Reykjalundur - 01.06.1958, Blaðsíða 39

ÓLAFUR ÞÓRÐAR:
Vellíðan og vanlíðan
heilbrigðra og sjúkra
stjórnast að miklu leyti af hita- og kuldastigi loftsins,
en þó ekki sízt af réttu rakastigi þess.
(Ljósm.: Rich. Þorgeirss.).
Hér hætti ég mér, án þess að hafa þann
heiður að bera doktors- eða prófessorsnafn-
bót (þó ekki væri nema „honoris causa“),
inn á braut vísindamennskunnar. Bið ég því
viðkomandi aðila hérlendis, að fyrirgefa mér
að ég hefi orðið á undan þeim, en þeir hafa
nóg að gera fyrir því. Hafi þeir tíma aflögu,
þá mundi hann vera vel notaður — og vel
þegið af öllum — ef þeir tækju þetta mál til
frekari fyrirgreiðslu.
☆
Það byrjaði suður á Vífilsstöðum, svo tími
gerðist nægur til þess að hugsa og veita því
athygli sem skeði í kring um mann að af-
loknu bókhaldinu fyrir Hauk pressara. Eitt
var það, að appelsínu- og eplabörkurinn varð
einkennilega fljótt þurr í undirskálinni þar
sem hún stóð á marmaraplötu náttborðsins,
og eftir nokkra klukkutíma glerharðnaður
eins og tvíbaka. Rúmið var með gaflinn öðru
megin nokkuð út á gluggann, en undir
honum miðstöðvarofn. Til viðbótar við þurrt
útiloftið — þegar um þurrkatíð var að ræða
— kom svo þurrkandi hitaloft frá miðstöðv-
arofninum, ásamt sólargeislanum beint á
höfðalagið — en engar gardínur til að
verjast sólarhitanum. Loftræsting fer fram í
gegnum gangana, ýmist aftur á bak eða á-
fram eftir því af hvaða átt vindur stendur,
en loftþrýstingur svo mikill í roki, að spyrna
varð í dyrastafi til þess að opna hurðir, ef
vindur stóð á gluggana. Gardínur hefðu því
farið út í veður og vind. A borðplötunni við
aftara rúmið (Hauks), þurfti börkurinn
helmingi lengri tíma til þess að þorna. Eg
þorði aldrei að nefna þetta við Hauk, hann
hefði bara sagt að ég væri vitlaus. Mér datt
því í hug að e. t. v. væri svona þurrt loft ekki
heppilegt fyrir svona fólk, og á vorin sprakk
jafnvel húðin á handarbökum sumra, svo að
úr blæddi. Ennfremur að loftþrýstingurinn
í herbergjunum, sem í vindhviðunum verstu
var svo snöggur og sterkur að sements-pússn-
ingarlagið á milliveggjunum gekk fram og til
baka, gæti einnig haft ill áhrif á veik innýfli.
Það mun og vera staðreynd að í veðraköflum
deyi fleiri heldur en í góðviðri, a. m. k. af
þeim, sem þá eru í hættulegu ástandi. Það
þarf líka minna að blása á dauft kertaljós
heldur en sterkt — til þess að slökkva það,
á sama hátt og léttara er að rétta við til fullr-
Reykjalundur
37