Morgunblaðið - 28.01.2015, Síða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. JANÚAR 2015
✝ Björg Páls-dóttir fæddist á
Siglufirði 31. júlí
1950. Hún lést í
faðmi fjölskyld-
unnar á heimili sínu
Langeyrarvegi 8 í
Hafnarfirði 14. jan-
úar 2015.
Eftirlifandi eigin-
maður Bjargar er
Guðjón Kristinn
Bjarnason, f. 14.
desember 1948. Synir þeirra eru
Bjarni Sigurgeir Guðjónsson, f.
9.11. 1967, og Halldór Sigurbjörn
Guðjónsson, f. 28.4. 1972. Eigin-
kona Bjarna er Ancharin Pech-
manee, f. 26.8. 1981. Unnusta
Halldórs er Hrafnhildur Björns-
dóttir. Hálfbræður föðurmegin
eru: Jakop, Hreinn og Halldór
sem allir eru látnir. Systkini Guð-
jóns eru: Einar Páll, Elín Sigur-
veig, Guðni, Bjarnveig og Gylfi.
Björg ólst upp á Siglufirði og
gekk þar í skóla. Hún kynntist
eiginmanni sínum er hún vann á
Suðureyri við Súgandafjörð. Þau
fluttu saman til Súðavíkur á
heimaslóðir Guðjóns. Þar vann
Björg í Hraðfrystihúsinu Frosta
hf. og sinnti húsmóðurstörfum
og barnauppeldi.
Árið 1980 fluttu þau til
Hafnarfjarðar. Bjuggu fyrst á
Laufvangi en bjuggu lengst af,
yfir þrjátíu ár, á Langeyrarvegi
8. Björg vann ýmis störf eftir að
hún flutti til Hafnarfjarðar.
Lengst af, í tuttugu og tvö ár,
vann hún hjá Ali í Hafnarfirði.
Útför Bjargar fór fram í kyrr-
þey að hennar ósk.
dóttir, f. 8.4. 1982.
Synir Halldórs og
Hrafnhildar eru
Guðjón Frans Hall-
dórsson, f. 23.8.
2007, og Björn
Breki Halldórsson,
f. 15.5. 2010. For-
eldrar Bjargar voru
Páll Guðmundsson
og Gyða Kristjáns-
dóttir. Foreldrar
Guðjóns voru Bjarni
Sigurgeir Guðjónsson og Hólm-
fríður Einarsdóttir. Alsystkini
Bjargar eru Örn, Svanur (látinn),
Valur, Guðmundur, María (látin)
og Kristín.
Hálfsystir Bjargar móður-
megin er Inger Gréta Stefáns-
Elsku Björg, ég vildi að ég
hefði kynnst þér eins og hún
mamma þekkti þig. Með rauða
villta lokka, bálskotin í honum
Gauja móðurbróður mínum. Þið
að leiðast hönd í hönd í Súðavík.
Því miður var það ekki, en ég
sakna þín eins og ég kynntist þér
í bernsku og á fullorðinsárum.
Þú áttir alltaf hjálparhönd
þegar maður leitaði til þín, varst
alltaf með bros á vör þegar mað-
ur sá þig og það var alltaf svo
gaman að koma til ykkar í heim-
sókn á Langeyrarveginn.
Það sem mér er mjög minn-
isstætt er að við fjölskyldan töl-
uðum aldrei um Björgu eða
Gauja, heldur Björgu og Gauja.
Svo samhent voruð þið hjónin.
Mér eru líka ofarlega í huga allar
heimsóknirnar til okkar í Mos-
fellsbæinn sem var fremur fátítt
vegna einhverfu Þórðar bróður
míns. Þú komst þá alltaf færandi
hendi, sérstaklega til hans Þórð-
ar sem varð mjög lukkulegur. Þið
hjónin og synir ykkar voruð alltaf
svo natin við hann og eruð í raun
og veru einu ættingjarnir sem
hann þekkir.
Takk fyrir að þú komst í brúð-
kaupið okkar Saads, líka þar sem
ykkur hjónunum, sem og öðrun
veislugestum, var boðið með
mjög stuttum fyrirvara. Það var
svo gaman að sjá ykkur aftur þar
sem ég er búin að búa erlendis
síðustu árin.
Síðasta sumar hitti ég þig í síð-
asta skipti áður en þú varðst veik.
Þetta var í júní og sól og blíða úti.
Þið komuð í heimsókn í Mos-
fellsbæinn og Gaui reytti út úr
sér einn brandarann á eftir öðr-
um og við öll hlógum mikið. Ég
man að þú varst svo brún og úti-
tekin og svo falleg. Ég á eftir að
sakna þessara samvista.
Elsku Gaui … engin orð geta
lýst hvað þú hefur misst. Megi
æðri máttur vaka yfir þér og
veita þér stuðning. Elsku Bjarni,
Halldór og fjölskyldur, mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Fríða Metz
(fædd Jónsdóttir).
Það er árið 1966 vestur í Súða-
vík. Í fallegu haustveðri leiðist
ungt par upp stíginn heim að
Dalbæ. Hún er nýorðin sextán
ára og hann á nokkra mánuði eft-
ir til að fylla átján árin. Þau eru
greinilega bálskotin og lífið er
skemmtilegt og hrífandi með öll-
um sínum tilbrigðum.
Árið er 2014 milli jóla og ný-
árs. Á Langeyrarvegi 8 í Hafn-
arfirði sitja samhent hjón. Á
borðinu er kerti og utan um það
er kúlulaga hús. Hún segir er ég
býð fram aðstoð: „Við Guðjón
kveikjum saman á kertinu.“
Hann hefur misst vinstri hand-
legginn og hún er orðin lömuð
vinstra megin. Saman kveikja
þau á kertinu með heilu höndun-
um sínum. Þannig studdu þau
hvort annað Guðjón bróðir minn
og Björg kona hans. Í veikindum
Gauja fyrir rétt rúmu ári var hún
hans stoð og stytta og nú er það
hann sem aðstoðar í hvívetna.
Fyrr í mánuðinum hefur hún
sagt: „Við Guðjón gerum þetta
saman meðan við getum.“ Það
gerðu þau svo sannarlega. Hann
var vakinn og sofinn yfir henni.
Synir þeirra lögðu af mörkum allt
sem þeir megnuðu. Það var fal-
legt að horfa á hversu samhentir
feðgarnir voru í að uppfylla þá
ósk hennar að fá að deyja heima.
Hún Björg mín var heimakær
og átti fallegt og notalegt heimili,
þangað sem einstaklega gott var
að koma. Alltaf var maður vel-
kominn. Hún var öllum góð bæði
manneskjum, dýrum og jurtum.
Garðurinn hennar skartaði sínu
fegursta hvert sumar enda hlúð
að með nærgætni. Það má yfir-
færa þetta yfir á allt annað sem
Björg kom nálægt. Hún sinnti
öllum af alúð.
Litlu ömmu strákarnir Guðjón
Frans og Björn Breki voru miklir
gleðigjafar. Þau voru mikið með
þá og oft gistu þeir hjá þeim. Það
var ekki talið eftir að hlaupa með
þeim eða hjóla.
Þá var einstakt samband
hennar við Einar, sem var stjúp-
sonur Halldórs fyrstu æviárin.
Þó að samband þeirra Hönnu og
Halldórs slitnaði þá hélst rækt-
arsemi og væntumþykja í garð
Einars alla tíð.
Fyrir um tuttugu árum var
kisa ein að flækjast úti við. Björg
fór að gefa henni á disk úti á
stétt. Þar kom að kisan Snúlla
var komin að því að gjóta og
gæðakonan Björg tók hana auð-
vitað inn til sín. Þar gaut hún
kettlingum og einum þeirra Kol,
var haldið eftir. Kisurnar hefðu
ekki getað fengið betri stað og
þannig var um þá sem voru í ná-
lægð Bjargar. Það var gott að
eiga hana að.
Björg var hamhleypa til allrar
vinnu. Hún var mikill orkubolti
og alltaf að. Heimilið alltaf hvít-
skúrað og frystikistan full af
bakkelsi. Hún var greind,
skemmtileg og glaðvær og hafði
einstaklega gott skaplyndi. Ófáar
stundirnar höfum við hjónin
ásamt þeim Björgu og Gauja set-
ið saman og rætt um menn og
málefni, bækur eða bíómyndir.
Björg var ásamt Guðjóni sínum,
sem hún ávallt kallaði svo en
aldrei gælunafninu Gaui eins og
við hin, ræktarsöm og hlý við alla.
Þau komu í heimsóknir og þau
voru ávallt til taks ef eitthvað
bjátaði á.
Elski Gaui, Bjarni, Halldór,
Ancherine, Hrafnhildur, Guðjón
Frans og Björn Breki. Innilegar
samúðarkveðjur. Þið hafið öll
misst mikið.
Ég kveð elsku Björgu mína
með djúpum söknuði og þakka
samfylgdina.
Þín mágkona og vinkona.
Bjarnveig Bjarnadóttir.
Björg Pálsdóttir
Katrín
Ríkharðsdóttir
✝ Katrín Rík-harðsdóttir
fæddist 17. janúar
1956. Hún lést 1.
janúar 2015. Út-
för Katrínar var
gerð 12. janúar
2015.
an, fórum á matar-
kynningar og átt-
um margsinnis
ljúfar stundir við
handavinnu. Kata
var mikil prjóna-
kona og var mjög
vandvirk í höndun-
um og ekkert var
það sem Kata gat
ekki prjónað og
heklað.
Elsku Kata mín,
ég kveð þig með
söknuði og takk fyrir góða vin-
áttu og hjálpsemi gegnum árin.
Megir þú hvíla í friði.
Elsku Stebbi, Hafdís, Sigur-
vin, Ísabella og Ísafold, ættingjar
og vinir, mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Klara Björnsdóttir.
Elsku Kata, ég
vil þakka þér fyrir
allt gamalt og gott
gegnum árin. Við
kynntumst árið
2004 þegar við unnum saman í
Áslandsskóla og fundum það
fljótt að við ættum eftir að vera
vinkonur. Við áttum það sameig-
inlegt að hafa ástríðu fyrir mat og
vera innan um pottana og mat-
arilminn. Þær voru margar
stundir sem við áttum saman í
eldhúsinnu sem fylltist af hlátri
þínum og fjöri.
Þú varst ávallt tilbúin að rétta
fram hjálparhönd ef aðstoð vant-
aði og líka í mínu pesónulegu lífi,
þar sem þú stóðst vaktina í eld-
húsinu í brúðkaupi okkar hjóna
og fermingu elsta sonar míns.
Það eru stundir sem ég mun
varðveita hjá mér. Við stelpurnar
í vinnunni, eins og Kata kallaði
okkur, skemmtum okkur oft sam-
Mig langar með nokkurm
orðum að minnast kærrar syst-
ur minnar sem nýlega lést fyrir
aldur fram. Laufey systir mín
var rúmum þremur árum eldri
en ég og þegar ég kom til sög-
unnar eina stelpan í hópi fimm
stráka á heimilinu. Seinna átti
reyndar eftir að fjölga talsvert
í hópnum. Stóra systir var
ákaflega bráðger stelpa, ákveð-
in og stjórnsöm. Fyrir mömmu,
sem alltaf var störfum hlaðin,
var Laufey hvalreki, ekki bara
vegna sinnar eigin framtaks-
semi á heimilinu heldur ekki
síður vegna þeirrar fyrirmynd-
ar sem hún var okkur systk-
inum sínum. Af Laufeyju lærði
ég margt sem hefur reynst
mér vel á lífsleiðinni. Hún
kenndi mér að það er hægt að
framkvæma verk með mismun-
andi hætti, vel og illa og allt
þar á milli og að það er svo
miklu meira gaman að gera
hlutina vel en illa. Hún kenndi
mér til dæmis að ganga frá í
eldhúsi eftir máltíðir. Mér
fannst ég búinn þegar ég hafði
þvegið öll ílátin, þurrkað þau
og komið þeim fyrir á sínum
stað. En þá sýndi Laufey mér
hve eldhúsið leit miklu betur út
ef þurrkuð var öll bleyta af
vaskaborðinu og síðan vaskin-
um sjálfum. Oft skapaðist
skemmtileg stemning í kring-
um þessar tiltektir sem, þökk
sé Laufeyju, varð oft að
skemmtilegri hópsamvinnu
systkina. Tryggð var eitt af
einkennum systur minnar. Hún
var alltaf vinur vina sinna og
systkini hennar og gamla fjöl-
skyldan af Sogaveginum átti
alltaf vísan stað í hjarta henn-
ar. Þó hélt ég í eitt skipti að
hún myndi úthýsa mér þaðan
Laufey
Steingrímsdóttir
✝ Laufey Stein-grímsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 3. júní 1948.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurnesja 11. jan-
úar 2015.
Útför Laufeyjar
fór fram frá Kefla-
víkurkirkju 23.
janúar 2015.
enda ástæður
ærnar til þess.
Laufey var að
fara að gifta sig
honum Hannesi
sem varð hennar
trausti lífsföru-
nautur til síðustu
stundar. „Stenni
bróðir“, sem þótt-
ist hæfur í hlut-
verkið, átti að sjá
um að taka mynd-
ir við athöfnina. Presturinn og
kirkjugestir hlýddu hverri
ábendingu hans um uppstill-
ingu og gleðin og eftirvænt-
ingin skein úr andliti brúðar-
innar. Þetta var stóri dagurinn
í lífi hennar og Stenni bróðir
átti að sjá til þess að minningin
um hann yrði varanlega fest á
filmu. Þetta átti ekki að geta
klikkað. Drengurinn bar sig
faglega og myndavélin var
margreyndur stólpagripur. En
gráglettni örlaganna gerir það
ekki endasleppt. Ég hafði
gleymt að setja filmu í mynda-
vélina. Nú á dögum farsíma-
myndavéla væri svona óhapp
ekki eins afdrifaríkt og þá,
Laufey blessunin fyrirgaf mér
þetta ólán en sjálfur skamm-
aðist ég mín lengi. Systir mín
kynntist bæði meðlæti og mót-
læti í sínu lífi. Hún átti góðan
mann, gott heimili og stóran
hóp afkomenda sem elskuðu
hana og virtu. Hjúkrunarfræð-
in sem snemma varð hennar
markmið á menntabrautinni
veitti henni fullnægju í starfi.
Það var því áfall fyrir hana að
þurfa að lúta erfiðum sjúkdómi
og hverfa af vinnumarkaðinum,
ennþá á besta aldri. En aldrei
heyrðist uppgjafartónn í Lauf-
eyju og baráttuþrek hennar
var með ólíkindum fram á síð-
asta dag. Oft gerði hún okkur
skömm til sem áttum að heita
líkamlega heil. Fram á síðustu
stundu var hún gefandi fyr-
irmynd okkur sem nutum ná-
vistar við hana. Fallegt bros
hennar og hlýleg orð lifa með
okkur sem eftir lifum. Vertu
blessuð, elsku systir, og takk
fyrir mig.
Steinþór
(Stenni).
Við Jórunn höfum
þekkst lengi. Anton
heitinn maður henn-
ar og Áskell maður-
inn minn voru saman
með fyrirtæki sem þeir stofnuðu
1972 og er starfrækt enn. Anton
lést, allt of ungur, árið 2006 og
ráku fjölskyldur okkar fyrirtækið
saman þar til 2012.
Það sem einkenndi Jórunni var
hennar hlýja og góða nærvera.
Hún var stolt kona og bar ekki til-
finningar sínar á torg en þegar
maður kynntist henni þá var stutt í
grínið og minnugri manneskju hef
ég ekki kynnst . Það var gaman að
rifja upp með henni gamla daga.
Hún mundi ótrúlegustu atriði. Þau
Anton ferðuðust mikið og hélt Jór-
unn alltaf ferðadagbók og gat þar
af leiðandi rifjað upp skemmtileg
atvik af ferðum sínum.
Jórunn var virk í hinum ýmsu
félögum og þar stóð hún sig með
sóma. Allt sem hún tók sér fyrir
hendur virtist einhvernveginn
leika í höndunum á henni. Hún
vann lengi hjá Vátryggingarfélag-
inu (VÍS) og veit ég að þegar hún
hætti þar þá söknuðu margir
kúnnar hennar mikið.
Jórunn var mikil fjölskyldu-
manneskja og það sást alltaf hvað
hún var mikill vinur barna sinna og
ekki síður vinur vina þeirra. Þau
þurfa nú að sjá af yndislegri móður
og vini. Virðing, lífsgleði, góð-
mennska og hlýja er óhætt að
Jórunn Jónasdóttir
✝ Jórunn Jónas-dóttir fæddist
12. mars 1942. Hún
lést 12. janúar
2015. Útför Jór-
unnar fór fram 20.
janúar 2015.
segja að hafi ein-
kennt allt fas Jór-
unnar. Blessuð sé
minning hennar.
Við Áskell vottum
börnum, barnabarni,
tengdabörnum og
öðrum fjölskyldu-
meðlimum okkar
dýpstu samúð. Guð
blessi ykkur.
Jóhanna.
Í dag kveðjum við kæra vin-
konu, Jórunni Jónasdóttur. Það
tókst með okkur góður vinskapur
þegar við störfuðum saman í
stjórn Oddfellowstúkunnar Stein-
unnar.
Jórunn var ein af þessum kon-
um sem láta ekki fara mikið fyrir
sér og vann sín störf af alúð og
vandvirkni. Hún var mjög fáguð
og að kíkja til hennar í molasopa
varð einhvern veginn alltaf að
mjög huggulegum kaffisopa, fal-
lega lagt á borð og smá kruðerí í
skál.
Hún sýndi af sér ótrúlega
þrautseigju í veikindum sínum og
lét þau ekki stoppa sig þó kraft-
urinn væri ekki sem mestur, það
kæmi að því að nógur tími væri til
að hvíla sig. Nú sé ég hana fyrir
mér í sól og sumaryl innan um fal-
leg blóm í sumarlandinu, lausa við
alla verki og vanlíðan. við hlið Tona
síns
Lát minninganna mildu blóm
mýkja og græða sárin
En ljúfra tóna enduróm
Ylja og þerra tárin.
(Á.B.)
Vertu sæl, kæra vinkona.
Vigdís.
✝
Hjartans þakkir sendum við til þeirra
fjölmörgu sem sýndu okkur samhug og
deildu góðum minningum með okkur við
andlát og útför
GUÐRÚNAR ÞÓRHALLSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks í Höfn og á Hrafnistu.
Helga Jóhannesdóttir, Halla Jóhannesdóttir,
Þórhallur Jóhannesson, Þorleifur Jóhannesson,
Börkur Jóhannesson, Pétur Bolli Jóhannesson,
Grétar Anton Jóhannesson,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Það er með sökn-
uði og sorg í hjarta
sem við kveðjum
elskulegan vin, Snorra. Guð hef-
ur fengið góðan engil sér við
hlið.
Það er ekki oft á lífsleiðinni,
sem maður kynnist slíku góð-
menni, hjartahlýjum og heiðar-
legum manni sem Snorra, sem
hafði mjög góða nærveru. Kynni
okkar í upphafi fyrir ca. 35 árum
voru viðskiptalegs eðlis, sem
þróuðust yfir í góða vináttu.
Snorri var mikill lífskúnstner.
Öll hönnun, myndlist, ferðalög
og matarmenning voru honum
hugleikin. Síðari ár, eftir að
Snorri Hauksson
✝ Snorri Hauks-son fæddist á
Akureyri 1.7. 1936.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 14.1. 2015.
Útför Snorra fór
fram 21. janúar
2015.
Snorri minnkaði við
sig vinnuna, keyptu
þau Christa sér fal-
legt athvarf á
Spáni, þar sem þau
hafa oft dvalið hin
síðari ár. Það var
alltaf tilhlökkun á
haustin að fá þau
heim. Það eru
margar skemmti-
legar og fallegar
minningar, sem við
eigum við ferðalok. Stærsta
gæfa Snorra í lífinu var eigin-
kona hans Christa og strákarnir.
Hið mannlega jarðlíf að ferða-
lokum er ekki alltaf ljóst, oft
ótímabært og þungbært. Við
kveðjum elskulegan vin Snorra
með söknuð í hjarta. Elsku
Christa, Daníel, Þorsteinn,
Kjartan og fjölskylda, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Megi Guð blessa ykkur og
styrkja á þessum erfiðu tímum.
Ásta Denise og
Sverrir Vilhelm.