Morgunblaðið - 31.03.2015, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 31. MARS 2015
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Nýkomnar Eurotec A2 harð-
viðarskrúfur. Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
6600230 og 5611122.
Bílar óskast
Óska eftir
2ja dyra (4ra dyra) Toyota Rav
Óskað er eftir 2ja dyra (4ra dyra)
Toyota Rav, með 2L vélinni, fjórhjóla-
drifsbíll - ekki 1.8 L vélinni.
Langar í bíl sem hefur verið hugsað
um af hlýju.
Birgir Jóa, sími 820 2223.
Ökukennsla
Vönduð, vel búin kennslubifreið
Subaru XV 4WD - árg. 2012.
Akstursmat og endurtökupróf.
Gylfi Guðjónsson,
sími 6960042,
bilaskoli.is
Húsviðhald
Tökum að okkur viðhald, við-
gerðir og nýsmíði fasteigna
fyrir fyritæki húsfélög og einstak-
linga. Fagmenn á öllum sviðum.
Tilboð/ tímavinna. S. 858 - 3373.
brbygg@simnet.is

 

  
  
Smáauglýsingar
Látinn er kær vinur og frændi,
Sveinn Finnbogason, eða Stóri-
Svenni eins og hann var kallaður í
okkar fjölskyldu. Svenna kynnt-
ist ég næstum jafnskjótt og ég
hafði kynnst mannsefni mínu,
honum Rúnari, svo römm var
taugin milli þeirra frænda. Sam-
skiptin urðu fljótt mikil enda leið
varla sá dagur að Rúnar hefði
ekki samband við móðurbróður
sinn og vin og hélst svo alla tíð.
Svenni var okkar nánasta fjöl-
skylda hér á Seyðisfirði og hefur
rétt okkur marga hjálparhönd í
gegnum tíðina. Fyrstu búskapar-
árin, þegar við áttum ekki þvotta-
vél, var alltaf þvegið hjá honum
og var auðsótt. Þegar við byggð-
um húsið okkar var gott að geta
reitt sig á verklagni og reynslu
hans sem á sínum tíma byggði
eigin höndum hús fjölskyldu sinn-
ar.
Þegar ég kynntist Svenna
hafði hann verið ekkjumaður í
mörg ár, en Stella, kona hans, lést
árið 1973 eftir löng veikindi. Þá
var bitið á jaxlinn og róðurinn
Sveinn
Finnbogason
✝ Sveinn Finn-bogason fædd-
ist 21. september
1931 á Seyðisfirði
og lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað 21.
mars 2015.
Sveinn var jarð-
sunginn frá Seyðis-
fjarðarkirkju 30.
mars 2015.
hertur því allt var
tekið með hörkunni.
Strákarnir þeirra
Stellu, Vignir og
Gulli, áttu athvarf
hjá móðurömmu
sinni og móður-
systkinum þeim
Laufeyju og Óla.
Svenni var annál-
aður fyrir störf sín á
sjó og frá skips-
félögum hans heyri
ég að betri sjómanni hafi þeir
varla kynnst og nefna því til
stuðnings dugnað hans, verk-
lagni, og útsjónarsemi. Auk þess
var hann óhemju hraustur. Eitt
sinn fór ég túr með Gullbergi og
varð dolfallinn þegar ég sá hrað-
ann og tæknina sem hann beitti í
aðgerðinni, allt var gert með einu
handtaki. Jafnan var Svenni
hrókur alls fagnaðar og mikill
sprellari og óhætt að segja að
þegar hann var á sjó „þá var hleg-
ið við störfin um borð“. En það
var ekki bara til sjós sem hnyttni
og glaðlyndi Svenna létti and-
rúmsloftið, svo var hvar sem hann
kom, enda var hann víða aufúsu-
gestur og margir sóttust eftir fé-
lagsskap hans. Sagt er frá því
þegar Gullbergið landaði eitt sinn
í Færeyjum að fljótlega bar þar
að Færeyinga sem spurðu: „Er
þetta ekki Svenni Dalla?“ og
heilsuðu honum glaðir og hann
gantaðist við þá þó að hann myndi
ekki eftir þeim. Þannig var og er
Svenni Dalla öllum minnisstæð-
ur.
Þó að ríflega aldarfjórðungur
sé milli þeirra frænda, sótti Rún-
ar í félagsskap Svenna allt frá því
hann var polli. Segja mér Seyð-
firðingar að þegar Rúnar kom
strákur að sunnan til sumardval-
ar hjá ömmu sinni þá „var hann
alltaf í hælunum á Svenna“. Ekki
kom á óvart þegar sonur okkar
fæddist að Rúnar vildi láta hann
heita í höfuðið á Svenna, það lá í
augum uppi að svo skyldi verða.
Börnin okkar öll hændust mjög
að Stóra-Svenna, þessum
skemmtilega frænda sem alltaf
var þeim góður.
Svenni var mikið snyrtimenni
og var mjög skipulagður, allt átti
að vera í röð og reglu og ef eitt-
hvað stóð til var alltaf „allt klárt“
löngu fyrir tilsettan tíma. Hann
var gríðarspenntur fyrir alls kon-
ar tækjum og nýjungar og snið-
ugar lausnir heilluðu hann mjög.
Við Rúnar, börnin okkar og
barnabörn erum þakklát fyrir að
hafa átt Svenna sem vin og
frænda og vottum Vigni, Gulla,
afastrákunum og langafabörnum
innilega samúð okkar.
Jóhanna Gísladóttir.
Elsku Stóri-Svenni.
Ég man vel eftir spenningnum
við að heimsækja Stóra-Svenna.
Hann var kallaður Stóri-Svenni,
því það var líka til litli Svenni. En
nafnið passaði líka vel þessum
stóra, hrausta og hlýja frænda og
ég held að honum hafi líkað jafn
vel við nafngiftina og okkur. Það
var alltaf eitthvert gotterí á boð-
stólum og virtust þar engin tak-
mörk á. Ég man sérstaklega eftir
Hershey’s-súkkulaðikossum sem
alla tíð síðan hafa minnt mig á
Svenna. Iðulega átti hann eitt-
hvert nýtt og spennandi dót eða
tæki til að sýna okkur, enda al-
gjör tækja-dellukarl eins og fleiri
í fjölskyldunni. Ég á margar
minningar úr æsku þar sem við
pabbi erum að heimsækja Svenna
á einhverja bryggju eða í kaffi-
vagninn. Alltaf mættu manni
hlýjar móttökur og glaðlegt bros
og mér var snemma ljóst að Stóri-
Svenni átti stóran stað í lífi pabba
míns.
Á jólunum kom alltaf spenn-
andi pakki, en það var yfirleitt
mest spennandi að sjá hversu
flottan bíl Gunnar Sveinn fengi í
jólapakkanum. Aldrei urðum við
fyrir vonbrigðum.
Seinna flutti Stóri-Svenni aftur
austur á Seyðisfjörð og fékk ég þá
að kynnast honum betur og um-
gangast hann meira. Alltaf var
vel tekið á móti manni með kaffi
og súkkulaðimola. Það verður
tómlegt að halda jól á Seyðisfirði
án Stóra-Svenna og borða pitsu í
Botnahlíðinni á laugardögum þar
sem hann var fastagestur.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
Stóra-Svenna fyrir frænda, fyrir
allar góðu minningarnar sem ég á
og sögurnar sem hann sagði mér
af æskuárunum og af ömmu
minni, systur sinni. Þó ég trúi
ekki á eitthvað æðra, þá finnst
mér notalegt að ímynda mér hann
á betri stað í góðum félagsskap
ástvina. Ég vildi óska þess að ég
hefði kvatt betur um jólin, en eng-
inn veit sína ævina fyrr en öll er.
Stóri-Svenni var sérvitur,
skemmtilegur, hlýr og einstakur.
Hann var hluti af fjölskyldunni og
eftir situr stórt skarð. Hans verð-
ur sárt saknað.
Við sendum Vigni, Gulla og
sonum hans og barnabörnum
innilegar samúðarkveðjur.
Margrét, Arnljótur og
Ragnhildur Jóhanna.
Elsku frændi.
Það er svo erfitt
að sætta sig við það
að þú sért farinn.
Ég á svo margar
góðar minningar um þig. Þegar
þú og fjölskylda þín fluttuð til
Egilsstaða þar sem ég átti
heima var ég svo oft að leika við
þig og Ívar bróður þinn. Svo eft-
ir að ég flutti í Hafnarfjörðinn
komuð þið bræður reglulega í
heimsókn til mín þegar þið vor-
uð hjá pabba ykkar. Þá komuð
Axel Dagur
Ágústsson
✝ Axel DagurÁgústsson
fæddist 6. apríl
1995. Hann lést 7.
mars 2015. Útför
hans fór fram 20.
mars 2015.
þið oft að sækja
mig og við fórum öll
saman í bíó eða
gerðum eitthvað
skemmtilegt. Fór-
um líka oft í Mono-
poly og áttum það
til að gleyma okkur
og spila klukkutím-
um saman. Þú varst
alltaf svo kátur og
skemmtilegur og
það var alltaf gam-
an að vera í kringum þig. Ég
mun halda í allar þessar góðu
minningar og muna eftir þér alla
ævi. Sendi allri fjölskyldu þinni
og vinum innilegar samúðar-
kveðjur. Hvíldu í friði, elsku
frændi minn.
Júlía Björg
Kristbjörnsdóttir.
Svæfillinn minn og
sængin mín
sé önnur mjúka
höndin þín,
en aðra breið þú ofan
á mig,
er mér þá værðin rósamlig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Það er að mínu mati vel við
hæfi að þessar bænir fylgi þér
inn í eilífðina, systir sæl, því
þetta voru þær bænir sem við
vorum vanar að hlusta á frá
okkar föður sem hafði það hlut-
verk að koma okkur í háttinn
þegar mamma var önnum kafin
við húsverkin, sauma eða
prjónaskap því hún var af-
kastamikil húsmóðir og frábær
handverkskona. Við ólumst upp
við ástríki og gott atlæti full-
orðinna foreldra sem settu okk-
ur ætíð í fyrsta sætið og ég er
viss um að sú umhyggja og alúð
hefur skilað sér til Gauju í
hennar starfi sem hjúkrunar-
fræðingur. Við vorum svo lán-
samar að eiga eldri hálfbróður
sem sá okkur fyrir heilum sex
frændsystkinum sem hafa fylgt
okkur vel um ævina. Við vorum
mjög ólíkar systurnar sem börn
og Gauja var vön að segja að ég
væri búin til úr afgöngum. Það
kom sér síðar meir vel því við
hjálpuðumst vel að gegnum
Guðjóna
Kristjánsdóttir
✝ Guðjóna Krist-jánsdóttir
fæddist 24. nóv-
ember 1958. Hún
lést 11. mars 2015.
Útför Guðjónu fór
fram 19. mars 2015.
skólagönguna og
lífið allt, ég hjálp-
aði henni mest með
stærðfræðina en
hún hjálpaði mér
með íslenskurit-
gerðir. Gauja var
mjög heppin í spil-
um og vann oft í
happdrætti, meðal
annars sportbíl og
spíttbát sem frægt
er orðið. Mesta
lánið í lífinu var þó hennar
ektamaki, Björn Almar, sem
fylgdi henni síðasta spölinn allt
til enda og var hún systir mín
vön að segja að það væri ekk-
ert sem Almar gæti ekki gert,
hann var góður í sultugerð og
að elda innbakaðanautalund
með öllu, samfara því að vera
frábær heimahjúkka og bíl-
stjóri þó hans aðalstarf væri
sem vélfræðingur hjá HB
Granda. Gauja var líkt og
mamma okkar afar hjálpsöm
við alla sem til hennar leituðu
og hefur skilað af sér ófáum
tertunum til Oddfellow-stúk-
unnar, B-deildar atburða og inn
til nánustu ættingja og vina-
hóps. Hún var einnig einkar
greiðvikin með barnapössun og
alltaf boðin og búin að gera
öðrum greiða með einum eða
öðrum hætti, hvort sem það
voru náskyldir ættingjar eða
aðrir nátengdir. Hún tók sínum
tengdabörnum sem sínum eig-
in, líkt og okkar móðir hafði al-
ið okkur upp til að gera og
gerði aldrei mannamun. Við
hennar nánustu aðstandendur
og vinir munum sakna hennar
mikið um alla framtíð og vott-
um eiginmanni hennar, Birni
Almari, Kristínu einkadóttur
hennar, Hrólfi tengdasyni, Val-
gerði Björk, Tönju Björk, Al-
dísi Rós, Auðuni Inga og Eddu
Sögu okkar dýpstu samúð.
Elísabet ( Beta), Aðalsteinn
(Alli), Helga Margrét,
Kristján Huldar, Guðjón
Ágúst og Oskar Yassin.
Þegar amma mín
Guðríður Jónsdóttir varð 100
ára, árið 2010, var viðtal við
hana í Morgunblaðinu og fyr-
irsögnin var: „Alltaf jákvæð og
glöð.“ Þessi fáu orð lýsa ömmu
minni afskaplega vel og viðhorfi
hennar til lífsins.
Alltaf var gaman að koma í
heimsókn til hennar síðustu árin
á Hrafnistu. Iðulega fékk maður
Guðríður
Jónsdóttir
✝ Guðríður Jóns-dóttir fæddist
að Núpum í Ölfusi
21. september
1910. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 13. mars 2015.
Guðríður var
jarðsungin frá Ás-
kirkju í Reykjavík
25. mars 2015.
að heyra einhverjar
fréttir af stórfjöl-
skyldunni og sögur
frá fyrri tíð. Amma
var svo minnug á
fyrri tíma.
Fyrir líklega ein-
hverjum 25 árum
stóðum við amma
saman á hlaðinu á
Egilsstöðum í Ölf-
usi, þar sem systir
hennar Markúsína
og Steindór sonur hennar voru
ábúendur og í fjarska sáum við
reiðmann á hesti. Ég hef alltaf
haft góða sjón, en ég sá mann og
hest nokkuð greinilega. En
amma gat algerlega sagt mér
hver þetta væri og litinn á hest-
inum. Seinna brá svo til verri
vegar hjá ömmu þar sem hún
missti algerlega sjónina. Hún
var blind síðustu 20 árin eða
svo. Aldrei heyrðist hún þó
kvarta yfir þessu hlutskipti sínu
og síðustu árin varð útvarpið
mikilvægur miðill til að fylgjast
með gangi mála. Og það gerði
hún rækilega.
Amma fékk að lifa í ríflega
104 ár, vera heilsuhraust og fá
síðan að deyja eins og hún hafði
óskað sér. Síðasta daginn í
þessu jarðlífi, klæddi amma sig
eins og venjulega og var sá dag-
ur lítið öðruvísi en aðrir. Hún
lést í svefni, alveg eins og hún
hafði sagt að hún myndi vilja
fara héðan úr þessari tilveru.
Það verður söknuður að fá ekki
að heimsækja hana á næsta að-
fangadag, eins og hefur verið
undanfarna þrjá áratugi.
Blessuð sé minning þessarar
góðu og langlífu konu.
Sæmundur Rúnar
Þorgeirsson.
Í dag er fallin frá einhver al-
merkilegasta kona sem ég hef
kynnst á minni lífsleið, Guðríður
Jónsdóttir, amma á Baldó.
Amma Guðríður var merkileg
fyrir sjálfa sig, hvað hún stóð
fyrir, hvernig hún kom fyrir,
hvernig hún lifði lífinu, var glöð,
þakklát og á allan hátt yndisleg.
Amma Guðríður varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að lifa
heil 104 ár og nokkrum mán-
uðum betur. Allan tímann var
hún með skýra hugsun, vaknaði
á hverjum degi, fylgdist með
fólkinu sínu og þjóð. Amma var
ein af þeim einstaklingum sem
gáfu svo mikið í hvert skipti
sem maður heimsótti hana að
ávallt sitja eftir minningar, hlát-
ur, gleði og þakklæti. Amma á
Baldó hafði þá lund að bera að
maður óskar þess að börnin
manns erfi geð og lund hennar.
Aðrir eru færari en ég að
rekja æskuminningar og ættir
ömmu, en þrátt fyrir háan aldur
þá sagði hún okkur oft sögur úr
æsku sinni þó að þær væru sum-
ar orðnar næstum 100 ára gaml-
ar, en samt rakti hún þær eins
og þær hefðu gerst í gær. Sög-
urnar um frostaveturinn mikla
1918 þegar rúðurnar héluðu að
innan, sögurnar þegar hún fór
ríðandi frá Núpum í Hveragerði
til að þvo þvott í hverunum þar,
sögurnar þegar hún var sex ára
gömul látin teyma hest með
vagni með mjólkurbrúsum á út
að Sandhól frá Núpum, vaða yf-
ir á hjá Völlum og var svo
„heppin“ að fá að sitja hestinn
til baka. Allar þessar gersemar
og margar fleiri sitjum við niðj-
ar hennar, ættmenni og vinir
svo heppin með að fá að eiga að
minningu ásamt hlátrinum,
brosinu og endalausri lífsgleði
og hógværð ömmu á Baldó.
Þrátt fyrir sorgina við andlát
ömmu Guðríðar þá finnur mað-
ur jafnframt til þakklætis fyrir
allan þann tíma sem við fengum
með henni, hvernig hún fékk að
sofna og hvernig hún skildi við
okkur öll, sátt í sinni.
Ómar Geir Þorgeirsson.
Í dag kveð ég aldraða ömmu
mína, Guðríði Jónsdóttur. Hún
var af þeirri kynslóð sem tók
þátt í að breyta Íslandi frá því
að vera fátækt landbúnaðar-
samfélag í það að vera eitt af
þróuðustu samfélögum heims-
ins í dag. Þetta hafðist með því
að fólk af þessari kynslóð var
einstaklega vinnu- og nægju-
samt, fyrir það ber að þakka.
Amma var án vafa ein sú já-
kvæðasta persóna sem uppi hef-
ur verið. Þrátt fyrir að hafa ver-
ið blind síðustu áratugi, með
þeim takmörkunum á lífsgæð-
um sem það veldur, þá var alltaf
sama gleðin og jákvæðnin sem
skein af henni. Hefur þetta já-
kvæða lífsviðhorf án vafa átt
þátt í að hún náði tæplega 105
ára aldri.
Ég á góðar minningar úr
barnæsku, tengdar ömmu, frá
bæði Baldursgötu og ekki síður
Hveragerði. Góðar minningar
lifa og fylgja manni áfram í líf-
inu.
Á meðan hjörtun mild og góð
minning örmum vefur
þá fær að hljóma lífsins ljóð
og lag sem tilgang hefur.
(Kristján Hreinsson.)
Brynjólfur Smárason.