Morgunblaðið - 01.05.2015, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. MAÍ 2015
Móðir mín er lát-
in og á ég eftir að
sakna hennar mjög mikið.
Mamma var ótrúlega góð kona og
var mörgum kostum búin, hún
var alltaf fín til fara og með fal-
lega skartgripi og með hárið fal-
lega greitt. Ég fékk líka að heyra
það frá því ég var lítil að það ætti
að greiða sér hundrað sinnum í
hvert skipti.
Minningar mínar um mömmu
eru um hana að baka, elda og
strauja og gera heimilið hreint og
fínt, enda var hún húsmóðir fram
í fingurgóma, alltaf vinnandi ann-
aðhvort á heimilinu eða í vinnunni
sinni á spítalanum enda mjög
samviskusöm. Jólin, þegar hún
var að vinna, var hún alltaf búin
að þrífa húsið, pússa silfrið, elda,
baka og gera allt reiðubúið fyrir
okkur hin. Ferðalög vestur í
Ólafsvík, stoppað og drukkið og
borðað smurt brauð alltaf á sama
staðnum. Ferðalög austur og
fræga ferðin í Skaftafell þegar
rigndi svo mikið og svo rokið á
tjaldsvæðinu við Höfn þegar
pabbi batt tjaldið við bílinn. Ferð-
irnar til Mallorca og Ítalíu þegar
ég var lítil og ýmsar fleiri ferðir, á
seinni árum ferðirnar í Skorra-
dalinn í sumarhúsið þeirra
mömmu og pabba.
Mamma kenndi mér bænirnar
og lét mig fara með þær á kvöldin,
kvæðin sem hún söng fyrir mig
þegar ég gat ekki sofnað og
margar aðrar minningar.
Mamma fór í sjúkraliðanám á
fimmtugsaldri og ég man hvað
mér þótti skrýtið að eiga mömmu
í skóla því ég þekkti engan annan
á þeim tíma sem átti mömmu sem
var að læra. Mamma var til fyr-
irmyndar í starfi, enda var
sjúkraliðastarfið hennar líf og
yndi. Mamma var umhyggjusöm
alla tíð og var alltaf að hugsa um
aðra, allir voru jafnir í hennar
augum, hvort sem það voru ung-
lingar eða fullorðnir. Það voru
alltaf allir velkomnir og tekið opn-
um örmum heima á Smyrla-
hrauni, hvort sem var í gistingu
eða fæði. Mörg af barnabörnun-
um voru meira og minna hjá
ömmu og afa og líta á heimili
þeirra sem annað heimilið sitt.
Mamma hafði alltaf ánægju af að
fá gesti, hvort sem það voru börn
eða fullorðnir og var oft gest-
kvæmt hjá mömmu og pabba. Oft
þegar komið var við á Smyrla-
hrauninu þá var mamma að baka
pönnukökur, vöfflur eða annað
góðgæti handa vinum barna okk-
ar systkina.
Mamma greindist fyrst með
krabbamein fyrir fimm árum og
tók hún því með jafnaðargeði og
leit á það sem verkefni að leysa,
gekk það skjótt og vel fyrir sig.
Nú fyrir jólin greindist hún síðan
með annað krabbamein sem var
mun erfiðara og óviðráðanlegt en
samt var það sama upp á teningn-
um og vissi mamma nákvæmlega
í hvað stefndi. Þegar ég hugsa til
Nanna Sigríður
Ottósdóttir
✝ Nanna Sigríð-ur Ottósdóttir
fæddist 16. október
1935 í Ólafsvík.
Hún lést 20. apríl
2015.
Útför Nönnu var
gerð frá Hafn-
arfjarðarkirkju 29.
apríl 2015.
baka er ég þakklát
fyrir að fá að eyða
síðustu fjórum mán-
uðunum svona mikið
með henni og alveg
fram að andláti
hennar.
Kærar þakkir
fyrir allt sem þú hef-
ur gert fyrir okkur
fjölskylduna.
Þeir segja þig látna, þú
lifir samt
og í ljósinu færð þú að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið þú þurftir að kveðja.
Í sorg og í gleði þú senda munt ljós,
sem að mun okkur gleðja.
(Guðmundur Ingi Guðmundsson)
Ingibjörg Bjarn-
arsdóttir, Sigurður P.
Sigurðsson og börn.
Ég kynntist tengdamóður
minni, Nönnu Sigríði, í byrjun árs
1997, þegar ég kom í fyrsta skipti
á heimili þeirra Bjarnars að
Smyrlahrauni 44. Mér leist strax
vel á Nönnu. Hún var myndarleg
kona og vel tilhöfð og góðvildin
geislaði af henni. Strax frá fyrsta
degi varð Smyrlahraunið eins og
mitt annað heimili. Þar var alltaf
opið hús og oftast hægt að stóla á
að Nanna ætti eitthvað gott með
kaffinu.
Nanna var listakokkur og
myndarleg húsmóðir, enda hús-
mæðraskólagengin. Hún hafði
gaman af matargerð og minnist
ég einkum hversu hefðbundinn ís-
lenskur heimilismatur var góður
hjá henni, t.d. plokkfiskur, salt-
kjöt, kjötsúpa o.þ.h. Einnig voru
pönnukökurnar hennar og vöffl-
urnar einstakt lostæti. Heimilið
var alltaf hreint og snyrtilegt og
fyrir jólin var allt þrifið hátt og
lágt. Þannig féll Nönnu sjaldnast
verk úr hendi heima við, og oft
varð vinnudagurinn langur þegar
við bættist vinna utan heimilis
sem sjúkraliði.
Það sem mér fannst einkenna
Nönnu var einstök velvild hennar
og hjálpsemi við allt og alla. Þeg-
ar hún starfaði sem sjúkraliði átti
hún t.d. mjög erfitt með að hafna
beiðnum um að vinna aukavaktir,
ef eftir því var leitað. Alltaf var
hún boðin og búin að aðstoða við
bakstur eða matargerð fyrir af-
mælisveislur og annan mannfagn-
að í fjölskyldunni.
Nanna var hænd að barna-
börnum sínum og barnabarna-
börnum og þótti vænt um þau öll.
Hún fylgdist vel með öllum af-
mælisdögum þeirra og reyndi að
gefa öllum afmælisgjafir, þó að
hópurinn væri orðinn býsna fjöl-
mennur í lokin.
Allt til loka, þegar krafturinn
var farinn að dvína, einkenndi það
Nönnu að hugsa frekar um aðra
en sjálfa sig. Hún var sátt við lífs-
starfið og þakklát fyrir þann tíma
sem hún fékk úthlutaðan hér á
jörðu. Þrátt fyrir erfiðan sjúk-
dóm, sem hún að lokum þurfti að
lúta í lægra haldi fyrir, hélt hún
ávallt reisn sinni og glæsileika.
Ég minnist Nönnu með mikilli
hlýju og þakka fyrir allar þær
góðu stundir sem við áttum sam-
an, hvort sem var á Smyrlahraun-
inu, í sumarbústaðnum í Skorra-
dal eða í þeim utanlandsferðum
sem við fórum saman í. Þar naut
sín góð kímnigáfa Nönnu, en hún
átti það til að koma með hnyttnar
athugasemdir um menn og mál-
efni. Blessuð sé minning hennar.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Karl Óskar Magnússon.
Elsku hjartans amma mín, það
sem ég á eftir að sakna þín sárt.
Fyrir þér var sælla að gefa en
þiggja. Gjafir þínar voru alltaf
mjög stórtækar og ekta. Mér
verður hugsað til þess núna. Perl-
ur, gull, fínir dúkar og demantar
eru gersemar sem þú hefur meðal
annars fært mér. Þær jafnast þó
ekki á við þá hjartahlýju og kær-
leika sem þú geymdir í brjósti þér
en eru mér dýmæt minning um
þig. Ég reyni að vera sterk eins
og þú og halda aftur af tárunum.
Ég hugsa til þess er þú birtist
mér í draumi er andlát þitt bar að.
Þú færðir mér geislandi glitur-
snjókorn í keðjum. Birtan af þeim
var skær og hlý. Ég vildi svo
gjarnan skreyta hjá þér því feg-
urra skraut hef ég ekki augum lit-
ið. Nei, sagðir þú, þau eru ætluð
þér. Ég hugga mig við þessa fal-
legu kveðju og það að þú sért
komin á betri stað umvafin ást og
englum.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um þig. Minningar um ynd-
islega konu. Fallega lagað hárið
og snyrtimennskan í fyrirrúmi.
Matargerð á heimsmælikvarða
svo ekki sé minnst á prjónaskap-
inn. Húmorinn var aldrei langt
undan. Áttir það oft til að koma
með hnyttna gullmola sem maður
átti engan veginn von á, svo mað-
ur skellti upp úr. Þú hugsaðir vel
um fjölskyldu þína og varst sér-
lega ósérhlífin. Alltaf með opinn
arminn og húsið alltaf ólæst. Sem
krakki þá var svo gaman að vera
uppi á eldhússkáp og fylgjast með
þér baka. Kökur, sulta, heimalag-
að brauð, hrærða skyrið sem allir
elska og svo margt fleira góðgæti.
Ég minnist þess þegar ég sat á
skápnum með húsmæðrasvuntu í
stíl við þig og vafið hárið, horfði út
um gluggann. Spennt fylgdist ég
með því hver kæmi í heimsókn.
Alltaf kom einhver. Bæði var
heimilið stórt en svo þótti fólki al-
mennt gott að sækja þig heim. Þú
gafst af þér og varst óspör á það.
Margar sögur fara af því hvernig
þú komst vel fram við alla menn
og varst gjöful til þeirra sem
minna máttu sín. Ég heyrði ný-
lega sögu af því að þú hefðir látið
fjármagn og vinnu til þurfandi
með gleði. Húsmæðraskólageng-
in kona sem lærði einnig til
sjúkraliða. Utan heimilis starfað-
ir þú bæði á gjörgæslu og hjarta-
deildinni sem lengst. Sjúklingar
og aðstandendur voru ósviknir að
fá umönnun frá þér. Þú varst gáf-
uð kona með stórt og mikið
hjarta. Þú ert fyrirmynd mín á
svo marga vegu. Elsku hjartans
amma mín, hvíldu í friði þar til við
sjáumst á ný. Þín
Nanna Kristín.
Elsku amma. Það er skrýtið að
hugsa til þess að þú sért farin. Þó
svo að andlát þitt hafi ekki verið
óvænt breytir það því ekki að ég á
erfitt með að trúa því að þú sért
farin. Ég var svo viss um að þú
myndir sigrast á þessu, þó svo að
mér hafi verið sagt að þetta færi
bara á einn veg. Þú varst svo
sterk og með svo mikið jafnaðar-
geð.
Ég er þakklát fyrir allar góðu
minningarnar. Ein af mínum
uppáhaldsminningum er þegar
við lágum saman og ég las fyrir
þig Sjálfstætt fólk. Ætli ég hafi
ekki verið um 10 ára þegar þú
réttir mér þessa gömlu bók, sem
mér leist nú alls ekkert á, og
baðst mig að lesa upphátt úr
henni fyrir þig. Ég var ekki sér-
lega hrifin af því en þar sem þú
bauðst mér pening fyrir hvern
kafla sem ég lyki við tók ég tilboð-
inu. Ekki leið á löngu þar til ég
var farin að lesa bókina við hvert
tækifæri, ekki vegna peninganna,
heldur vegna þess að mér fannst
hún svo skemmtileg.
Fyrir nokkru ákvað ég að kíkja
aðeins í bókina og fann þar miða
sem þú hafðir skrifað til mín. Á
hann hafðirðu skrifað ljóðlínur.
Þessi miði er nú eitt það dýrmæt-
asta sem ég á.
Svona varstu sniðug, amma, þú
varst alltaf að kenna manni eitt-
hvað án þess að maður áttaði sig á
því.
Ég veit að allir sem þekktu þig
lýsa þér sem konu sem var svo op-
in og hlý að öllum þótti gott að
vera nálægt þér. Húsið þitt var
alltaf opið og ég man varla eftir
þeim degi þar sem ekki voru
kræsingar á borðum og nóg um
gesti. Aldrei fór neinn svangur út
frá þér og við hlógum mikið að því
ég og Hjalti, að í hvert skipti sem
við komum talaðir þú um það
hvað hann væri orðinn hættulega
grannur, ekki skipti þá máli hvort
hann hefði bætt töluvert á sig.
Þegar við vorum í heimsókn frá
Noregi steiktirðu heilan pakka af
beikoni fyrir Hjalta á morgnana
ásamt nokkrum eggjum því þú
vissir að honum fyndist fátt betra
en beikon og egg. Hjalti hafði
ekki samvisku í að leifa matnum
hjá þér svo hann borðaði bara og
borðaði. Einnig varstu dugleg að
gera fyrir hann grænmetisbúst
sem hann píndi ofan í sig; ég held
þú sért eina manneskjan sem hef-
ur komið ofan í hann grænmeti í
þessu magni.
Þú varst óeigingjörn og tókst
ávallt upp hanskann fyrir þá sem
minna mega sín. Ég mun sakna
þín svo mikið, amma, en veit að þú
vakir yfir okkur. Takk fyrir allt
sem þú gafst mér, minningarnar
geymi ég á besta stað í hjartanu,
þar munt þú alltaf eiga sérstakan
stað.
Ég elska þig af öllu hjarta,
elsku amma mín, og læt fylgja
ljóðlínurnar sem ég fann skrifað-
ar á blað í bókinni.
Breiddu sængina yfir mig,
elsku besta amma mín.
Því nóttin kemur og sækir mig,
inn í draumaheima.
Kristín Bára Jónsdóttir.
Þegar ég hugsa um þig, elsku
amma, þá sprettur margt fram í
hugann. Einna helst er það þegar
ég kom í heimsókn til ykkar afa á
Smyrlahraunið, sem voru ófá
skiptin. Þar fannst mér gott að
vera, enda bauðstu fólk alltaf vel-
komið til ykkar. Það var notalegt
þegar fjölskyldumeðlimir voru
samankomnir þar, enda heimili
ykkar einskonar samkomustaður
fjölskyldunnar. Þú hafðir stórt
hjarta sem rúmaði óendanlega
ást fyrir fjölskyldu þína og vini og
er sú ást gagnkvæm.
Mér fannst alltaf gaman að sjá
hvað þú varst vel að þér í eldhús-
inu og bragðlaukarnir hoppuðu af
fögnuði í hvert skipti sem þú
gerðir heimabakað brauð, epla-
köku, hrærðir skyr, gerðir kjöt-
súpu, bakaðir vöfflur eða steiktir
pönnukökur. Þegar ég fylgdist
með þér baka þær af mikilli snilld
þá reyndir þú að kenna mér réttu
handbrögðin, en ég komst aldrei
með tærnar þar sem þú hafðir
hælana. Þú varst nefnilega í hús-
mæðraskóla. Skemmtilegt var
þegar þú sagðir mér sögur af líf-
inu þar.
Þú varst alltaf svo falleg og vel
tilhöfð. Hárið á þér var mjög flott
og mér líkaði að renna fingrunum
í gegnum það því að það var svo
mjúkt. Þú áttir litríkar hárrúllur
sem þú notaðir óspart og þegar
ég var yngri þótti mér gaman að
leika mér með þær og þegar ég sé
rúllur héðan í frá mun ég alltaf
tengja þær við þig. Þú varst einn-
ig iðin við handavinnu og prjón-
aðir af miklum móð. Þú prjónaðir
ýmislegt á mig og aðra fjölskyldu-
meðlimi, eins og sokka, vettlinga
og fleira. Það var einstaklega
gaman að fá eitthvað prjónað frá
þér.
Þú lifir að eilífu í hugskoti okk-
ar, elsku amma.
Í lokin fylgja kveðjuorð sem
Ottó langafi orti, en amma var
mjög hrifin af kvæðum pabba
síns.
Ég leit þig síðast er sjúkdómsaflið
þig svipt hafði líkamsþrótt,
þín augu lýstu þó andans þreki
og ekki var tal þitt sljótt,
því sálin var hraust þó viss hún væri
um veginn að dauðans leið,
hún leit hinn eilífa árdagsroða
við útrunnið jarðlífsskeið.
(Ottó A. Árnason)
Þóra Margrét Karlsdóttir.
Í dag kveðjum við elskulega
mágkonu okkar Nönnu Ott-
ósdóttur. Nanna var glaðlynd og
umhyggjusöm húsmóðir sem bjó
elsta bróður okkar Bjarnari og
börnum þeirra hlýlegt heimili. Á
það heimili var alltaf gott að koma
og þar áttum við systurnar oft at-
hvarf á okkar yngri árum. Á
miðjum aldri lærði Nanna til
sjúkraliða og er vart hægt að
hugsa sér betri umönnun við
sjúklinga en hún sýndi með sinni
góðu nærveru.
Okkur langar að þakka Nönnu
fyrir allar ljúfu minningarnar
sem koma upp í hugann þegar við
minnumst hennar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Guðrún, Jórunn, Bryndís
og Hansína Hrönn.
Í dag, 1. maí,
hefði Knútur
Björnsson lýtalækn-
ir orðið 85 ára hefði
hann lifað.
Ég vil minnast þessa góða
manns, sem reyndist mér,
drengjunum mínum og nánustu
fjölskyldu afar vel. Knútur var
mikill mannvinur, hann vildi öll-
um vel, var sjúklingum sínum
ákaflega góður og var afar fær
skurðlæknir eins og flestir vita
sem unnu með honum.
Vil ég þakka Knúti fyrir ára-
langa samferð, bæði sem maka
og vinnufélaga.
Þú gekkst þá leið að gera allt sem
bezt,
og göfugt starf þú vannst á þinni æfi.
Með viljaþreki og orku vannstu flest,
og vegferð þín var öll við góðs manns
hæfi.
Þú vildir brjóta vinum þínum braut
til vegs og þroska, benda öllum hærra.
Og menntamannsins heilög þrá og
þraut
Knútur Björnsson
✝ Guðjón KnúturBjörnsson lýta-
læknir fæddist 1.
maí 1930. Hann lést
26. ágúst 2014.
Útförin fór fram
4. september 2014.
var það sem skóp þér
verksvið öðrum
stærra.
Þín hógværð ein var
allra fyrirmynd,
og alúð þín var hjart-
ans bezti strengur.
Þú dæmdir vægum
orðum annars
synd,
þinn arfur var að
reynast sannur
drengur.
Þitt trúarheit var heilagt sjálfum þér
og hafið yfir allan jarðarskugga.
Og heill sé þeim, er gleyma sjálfum
sér,
er sorgir annars þarf að bæta og
hugga.
Far heill til drottins heima, dygga sál,
til dýrðar hans, sem kveikir fegurst
ljósin,
sem skilur alla, skilur hjartans mál,
sem skilur það, er grætur yngsta rós-
in.
– Flyt vora bæn að fótskör meistarans
til frelsis þeim, sem vilja á Guð sinn
trúa.
Leið þína vini inn að hjarta hans,
sem hefur elskað sérhvern jarðarbúa.
(Snæbjörn Einarsson)
Sofðu rótt, elsku Knútur
minn.
Kristjana Ellertsdóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og systir,
SOFFÍA GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis að Hafnarbraut 8,
Dalvík,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri
þriðjudaginn 28. apríl.
.
Guðmundur H. Óskarsson, Arna G. Hafsteinsdóttir,
Rakel M. Óskarsdóttir, Gunnar Guðmundsson,
Þóra K. Óskarsdóttir, Haukur Jónsson,
Óskar A. Óskarsson, Anna Hafdís Jóhannesdóttir,
Rannveig Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir,
mágur, ástvinur og afi,
EINAR ÞORSTEINN ÁSGEIRSSON
hönnuður,
yfirgaf þessa jarðartilvist þriðjudaginn
28. apríl.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju föstudaginn 8. maí kl. 15.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Rauða krossinn.
.
Sif Einarsdóttir, Ragnar Sverrisson,
Ríkharður Einarsson,
Guðrún L. Ásgeirsdóttir,
Sigrún V. Ásgeirsdóttir, Pétur Guðgeirsson,
Þórdís Ásgeirsdóttir, Hjörtur Ingólfsson,
Áslaug K. Ásgeirsdóttir,
Manuela G. Loeschmann
og barnabörnin.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar