Morgunblaðið - 01.05.2015, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. MAÍ 2015
Elsku mamma
mín.
Ég sit hér á
heimili þínu á Markarveginum og
reyni að koma orðum á blað. Þær
tilfinningar og minningar sem
hellast yfir mig hérna eru margar
og hlýjar. Minningarnar sem leit-
ast fyrst í huga mér eru þær af
vinum mínum sem hafa umgengst
heimilið og sem þú tókst á móti
með opnum örmum, svo gott þótti
okkur að vera hérna, að á tímabili
var gantast með það að þetta væri
félagsheimilið á Markarveginum.
Þá þótti mér mjög vænt um það að
vinir mínir hafi heimsótt þig á
meðan ég var í eitt ár sem skipti-
nemi í Bandaríkjunum, sem sýnir
það hvað þú skipaðir stóran sess í
þeirra lífi. Þá var þetta fyrsta
heimili Elísabetar Örnu á pabba-
helgum mínum. Þú varst stolt
amma, dugleg að aðstoða og að
sjálfsögðu dekraðir þú mikið við
hana. Þá má ekki gleyma þeim
góðu nágrönnum sem búa á Mark-
arvegi 16 sem voru dugleg að
heimsækja þig, fylgjast með þér,
fara með þig í göngutúra og bjóða
þér í mat, já hér fannst þér gott að
vera og mér líka.
Ferðalög skipaði mikinn sess í
þínu lífi, hvort sem innan- eða ut-
anlands, þann aflögu tíma sem þú
hafðir, notaðir þú í ferðalög með
fjölskyldu og vinum. Mér þykir
mjög vænt um þær minningar úr
ferðum sem við fórum saman í,
eins og til Kýpur, siglingu til
Egyptalands og Ísraels, siglingu
um Karabíska hafið og einnig úr
okkar síðust ferð saman með
minni fjölskyldu til Boston. Þú
hafðir yndi af því að taka myndir í
ferðalögum og eru möppurnar
með þeim myndum á annan tug
heima hjá þér. Á mínum yngri ár-
um hafði ég ekki gaman af því að
vera fyrirsæta á myndum hjá þér,
þó eru nú nokkrar myndir af mér
og okkur saman og eru þær mér
mjög dýrmætar. Þá var alltaf
gaman að fara í sumarhús ömmu
og afa að Helluvaði þar sem við
gátum notið lífsins, og alltaf var
séð til þess að góður matur var
borinn á borð.
Þá varst þú svo dugleg að
hvetja mig áfram og talaðir oft um
það hvað þú værir stolt af mér og
vona ég að ég haldi áfram að
standa undir því. Oft var mér nú
strítt af Ann Kristínu og vinum og
fór ég hjá mér á þeim tíma þegar
þessu var fleygt fram „reglulega
fallegur ungur drengur“, þó þessi
ungi drengur væri nú vel kominn
yfir ungdóminn. Ég er ekki frá því
að þessi fleyga setning hjá þér
ásamt öðrum muni lifa lengi.
Því miður skipuðu veikindi
stóran part í þínu lífi, allt frá árinu
1986 hafðir þú glímt við sykursýki
ásamt því að fá þrjú hjartaáföll á
árunum 2003 til 2004. En með bar-
áttu, elju og endurhæfingu náðir
þú að standa þetta allt af þér þó
vissulega hafi það haft sitt að
segja fyrir líkamann að ganga í
gegnum. Þú áttir marga góða að
sem hjálpuðu, aðstoðuðu og voru
dugleg að draga þig með sér út á
vit ævintýranna, ber þar helst að
nefna þann stóra vinkvennahóp
sem þú áttir, nágranna, ættingja
og okkur systkinin.
Það verður sárt til þess að
hugsa að ég geti ekki leitað til þín
á Markarveginn, þar sem þú tókst
ávallt vel á móti mér, með bros á
vör. Þín verður sárt saknað en
minningin um þig verður vel varð-
veitt. Elsku mamma, ég veit að
amma og afi hafa tekið á móti þér
með opnum örmum.
Þinn sonur
Þórður.
Jónína Árnadóttir
✝ Jónína Árna-dóttir fæddist
6. nóvember 1946 í
Reykjavík. Hún
lést 19. apríl 2015.
Útför Jónínu fór
fram frá Bústaða-
kirkju 29. apríl
2015.
Ég minnist þín á
minn hátt, ekki form-
lega eða hátíðlega
heldur á léttum nót-
um.
Síðustu mánuðir
voru þér erfiðir, við
sem stóðum þér næst
fylgdumst með þér
takast á við ný verk-
efni, nánast daglega
undir lokin.
Framan af talaðir
þú um að þetta hlyti nú að fara að
koma, en því miður reyndist róð-
urinn þér þungur.
Frá okkar fyrstu kynnum tókst
þú vel á móti mér og varst ánægð
að fá mig í fjölskylduna þegar við
Tóti urðum par. Við bjuggum hjá
þér í rúm fjögur ár, þú talaðir um
að það yrði tómlegt hjá þér þegar
við flyttum í eigin íbúð, en þú sam-
gladdist okkur og talaðir um að við
gerðum þetta allt af skynsemi. Þú,
ég og Elísabet Arna áttum marg-
ar samverustundir þegar Tóti var
í Tækniskólanum, hvort heldur
heima við á Markarveginum, í
bæjarferðum eða ótal ferðum í
Húsdýragarðinn. Við töluðum oft
og lengi saman og hafðir þú mik-
inn áhuga og spurðir margra
spurninga, stundum einum of, að
mér fannst.
Með tilkomu facebook gastu
fylgst betur með og fékk ég ófá
símtöl frá þér hvort heldur þú
værir að upplýsa mig um stöðu-
færslur eða spyrja um leiðbeining-
ar varðandi notkun á facebook.
Þegar ég hugsa til þín þá eru
nokkur orðtök frá þér sem fá mig
ávallt til að brosa. Ég notaði þau
oft í gríni og hafðir þú góðan húm-
or fyrir, eins og „reglulega falleg-
ur ungur drengur“, „það er ekkert
sem heitir“, „drengurinn verður
bara að fara að opna sig og fara á
Dale Carnegie-námskeið“.
Þú hafðir gaman af því að
ferðast og fórst víða og áttum við
okkar tíma saman erlendis. Síð-
asta ferðin okkar saman var fjöl-
skylduferð til Boston, þú talaðir
oft um ferðina og hvað þér fannst
gaman að vera með okkur. Eru
þetta mér dýrmætar minningar
og þykir mér vænt um þær.
Við gengum saman í gegnum
súrt og sætt. Ef eitthvað kom upp
á milli okkar var það þinn einlæg-
ur vilji að við ræddum málin til að
hreinsa andrúmsloftið og gerðum
við það alltaf. Þú hafðir yndi af því
þegar mikið var talað og hlegið.
Þrátt fyrir erfið veikindi þín hafðir
þú mikla samúð og umhyggju
gagnvart öðrum og vildir öllum
vel.
Ef það voru erfiðleikar hjá þín-
um nánustu áttirðu til að taka það
inn á þig og hafðir miklar áhyggj-
ur af. Þú varst ávallt reiðubúin að
aðstoða og hjálpa, settir ekkert
fyrir þig, hvort heldur var barna-
pössun, aðstoð heima fyrir, útrétt-
ingar eða að standa í löngum bið-
röðum í Vesturbæjarís til að
gleðja stelpurnar okkar.
Þú varst falleg, góð og glæsileg
kona, einstaklega smekkvís og
vandaðir vel til fatavals. Heimili
þitt á Markarvegi var fallegt og
ávallt opið öllum. Þú varst vin-
mörg og félagslynd og hafðir gam-
an af að fá gesti í heimsókn. Þú
varst stolt móðir og amma og tal-
aðir alltaf vel um alla.
Mín kæra, ég mun halda áfram
að upplýsa þig og segja þér frá því
sem er að gerast í okkar lífi, ég
veit að það er það sem þú hefðir
viljað.
Þín tengdadóttir og vinkona,
Ann Kristín.
Elsku amma.
Þú varst góð, blíð og hjálpsöm.
Ég man þegar þú komst með okk-
ur til útlanda. Ég man að við fór-
um til Boston 17. júní, við fórum
upp í sveit og í sveitinni var fullt af
búðum.
Við fórum saman á sædýrasafn
og sáum mörgæsamynd í bíó. Á
hótelinu var líka sundlaug. Takk
fyrir að vera góð amma og við
munum sakna þín mikið.
Þínar
Sara Björk og Kristjana
Kara.
Kær vinkona mín og nágranni,
Jónína Árnadóttir, er látin langt
um aldur fram. Í nóvember sl.
lagðist hún inn á sjúkrahús og átti
þaðan ekki afturkvæmt. Hennar
veikindi til margra ára, sykursýk-
in, höfðu tekið sinn toll. Við höfum
búið í sama húsi á Markarvegin-
um í 27 ár. Ávallt var gott sam-
band okkar á milli og vinátta sem
ekki bar skugga á. Jónína hafði
góða nærveru, var jákvæð og
skemmtileg. Hún var vinmörg og
átti frábærar vinkonur. Hún var
alltaf vel klædd og átti sérstaklega
fallegt heimili. Henni var umhug-
að um að hafa alla hluti í lagi í hús-
inu, að innan sem utan.
Ég ætla ekki að skrifa ævisög-
una en mig langar að segja eina
sögu sem við hlógum oft að. Einu
sinni sem oftar kom Jónína í mat
til okkar Óskars, en við vorum þá
að passa barnabarnið okkar Berg
sem var þá þriggja ára. Ég bað
hann um að kalla á Jónínu og
segja henni að koma að borða,
fyrst varð þögn, en svo allt í einu
heyrist: „Kanína, þú átt að koma
að borða.“ Aftur varð þögn. „Rósa,
heyrir þú hvað barnið kallar mig?“
Blessað barnið hafði þá ruglast á
Jó og ka.
Ljósið í myrkrinu var að við
vorum búnar að skipuleggja 8.
júní nk. þar sem við ætluðum á
tónleika með Tom Jones og búnar
að kaupa okkur miða. Við skellum
okkur bara samt með Óskari og
þú sem fallegur engill.
Elsku Jónína mín, nú er þján-
ingum þínum lokið og þú komin í
Sumarlandið. Hjartans þakkir
fyrir öll árin sem við áttum saman
hér í Fossvoginum.
Við Óskar og fjölskylda send-
um Örnu, Ívari, Þórði, Ann Krist-
ín, börnum, vinum og vandamönn-
um samúðarkveðjur.
Þín vinkona,
Rósa.
Með örfáum orðum langar mig
að minnast vinkonu minnar Jón-
ínu en vinskapur okkar hefur var-
að í meira en 30 ár. Jónína gekk í
Soroptimistaklúbb Árbæjar 1983
en þar kynntumst við og urðum
fljótt góðar vinkonur. Upp úr því
hófum við að ferðast saman, hér-
lendis sem erlendis. Margar eru
utanlandsferðirnar orðnar sem
allar tókust einstaklega vel. Síð-
asta ferðin okkar var til Como á
Ítalíu í júní síðastliðnum en upp úr
þeim öllum stendur þó ferðin sem
við fórum til Tyrklands. Okkur
fannst sú ferð einstaklega góð.
Hún bað mig að koma með sér í
Miðjarðarhafssiglingu en ég lagði
ekki í það og ég sé mikið eftir því
enda ekki hægt að hafa betri
ferðafélaga en hana. Alltaf var
hún ánægð með allt, í góðu skapi,
aldrei með aðfinnslur eða nei-
kvæðni. Hún var með eindæmum
reglusöm, þægileg og hafði svo
góða nærveru en það eru kostir
sem ég met mikils. Nú er komið að
kveðjustund, því miður er það allt-
of fljótt. Það er mikill söknuður að
kveðja svona góða konu, vinkonu
og ferðafélaga. Innilegar samúð-
arkveðjur til fjölskyldunnar.
Blessuð sé minning hennar.
Unnur Svandís.
Við andlát kærrar vinkonu
reikar hugurinn til liðinna ára sem
voru gefandi og full af bjartsýni.
Við Jónína vorum aðeins 18 ára
þegar við kynntumst, en það var
vegna þess að eiginmenn okkar
voru vinir. Nokkrum árum síðar
byggðum við raðhús við Logaland
í Fossvogi, við Reynir númer 26
en Jónína og Kristján númer 22.
Samgangurinn var mikill og aldrei
bar skugga á vinskapinn. Við eign-
uðumst börnin okkar, nutum lífs-
ins og gátum allt. Svo bjuggum við
á besta stað í heimi að okkur
fannst.
Síðast þegar ég heimsótti hana
á spítalann vorum við að rifja upp
gamlar minningar frá því við vor-
um ungar og bjuggum í Logaland-
inu. Hún naut þess að tala um
þessi gömlu og góðu ár. Bað hún
mig um að koma fljótt aftur svo
við gætum haldið áfram að tala um
þennan tíma, en eins og hún sagði:
„Ég hef svo gaman af því að rifja
þetta upp.“ En því miður náði ég
því ekki.
Við vorum nokkrar vinkonur
sem stofnuðum saumaklúbb fyrir
hátt í 50 árum og höfum við haldið
vinskapinn með hléum alveg síð-
an. Það var oft glatt á hjalla hjá
okkur Smellunum, en nú eru tvær
okkar búnar að kveðja þ.e. Guð-
rún Magnúsdóttir og Jónína. Eftir
stöndum við sorgmæddar og biðj-
um góðan Guð að vaka yfir henni
og blessa hana. Hennar verður
sárt saknað.
Jónína var einstaklega vönduð
og heilsteypt. Hún mátti ekkert
aumt sjá og vildi öllum vel. Alltaf
dáðist hún að fólki og kom auga á
allt það besta í fari þess. Viðmót
hennar var fágað og ávallt kom
hún fram við aðra af virðingu. Í
veikindum sínum kvartaði hún
ekki, þrátt fyrir allt sem á hana
var lagt. Sýndi hún mikinn styrk,
trúði á Guð og var vongóð um
bata.
Við Reynir þökkum henni sam-
fylgdina og öll árin sem hún var
vinur okkar. Guð blessi hana og
minninguna um hana.
Eitt er ég viss um að Jónína,
þessi góða vinkona mín, hefur
fengið góða heimkomu.
Elsku Arna og Þórður. Innileg-
ar samúðarkveðjur til ykkar.
Megi Guð styrkja ykkur.
Ólafía Árnadóttir (Lólý).
Elskuleg æskuvinkona mín er
látin eftir hetjulega baráttu og
kveð ég hana með miklum sökn-
uði.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
er ég flutti með fjölskyldu minni á
Langholtsveginn þá níu ára göm-
ul. Hún tók mig eiginlega að sér
og urðum við fljótlega óaðskiljan-
legar. Ég fékk að fara í bekkinn
hennar í Langholtsskóla þar sem
við kláruðum barnaskólann. Ásta
og Árni, foreldrar Jónínu, fóru oft
til útlanda á þessum tíma og oftar
en ekki keypti Ásta eins föt á okk-
ur. Mér eru minnisstæðastir
apaskinnsjakkarnir sem við vor-
um ávallt í í skólanum. Einn dag-
inn lentum við í hellirigningu og
snérum þá bara jökkunum við og
hlupum sem fætur toguðu heim,
þeir máttu sko ekki blotna. Við
fórum stundum neð litlu bræður
okkar í Gamla bíó. Eitt skiptið
völdum við hugljúfa mynd sem
þeim fannst ekki skemmtileg og
var okkur vísað út með fjörkálf-
ana.
Síðan fórum við saman í
Kvennó. Það kom ekki til greina
annað en að fara í sama skóla. Þar
eyddum við fjórum skemmtileg-
um árum og ýmislegt var brallað
bæði í skólanum og utan hans. Á
öðru ári kynntumst við Önnu,
Arndísi og Siggu og hefur sú vin-
átta haldið síðan. Kölluðum við
okkur kóið. Til Bretlands fórum
við eftir Kvennó, reyndar þá ekki í
sama skóla en eyddum jólunum
saman hjá vinkonu Ástu í Liver-
pool. Heimsóttum við meðal ann-
ars klúbbinn þar sem Bítlarnir
byrjuðu. Eftir Bretland lá leið
okkar í húsmæðraskóla í Kolding
og fóru Anna og Arndís með okk-
ur. Skemmtilegur tími.
Sveitaböllin voru vinsæl að ég
tali nú ekki um Hlégarð þar sem
Jónína vann einu sinni limbó-
keppni. Ógleymanlegar voru
stundirnar í Glaumbæ, sem
brann! En það var nú ekki okkur
að kenna. Á þessum tíma var bíla-
klíkan, hallærisplanið var aðalhitt-
ingurinn, þaðan var oft brunað
upp á Geitháls í pulsu og kók.
Síðan hefur tíminn liðið hratt
og við urðum ráðsettar konur.
Jónína heimsótti mig öll árin á að-
fangadagsmorgun á afmæli mínu.
Sigga vann í sendiráðum víðs veg-
ar um heiminn og heimsóttum við
hana fyrst til London með Kven-
nóstelpunum. Svo lagði kóið leið
sína til New York þar sem við gist-
um allar saman á heimili Siggu.
Spjallað var fram á nótt á hverju
kvöldi eftir viðburðaríka daga í
borginni.
Minnisstæðar eru útilegurnar
með Kiwanisklúbbnum Jörfa sem
mennirnir okkar voru í. Þá voru
heilu skrokkarnir grillaðir á teini
og mikið fyrir haft. Ef ekki var
klósett á staðnum var það bara
smíðað og haft meðferðis á kerru.
Í fyrrasumar fór kóið saman í
sumarbústað í Reykjaskógi. Þar
var dekrað í mat og drykk, farið í
gönguferðir og rifjaðir upp gamlir
tímar. Ómetanlegt.
Elsku Jónína, mér fannst ég
svo langt í burtu þegar þú fórst og
svo leitt að geta ekki knúsað þig
en svo komstu til mín í draumi svo
glöð og falleg og knúsaðir mig. Ég
sakna þín mjög mikið en veit að þú
ert núna komin á góðan stað. Hóp-
ur af ættingjum og vinum hefur
tekið á móti þér og þar á meðal
hefur Guðmundur minn örugg-
lega verið.
Elsku Arna, Þórður, Gestur,
Börkur, Ásta og fjölskyldur, megi
algóður guð vera með ykkur og
styrkja í sorg ykkar. Blessuð sé
minning frábærrar konu.
Brynja.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(Höf. ók.)
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta. Ég er svo nærri, að hvert
eitt tár ykkar snertir mig og kvelur, þótt
látinn mig haldið. En þegar þið hlæið og
syngið með glöðum hug, lyftist sál mín
upp í mót til ljóssins. Verið glöð og þakk-
lát fyrir allt sem lífið gefur.
(Höfundur ókunnur)
Fjölskyldu og ásvinum sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðju.
Ásta, Jón Grétar og börn.
Vinkona okkar og ferðafélagi
Jónína Árnadóttir lést langt fyrir
aldur fram á Landspítalanum í
Fossvogi aðfaranótt 19. apríl sl.
eftir löng og afar erfið veikindi.
Þegar við nokkrar vinkonur, ým-
ist fráskildar konur eða ekkjur,
ákváðum að mynda matarklúbb
árið 1993 og gera ýmislegt saman
kom ein af okkur með Jónínu inn í
hópinn og urðum við átta saman í
þessum góða og skemmtilega
hópi. Haldin voru glæsileg boð
með margréttuðum máltíðum og
fordrykk og voru þau allra flottust
hjá Jónínu, en hún lét stundum
þjón taka á móti okkur og kokk
elda ofan í okkur. Jónína var með
VIP-passa og þegar við fórum í
Ömmu Lú, sem var afar vinsæll
staður á þessum tíma og oft langar
biðraðir fyrir framan innganginn,
veifaði Jónína bara passanum og
stóðu þá allar dyr opnar fyrir
þessum hressu konum. Hópurinn
fór í sumarbústaði og ferðir innan-
lands sem utan, alltaf ríkti einstök
stemning hjá okkur stelpunum og
mikil tilhlökkun að hittast. Jónína
hafði mikið gaman af ferðalögum
og fór hún víða. Nokkrar utan-
landsferðir voru farnar með ein-
hverri af okkur úr hópnum og má
þar m.a. nefna ferð í Svartaskóg,
Kúbu 1997 og Singapúr, Ástralíu
og Balí 1999. Farið var mjög víða
um Ástralíu; inn í eyðimörkina til
Alice Springs og Ayers Rock, en
þar fengu þær rigningu í göngu
sem þær fóru í og var frekar fátítt
og dönsuðu leiðsögumennirnir
stríðsdans í eyðimörkinni. Það var
snorklað á Great Barrier Reef,
farið í Lower Hunter-dalinn, vín-
héruð norður af Sydney og á af-
mælisdegi Jónínu var farið í Sydn-
ey-óperuna til að sjá La Bohème í
þessu ægifagra óperuhúsi. Þá fóru
nokkrar í afar skemmtilega ferð í
sumarhús til Danmerkur, til
Mexíkó og síðasta ferðin sem sum-
ar okkar fóru með henni var til
Kanada á sl. sumri og var það
frekar erfið ferð en Jónína stóð sig
eins og hetja þó að hún væri orðin
nokkuð lasin. Jónína hafði gaman
af ferðalögum og fór í siglingu um
Karíbahafið í nóvember sl. sem
hún hafði mikið gaman af, en sú
ferð var sú síðasta áður en hún fór
í langferðina miklu nú. Jónína var
einstaklega dugleg og jákvæð
kona og alltaf til í að taka þátt í
öllu sem okkur stelpunum datt í
hug. Við vitum að hún verður með
okkur áfram þegar við hittumst.
Við viljum þakka vinkonu okk-
ar fyrir einstaklega góða vináttu,
hlýju og samveru. Við vottum
börnum hennar Örnu og Þórði og
fjölskyldum þeirra okkar dýpstu
samúð.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Pálína, María, Ásdís,
Elín, Magnúsína, Þórey
og Guðbjörg.
Gef mér faðir, ævi alla
æðrulaust að dvelja hér,
uns þú lætur á mig kalla
í öllu mun ég treysta þér.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Í dag kveðjum við systur í So-
roptimistaklúbbi Árbæjar með
miklum söknuði elskulega systur
okkar Jónínu Árnadóttur. Hún
gekk í klúbbinn okkar árið 1983 og
hefur starfað með honum óslitið
allar götur síðan og sinnt þar
mörgum ábyrgðarstörfum.
Að vera meðlimur í alþjóðasam-
tökum Soroptimista er bæði gef-
andi og skemmtilegt. Þau eru
stjórnunar- og starfsgreinasam-
tök kvenna sem hafa að leiðarljósi
hjálpar- og þjónustustörf til að
efla manréttindi og stöðu kvenna.
Jónína var ávallt tilbúin að láta
gott af sér leiða og var bæði ötul
og samviskusöm í þeim verkefn-
um sem henni voru fólgin.
Margs er að minnast á langri
samveru í klúbbnum og standa
upp úr skemmtilegar ferðir innan-
lands og utan, t.d. ferð til Kalmar í
Svíþjóð á Norræna vinadaga, ferð
til Hollands og ýmsar góðar
stundir innanlands.
Það hefur verið mjög erfitt að
fylgjast með heilsu Jónínu hraka
ört síðustu mánuði og minnumst
við hennar með sorg í hjarta. Hún
var vinmörg og kom það best fram
í þeim fjölmörgu heimsóknum síð-
ustu mánuði sem hún fékk frá vin-
um sínum og reyndu þeir að
styrkja hana í baráttunni sem hún
háði af einstöku æðruleysi. En
ekki má sköpum renna og hennar
tími var kominn. Við hin sitjum
eftir hljóð.
Fjölskyldu hennar sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur og þökkum Jónínu samfylgdina
á liðnum árum.
Guð blessi minningu Jónínu
Árnadóttur.
Fyrir hönd Soroptimistaklúbbs
Árbæjar,
Unnur Óladóttir formaður
og María Karlsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Ljóð um ömmu.
Vonandi verður þú glöð,
vonandi verður þú kát.
Að dvelja hjá Guði,
að spila skák og mát
með mömmu þinni og pabba.
Ég elska þig og vonandi hugsar
þú um mig.
(KKÍ)
Elsku amma okkar, þú
verður ávallt í huga okkar
og minningum.
Þín að eilífu,
Ólafur Ingi, Kjartan Kári
og Unnur Erla.