Húnavaka - 01.05.1962, Síða 31

HÚNAVAKA
29
slíkrar starfsemi, því að þeir fjármunir koma margfalt aftur í þjóðar-
búið.
Ég tel að miklir möguleikar muni vera til fiskiræktar við Húnaflóa.
T. d. er hér mikill lax í öllum ám og því skilyrði fyrir laxarækt. Ég hef
þá skoðun að við Húnvetningar eigum að nytja þá möguleika, sem við
höfum og eigum sjálfir. Arnar í sýslunni gætu skapað óskaplegt fjár-
magn. Þær á ekki að selja á leigu auðugum Reykvíkingum, enda þótt
það ef til vill geti skapað nokkrum jarðeigendum stundargróða. Arnar
á að hagnýta og rækta gegnum veiðifélög byggðarmanna sjálfra, og full-
vinna heima fyrir þau verðmæti, sem úr þeim fást.
Fáar þjóðir munu eiga eins mikið ónumið land og Islendingar, og get
ég látið mér detta í hug, að ef aðrar þjóðir, sem þröngt búa, vissu um
þetta óhagnýtta land og þá möguleika, sem það býður, að okkur yrði þá
erfitt að verjast ásókn þeirra.
Dreifð byggð er því íslendingum nauðsynleg, frá hvaða sjónarhóli,
sem litið er, og þá byggð á að auka og veita til liennar miklu fjármagni.
Framtíð íslands á ekki að vera borgríki, með lítt hagnýttar auðlindir í
hinum ýmsu landshlutum, heldur þjóðríki, sem fullnýtir sitt góða land.
Menntun þjóðarinnar þarf að auka, og allir að hafa einhverja lág-
marksmenntun t. d. landspróf, og jafnhliða hinni bóklegu fræðslu þarf
að auka verkmennt manna, því að öll framleiðsla krefur verkhæfni og
menntunar. Mistök stafa sjaldan af viljaleysi, frekar af ónógri þekkingu.
En þetta er nú orðið nokkuð langt piltar mínir, og því bezt að láta
hér staðar numið, annars gæti ég spjallað um þetta og margt fleira við
ykkur í alla nótt.
— Já, en megum við þá aðeins ávarpa frúna?
— Já, gjörið svo vel og kaffið er komið á borðið.
Frú Ásta framreiðir fyrir okkur af miklum myndarskap — enda sjálf-
sagt ekki óvön því að gest beri að garði.
— Er ekki erfitt að vera gift honum Bergi, frú Asta — við meinum
framkvæmdastjóranum og atvinnurekandanum? Er þetta ekki sífelldur
erill, manngangur og símahringingar?
Frú Ásta brosir. Já, auðvitað hefur Bergur mikið að gera, og það
getur ekki að öllu farið fram hjá mér. Annars uni ég lífinu vel hér í
Höfðakaupstað og vil gjaman vera hér, frekar en t. d. í Reykjavík.
Ég tel betur borgið barnauppeldi hér en þar, að vísu er ég ekki fylli-
lega dómbær á þetta, þar sem við eigum ekki nema einn dreng, en mér
finnst einmitt í sambandi við hann, að þá sé snertingin við hina lifandi