Húnavaka - 01.05.1962, Síða 57

HÚNAVAKA
55
hefði náð fótfestu, en rak mig á, að margt benti til þess, að þetta hefði
orðið þegar á landnámstíð. í Noregi sá ég hliðstæðuna. Hrífudalur, sem
svo er kallaður, er enginn dalur í venjulegri merkingu, heldur hluti af
fjallshlíð meðfram löngum firði, en fjörðurinn kemur þar í stað árinnar
í íslenzka dalnum. Er mér því nú loksins ljóst, hvaðan fyrirmyndin er
komin.
Þegar ég á sinum tíma las skýrslu prófessors Guðmundar Hannesson-
ar um mannamælingar þær, er hann framkvæmdi, festist það mér í
minni, hvað hann taldi mikinn mun á háralit lslendinga og Norðmanna.
Hvíthærða taldi hann vera 2-3% íslendinga, en 23% Norðmanna (að
mig minnir). Af þessu þótti mér auðsætt vera, og svo mun fleirum, að
Islendingar mundu meira blandaðir dekkra kyni, og þá helzt írum, en
áður hafði verði talið.
Við komu Heklu til Holmedalen var okkur fagnað þar — sem og alls
staðar, þar sem við komum í Noregi — af hinni mestu vinsemd, líkt og
við værum burt fluttir landar í heimsókn. Er skipið hafði lagzt að
bryggju, var mættur þar hópur skólabarna, ca. 40, sem söng nokkur lög.
Minnugur skýrslu Guðmundar Hannessonar varð mér starsýnt á börn-
in. Hvar voru hvíthærðu kollarnir?
Þeir voru þarna að vísu, en mjög fáir og ekki sérlega ljósir.
Hvar á Islandi sem væri, hygg ég að þau mundu sízt hafa verið færri
í 40 barna hópi. Allur þorri barnanna var skolhærður, örfá svarthærð,
og þó nokkur rauðhærð, en það kom mér á óvart. Þá varð mér ljóst,
að hin umtalaða írska og skozka íblöndun var að mestu hugarburður,
umfram það, sem þegar var orðið í landnámstíð, vegna innflutts, hertek-
ins fólks til Noregs.
Minnast mættu menn í því sambandi Melkorku og ellefu stallsystra
hennar, er Laxdæla getur um, jafnvel þótt eitthvað kunni að vera þar
málum blandað. Talið er og að hinir upprunalegu frumbyggjar Noregs,
sem vafalaust hafa verið dökkhærðir, hafi hrakizt til Vestur- og Norður-
Noregs, þar sem minni voru landkostir, og síðan runnið þar saman við
hið aðflutta, Ijósara kyn, en það var einkum af þessum slóðum, sem
landnemarnir komu til Islands.
Heklufararnir fóru um hálendið sunnan Sogns. Annan daginn í firði
Harðangurs og hinn þriðja var farið nokkuð um Agðir. Auk þess var
komið við í Bergen og í Stafangri. Fjallanáttúra Noregs er stórfengleg
og víða fögur, en því skal ekki lýst hér. íslendingar ættu sem flestir að
sjá það sjálfir. Þá fengju þeir samanburð, sem yrði þeim til sálubóta, því