Húnavaka - 01.05.1962, Síða 54

52
HÚNAVAKA
af, voru fluttir til Færeyja og voru teknir með Heklu á heimleið. Um
hádegi á laugardag var siglt i gegnum „Vestmannasund“ í Færeyjum,
en það er milli Straumeyjar og Vestureyjar. Tók sú sigling um klukku-
stund og var farin meðfram til þess, að farþegar ættu þess frekar kost
að taka til sín einhverja lífsnæringu, en fram að þeim tíma hafði bryti
skipsins litlu þurft að kosta til þeirra hluta.
Þá tók við síðari hluti ferðarinnar frá Færeyjum til Noregs. Var sami
veðurofsinn og þó nokkru meiri, því nú var talið að hann hefði komist
upp í 11 vindstig. Aftur á móti var vindur orðinn suðlægari og stóð nú
á hlið skipsins, sem nú fór með næstum fullum hraða, en tók slæmar
veltur, svo að farþegar voru á þeytingi í kojunum, líkt og „skelkussar
í skjóðu“. Veður þetta gekk yfir allan Vestur-Noreg og var talið hafa
verið eitt hið versta, sem þar hefði komið í 20 ár. Löng hengibrú, sem
verið var að byggja í Norður-Noregi, og vígja átti í byrjun október, fauk
úr skorðum. Og slæðurnar, sem huldu Ingólf, fuku af honum á sunnu-
daginn 17. september, en þann dag átti að afhjúpa styttuna.
Gerningaveður gerast ekki nú á dögum. En einhver hamröm máttar-
völd virtust vera hér að verki. í fyrsta lagi var farþegunum á Heklu
sýnt, hvað landnemarnir gátu átt í vændum og oft hrepptu, er þeir
lögðu út til siglingar um „íslandshaf“ á skeljum sínum, mjög svo veiga-
litlum, samanborið við hina tröllauknu vélknúnu Heklu. í annan stað
tóku þessi sömu máttarvöld sér fyrir hendur að afhjúpa Ingólf á til-
settum tíma, og kom engin mannshönd þar nærri. Skil ég það svo, að
þau hafi haft velþóknun á erindi Heklu til Noregs, en ekki talið saka,
þó að ofurlítið reyndi á þolrifin í afkomendum landnámsmanna um
borð í Heklu.
Komið var inn fyrir „Skerjagarð“ Noregs laust fyrir hádegi 17. sept-
ember og hafnsögumaður tekinn um borð. Þrátt fyrir veðurofsann var
þar miklu kyrrari sjór, enda vindur á eftir norður með landinu.
Var siglt norður í Sognsæ, sem íslendingar mundu kalla Sognflóa, en
inn úr honum gengur Sognfjörður, sem er 150 km langur og 1245 m
djúpur, þar sem dýpst er, en litlu norðar gengur inn Dalsfjörður og
utarlega í honum var numið staðar kl. 1 um nóttina. Um morguninn
var siglt inn Dalsfjörð í fylgd með stórum norskum fjarðabát, en um
borð í honum var fylkisstjóri og fleiri fyrirmenn norskir, en auk þess
Haraldur Guðmundsson, sendiherra, Árni G. Eylands, er vera skyldi
fararstjóri á landi, o. fl. Komið var til ,,Holmedalen“ og lagst þar að
bryggju kl. 1 e. h., en þaðan var farið á bílum inn í Hrífudal og stytta