Morgunblaðið - 28.01.2015, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. JANÚAR 2015
✝ Petrea KristínLíndal Karls-
dóttir fæddist í
Reykjavík 30.
ágúst 1925. Hún
lést á Sjúkrahúsinu
á Akranesi 20. jan-
úar 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Guðríður
Lilja Sumarrós
Kristjánsdóttir,
húsmóðir, f. 20.6.
1903, d. 23.9. 1952, og Karl
Gíslason, sjómaður, f. 14.7.
1897, d. 26.4. 1975.
Petrea Kristín var elst af níu
systkinum og eru
þrjú þeirra á lífi.
Petrea Kristín gift-
ist 14.10. 1944
Gísla Teiti Krist-
inssyni, f. 29.8.
1921, d. 1.3. 2005.
Foreldrar hans
voru Guðrún Er-
lendsdóttir hús-
móðir, f. 17.8. 1896,
d. 26.11. 1975, og
Kristinn Gíslason,
skipstjóri, f. 19.11. 1895, d. 24.3.
1977. Petrea Kristín og Gísli
Teitur eignuðust þrjár dætur
en þær eru: 1) Emilía Líndal, f.
4.8. 1944. 2) Kristrún Líndal, f.
12.12. 1945. 3) Lilja Líndal, f.
4.4. 1947. Afkomendur þeirra
Petreu og Gísla Teits eru nú 45
talsins.
Petrea var alin upp í Vestur-
bæ Reykjavíkur. Hún dvaldi þó
tæp tvö ár barnæsku sinnar að
Hofi í Öræfasveit. Hún stundaði
ýmis störf á ungdómsárum sín-
um, s.s. hjá Sanitas. Árið 1943
fluttist Petrea Kristín á Akra-
nes, að Suðurgötu þar sem hún
síðan bjó alla sína tíð. Á fullorð-
insárum sínum starfaði Petrea
Kristín einkum sem húsmóðir
en hafði þó tímabundin störf
tengd fiskvinnslu og lengst af
við hrognavinnslu Vignis G.
Jónssonar.
Útför Petreu Kristínar fer
fram frá Akraneskirkju í dag,
28. janúar 2015, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Í dag kveð ég ömmu mína Pet-
reu Kristínu Líndal Karlsdóttur.
Um leið langar mig að nýta tæki-
færið og heiðra þessa glæsilegu
konu sem var allri fjölskyldunni
mikil stoð og stytta og allir báru
mikla virðingu fyrir. Amma Bíbí,
eins og við barnabörnin kölluðum
hana alltaf, er ein af þeim konum
sem setja má í flokkinn „heimsins
besta amma“. Amma var alltaf til
staðar, alveg sama hvenær á lífs-
leiðinni ég þurfti á henni að halda
þá var hún alltaf reiðubúin að að-
stoða, hvort sem var með ráð,
spjall, faðmlag eða kossa.
Ég gæti skrifað margar blað-
síður um afrek heimsins bestu
ömmu minnar. Ég man fyrst eftir
mér kúrandi uppi í rúmi hjá
ömmu Bíbí. Ég man að þetta voru
einar bestu stundir mínar svona
snemma morguns, þá var gott að
skríða upp í til ömmu og saman
hlustuðum við á morgunsögu út-
varpsins. Við áttum einnig sam-
eiginlegt áhugamál sem var að
safna frímerkjum, það voru heil-
agar stundir. Það var ýmislegt
brallað á Suðurgötunni. Það var
frekar frjálst uppeldið þá. Við
frændsystkinin vorum oft að leika
á dekkjaverkstæðinu sem var við
hliðina á húsi ömmu og afa. Við
fengum að skoða allt sem á verk-
stæðinu var, eitt af því skemmti-
legasta var að tjakka hvert annað
upp og láta síga á tjakknum. Það
endaði með einu tábroti. En auð-
vitað leyfði amma okkur að fara
aftur, lærðum bara að passa okk-
ur.
Amma og afi áttu stórt og flott
„búningaherbergi“. Við barna-
börnin gátum leikið inni í her-
berginu tímunum saman en
amma henti engu og átti því kjóla,
háhælaskó, refaskinn og allt sem
tilheyrir til leiks sem hefðarkona
eða prinsessa, þetta var algjör
draumaheimur.
Ég man líka eftir veiðiferðun-
um og bíltúrunum sem amma og
afi fóru í ásamt stórfjölskyldunni.
Þetta voru bestu fjölskylduferð-
irnar. Stórfjölskyldan var mjög
samheldin og við frændsystkinin
ólumst nánast upp saman.
Eitt er sýnir óeigingirni ömmu
og afa var þegar amma Bíbí varð
fimmtug. Þá buðu þau mér með
til Spánar. Þessi ferð var eins og
himnaríki. Á náttborðinu var
tveggja lítra gosflaska og ég gat
drukkið gos eins og vatn.
Það er ekki hægt að minnast
ömmu án þess að nefna heima-
bakað bakkelsi og kökuboð. En
hún var snillingur að baka og
voru rúgkökur og pönnukökur í
uppáhaldi hjá mér. Engar veislur
voru hjá þér án konungsættar og
auðvitað fékk ég endann. Það
vissu allir.
Ég er glöð að núna hittir þú afa
aftur og eruð jafn mikil fyrir-
mynd á himni og þið voruð hér á
jörðu. Ég hef alltaf sagt að ef ég
verð jafn hamingjusöm og þið
voruð þá er ég heppin manneskja.
Þið voruð alltaf fyrirmynd mín í
þeim efnum, enda yndislegt að
fylgjast með ykkur hvað þið vor-
uð alltaf glöð og skemmtileg þeg-
ar ég heimsótti ykkur. Ég vil
einnig þakka allar stundirnar
sem börnin mín fengu að njóta
með ykkur. Elsku amma Bíbí, ég
á eftir að sakna þín mikið. Bless
amma mín, ég elska þig.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Inga Líndal.
Að búa erlendis fylgir ákveðið
stress hvað símtöl frá Íslandi
varðar. Hjartað tekur kipp þegar
símtöl koma snemma morguns
eða seint að kvöldi. 20. janúar
kom símtalið sem ég hef kviðið
fyrir frá því ég flutti fyrir 25 ár-
um. Amma Bíbí var dáin. Elsku
besta amma mín sem var yndis-
legasta og besta amma sem nokk-
ur maður gat hugsað sér. Ég á
svo margar minningar um ömmu
sem ég get huggað mig við. Að
vera svo heppin að hafa átt tíma
með henni þrátt fyrir fjarlægðir.
Tala við hana í síma og fengið
hana í heimsókn til mín bæði til
Danmerkur og Bretlands á með-
an hún var heilsuhraust. Þegar
elsku afi dó þá fór partur af
ömmu með honum. Þau voru
yndisleg hjón sem gerðu allt
saman og þótti svo vænt hvoru
um annað alla tíð. Amma tók öll-
um opnum örmum og passaði
alltaf upp á alla. Börnin mín voru
svo heppin að hafa átt langömmu
sem gaf þeim alltaf tíma og var
svo blíð og góð við þau þó svo við
byggjum langt í burtu. Það er
svo sárt að kveðja þann sem
maður hefur elskað svo mikið að
manni finnst tárin aldrei ætla að
hætta að streyma. En samtímis
getur maður brosað og huggað
sig við minningarnar um ömmu
sem var skemmtileg, yndisleg,
fyndin og á allan hátt frábær
kona, en mest af öllu þá var hún
amma mín.
Amma Bíbí. Elsku amma, ég
kveð þig nú og ég veit að þú ert
loksins hjá afa þar sem þér leið
alltaf best. Hvílið saman í friði.
Margs er að minnast,
margs er að þakka.
Guð sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Ásdís Líndal.
Það er svo skrítið að þegar
einhver hefur alltaf verið til stað-
ar, þá finnst manni eiginlega það
muni alltaf vera þannig. En svo
koma breytingarnar óhjákvæmi-
legu og nú er Bíbí amma ekki
lengur meðal okkar. Eftir situr
minningin um allar yndislegu
stundirnar sem ég átti með henni
og afa.
Amma mín var yndisleg kona
sem alltaf var gott að heimsækja,
leita ráða hjá og ég er svo heppin
að hafa átt hana fyrir ömmu. En
það er líka svo skrítið hvað kem-
ur upp í kollinn á manni þegar
minningar sækja að. Smáatriði
sem við sjáum ekki dags daglega
verða skyndilega hlaðin minn-
ingum og hlýja manni um hjarta-
rætur nú þegar amma er ekki
lengur hjá okkur.
Hornið í eldhúsinu, fiskifluga á jólunum,
kaffikanna á borðinu – minnir mig á þig
Jólabjalla í ganginum, konungsætt á
borðinu,
mávastell og hlátur – minnir mig á þig.
Talstöð í stofunni, strauborð á
ganginum,
mynd af þér og afa – minnir mig á þig
Hlýlegur faðmur, brosið og huggun,
góðmennska og gæfa – minnir mig
á þig.
Elsku Bíbí amma, nú ert þú
farin til afa. Í huganum sitjið þið
saman á svölunum, horfið á hafið
og bátana, drekkið kaffi, ræðið
saman í einlægni, brosandi og sæl
hvort með annað.
Takk fyrir allt, elsku amma
mín sem mér þótti svo óendan-
lega vænt um.
Eydís.
Ég hef alltaf verið forvitin að
eðlisfari og var oft að hnýsast í
herbergjunum hjá langömmu og
langafa. Einn daginn ráfa ég inn í
hornherbergið uppfull af smá-
kökum og tertum frá löngu. Þar
var nóg að skoða fyrir forvitin
barnsaugun, litlar styttur, bækur
og gamlar ljósmyndir. Mynd af
ungri stúlku fangar athygli mína.
Stúlkan er svo falleg og framandi
en samt svo kunnugleg og ég spyr
löngu hver hún er. Ég verð að
játa að ég varð nokkuð hissa þeg-
ar hún sagði mér að þetta væri
hún sjálf. Ekki af því að hún var
falleg heldur af því hún var ung.
Það kemur nefnilega að því
augnabliki í lífi allra barna að þau
uppgötva að fólkið þeirra átti líf
áður en þau urðu til. Á þessu
augnabliki áttaði ég mig á því að
áður en hún varð langamma mín,
amma móður minnar og móðir
ömmu minnar var hún bara ung
stúlka eins og ég átti eftir að
verða. Áður en hún passaði mig,
gaf mér heimalagaða kæfu á
brauð og hlý faðmlög þá var hún
ung stúlka í Reykjavík sem varð
ástfangin af ungum strák frá
Akranesi. Síðan giftist hún þess-
um strák og flutti uppá Akranes
þar sem þau stofnuðu fjölskyldu
og fallegt heimili. Ég þykist ekki
vita hvernig líf hennar var á þeim
árum en geri ráð fyrir að það hafi
verið eins og hjá okkur hinum
sem feta svipaða slóð. Þegar ég
kem til sögunnar þá er hún búin
að ala upp sín börn, orðin amma
og með mér verður hún
langamma eða langa eins og ég
kallaði hana. Hún hefur alltaf átt
sérstakan sess í mínum huga fyr-
ir brosið og faðmlögin sem hún
var svo örlát á. Hún var falleg sál
og sterk kona. Nú er ég sjálf búin
að giftast mínum strák af Skaga
og hef eignast með honum þrjú
börn eins og langa og börnin mín
voru svo heppin að kynnast
langalangömmu sinni. Hún mun
aldrei hverfa úr okkar huga. Við
munum alltaf sakna hennar og
alltaf minnast hennar með gleði
og ást í hjartanu.
Emilía Íris.
Petrea Kristín
Líndal Karlsdóttir
Samferðamaður
minn um fjöll og
firnindi þessa
lands, Gunnar Sæ-
mundsson lögfræðingur, hefur
nú kvatt þennan heim. Fyrst
lágu leiðir okkar saman í ferð
með Gesti Kristjánssyni far-
arstjóra sem á tíunda áratugn-
Gunnar
Sæmundsson
✝ Gunnar Sæ-mundsson
fæddist 12. febrúar
1931. Hann lést 28.
desember 2014. Út-
för Gunnars var
gerð 5. janúar
2015.
um og í byrjun
aldarinnar skipu-
lagði ferðir um fá-
farnar slóðir á
vegum Ferða-
félags Íslands.
Báðir vorum við
áhugasamir um að
reyna eitthvað
nýtt og því urðu
óbyggðaferðirnar
með Gesti fleiri.
Brátt kom í ljós að
Gunnar var stórfróður um allt
það sem fyrir augu bar í ferð-
unum og kunni hann til alls
góð ráð að leggja.
Við Gunnar vorum oftast
tjaldnautar og lét Gunnar í té
forláta jöklatjald sitt sem ég
bar á milli svefnstaða. Eitt
sinn þegar við höfðum lagst til
hvílu ræddum við saman ýmsa
ferðakosti og þá kviknaði sú
hugmynd að ganga frá Siglu-
nesi á Barðaströnd og út í
Skor en helsti farartálmi á
þeirri leið er brattur klettur
fyrir ofan Stálhlein. Síðar var
lagt til við Ferðafélag Íslands
að það skipulegði ferð þar sem
gengin yrði þessi leið en þeirri
málaleitan var synjað þar sem
það þótti of áhættusamt að
fara þennan legg.
Nú ákváðum við Gunnar að
taka frumkvæðið og sumarið
2004 skipulagði Gunnar ferð
um Austur-Barðastrandar-
sýslu þar sem þess yrði m.a.
freistað að þræða blautt þang-
ið í bröttum klettinum fyrir of-
an Stálhlein. Héldum við
Gunnar nú vestur við sjötta
mann. Væntanlega hefur það
hjálpað að nokkuð þurrt var
daginn sem ætlunarverk okkar
tókst og var okkur létt þegar
við náðum um kvöldið í tjald-
stað við Melanes á Rauða-
sandi. Þetta markaði upphafið
að samstarfi okkar sexmenn-
inganna um gönguferðir um
sunnanverða Vestfirði. Fljót-
lega fórum við að kalla okkur
Stálhleinunga og þá sem bætt-
ust í hópinn í seinni ferðum
hollvini okkar. Á vegum hóps-
ins voru í allt skipulagðar ell-
efu ferðir um hinn byggða
hluta Vestfjarða sem ekki er
síður tilkomumikill en Jökul-
firðir og Hornstrandir.
Fyrir hönd Stálhleinunga og
hollvina þeirra sendi ég
venslamönnum Gunnars inni-
legar samúðarkveðjur.
Arnbjörn Jóhannesson.
✝
Ástkær móðursystir okkar,
GUÐRÚN INGIBJÖRG
KRISTÓFERSDÓTTIR,
Dúnna,
Sogavegi 168,
Reykjavík,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
við Hringbraut miðvikudaginn 21. janúar.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
29. janúar kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á sumarstarf KFUK
í Vindáshlíð eða Kristniboðssambandið.
Guðmundur Ingi, Sigurður
og Elías Halldór Leifssynir.
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
NANNA INGIBJÖRG HELGADÓTTIR,
Boðaþingi 22,
Kópavogi,
verður jarðsungin föstudaginn
30. janúar kl. 13.00 frá Fríkirkjunni í Reykjavík.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Hjartaheill.
.
Kristján Fr. Guðmundsson,
Helga Kristjánsdóttir, Halldór Guðbjarnason,
Guðmundur Fr. Kristjánsson, Jenný K. Steinþórsdóttir,
Guðný Björg Kristjánsdóttir, Markús Jóhannsson,
Smári Kristjánsson, Júlía Svavarsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
STURLA EIRÍKSSON,
lést mánudaginn 19. janúar síðastliðinn.
Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík föstudaginn 30. janúar kl.
15.00. Þeim sem vilja minnast hans er bent á ABC barnahjálp.
.
Solveig Thorarensen,
Ingunn Ósk Sturludóttir, Björn Baldursson,
Steinunn Rósa Sturludóttir,
Óskar Sturluson, Þorgerður Jörundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Okkar kæra systir og frænka,
ELÍN BJÖRNSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
sunnudaginn 25. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ólöf Þóra Hafliðadóttir,
Þorleifur Björnsson,
Ragna Björg Björnsdóttir,
Guðrún Björnsdóttir,
Sturlaugur Björnsson,
Guðbjörg Björnsdóttir,
og fjölskyldur.
Okkar ástkæri eiginmaður, faðir, bróðir,
tengdasonur og mágur,
EYÞÓR FANNBERG,
Þrastarási 4,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans í
Kópavogi laugardaginn 24. janúar.
Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði fimmtudaginn
29. janúar kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknardeild
Landspítalans.
.
Anna Þórunn Björnsdóttir,
Brynjar Þór Eyþórsson, Bjartur Freyr Eyþórsson,
Salóme Herdís Fannberg,
Áskell Bjarni Fannberg, Þóra Kristjana Einarsdóttir,
Kristjana Ólöf Fannberg, Gestur Helgason,
Björn Þór Jónsson, Bryndís Steinþórsdóttir,
Jón Þór Björnsson, Júlíana Vilhjálmsdóttir,
Júlíana Vilhjálmsdóttir, Andrea Sigurvinsdóttir.