Dagblaðið Vísir - DV - 24.07.2009, Síða 26

Þingmála-
halaklipping
Ég lagaði til inn á baði, setti í eina vél og bjó um rúmið,“ sagði ég kokhraustur þegar ég hóf máls- vörn mína í gær. Ég lá undir
ámæli vegna framtaksleysis á heim-
ilinu. Ég vissi að mögulegt væri
fyrir hana að rengja þetta með
rúmið, þar sem ég hafði lagst í
það aftur áður en hún kom heim
úr kvöldvinnunni. Ég bætti því
að sjálfsögðu við að dagurinn
í vinnunni hafi verið óvenju
strembinn, til að skora eitt eða
tvö samúðarstig. Það hrökk
skammt því ég bý með verðandi
lögfræðingi.
Þeir sem eru í sambúð vita að fátt ógnar heimilisfriðnum meira en húsverkin. Þeir karlmenn sem þekkja það ekki hljóta ýmist að vera undirgefnir snyrtipinnar, eiga meðvirka, harðduglega sambýlis-konu eða eiga það sameiginlegt með henni að vera argasti sóði.
Nú þarf ég að gæta orða minna. Að sjálfsögðu á ég harðduglega og yndislega kærustu, ekki misskilja mig. Við erum hins vegar bæði frekar frjálsleg í umgengni á köflum en ég viðurkenni þó að ég er stundum örlítið frjálslegri.
Annað okkar hefur, þrátt fyrir misjafna umgengni, mikið óþol fyrir óhreinu leirtaui, skítugum gólfum eða óþvegnum þvotti. Hitt okkar er ég. Ég get vel sætt mig við ófrágenginn þvott og ofurlítið drasl á eldhúsborðinu, nema von sé á gestum. Hún er hins vegar þeirrar
náttúru að geta ekki sofnað nema vita af hreinni íbúð. Þetta skapar óneit-
anlega árekstra í sambandinu, sem teygir þegar verst lætur, anga sína alla
leið inn í svefnherbergi, dómssal 101. Álykti hver sem vill.
Elskan, ég vil bara að við skiptum þessu jafnt,“ sagði hún (ákæruvaldið) eftir
máttlitlar varnir mínar,
áður en ég greip fram í
fyrir henni með því að
bæta við að ég hafi líka
þvegið bílinn og bónað.
„Það telst ekki með,“ svar-
aði hún að bragði. „Telst
ekki með,“ hugsaði ég
með mér og klóraði mér
í hausnum. Til að lægja
öldurnar lét ég kyrrt liggja
og lofaði bót og betrun,
áður en ég bauð góða
nótt með snatri. Ég vildi
nefnilega síður að hún
kæmist að því að ég hafði
ekki hengt upp þvottinn
úr vélinni og að tiltekt á baðherberginu fólst í að taka upp dagblöðin eftir
sjálfan mig.
Ástæður þess að garðstörf, bílaviðgerðir og bílaþrif eru ekki talin með þegar húsverkin eru gerð upp hefur lengi verið mér hulin ráðgáta. Ég er mikill jafnréttissinni en finnst konur farnar að teygja sig held-ur langt þegar þær neita að viðurkenna að garðsláttur og viðhald
á bílnum teljist til heimilisafreka. Það getur verið hörku púl. Á sama hátt
finnst mér ósanngjarnt að ég fái ekki afslátt af húsverkum þegar ég dreg
björg í bú. Hún þvertekur fyrir að veiðiferðir með félögunum teljist til frá-
dráttar, þó ég slysist til að krækja í einn og einn silung eða finni sjálfdauða
gæs endrum og eins. Óréttlætinu eru engin takmörk sett.
Hvað sem því líður get ég með gleði í hjarta upplýst að árekstrar á mínu heimili vegna húsverka hafa verið óvenju fátíðir í sumar. Sömu vikuna og við eignuðumst okkar fyrstu uppþvottavél sömd-um við um þvottamál til framtíðar. Ég sé um að setja þvottinn í
vél og hengja hann upp. Hún sér um að brjóta saman og raða inn í skáp.
Skýrari getur verkaskiptingin ekki orðið. Þetta fyrirkomulag hefur reynst
frábærlega, þó á köflum hafi nokkur réttaróvissa ríkt um það hvort okkar
skuli koma þvottinum í taukörfuna. Henni tókst að sannfæra mig um að
ef karfan væri full væri ábyrgðin mín, annars sæi hún um að fylla hana.
Og nei, ég mátti víst ekki kaupa stærri körfu.
Ég er, þegar allt er tínt til, nokkuð sáttur við mitt hlutskipti þegar kem-ur að húsverkum. Ég hef þó ekki sagt mitt síðasta orð með bílavið-gerðirnar. Það hlýtur að vera skýlaus krafa karlmanna að viðhald á bílnum teljist jafnhátt ryksugun og skúringum. Málið verður dóm-
tekið á heimilinu um helgina.
Lífið mEð Lög-
fræðiNgi
Baldur guðmundsson skrifar
Sumir verkferlarnir hér í þinginu eru alveg stórfurðulegir.
Ég hafði aldrei gert mér grein fyrir að skorið væri á þing-
málahala í hvert skipti sem þingi lýkur, eins og til dæmis
þegar þessu sumarþingi lýkur. Það þýðir að öll málin sem
við náum ekki að ljúka og eru til dæmis
í annarri umræðu
í nefnd detta nið-
ur dauð. Þá þarf
að byrja upp á nýtt
á málinu og sum
mál hafa hlotið
þessi örlög í meira
en 10 skipti. Mál-
in þurfa sem sagt
að fara í gegnum
allt ferlið aftur, það
þarf að mæla fyr-
ir þeim, taka þau
inn í nefnd, taka
þau í umræðu og
svo kannski aftur
fyrir nefnd og loks
í þriðju umræðu.
Það þarf aftur að
boða gesti á nefndarfundi
og stundum komast málin
aldrei út, þegar það gerist
er það kallað að svæfa mál
í nefnd. Ég verð að viður-
kenna að mér finnst þetta
algerlega fáránleg vinnu-
brögð. Þessi halaskurð-
ur gerist í það minnsta á
hverju ári og þegar þing
er kallað saman á auka-
þing eins og núna í sumar
og þá kemur þessi óeðli-
lega pressa á að ýta mál-
um með hraða í gegnum
þingið.
Ég ætla að sjá hvort okkur takist ekki að fá þessari hefð
breytt, því ég er sannfærð um að ef þetta fyrirkomulag væri
afnumið myndi þingið verða skilvirkara og sterkara. Þá
er möguleiki á að hægt væri að nýta nefndarvinnu til að
undirbúa fleiri þingmannafrumvörp og þingmenn fái þá
tækifæri á að vera eitthvað annað en stimpill fyrir fram-
kvæmdavaldið.
Þreyta í þinghúsinu
Allir sem í þinghúsinu starfa hafa verið undir miklu álagi
og lítið um frí hjá fólki síðan hrunið breytti öllu í landinu.
Fólk er orðið örþreytt og þegar hlutunum er þannig háttað
er þráðurinn styttri og hugsunin ekki skýr. Ég veit að marg-
ir sem eru að vinna hérna liggja andvaka af áhyggjum því
við erum með sanni að taka ákvarðanir sem munu til lang-
frama hafa áhrif á land og þjóð. Það væri langskynsamleg-
ast að leyfa bara þinginu að fara í frí og láta Icesave í nefnd
sem er sérhæfð í því að taka skynsamlegar ákvarðanir sem
ekki eru litað af pólitík heldur þjóðarhag, nefnd sérfræð-
inga sem fá aðgang að öllum
þessum leyniskjölum og geta
þrætt sig í gegnum hagfræði-
tölfræðina og komist að skyn-
samlegri niðurstöðu og hugs-
að í lausnum.
Leyfum þjóðinni að
lesa leyniskjölin
Þegar ný stjórn tók við völd-
um var lofað gegnsæi og lýð-
ræðislegri vinnubrögðum.
Held að undanfarnar vik-
ur hafi því miður sannað að
ráðamenn séu með mál á
sínum höndum sem er þeim
ofviða. Auðvitað á að birta
þessi skjöl en ég
held að aðalástæða
þess að þau eru vaf-
in leyndarhjúp sé
einfaldlega að inni-
hald þeirra opinber-
ar vanhæfni þeirra
aðila sem komu að
þessum samningi,
bæði fyrrverandi
stjórn og núverandi
stjórn. Þá hefðu þeir
embættismenn sem
komu að þessu máli
átt að nýta sér ein-
hverja af þessum fjöl-
mörgu erlendu sér-
fræðingum sem hafa
boðist til að aðstoða
okkur. Allt í kringum þetta Icesave- mál er reyndar farið
að minna mig óþægilega á þá firringu sem var í gangi fyrir
bankahrunið. Ekki er hlustað á varnaðarorðin heldur bara
fengnir jámenn til að gera lítið úr þeim sem gagnrýna mál-
ið. Best væri að allri leynd væri létt af Icesave nema það
sem hreinlega varðar þjóðaröryggi. Mikið af þessum gögn-
um í leynimöppunum eru fréttatilkynningar og annað sem
nú þegar er opinbert.
Þjóðstjórn
Svo finnst mér umfang málanna vera svo stórt að ekki er
hægt að taka á þeim eftir hefðbundnum leiðum. Til að hér
náist þverpólitísk samstaða um þessi stóru mál þurfa allir
að axla sameiginlega ábyrgð, því finnst mér og hefur alltaf
fundist þjóðstjórn vera málið eða utanþingstjórn.
Undarleg vinnubrögð í þinginu tefja mál og
draga úr skilvirkni segir Birgitta Jónsdótt-
ir, þingmaður Borgarahreyfingarinnar,
sem vill breyta vinnubrögðum á Alþingi.
Icesave er áfram aðalmálið í þinginu og telur Birgitta aðalástæðu
þess að ýmis skjöl eru vafin leyndarhjúp vera þá að innihald þeirra
opinberi vanhæfni þeirra sem komu að samningnum.
26 föstudagur 24. júlí 2009 umræða
HELGARPISTILL