Morgunblaðið - 27.03.2015, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. MARS 2015
✝ Steinunn Jóns-dóttir fæddist
á Flateyri 21. júní
1928. Hún lést 16.
mars 2015 á
Sjúkrahúsinu á Ísa-
firði.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún
Arnbjarnardóttir
kennari, frá Fells-
koti í Bisk-
upstungum, f.
1892, d. 1983, og Jón Eyjólfsson
frá Kirkjubóli í Valþjófsdal,
verslunarmaður á Flateyri, f.
1880, d. 1950. Systkini Stein-
unnar voru: a) Eyjólfur, f. 1917,
d. 2000. Börn hans Jón og Guð-
rún. b) Kristín, f. 1920, d. 2001.
Börn hennar og Björgvins Guð-
mundssonar, Greta og Jón. c)
Þórir, f. 1923, d. 1964, sonur
hans Jón Gunnar. d) Bryndís, f.
1932, d. 2001.
Eiginmaður Steinunnar var
Guðmundur Jónsson húsasmíða-
meistari og hreppstjóri, frá
Gemlufalli í Dýrafirði, f. 1924,
d. 1983. Hann var sonur Ágústu
Guðmundsdóttur, f. 1890, d.
1973, frá Brekku í Dýrafirði og
Jóns G. Ólafssonar, f. 1891, d.
1963, frá Hólum í Dýrafirði.
Bændur á Gemlufalli. Steinunn
og Guðmundur eignuðust sex
börn. 1) Guðrún Nanna, f. 1953,
giftist Birni Gunnarssyni, f.
1951, d. 2006, börn þeirra, a) Ír-
Hafliði Vilhelmsson, f. 1953.
Börn þeirra Steinunn Ólína, f.
1996, og Tómas Vilhelm, f.
2002. Sonur Hafliða, Yannick
Víkingur, f. 1978. 6) Svanhildur,
f. 1964, börn hennar og Jóns
Þórs Bjarnasonar, f.1961, Dav-
íð, f. 1988, Elsa, f. 1990, og Guð-
mundur, f. 2001. Núverandi
maki Svanhildar er Sigurður
Skagfjörð Ingvarsson, f. 1957,
synir hans eru Kristinn, f. 1984,
Ingvar, f. 1986, og Ómar Bragi,
f. 1992.
Steinunn fæddist á Flateyri
og bjó þar mestan hluta ævi
sinnar. Hún gekk í Barna- og
unglingaskólann á Flateyri og
fór síðar í nám í Kvennaskól-
anum í Reykjavík, þaðan sem
hún útskrifaðist . Steinunni var
margt til lista lagt. Hún spilaði
á gítar og söng, var góður
teiknari, prjónaði mikið og
hannaði oft sitt prjónverk.
Einnig saumaði hún mikið. Hún
hafði á yngri árum áhuga á
íþróttum og spilaði handbolta
með KR. Steinunn vann lengi á
símstöðinni á Flateyri og síðar á
pósthúsinu. Hún var mjög virk í
Kvenfélaginu og gegndi þar
mörgum trúnaðarstörfum. Um
tvítugt fékk hún berkla og
þurfti að dvelja á Kristnesi.
Þessi veikindi settu mark sitt á
hana og hennar persónuleika og
var æðruleysi kannski hennar
lýsandi persónueinkenni upp
frá því. Æskuheimili Steinunnar
og bókaverslunin í sama húsi er
nú safn á vegum Minjasjóðs Ön-
undarfjarðar.
Útför Steinunnar fer fram
frá Flateyrarkirkju í dag, 27.
mars 2015, kl. 14.
is, f. 1974, gift Frey
Bergsteinssyni,
börn þeirra Breki,
Katla og Svava. b)
Egill, f. 1980,
kvæntur Sóleyju
Árnadóttur, synir
þeirra Alexander
Björn, Kristófer
Árni og Elís Hilm-
ar. Núverandi maki
Guðrúnar Nönnu
er Hilmar Bald-
ursson, f. 1952, dóttir hans
Anna Rut, f. 1984. 2) Jón, f.
1955, maki Erna Jónsdóttir, f.
1959. Synir þeirra, a) Hákon, f.
1982, kvæntur Sommer Jóns-
son, b) Kári, f. 1985, sambýlis-
kona Ragnhildur L. Helgadótt-
ir, c) Einar Örn, f. 1985. Dóttir
Jóns, Eyrún Edda, f. 1975, maki
Daði Sverrisson, dóttir þeirra
Sólrún Eldjárn. 3) Ágústa, f.
1957, sonur hennar Eyþór, f.
1985. Faðir hans er Jóvin Svein-
björnsson, f. 1955. 4) Eyjólfur, f.
1958, kvæntur Margréti Jó-
hannesdóttur, f. 1952. Börn
hennar og fósturbörn Eyjólfs, a)
Jóhanna, f. 1972, b) Vilberg, f.
1974, maki Erla Arnardóttir,
sonur þeirra Emil, c) Lára, f.
1978, maki Róbert Benedikts-
son, dætur þeirra Hera og Reg-
ína, d) Tryggvi Valur, f. 1983,
maki Hanna Guðrún Kolbeins,
sonur þeirra Björgvin Aríel. 5)
Greta Sigríður, f. 1961, maki
„Jæja góða mín,“ sagði hún
oft, hennar orð, mínar fréttir.
Hingað erum við komin, lífið
heldur áfram er sagt og margt í
því rétt og gott, það verða líka
til augnablik og stundir í okkar
lífi sem gera það að verkum að
það verður aldrei eins og áður.
Okkar tilvera markast svo mikið
af því sem er í kringum okkur.
Þeir sem við tengjumst og hafa
verið til staðar alla tíð eru allt í
einu einn daginn ekki þar, og
allt breytist. Við verðum fjarlæg
og dofin á meðan við meltum
minningarnar og horfum yfir
farinn veg.
Margt kemur upp í hugann
við andlát móður minnar, mynd-
brot frá svo mörgum tímabilum,
mörgum augnablikum, sumum
man ég eftir sjálf, sumt held ég
að ég muni því það er til á
myndum, en svo eru líka minn-
ingar sem voru til í hennar
huga, um litlu stelpuna sem hún
var einu sinni, unglinginn, um
ungu konuna sem ólst upp á
eyrinni, minningar um móður
sem var alltaf til staðar fyrir
okkur hin.
Sé hana fyrir mér sitjandi á
hækjum sér í kartöflugarðinum
uppi í hlíð, græna gollan á sín-
um stað og slæða vafin frjáls-
lega um höfuðið til að halda
brúnum permanentlokkunum í
skefjum, appelsín og kex í nest-
istöskunni, hún lítur upp og
brosir framan í myndavélina eða
þann sem á henni heldur,
augnablik í amstri haustverka
stórheimilisins hjá þrautseigri
konu, hlýja og glettni eru alltaf
efst í huga.
Man þegar ég skottaðist á
eftir henni yfir til ömmu á sum-
arkvöldi, stilltu, fersku og svo-
lítið svölu eins og þau voru svo
oft á eyrinni, mamma hélt á
bala, rauðum plastbala sem var
fullur af nýþvegnum, lauslega
samanbrotnum rúmfötum, við
vorum að fara að strauja á stóru
vélinni hennar ömmu, flétturnar
á skottunni orðnar flæktar eftir
ævintýraupplifun dagsins, auka
skráma komin á olnbogann og
enn meiri grasgræna á buxurn-
ar, ég var sko aðstoðarkonan.
Byrjaði samt á því að fá að velja
mér fallegasta rabbabarann í
beðinu og undirskál með smá-
litlum sykri beið mín hjá ömmu.
Þær mæðgurnar spjölluðu á
meðan strauvélin damlaði
áfram, „þvoðu þér nú um hend-
urnar og komdu og haltu í end-
ann“. Vatnið hjá ömmu var
frekar kalt og skrýtin lykt af
sápunni, en kranarnir hennar
voru svo skemmtilegir, það var
hægt að beygja þá og sveigja,
láta vatnið sprautast út um allt!
Nýr ævintýraheimur í smá
stund, þar til aftur var kallað.
Ilmurinn af nýstraujuðu, af rab-
babara, af kvöldkyrrðinni, af
mömmu.
Sorgin er til staðar – bæði
sár og erfið en stundum líka fal-
leg, þegar hún brýst fram sem
foss góðra minninga og þakk-
lætis. Ekkert heldur aftur af
tárunum þegar samúðin um-
faðmar, það er bæði fallegt og
gott og yljar hjartanu alla leið,
samúðin er öflug og hún skiptir
máli.
Mamma mín dó í gær,
ég verð bara tóm,
tóm, dauf og dofin.
Rista brauðið á hvolfi,
helli kaffinu afturábak í bollann,
og borða bananann úthverfan.
Öfugsnúin tilvera sem snýst áfram,
hring eftir hring – alla leið.
Elsku mamma, við minnumst
þín með gleði og þakklæti alla
daga, takk fyrir allt sem þú hef-
ur veitt, skapað og stutt okkur
með í gegnum árin öll, hvíl í
friði,
þín
Svanhildur.
Fallin er frá tengdamóðir mín
elskuleg, Steinunn Jónsdóttir.
Steinunn var glæsileg kona
og hafsjór fróðleiks um allt sem
varðar Önundarfjörðinn fagra
og þá er þar bjuggu. Allt til
hinsta dags hélt hún reisn sinni.
Steinunn var með þennan ein-
staka glampa í augum þegar
hún ræddi um menn og málefni,
sem henni þótti vænt um og það
var alltaf stutt í hláturinn.
Steinunn æsti sig aldrei yfir
nokkrum hlut. Framkoma henn-
ar var yfirveguð og einkenndist
alla tíð af rósemd, kærleika og
velvild.
Ég man vel eftir sérstakri
áherslu í tali hennar þegar við
kvöddumst að lokinni dvöl á
Flateyri hvert sumar, þennan
aldarfjórðung, sem ég hef notið
gestrisni hennar og að loknum
degi sagði hún á sinn sérstaka
hátt: „Góða nótt“ áherslan var á
„góða“.
Guðmundur Jónsson, eigin-
maður Steinunnar, var húsa-
smíðameistari og þekktur fyrir
sín vönduðu verk. Hann var
virtur í samfélaginu, var hrepp-
stjóri og sinnti því starfi eins og
öðru af ábyrgð og öryggi. Þau
voru samhent hjón. Missir
Steinunnar var mikill þegar
hann féll skyndilega frá fyrir
rúmlega 30 árum.
Þau hjón eignuðust sex börn.
Þetta var eiginlega sjálfbær
fjölskylda á Grundarstígnum.
Stutt var milli barnanna og þau
mjög náin. Þar var líka alltaf
fullt hús af krökkum af eyrinni,
enda allir velkomnir á heimilið.
Þarna var sérstakt að koma,
aldrei neitt vesen. Steinunn lét
okkur bara í friði, en Guðmund-
ur hafði gaman af að rabba við
okkur krakkana og ekki síður
þegar við urðum unglingar.
Móðir mín og Steinunn voru
bekkjarsystur í grunnskólanum
á Flateyri. Til er mynd af þeim
saman spilandi á gítar, þegar
þær voru ungar stúlkur. Við
Nanna vorum æskufélagar á
Flateyri. Þegar kynni okkar
hófust á ný fyrir um 25 árum,
sagði faðir minn: „Ef hún er
eitthvað lík henni Unnu, þá ertu
í góðum málum.“
Öll þessi ár hefur verið mikil
tilhlökkun að koma á æskuslóð-
irnar hvert sumar. Það hefur í
mínum huga mikið breyst á
Flateyrinni við brotthvarf minn-
ar kæru Steinunnar Jónsdóttur.
Guð blessi minningu hennar.
Hilmar Baldursson.
Ég sem ung telpa fann það
fljótt að á sumrin var gott að
vera hjá ömmu. Fyrsta símtalið
heim, þetta fyrsta sumar í burtu
frá mömmu og pabba, var svo-
lítið erfitt en það gleymdist
fljótt. Í kyrrðinni í kringum
ömmu var svo gott að vera.
Amma kippti sér ekki upp við
smáatriði og ekkert kom henni
úr jafnvægi. Ég minnist ótal
stunda okkar saman og er þakk-
lát fyrir hverja eina og einustu.
Við ýmist flissuðum eða þus-
uðum yfir sjónvarpinu. Rótuð-
um í moldinni til að finna okkur
kartöflur í soðið, sýsluðum með
þvott, spjölluðum saman yfir
kvöldsopanum eða lágum í sól-
baði.
Þær stundir sem við áttum
saman yfir krossgátum munu
einnig fylgja mér alla ævi. Það
var æði hróðug lítil hnáta sem
náði orði á undan ömmu sinni í
fyrsta skipti og amman kímdi,
hafði gaman af ánægju telpunn-
ar. Hún hafði endalausa þolin-
mæði og útskýrði allt sem hnát-
an vildi vita um orðin og
heiminn um leið.
Alls staðar voru bækur og
alltaf gat amma bent bókaþyrst-
um unglingi á eitthvað spenn-
andi að lesa. Trappan í Bóka-
búðinni var vel nýtt, hvort sem
það voru teiknimyndasögur,
tímarit eða æðri bókmenntir. Á
unglingsárunum breyttust
áhugamálin. Eitt skiptið þegar
unglingurinn hafði verið helst til
of lengi fjarverandi í einhverju
partýstandi sagði amma: „jæja
góða, ertu komin, það var nú
gott, skemmtirðu þér vel?“. Svo
var bara hrært í skyrið og ekki
minnst einu orði á það meir.
Þrátt fyrir að útstáelsið færðist
í aukana með árunum, þá voru
sunnudagarnir alltaf heilagir
krossgátudagar hjá mér og
ömmu. Í rósemdinni sem því
fylgdi náði unglingurinn að
þroskast og takast á við heim-
inn.
Þó að ég hætti að vinna fyrir
vestan fór ég í heimsókn á
hverju sumri til að heilsa upp á
ömmu mína og vestfirska fjalla-
fegurð. Fljótlega fylgdu börnin
og eiginmaðurinn með og er ég
afskaplega þakklát fyrir þeirra
hönd að þau fengu að upplifa
Eyrina og kyrrðina hjá ömmu.
Ég er ömmu minni svo óend-
anlega þakklát fyrir þann tíma
sem hún gaf mér. Óeigingjörn,
glaðvær og hógvær og alltaf
tilbúin til að sjá það góða og
skondna í hverri manneskju og
hverju atviki. Ég vona að ég
beri þá gæfu í minni framtíð að
líkjast henni sem mest. Minn-
ingin um elsku ömmu mun lifa
áfram með mér og börnunum
mínum.
Íris.
Við leggjum blómsveig á beðinn þinn
og blessum þær liðnu stundir
er lífið fagurt lék um sinn
og ljúfir vinanna fundir
en sorgin með tregatár á kinn
hún tekur í hjartans undir.
Við þökkum samfylgd á lífsins leið
þar lýsandi stjörnur skína
og birtan himneska björt og heið
hún boðar náðina sína
en Alfaðir blessar hvert ævinnar
skeið
og að eilífu minningu þína.
(Vigdís Einarsdóttir)
Með þessum ljóðlínum viljum
við kveðja okkar elskulegu
bekkjarsystur, Steinunni Jóns-
dóttur frá Flateyri. Enn er
komið að kveðjustund og nú
hennar Unnu, eins og við köll-
uðum hana í okkar hópi. Við
vorum í Kvennaskólanum í
Reykjavík og lukum námi vorið
1948, síðan höfðum við hist
reglulega og ef Unna var í bæn-
um þá hittist stundum svo á að
það var fundur og þá urðu fagn-
aðarfundir að hitta Unnu. Við
Unna ætluðum að fara í hús-
mæðraskólann á Akureyri en
stuttu eftir að skólinn byrjaði
varð Unna veik og varð að fara
á Kristnesspítala. Hún var þó
ekki nema eitt ár og fór þá til
Flateyrar þar sem Guðmundur
Jónsson beið hennar og þau
giftust og eignuðust sex mann-
vænleg börn.
Nú er Unna farin frá okkur
og við þökkum henni langa og
góða samfylgd sem aldrei bar
skugga á. Við bekkjarsysturnar
sendum börnum hennar og fjöl-
skyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd bekkjarsystranna,
Guðbjörg Þórarinsdóttir.
Steinunn
Jónsdóttir
✝ Sigþóra Schev-ing Kristins-
dóttir var fædd í
Reykjavík 13. jan-
úar 1929. Hún lést
á Hrafnistu í
Reykjavík 18. mars
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Kristinn
Maríus Þorkelsson,
fæddur 17. ágúst
1904, dáinn 10.
mars 1980 og Sigurlína Schev-
ing Hallgrímsdóttir, fædd 7.
apríl 1911, dáin 18. júní 1976.
Systkini Sigþóru eru: 1) Mar-
grét, fædd 1932, 2) Þorkell,
fæddur 1933, 3)Anna, fædd
1935, 4)Hulda, fædd 1940, 5)
Hallgrímur, fæddur 1944; upp-
eldissystir þeirra er Sigurlína
Kristín, fædd 1950.
Eiginmaður Sigþóru var Jón
Lárus Guðnason, fæddur 13.
september 1928, dáinn 22.
ágúst 2008. Dætur þeirra eru 1)
Guðrún Linda, fædd 19. sept-
ember 1967, gift Pálma Berg-
mann Vilhjálmssyni. Dætur
þeirra eru a) Rakel
Bergmann, unnusti
hennar er Kristján
Hafþórsson, og b)
Erla Þóra Berg-
mann. 2) Íris
Björk, fædd 25.
júní 1969. Börn
hennar eru a) Sara
Lind Sigurðar-
dóttir, b) Nadía
Carter og c) Tanya
Carter Krist-
mundsdætur. Sara Lind er gift
Ómari Sigursveinssyni; synir
þeirra eru Jón Tristan og Al-
mar Logi.
Sigþóra, jafnan nefnd Þóra,
vann hin ýmsu störf, aðallega í
fiskvinnslu og sem matsmaður
þar til þau hjónin keyptu Fata-
pressuna Úðafoss við Vitastíg í
Reykjavík árið 1965. Þau
byggðu fyrirtækið upp af mikl-
um dugnaði og luku starfsferli
sínum þar og er fyrirtækið
ennþá í eigu fjölskyldunnar.
Sigþóra verður jarðsungin
frá Áskirkju í dag, 27. mars
2015, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku besta mamma mín, nú
eruð þið pabbi sameinuð á ný.
Maður er aldrei undirbúinn að
kveðja foreldri sitt sama hversu
gamall maður er, en nú veit ég að
þér líður vel og það hlýjar mér á
einhvern hátt.
Barnagælan sem þú varst og
þolinmæðin sem þú sýndir mér á
mínum uppvaxtarárum er ómet-
anleg. Dugleg og heiðarleg kona
sem var alltaf til staðar fyrir fjöl-
skylduna þrátt fyrir langa og erf-
iða vinnudaga. Ég lærði margt
gott af þér sem ég tek með mér og
miðla áfram til barnabarna þinna
sem þú elskaðir af öllu hjarta og
þær þig. Sara mín og þú voruð
eins og mæðgur og er ég þér mjög
þakklát fyrir stuðninginn sem þú
sýndir okkur alla tíð.
Þú varst alltaf svo fín til fara og
vildir aldrei fara út úr húsi án þess
að vera vel til höfð með varalit og
greiðslu og var það alveg fram á
það síðasta. Glæsileg og brosmild
varstu og var talað um það. Þú
varst alltaf svo lítillát og nægju-
söm og mun ég hafa það í huga og
reyna að taka þig til fyrirmyndar
á því sviði sem og öðrum.
Elsku mamma mín, ástarþakk-
ir fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig og mína í gegnum árin, ég met
það mikils og meira en þig mun
nokkurn tímann gruna.
Megi englarnir vaka yfir þér,
ástin mín.
Þín dóttir
Íris.
Í dag kveðjum við yndislegu
ömmu okkar sem var okkur svo
kær. Alla okkar tíð vorum við mik-
ið hjá ömmu og afa sem voru alltaf
svo góð við okkur systurnar og
vildu allt fyrir okkur gera. Við
gerðum margt skemmtilegt sam-
an, fórum í ferðalög til Spánar og
einnig innanlands í veiðiferðir og
fleira. Amma bjó í næstu götu við
okkur svo það var stutt fyrir okk-
ur að hlaupa yfir til hennar og
nýttum við okkur það óspart að
kíkja yfir til ömmu og afa enda
vissum við að amma væri yfirleitt
búin að baka sína heimsfrægu
klatta eða pönnukökur. Amma
stóð sig eins og hetja í veikind-
unum hans afa, hugsaði mjög vel
um hann og vildi gera allt til þess
að honum liði sem best. Eftir að
amma varð ein fórum við oft sam-
an í bíltúr, keyrðum hana oft í búð
og enduðum búðarferðirnar yfir-
leitt á kaffihúsi.
Við eigum endalaust af góðum
minningum um ömmu sem okkur
þykir ákaflega vænt um. Amma
var virkilega góð kona, skemmti-
leg og mikill húmoristi. Margir
höfðu gaman af því hvað hún svar-
aði alltaf á skemmtilegan og
hnyttinn hátt fyrir sig allt fram til
síðasta dags.
Takk, elsku amma okkar, fyrir
allar góðu og yndislegu samveru-
stundirnar, fyrir allt sem þið afi
gerðuð fyrir okkur. Það eru for-
réttindi að hafa átt þig sem ömmu.
Vonandi ertu á betri stað með afa
þér við hlið.
Við elskum þig, elsku amma.
Þín barnabörn,
Rakel og Erla Þóra.
Elsku amma mín.
Þakka þér fyrir allar yndislegu
stundirnar sem við áttum saman.
Ég á svo fallegar minningar
með þér, þú varst alltaf til staðar
fyrir mig og strákana mína, litla
Jón og Almar.
Ég minnist allra skemmtilegu
stundanna sem við áttum saman,
ég met þær óendanlega mikils. Nú
eruð þið afi Jón saman á ný.
Ég elska þig svo mikið, amma
mín, þú varst svo góð og tignarleg
kona.
Ég hef alltaf litið upp til þín og
litið á þig sem fyrirmynd mína.
Þakka þér fyrir allt sem þú hef-
ur kennt mér um lífið.
Hvíl í friði, elsku amma mín.
Þín
Sara.
Sigþóra Scheving
Kristinsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein.
Minningargreinar