Morgunblaðið - 27.03.2015, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. MARS 2015
✝ Sigríður Kjart-ansdóttir
(Stella) var fædd í
Eyvindarholti und-
ir Eyjafjöllum 14.
október 1930. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 13. mars
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Kjartan
Ólafsson, bóndi í
Eyvindarholti, f. 17.2. 1898, d.
31.10. 1982, og kona hans Guð-
björg Jónsdóttir, húsfreyja frá
Ysta Skála, f. 10.1. 1900, d. 11.6.
1989. Systkini Sigríðar voru
Jón, f. 13.9. 1924, d. 23.5. 2001,
og Ólafur Kjartansson, f. 25.4.
1926, d. 10.11. 2004, bændur í
Eyvindarholti.
Stella giftist Garðari
Sveinbjarnarsyni frá Ysta Skála
undir Eyjafjöllum, f. 14.5. 1925,
hinn 1. október 1954. Foreldrar
Garðars voru Sveinbjörn Jóns-
son bóndi á Ysta Skála, f. 14.1.
1882, d. 13.7. 1971, og kona hans
Sigríður Anna Einarsdóttir hús-
freyja frá Varmahlíð, f. 29.7.
1895, d. 20.11. 1943. Börn Garð-
ars og Stellu eru 1) Kjartan,
f.13.5. 1955, sambýliskona Ant-
onía Guðjónsdóttir, f. 25.5. 1955,
Klara Hlín, f. 25.11. 2010 og
Dagur Kári, f. 10.4. 2013 4) Guð-
rún Þóra, f. 21.8. 1962, sambýlis-
maður Sigurjón Ársælsson, f.
24.1. 1959. Sonur Guðrúnar og
Sveins Víkings Grímssonar er a)
Þórarinn Víkingur, f. 20.10.
1991. Sonur Sigurjóns er Ás-
geir, f. 28.11. 1984 unnusta
Frida Mårtensson, f. 20.5. 1989.
5) Sigríður, f.17.10. 1965, maður
hennar er Stefán Þór Pálsson, f.
15.7. 1966, synir þeirra eru a)
Eyþór Páll, f.8.5. 1998 og Hilm-
ar, f. 9.2. 2004.
Stella ólst upp í Eyvindarholti
með fjölskyldu sinni. Hún gekk í
barnaskóla sveitarinnar og
stundaði nám við Húsmæðra-
skólann á Laugarvatni veturinn
1948-49. Hún vann ýmis störf,
þar á meðal í sláturhúsi, frysti-
húsi, á hóteli og aðstoðaði for-
eldra sína við búskapinn. Stella
hóf búskap með Garðari manni
sínum árið 1954 að Strönd á
Rangárvöllum þar sem Garðar
var skólastjóri. Árið 1958 fluttu
þau til Reykjavíkur þar sem þau
bjuggu alla tíð síðan. Árið 1967
settu Stella og Garðar á stofn
verslun og unnu bæði við versl-
unina í 26 ár. Eftir að Stella og
Garðar hættu störfum nutu þau
lífsins saman. Þau dvöldu lang-
dvölum á sumrin í sveitinni
fögru undir Eyjafjöllum. Stella
var mikil garðyrkju- og hann-
yrðakona.
Útför Sigríðar fer fram í dag,
27. mars 2015, frá Grafarvogs-
kirkju og hefst athöfnin kl. 13.
synir þeirra eru a)
Garðar, f. 7.6. 1987,
b) Eysteinn, f. 18.6.
1989, unnusta
Tania Sofia
Abranja f. 7.11.
1989, barn þeirra
er Emma f. 2.3.
2015 og c) Kári, f.
21.5. 1994, fyrir á
Antonía soninn
Guðjón Berg Jak-
obsson, f. 1.9. 1977
kona Blythe Pálsdóttir f. 12.4.
1984, börn Anton Snær, f. 25.3.
2002 og Lúkas Páll, f. 7.2. 2014.
2) Guðbjörg, f.12.5. 1956, maður
Stefán Laxdal Aðalsteinsson, f.
23.10. 1959, börn þeirra eru a)
Kristjana Björk, f.18.1. 1981,
maður Agnar Tr. Lemacks f.
24.8. 1975, börn þeirra eru Alex-
ander, f. og d. 28.8. 2009 og Júl-
íana Elsa, f. 13.10. 2012, b)
Garðar, f.15.7. 1984, kona
Magdalena Sigurðardóttir, f.
26.4. 1985, barn þeirra er Guð-
björg Lóa, f. 8.3. 2010 og c) Að-
alsteinn, f. 3.2. 1990, 3) Anna
Birna, f. 8.6. 1959, maður Jón
Ingvar Sveinbjörnsson, f. 4.1.
1956, sonur Sveinbjörn, f. 28.10.
1981 kona er Hafdís Ósk Péturs-
dóttir, f. 1.3. 1981, börn þeirra
eru Sævar Daði, f. 29.4. 2007,
Elsku mamma, það er sárt að
kveðja þig. Þú varst svo mikil
vinkona og góð við okkur. Hug-
urinn leitar til allra góðu stund-
anna með þér og pabba. Þegar
sonur minn var lítill fórum við
iðulega saman í ferðalög á sumr-
in. Ótrúlega oft var sól og hiti
og landið skartaði sínu fegursta.
Þér fannst best ferðin í Lax-
árdalinn, það var mikið ævin-
týri. Minningin að vera við
Dettifoss í steikjandi hita er
stórkostleg. Og eins þú, komin
yfir sjötugt, að klifra yfir girð-
ingar og hoppa yfir læki eitt
sinn þegar við vorum að „stytta“
okkur leið.
Þegar þið bjugguð í Vestur-
berginu var sundlaugin mikið
heimsótt. Við að svamla í sundi
og þú í heita pottinum, það gátu
fáir verið eins lengi ofan í og þú.
Sveitin þín var undir Eyja-
fjöllunum. Eftir að þið pabbi
hættuð að vinna þá unduð þið
ykkur vel þar. Eins höfðuð þið
gaman af að dansa og spila með
eldri borgurum. Þú hafðir yndi
af gróðri og allt dafnaði vel und-
ir þinni umsjón. Eftir að þú
misstir heilsuna og varst í hjóla-
stól, gat fátt stoppað þig að fara
niður í blómagarð – ef enginn
kom strax til að hjálpa þér
fórstu bara sjálf og við syst-
urnar iðulega hlaupandi gólandi
á eftir þér. Einhvern veginn
gleymdi maður veikindum þín-
um því þú barst þau svo vel og
kvartaðir ekki.
Þú prjónaðir mikið á vini og
vandamenn og við erum vel birg
af peysum og teppum eftir þig.
Þér fannst gaman að spila á spil
og tefla og fara í myllu og varst
ansi glúrin. Mikið erum við búin
að spila saman þú, ég og pabbi
og oft í miklum æsingi. Það er
gott að geta notið þess smáa í
dagsins amstri og það gast þú
svo sannarlega. Takk fyrir allt,
mamma mín. Hvíl í friði.
Guðrún Þóra Garðarsdóttir.
Í dag kveð ég mína elskulegu
tengdamóður, Stellu. Við áttum
ánægjulega samleið í tæplega 35
ár. Samband konu minnar og
Stellu var sterkt og kært. Þær
voru mjög nánar og það leið
varla sá dagur að þær heyrðust
ekki eða sáust, jafnvel þó fjöll
og höf skildu að. Hún var því
stór þáttur í mínu daglega lífi og
ég er þakklátur fyrir þann tíma
sem við áttum saman.
Stella var mikill öðlingur og
hafði góða nærveru. Hún var
einlæg, hrein og bein og hlý í
viðkynningu. Hún lagði mikinn
metnað í að koma börnum sín-
um á legg og henni var umhug-
að um að þau gengju mennta-
veginn. Hún var mikil
hannyrðakona og meðal annars
prjónaði hún á alla fjölskylduna
hlýjar flíkur og heklaði teppi.
Hún var ágætur kokkur og frá-
bær bakari og má nefna hinar
óviðjafnanlegu flatkökur og ekki
voru kleinurnar síðri. Hún var
með „græna fingur“ og hafði
mikla unun af að sýsla við
plöntur. Ekki var verra ef þær
gáfu af sér nýtanlega afurð sem
hægt var að nota til matar-
gerðar. Hún var einnig mikil
barnagæla og dýravinur. Börnin
mín og barnabörn sem og hund-
urinn Sámur voru alltaf kát með
að fara í heimsókn til afa og
ömmu.
Stella á ættir að rekja til
Eyjafjalla og var sveitin henni
afar kær. Þar áttu tengdafor-
eldrar mínir athvarf í Eyvind-
arholti hjá foreldrum Stellu og
bræðum hennar. Þrátt fyrir
langan og strangan vinnudag
hér í bænum þá var alltaf þegar
tækifæri gafst haldið austur fyr-
ir fjall og tekist á við verkefni
búsins. Oft fórum við fjölskyld-
an með og voru það ómetanleg-
ar samverustundir. Eftir að þau
hættu störfum má segja að
sveitin hafi verið þeirra annað
heimili. Þar undu þau sér við
ræktun plantna og önnur bú-
störf.
Í desember 2004 fór Stella að
kenna sér meins í mjöðm. Í
fyrstu var talið að mjaðmalið-
urinn væri orðinn það slitinn að
nauðsynlegt væri að endurnýja
hann. Því miður kom í ljós, við
nánari greiningu, að krabba-
mein hafði tekið sér bólfestu í
líkama hennar og dreifði það sér
hratt. Þá tók við erfið þrauta-
ganga og barátta við þann ill-
kynja sjúkdóm. Á tímabili var
henni ekki hugað líf. Hún var
hins vegar mikil baráttumann-
eskja og með hjálp góðra fag-
aðila og miklum stuðningi frá
fjölskyldunni þá tókst henni að
hægja á framgangi krabba-
meinsins. Hún vann þessa lotu
og við fengum því að eiga tíu
góð ár saman. Eftir veikindin
var hún með skerta hreyfigetu,
því varð hún háð hjólastól. Þrátt
fyrir þessi skertu lífsgæði þá
naut Stella lífsins eins og kostur
var. Nú gafst meiri tími til að
spila og lesa og það þótti spila-
fíflinu mér ekki leiðinlegt enda
var gaman að taka slag við
keppnismanneskjuna Stellu.
Upp úr áramótum minnti krabb-
inn á sig á ný og ljóst var fljót-
lega hvert stefndi. Þó að hún
væri augljóslega kvalin þá var
Stella vakin og sofin yfir velferð
barna sinna, tengdabarna og
barnabarna og var sátt við sitt
dagsverk. Að morgni 13. mars
kvaddi hún þennan heim, um-
vafin börnum sínum og sínum
ástkæra eiginmanni. Þrátt fyrir
slæmt veður þennan morgun
náðu sólargeislarnir að brjóta
sér leið í gegnum skýin og baða
herbergið birtu.
Takk fyrir allt, Stella mín.
Stefán Laxdal.
Það er sárt en á sama tíma
hugljúft að skrifa þessi orð um
ömmu, sem var okkur svo náin.
Fyrir um 30 árum bjuggum
við fjölskyldan hjá ömmu og afa
í tvö ár. Þau voru partur af okk-
ar daglega lífi og kynntumst við
þeim vel. Þetta var þegar þau
áttu heima í Breiðholtinu og
heimilið þeirra var ávallt hlý-
legt. Amma hafði yndi af hann-
yrðum og prjónaði mikið. Hún
sá til þess að öll fjölskyldan
væri í góðum ullarfötum. Hún
lét sér ekki nægja að hlýja
okkur að utan, heldur líka að
innan með einstaklega góðri
nærveru sinni. Amma þurfti
ekki að segja mörg orð, hún
þurfti ekki sífellt að segja að
henni þætti vænt um okkur.
Hún var alltaf til staðar, alltaf
til í að hlusta, spjalla og heyra
skoðanir okkar.
Ömmu okkar fannst fátt
skemmtilegra en að spila á spil.
Það var alltaf spilað mikið á
heimili hennar og þeirri hefð
hélt hún við með okkur barna-
börnunum. Hún var sérstaklega
slungin í skák, þar leyfði hún
okkur stundum að vinna, en oft-
ast ekki. Hún hefði eflaust getað
átt farsæla atvinnumennsku í
þeirri íþrótt, hefði hún lagt hana
fyrir sig.
Okkur leið alltaf vel hjá
ömmu, hvort sem það var í
Breiðholtinu eða undir Eyjafjöll-
um í landinu þeirra. Við fundum
alltaf upp á einhverju skemmti-
legu að gera með ömmu, má þar
nefna kleinu-, pönnuköku- og
flatkökubakstur og oft var skot-
ist í Breiðholtslaug þar sem
amma gat lengst allra verið ofan
í heitu pottunum. Það var mikið
leikið í ævintýralega garðinum
hennar ömmu, en hún hafði sér-
stakan áhuga á garðyrkju. Und-
ir Eyjafjöllum kunni amma vel
við sig og bauð hún okkur oft að
slást með í för austur á fjöl-
skyldubýlið Eyvindarholt eða á
Brú, sumarhús þeirra afa og
ömmu. Þar er auðséð hversu
mikil garðyrkjukona hún amma
var og stendur þar í dag ynd-
islega fallegur trjálundur eftir
hana sem mun halda áfram að
gleðja okkur afkomendur henn-
ar, færa okkur samverustundir
og geyma fallegar minningar
um ömmu okkar.
Eftir að amma greindist með
krabbamein fyrir tíu árum
breyttist margt. Hún varð afar
veik og var vart hugað líf, en
baráttuandinn var mikill og
vegna hans fengum við tíu ynd-
isleg ár til viðbótar með henni.
Á þessum tíma eignaðist hún
langömmubörnin sín. Þegar
fyrsta langömmubarnið, Alex-
ander, fæddist andvana reyndist
amma Kristjönu einstaklega vel
og var alltaf til halds og trausts
í þeirri sorg. Fljótlega bættust
við tveir fjörkálfar, þær Guð-
björg Lóa Garðarsdóttir og
Júlíana Elsa Lemacks. Að sjá
ömmu með langömmubörnunum
var dýrmætt. Hún elskaði þessa
nýju fjölskyldumeðlimi og þær
nutu góðs af hennar félagsskap,
að ekki sé minnst á prjónaskap-
inn.
Það var alltaf gaman að
heyra ömmu tala um uppvaxt-
arárin. Skemmtilegast var að
sjá hvernig hún yngdist upp
meðan á frásögninni stóð þar
sem hún rifjaði upp fallegar
minningar um lífið í sveitinni
með fólkinu sínu í Eyvindar-
holti.
Elsku amma. Við vitum að þú
ert núna á þessum stað og
sjáum þig þar fyrir okkur með
ástvinum þínum sem ekki eru
meðal okkar í dag. Takk fyrir að
hafa verið til staðar, við erum
svo þakklát fyrir að hafa átt þig
sem ömmu. Blessuð sé minning
þín.
Kristjana Björk Stef-
ánsdóttir, Garðar Stef-
ánsson og Aðalsteinn
Stefánsson.
Sigríður
Kjartansdóttir
HINSTA KVEÐJA
Það gisti óður
minn eyðiskóg
er ófætt vor
bjó í kvistum,
með morgunsvala
á sólardyr
leið svefninn ylfrjór
og góður.
(Snorri Hjartarson)
Um leið og við kveðjum
móður okkar minnumst við
hennar með hlýju og kæru
þakklæti fyrir allt sem hún
gerði fyrir okkur. Blessuð
sé minning hennar.
Kjartan (Daddi), Guð-
björg (Dídí), Anna Birna,
Guðrún Þóra, Sigríður
(Sirrý).
upp í honum vélina og þurfti
ekki að hafa áhyggjur af því að
bíllinn bilaði á löngum ferðalög-
um. Fyrirhyggjusemi og reglu-
festa var sterkur þáttur í per-
sónuleika Ófeigs. Margar góðar
minningar lifa þó að vinur kveðji
og sómamaðurinn Ófeigur á all-
ar mínar bestu þakkir fyrir góð
kynni sem aldrei bar skugga á í
okkar samskiptum.
Á góðum vinnustað hjá HÍ
kynntist ég mörgu góðu fólki og
Ófeigur var einn þeirra sem ég
er Guði þakklátur fyrir að hafa
kynnst þar við störf.
Við konan mín vottum eftirlif-
andi eiginkonu Ófeigs, börnum
þeirra og öðrum aðstandendum
innilega samúð og biðjum þeim
Guðs friðar.
Ársæll Þórðarson.
Mig langar að minnast Ófeigs
Péturssonar með nokkrum orð-
um, eiginmanns Svönu frænku
minnar en hann féll frá 16. mars
s.l. Ég kynntist þessum ljúfa og
elskulega manni sem barn. Ég
man fyrst eftir Ófeigi þegar
hann kom og heilsaði upp á mig í
fylgd pabba þegar ég lá á barna-
spítalanum þá sjö ára gömul.
Eftir það kom hann nokkuð
reglulega og sótti mig í sunnu-
dagsmat til fjölskyldunnar.
Ófeigur var hæglátur maður,
glaðsinna og greiðvikinn. Þau
frænka mín höfðu gaman af að
ferðast og fóru í marga leiðangra
hér innanlands sem og erlendis.
Þegar þau voru á ferðinni
framhjá Djúpavogi á leið í ferj-
una eða hringinn var alltaf
stoppað heima hjá foreldrum
mínum en þau tóku það ekki í
mál að gista.
Alltaf vildu þau sofa í litla
ferðabílnum sínum einhverstað-
ar í skjóli við klett. Þegar komið
var heim úr ferðinni fékk ég að
heyra ferðasöguna í máli og
myndum við eldhúsborðið. Þeg-
ar ég fór í ferðalög vildi Ófeigur
alltaf skutla mér á flugvöllinn og
sækja. Hann vildi líka alltaf að
ég kæmi með bílinn til þeirra svo
hann væri öruggur í heimkeyrsl-
unni hjá þeim á meðan ég væri í
burtu og það brást ekki þegar ég
tók bílinn aftur var Ófeigur búin
að þvo hann og bóna.
Ófáar ferðirnar keyrði Ófeig-
ur heim til mín til að líta eftir
íbúðinni ásamt Svönu sem vökv-
aði blómin í leiðinni. Alltaf var
hann tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd ef til hans var leitað. Hvort
sem eitthvað bilaði, þurfti að
flytja eitthvað eða laga rafmagn.
Allt gerði hann með glöðu geði.
Ég brosi þegar ég minnist
þess þegar ég komst að því að
Ófeigi þætti hákarl góður eins
og mér. Ekki deildi frænka mín
þeim matarsmekk með okkur.
Eftir það gaf ég honum krukku
með hákarlsbitum í og hann tók
glaður við henni. Hann var fljót-
ur að koma krukkunni undan og
laumaði henni ofan í frysti-
kistuna í bílskúrnum. Svo bað
hann mig um að vera ekkert að
minnast á hákarlinn þegar
Svana heyrði til. Ef frænka mín
hefur furðað sig á því hve oft
Ófeigur átti erindi út í bílskúr á
þessum tíma veit hún ástæðuna
núna. Elsku Svana frænka, þú
varst lánsöm að hafa eignast
svona góðan mann sem Ófeigur
Pétursson var. Þín sorg er mikil.
Ég sendi þér og fjölskyldunni
allri mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Sigurbjörg.
HINSTA KVEÐJA
Elsku Ófeigur.
Það er ljúft að horfa til
baka og minnast allra góðu
samverustundanna okkar,
gleðinnar sem við nutum og
kærleikans. Takk fyrir árin
65 sem ég fékk að eiga með
þér. Ég sakna þín. Guð
blessi þig.
Þín,
Svana.
Um leið og ég
minnist Diddu vin-
konu minnar vil ég
þakka henni áralöng kynni og
þakka almættinu fyrir að hafa
fengið að vera henni samferða í
gegnum árin.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
Einara Sigurbjörg
Einarsdóttir
✝ Einara Sig-urbjörg
Einarsdóttir fædd-
ist 1. október 1943.
Hún lést 22. febr-
úar 2015. Útför
Einöru fór fram frá
Neskirkju 3. mars
2015.
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda
viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem
ég átti,
þá auðnu að hafa þig
hér.
Og það er svo margs
að minnast,
svo margt sem um hug
minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Fjölskyldu Diddu sendi ég
innilegar samúðarkveðjur. Guð
blessi ykkur öll.
Þórey Þórðardóttir.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð,
virðingu og hlýhug við fráfall ástkærrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
BJARNFRÍÐAR LEÓSDÓTTUR
á Akranesi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Höfða fyrir alúðarfulla aðstoð við hana og
umönnun, sem og læknum og hjúkrunarfólki á Sjúkrahúsi
Akraness.
.
Steinunn Jóhannesdóttir, Einar Karl Haraldsson,
Leó Jóhannesson, Sólveig Reynisdóttir,
Hallbera Fríður Jóhannesdóttir, Gísli Gíslason,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
Ástkær faðir okkar og afi,
JÓNAS BJÖRNSSON,
Núpasíðu 4g,
Akureyri,
lést mánudaginn 16. mars.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
.
Börn og afabörn.