.
Eftir situr þakklæti og minn-
ing um góða frænku. Ég og fjöl-
skylda mín sendum börnum
Nýju frænku og þeirra fjöl-
skyldum samúðarkveðjur.
Droplaug (Dodda).
Látin er Guðný Kristíana
Valdimarsdóttir félagi okkar í
Golfklúbbi Hveragerðis. Guðný
og Steingrímur eiginmaður
hennar voru meðal stofnenda
golfklúbbsins, áberandi í starf-
semi hans og lögðu af mörkum
mikið og óeigingjarnt starf við
að koma klúbbnum á legg.
Klúbburinn var stofnaður ár-
ið 1993 en í nokkur ár þar á
undan hafði hópur áhugamanna
staðið að undirbúningi. Fyrstu
árin var unnið þrekvirki við
uppbyggingu golfvallar í Gufu-
dal frá grunni og við að breyta
gömlum útihúsum í aðstöðuhús
fyrir klúbbinn. Afrakstur þeirr-
ar vinnu er sá að nú er í Gufu-
dal vinsæll og vel hirtur níu
holu golfvöllur í skemmtilegu
umhverfi.
Það er mikilvægt fyrir hvert
samfélag að íbúar og gestir hafi
aðgang að aðstöðu til íþrótta og
útivistar. Góð aðstaða til golf-
iðkunar og öflugt félagsstarf
henni tengt hefur talsvert að-
dráttarafl enda hefur uppbygg-
ing verið mikil úti um allt land
undanfarin ár. Þessi uppbygg-
ing kemur hins vegar ekki af
sjálfri sér. Hún verður vegna
þess að það koma fram áhuga-
samir menn og konur sem eru
tilbúin að vera í fararbroddi,
leiða starfið og vinna sjálfboða-
starf. Við félagar í golfklúbbn-
um, Hvergerðingar og nær-
sveitamenn standa í mikilli
þakkarskuld við þann öfluga
hóp sem stofnaði Golfklúbb
Hveragerðis og byggði hann
upp.
Steingrímur var formaður
klúbbsins fyrsta árið og fór
lengi fyrir vallarnefnd klúbbs-
ins, var drífandi og stýrði af
festu framkvæmdum, öflun
tækjakosts og umhirðu vallar-
ins. Guðný var aldrei langt und-
an, tók virkan þátt í starfsem-
inni, lagði margt gott til og sá
til þess að í skálanum væri eitt-
hvað matarkyns á mörgum
vinnudögum. Það má segja að í
hugum félagsmanna hafi Guðný
verið mamma klúbbsins, enda
var hún oft kölluð það. Hún
naut mikillar virðingar og var
vel viðeigandi að hún var gerð
að heiðursfélaga klúbbsins fyrir
nokkrum árum.
Þegar völlurinn var kominn í
notkun var gaman að sjá þau
hjónin njóta þess að leika golf á
vellinum sem var þeim svo kær.
Þau voru gjarnan á golfbíl og
þekktu völlinn manna best. Eft-
ir að Steingrímur féll frá hélt
Guðný áfram tryggð við klúbb-
inn til síðasta dags, lék golf, tók
þátt í mótum og félagsstarfi.
Baldur sonur þeirra hjóna sá til
þess að Guðný kæmist á staðinn
og ók oftast golfbílnum. Hann
fór svo að taka þátt í golfleikn-
um með henni.
Ég kynntist Guðnýju löngu
áður en ég fór að stunda golf,
hún var líklega ein af fyrstu
íbúunum í Hveragerði sem ég
kynntist eftir að ég flutti til
Hveragerðis. Þegar ég kom
fyrst upp á golfvöll var notalegt
að hitta þar fyrir þessa mætu
konu. Hún tók á móti mér og
minni konu opnum örmum og
sýndi því mikinn áhuga að við
hjónin værum að þreifa fyrir
okkur í íþróttinni. Ég var líka
svo heppinn að spila einn af
mínum fyrstu golfhringjum með
henni. Reyndist hún mjög þægi-
legur meðspilari fyrir byrjand-
ann og hvatti hann með upp-
byggilegum hætti, þrátt fyrir að
spilamennskan hafi ekki verið
merkileg hjá mér. Guðný átti
drjúgan þátt í þeirri upplifun
okkar að við værum velkomin í
klúbbinn.
Fyrir hönd Golfklúbbs
Hveragerðis sendi ég aðstand-
endum Guðnýjar samúðarkveðj-
ur
Auðunn Guðjónsson,
formaður GHG.
Guðný Kristíana
Valdimarsdóttir
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
Útfararþjónusta síðan 1996
ALÚÐ • VIRÐING • TRAUST
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn