Reykjalundur - 01.06.1958, Blaðsíða 61

T
I
L
G
A
M
A
N
S
— „Jú, þá man ég þaS — ég átli lika að kauþa bolluv".
Gömul kona: „Hcrna færðu tíeyring, anminginn.
En segðn mér nú, hvernig stóð á því, að þú lentir
í þessari eymd?“
Betlarinn: „Jú, sjáðu nú til, frú mín góð, ég var
alveg eins og þú, alltaf ansandi stórfé í fátæklinga.
☆
Þegar skrifstofustjórinn kom heim síðla nætur, eftir
erfiðan dag á skrifstofunni og búinn að líta inn á
nokkra skemmtistaði á heimleiðinni, stóð konan hans
á stigapallinum og kallaði hárri röddu: „Er þetta þú,
Guðmundur?"
„Já, elskan", svaraði maðurinn, „hverjum áttir þú
von á?“
Maður nokkur úr Reykjavík var að hugsa um að
kaupa sér hús í litlu kauptúni úti á landi. Langaði
hann að kynna sér ástand mála á staðnum og tók
til að spyrja mann, er hann hitti á förnum vegi. M. a.
sjnirði hann: „Hvernig eru brunavamir hjá ykkur
liérna — hvað getið þið gert, ef eldsvoði brýzt út?"
Maðurinn var hugsi svolitla stund, svo leit hann
upp í lieiðan himininn og svaraði: „Ha, jú. — stundum
rignir".
☆
Sálarfræði er vísindagrein, sem kennir okkur það,
sem allir vita á máli, sem enginn skilur.
IIeykjalundur
59