Húnavaka


Húnavaka - 01.05.1962, Page 21

Húnavaka - 01.05.1962, Page 21
HÚNAVAK A 19 En víxlarnir falla. í vor mun klukkunni flýtt, þá verð ég að grciða hvernig, sem málin standa. Vonlaust ég fái framlengingu upp á nýtt. Fjandi er slæmt að lenda í svona vanda. — Við sitjum yfir rjúkandi kaffibollum og ótal brauðtegundum. Gestur kvöldsins auk okkar er Olafur bóndi á Sveinsstöðum og nú ræð- um við mest um veiðiskap á vatnasvæði Vatnsdalsár. Að síðustu viljum við svo vita hvað frúin vill segja okkur. — Hún vill ekkert segja ykkur, sem þið megið skrifa — þó aðeins það, að hún er ánægð með sitt hlutskipti og öfundar ekki þær, sem borg eða kaupstað byggja, þótt þeirra hlutverk séu ef til vill eitthvað auðleystari. En þótt frúin válji ekki láta mikið eftir sér hafa, þá legg ég þó við eyru að hún skilur það sjónarmið mitt, að byggðamenn geti notið ánægju, ekki síður en fjár af auðlindum sinna vatna, enda hefur Hall- dór bóndi aldrei látið veiðirétt sinn í Víðidalsá þannig, að hann sjálfur hafi ekki möguleika til einhverrar þátttöku, ef svo vildi hann vera láta. Þó við séum fullvissir um það, að Halldór á Leysingjastöðum, af eigin eðlisþáttum, stendur fullkomlega fyrir sínu, þá mun þó ekki of- mælt að kona hans stendur þar hvergi höllum fæti og hefur ekki reynzt neinn veifiskati í samstarfinu. Við kveðjum jretta ágæta fólk — og þegar við rennum úr garði vitum við að nú er að baki eitt af bezt setnu býlum Húnaþings. IV. Að Saurbœ. Ennþá liggur leiðin fram til dala. I skafrenningi, sem næstum byrg- ir alla útsýn, rennur bíllinn hans Stefáns mjúklega fram Asana og ekki get ég gert að því að mér finnst, sem hann renni óvenju liðugt. Hríðinni léttir líka áður en varir og Vatnsdalur í gráfölum, ekki hvítum búningi, eins og sveitin, sem við komum frá, er framundan. Fyrir mér rifjast upp hálfgleymdar ævintýrasagnir um byggðasvein, sem villtist í hríð, en kom að síðustu í dal, þar sem jörð öll var auð og búsmali gekk til beitar. Ég hygg að engan, sem hér kemur, þurfi að undra þótt Vatnsdælingur muni sína byggð. Við erum í Saurbæ. Ég er nú ekki eins fótlipur og Stefán, að staul-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108

x

Húnavaka

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Húnavaka
https://timarit.is/publication/1122

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.