Morgunblaðið - 01.05.2015, Blaðsíða 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. MAÍ 2015
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Bílar
Til sölu Toyota Prius,
Hybrid bíll, árg. 2007.
Mjög vel með farið eintak.
Verð tilboð.
Upplýsingar í síma 863-7656.
Ford Transit Pallbíll 6 manna
Ford Transit pallbíll, 2008 árgerð,
diesel, ekinn aðeins 93 þús. km, ný
smurður og yfirfarinn, ný skoðaður, er
með tímakeðju. Verð 2.780.000 með
vsk. Sími 6914441.
Smáauglýsingar
✝ Gerður Torfa-dóttir fæddist
í Reykjavík 25.
ágúst 1949. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Grund 13.
apríl 2015.
Hún var dóttir
hjónanna Torfa
Jónssonar, fyrr-
verandi rannsókn-
arlögreglumanns,
f. 3. október 1919,
d. 9. júní 2012, og konu hans,
Ragnhildar Helgu Magn-
úsdóttur, starfsmanns á leik-
skóla, síðast Vesturborg, f. 16.
ágúst 1920, d. 1. október 2003.
Systkini hennar eru Hilda
Torfadóttir talmeinafræðingur,
f. 26. október 1943, Hlín
Torfadóttir organisti og fyrr-
verandi skólastjóri, f. 14. apríl
1945, og Magnús Ingvar Torfa-
son grafískur hönnuður, f. 23.
febrúar 1960.
Hilda er gift Hauki Ágústs-
syni, fv. skólastjóra og presti,
f. 3.11. 1937. Sonur þeirra er
allt hennar líf. Hún fór nokkr-
um sinnum til lækninga til
Kaupmannahafnar og á ung-
lingsárunum dvaldi hún mán-
uðum saman í Dianalund á
heilsuhæli fyrir flogaveika.
Hún var í Laufi, félagi floga-
veikra, og fór á þeirra vegum
á þing bæði í Bologna á Ítalíu
og til Finnlands. Hún hafði
yndi af ferðalögum og ferðað-
ist mikið, bæði innanlands og
utan. Á þessum ferðum kynnt-
ist hún fólki sem hún var í vin-
áttu- og bréfasambandi við alla
ævi. Sambýlismaður Gerðar
um tíma var Reynir Krist-
insson, f. 25. nóvember 1953,
d. 28. mars 2002. Gerður var
starfsstúlka á dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Grund í
rúm 30 ár. Hún átti sér mörg
áhugamál, söng mörg ár í kór
og málefni heyrnarskertra
voru henni alla tíð mikið hjart-
ans mál. Meðal annars lærði
hún táknmál og skrifaði út-
varpsstjóra bréf þar sem hún
mæltist eindregið til að ís-
lenskt talmál í sjónvarpi yrði
textað.
Útför hennar fór fram frá
Dómkirkjunni 17. apríl 2015.
Ágúst Torfi, f. 31.
maí 1974, giftur
Evu Hlín Dereks-
dóttur, f. 7. júlí
1977, en þau eru
bæði vélaverkfræð-
ingar. Dætur
þeirra eru Ragn-
hildur Edda, f. 27.
september 2007, og
Bryndís Eva, f. 5.
apríl 2009. Hlín
giftist 1984 Sigurði
Jónssyni smið, f. 12. ágúst.
1947. Þau skildu. Sonur þeirra
er Atli, nemandi í hornleik, f.
30. nóvember 1984. Magnús
Ingvar er giftur Sigrúnu Sig-
urðardóttur, viðskiptafræðingi,
f. 22. nóvember 1962. Börn
þeirra eru Kara Ásta, f. 13.
nóvember 1993, í sambúð með
Símoni Pétri Kummer, og Sig-
urður Bjartmar mennta-
skólanemi, f. 9. maí 1997.
Gerður veiktist aðeins
tveggja ára gömul af berklum,
varð flogaveik um sjö ára ald-
ur og hafði það mikil áhrif á
Fréttin um að Gerður Torfa-
dóttir hefði látist aðfaranótt 13.
apríl síðastliðins var bæði sorg-
leg og um leið viss léttir, þegar
ég hugsaði til þess hversu erfitt
líf hennar hefur verið síðustu
mánuði. Í raun hefur hún átt
mjög mikla veikindasögu allt
sitt líf eða allt frá því að hún,
barn að aldrei, greindist með
flogaveiki sem hún þjáðist af
alla tíð þótt hún hafi lært með
tímanum að takast á við hana
af æðruleysi en aldrei með upp-
gjöf. Gerður var einn af við-
skiptavinum Kjötborgar allt frá
því að við opnuðum verslunina
á Ásvallagötu 19 árið 1981, þá
bjó hún á Ásvallagötu 1 en
flutti sig síðar um set í sína eig-
in íbúð í númer 63. Gerður
vandi komur sínar strax í búð-
ina til pabba, mömmu og Krist-
jáns bróður, sem þá starfaði
með foreldrum okkar. Ég
kynntist Gerði því mjög fljótt
þegar ég kom til starfa í Kjöt-
borg árið 1986 en þá færði
Kristján sig yfir í verslun okk-
ar í Stórholti.
Gerður var mikill réttlætis-
sinni og studdi alltaf lítilmagn-
ann í hvaða mynd sem hann var
í þjóðfélaginu. Okkur varð
mjög fljótt vel til vina og aldrei
leið sá dagur að hún kæmi ekki
í búðina eða ég liti ekki til
hennar. Hún var svo lánsöm að
fá vinnu á Grund, meðal annars
vegna þess að Gísli og síðar
Guðrún Gísladóttir studdu
ávallt við bakið á henni þótt
veikindadagarnir yrðu stundum
margir. Eftir að hafa unnið í 33
ár á Grund var heilsu Gerðar
farið að hraka þannig að 2009
hætti hún að vinna en hætti þó
alls ekki að koma við á gamla
vinnustaðnum. Til okkar í Kjöt-
borg kom hún á hverjum degi í
kaffi og spjallaði við nágrann-
anna og vini okkar þeim til
óblandinnar ánægju. Hún hafði
sérstaklega gaman af því að
tala við börnin, bæði í umvönd-
unartón og einnig til að fylgjast
með líðan þeirra. Eftir að hafa
þekkt Gerði í tæp 40 ár er
skrítið til þess að hugsa að hún
komi ekki til okkar í búðina
nema þá í huga okkar. Gerður
var nánast alla tíð einhleyp en
átti sambýlismann sem Reynir
hét og var hann henni mikill
gleðigjafi en því miður lést
hann langt um aldur fram.
Gerður tók því af æðruleysi
sem og flestum öðrum áföllum
sem yfir hana dundu á lífsleið-
inni og nefni ég þá sérstaklega
fráfall móður hennar sem lést á
svipuðum tíma og Reynir.
Mæðgurnar voru mjög nánar
og ófáar ferðir þeirra um
Laugaveg og miðbæinn þar
sem þær kíktu í búðir og luku
ferðinni með því að fá sér góð-
an kaffisopa. Vinkonur Gerðar,
þær Agnes og Þórhalla, sakna
hennar sárt og þakka fyrir góð-
ar samverustundir.
Að leiðarlokum langar mig
að þakka fyrir þau sérstöku og
góðu kynni sem við áttum og ég
vil fyrir hönd okkar bræðra og
fjölskyldu okkar þakka líka ein-
læga og góða vináttu alla tíð.
Hvíl þú í friði elskulega og
staðfasta vinkona.
Gunnar Jónasson.
Gerður Torfadóttir
Í dag minn-
umst við vinar okkar og kórfélaga
sem kvaddi alltof snemma. Flest
kynntumst við Halla í Mennta-
skólanum í Reykjavík og vina-
böndin styrktust þegar við sung-
um saman í MR-kórnum. Það
sem einkenndi Halla var að það
var alltaf gaman í kringum hann
og vá hvað við gátum hlegið.
Hann var svo næmur á gott grín
og var fljótur að koma með djók á
réttum tíma sem iðulega sló í
gegn.
Strax eftir menntaskóla
ákváðum við að halda áfram að
syngja saman og stofnuðum Litla
kórinn. Það myndaðist mikill
kærleikur á milli okkar í kórnum
og við gerðum margt skemmti-
legt saman. Halli var alltaf í
miklu uppáhaldi hjá stelpunum,
þegar hinir strákarnir mættu
ekki á hittinga þá mætti Halli
alltaf. Þannig gátum við stólað á
Halla, pottþéttur gaur, alltaf
„mættastur“ eins og hann hefði
sjálfur sagt.
Það er ekki hægt að tala um
Halla án þess að minnast á rödd-
ina hans, yndisfögru röddina.
Hann gat brætt alla þegar hann
söng, hæfileikarnir voru svo
sannarlega til staðar sem sýndu
sig í söngnáminu sem og öllu sem
hann tók sér fyrir hendur. Við
fylgdumst stolt með honum þeg-
ar hann kom fram, bæði við nám í
Söngskólanum í Reykjavík og
þegar hann kom fram með hressu
strákunum í Olgu eftir að hann
fluttist út. Af mörgum fallegum
lögum sem við sungum með Halla
minnir þetta sérstaklega á hann
og hvernig hann náði öllum djúpu
tónunum áreynslulaust.
Faðir og vinur alls, sem er,
annastu þennan græna reit.
Blessaðu, faðir, blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley, sérðu mig?
Haraldur Sveinn
Eyjólfsson
✝ HaraldurSveinn Eyj-
ólfsson fæddist í
Reykjavík 15.
mars 1985. Hann
lést 15. apríl
2015.
Útförin fór
fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju
28. apríl 2015.
Sofðu nú vært og
byrgðu þig.
Hægur er dúr á
daggarnótt.
Dreymi þig ljósið, sofðu
rótt!
(Jónas
Hallgrímsson)
Kæru Guðbjörg
Edda, Eyjólfur og
Eggert. Við sendum
ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur, hugur
okkar er hjá ykkur.
Það er með mikilli sorg sem
við kveðjum yndislega Halla
okkar með sólskinsbrosið. Takk
fyrir vináttuna.
Þínir vinir úr Litla kórnum,
Anna, Aron, Ása, Birgitta,
Elsa, Friðmar, Guðbjörg,
Hrafnhildur, Inga, Kári,
Ómar, Sigrún og Sunnefa.
Nú er hann fallinn frá yndis-
legi Halli okkar með englarödd-
ina sína fögru og hljómar fallega
rödd hans nú fjarri veraldlegum
heimi. Hann var yndislegur
drengur, alveg einstaklega ljúf-
ur og glaðvær með mjúka sál
sem vildi alltaf öllum hið besta.
Hann hafði sérstaklega þægi-
lega nærveru og brosið hans og
hláturinn hverfa seint úr minni.
Hann var vinur í raun og algjört
gull af manni.
Við áttum margar góðar og
glaðar stundir saman sem munu
lifa lengi í minningu okkar allra,
minningar um grín og glens,
hlátur og góðan söng, hvort
heldur í tímum í Söngskólanum,
Snorrabúð, óperuuppfærslum,
Hollandi, Íslandi eða annars
staðar. Megi gleði og jákvætt
hugarfar vinar okkar lifa áfram í
hjörtum okkar allra.
Þú áttir söngva og sól í hjarta
er signdi og fágaði viljans stál.
Þeir þurftu ekki um kulda að kvarta,
er kynni höfðu af þinni sál.
(Grétar Fells)
Elsku Eyjólfur, Guðbjörg og
Eggert, við sendum ykkur ásamt
öðrum ættingjum og vinum okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Með söknuð í hjarta, vinir og
samnemendur úr Söngskólanum
í Reykjavík,
Karl Már Lárusson.
Anna sagði mér
eitt sinn fyrir löngu
að ef einhver myndi
skrifa um hana
minningargrein, þá vildi hún að
þar stæði þessi setning: „Hún
var gleðikona mikil!“ Og það
varst þú svo sannarlega, elsku
Anna mín. Hvar sem þú komst
var gleðin í fylgd með þér og þú
smitaðir alla með skemmtilega
hlátrinum þínum. En þú áttir
líka sorg í hjarta eins og þegar
þú misstir systur þína, Mollý, en
þið voruð mjög nánar.
Þú varst dugleg að vinna úr
sorginni með þinni léttu lund og
nú eruð þið aftur saman Pol-
lýanna og Mollý – það hlýtur að
vera mjög gaman hjá ykkur.
Ég kynntist Önnu er hún kom
til Reykjavíkur og hóf störf á
Hrafnistu, dvalarheimili sjó-
manna. Hún vann til að byrja
með á „vistinni“. Þar voru flestir
hressir og kátir og kunnu að
meta létta lund og skemmtileg
tilsvör Önnu. Með tímanum
færðust svo störfin yfir á hjúkr-
unardeildir þar sem umönnun
var mikil og störfin erfiðari.
En hún var mjög natin við
sjúklinga. Hvar sem hún var
staðsett í húsinu kom hún sér
vel, bæði við heimilisfólk og sam-
starfsmenn. Anna átti harmon-
ikku og spilaði fyrir fólkið uppá-
haldslögin, bæði frá gömlum
tíma og nýjum. Einnig lék hún
lög sem hún hafði samið sjálf, eitt
sem hún tileinkaði heimilinu og
heitir „Hrafnistuvalsinn“.
Mjög skemmtilegt lag. Ekki
var haldin sú hátíð í húsinu, svo
sem þorrablót, vor- og haust-
fagnaðir, að ekki sé minnst á sjó-
Pálína Anna
Jörgensen
✝ Pálína AnnaJörgensen
fæddist í Reykjavík
9. september 1935.
Hún lést 5. apríl
2015.
Útför Önnu fór
fram 20. apríl 2015.
mannadaginn, að
Anna mætti ekki
með nikkuna og
spilaði bæði undir
söng og fyrir dansi
á öllum hæðum.
Hún var líka dugleg
að skemmta á
árshátíðum starfs-
fólksins og var oft
veislustjóri.
En elsku Anna
mín, það var líka
gaman utan vinnunnar. Við ferð-
uðumst mikið, fórum til Amst-
erdam og til Mallorka árið sem
þú áttir 60 ára afmæli og móðir
mín, Katrín, varð 80 ára. Það var
skemmtilegur túr. Við fórum út
að sigla, syntum í sjónum og
borðuðum góðan mat á fínum
veitingastað á afmæliskvöldi
mömmu. Þegar eigandinn frétti
af stórafmælum ykkar kom hann
með kampavín og blóm og þið
voruð báðar kallaðar „Mamma
Reykjavík“. En við vorum líka
duglegar að ferðast um landið
okkar, til Signýjar og Hlöðvers,
sem áttu fallegan sumarbústað í
Lóni við Hornafjörð. Sumarbú-
staðurinn heitir Draumaland og
þú varst nú ekki lengi að semja
lag um hann. Einnig samdir þú
lag um bústað sem Axel bróðir
minn og Dagbjört konan hans
eiga og heitir það „Dagsel“.
Við fórum að skoða Vestfirði
og Látrabjarg. Við gistum á
Tálknafirði, þar var mjög fín
sundlaug, það átti nú við þig.
Hvergi leið þér betur en í vatni
og gast þú synt endalaust án
þess að blása úr nös. Það var svo
skemmtilegt að ferðast með þér,
þú varst alltaf í góðu skapi og
alltaf til í allt.
Ég sakna þín mikið en gleðst
samt yfir að þú ert laus við hinn
illvíga sjúkdóm og komin á góðan
stað. Ég er viss um að það hefur
verið tekið vel á móti þér. Þú átt-
ir mjög fallega trú sem þú fórst
vel með og varst iðin við að biðja
fyrir öllum sem þér þótti vænt
um. Ég gæti haldið áfram að rifja
upp endalaust okkar skemmti-
legu stundir saman, en nú verð
ég að hætta og setja punkt.
Ég mun ætíð minnast þín með
gleði og þökk.
Þín vinkona,
Auður Axelsdóttir.
Anna kom til starfa á Hrafn-
istu í Reykjavík árið 1991. Það
var gaman að kynnast henni.
Hún varð strax vinsæl og ekki
skrítið þar sem hún var gleðigjafi
hinn mesti.
Um þetta leyti var stofnaður
kór á Hrafnistu og Anna tók auð-
vitað þátt í kórstarfinu. Þið sung-
uð fyrir mig þegar ég varð fimm-
tug. Man ég að við fórum víða að
syngja næstu árin.
Við í Skálholti í æfingabúðum
með tilheyrandi kvöldvöku sem
var eftirminnileg, heimatilbúin
skemmtun.
Við á siglingu með Akraborg-
inni upp á Akranes til að syngja á
elliheimilinu. Auðvitað var Anna
með nikkuna og lék á hana uppi á
dekki á leiðinni. Við kerlurnar
höfum ábyggilega sungið Undir
bláhimni, en það var eitt af henn-
ar lögum, og lagið mitt hefur
örugglega verið sungið líka,
Abba-labba-lá.
Við í haustferð, stangveiðiferð
um sundin blá. Góður matur í
boði og við örugglega að syngja.
Við í grillferð í Viðey með
Hrafnistugenginu.
Þú veislustjóri á árshátíðum,
þá dreifstu forstjórann, fjármála-
stjórann, hjúkrunarforstjórann
og fleiri til að syngja. Þú varst
líka dugleg að skemmta vistfólk-
inu með söng og hljóðfæraleik,
ýmist á hljómborð eða á nikkuna.
Þú kunnir svo vel á gamla fólkið,
hafðir svo gott lag á því. Þú lékst
líka jólasvein á jólaballi starfs-
fólks og ég kom með Bjarna,
barnabarn mitt, sem var hálf-
smeykur við jólasveininn en það
stóð nú ekki lengi. Þú tókst hann
og leiddir og hann varð sáttur við
jólasveininn.
Við allar söngsystur í grill- og
pottapartíi hjá Siggu og Viðari í
Glæsibænum.
Einkaþorrablót fyrir okkur
fjórar á fótaaðgerðastofunni eða
hárgreiðslustofunni – þú, Auður,
Sigga og ég.
Bjúgnagerð sem þú varst
meistari í, hún fór fram í bíl-
skúrnum hjá Siggu. Það voru góð
bjúgu sem við áttum þann vetur.
Ég verð að minnast á öll fal-
legu lögin þín sem kórinn okkar
söng, Hrafnistuvalsinn, Odd-
staðatangó, Borgarstjóraboogie
og ekki má gleyma Hreiðrinu.
Eftir að þú hættir á Hrafnistu
gerðist þú stuðningsfulltrúi og
vannst á sambýli fatlaðra í Lá-
landi. Ég hefði óskað mér að þú
hefðir unnið á sambýli dóttur
minnar, en hvað um það. Ég legg
þann skilning í orðið „mannauð-
ur“ að það sé manneskja sem er
fjársjóður fyrir hverja stofnun
og það varst þú svo sannarlega!
Alltaf tilbúin að gefa af þér til
allra.
Við heimsóttum Lillu, vinkonu
Auðar, á Kinnastaði í Reykhóla-
sveit eina helgi síðla hausts fyrir
nokkrum árum. Ég, þú og Auður
vorum þar í góðu veðri og miklu
dekri. Borðið svignaði undan
krásum, það var sannkölluð
draumaferð.
Ófáar ferðir áttum við í Kaffi-
vagninn á Grandanum.
Það er margs að minnast, allt
saman góðar minningar sem ég á
um þig. Með þakklæti kveð ég
þig að sinni. Pollýanna stuðgella
sem alltaf gast komið manni til
að hlæja. Þér lá nú ekki svona
mikið á að fara frá okkur, prakk-
arakúlan þín! En það var ekki
um annað að ræða en að drífa
sig, það eru ekki allir sem fá út-
hlutaðan páskadag til brottfarar.
Það var stæll á því!
Takk fyrir allt – far þú í friði,
sæl og glöð til annarra stranda.
Guðrún Gríma Árnadóttir.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar