Húnavaka - 01.05.1978, Blaðsíða 23

H Ú N AVA K A
21
um vegna aukinnar samkeppni bílstjóranna og komst lægst niður í
25 aura árið 1935.
Zophonías keypti annan vörubíl haustið 1928 — Chevrolet — og
fólksflutningabíl 1929 (sjá mynd) og stundaði fólksflutninga jafn-
framt. Hann fór m. a. með fólk á Alþingishátíðina á Þingvöllum
1930. Leiðin frá Akureyri var þá nýopnuð og fjöldi fólks lagði af stað
að norðan í bílum- En vegir voru vondir og bílar misjafnlega sterk-
byggðir og bilaðir bílar lágu eins og hráviði meðfram allri leiðinni.
Þá var farið um Kaldadal — leiðin fyrir Hvalfjörð opnaðist ekki fyrr
en 1931. Öruggari ferðamáti þótti að fara ríðandi og þá tók ekki
mikið lengri tíma að fara ríðandi úr Vatnsdal á Þingvöll en að fara
það á bíl.
Umferðarreglur voru ekki eins margbrotnar og nú og skipan bif-
reiðaeftirlits og öryggismála í mótun. Páll Bjarnason og Zophonías
tóku meirapróf 1929 og Páll fór upp úr því að prófa menn og var
jafnframt bifreiðaeftirlitsmaður.
Bílstjórar voru sérstök stétt og höfðu sitt „uniform", eða eins og
segir í 9. grein fyrrgreindra umferðarlaga: „Bifreiðarstjóri skal hafa
einkennishúfu á höfði, og skulu skrásetningarstafir þess umdæmis,
þar sem hann hefir fengið skírteini, standa framan á húfunni, svo og
tölumerki ökuskírteinis hans.“
Hvernig tók fólk þessari nýjung? Ágúst svarar: „Það var misjafnt,
sumum bændum var lítið um þetta gefið því bílarnir styggðu skepn-
urnar, trnfluðu fjárrekstra o. s. frv. Það þótti líka óþarfa munaður
að fá bíl til að fara með vörur sem menn gátu hæglega flutt sjálfir.“
Zophonías segir okkur kátlega sögu: „Sumir voru fávísir um bíl-
ana eins og eðlilegt er. Einu sinni ætlaði ég að aka manni stuttan
spöl og fór að snúa bílinn í gang. Það gekk eitthvað seint og maður-
inn, sem horfði á, sagði loksins: „Þú hlýtur að vera búinn að trekkja
hann nóg upp — þetta er ekki svo langt“.“
Þegar styrjöldin hófst varð mikil breyting á öllu og bílar stækk-
uðu og vegir breikkuðu og bötnuðu. Má segja að fyrsta skeiði bíla-
aldar á íslandi hafi þá lokið.