Dagblaðið Vísir - DV - 04.12.2009, Blaðsíða 30

30 föstudagur 4. desember 2009 helgarblað
Íris Björk Jónsdóttir athafnakona missti allar sínar veraldlegu eigur í bankahrun-
inu. Þrátt fyrir það er hún hamingjusöm enda ástfangin en hún og eiginmaður
hennar voru að opna tískuvöruverslunina Momo. Íris segist hafa verið orðin frek
og að ekkert hafi verið nógu gott fyrir hana. Hún er ánægð með lífið í dag.
byrjar upp á nýtt
Missti allt
&
„Ég eyddi líklega 20 þúsunduM í
nudd á viku en naut þess ekki bet-
ur en svo að Ég pirraðist yfir að
nuddarinn hefði ekki verið nógu
góður. eins fannst MÉr ekkert
tiltökuMál að kaupa MÉr louis
vuitton-tösku á 150 þúsund og
það seM verra var að Ég vissi ekki
hvað Mjólkurfernan kostaði.“
Ástfangin „Hann er skemmtilegur og góður, venjulegur maður sem spilar á gítar og eldar góðan mat og drekkur rauðvín. Og er góður við börnin mín. Einmitt þannig mann þurfti ég. Ekki einhvern jakkafata-klæddan Kaupþingsmann, mig hefur aldrei langað í slíkan. Ég gæti hæglega deitað gæjann sem tæmir ruslið hjá mér ef týpan heillar mig. Því þótt margir haldi annað er ekki til snobb í mér.“ MYND Íris JóhaNNsDóttir
Ég er hvorki reið né bitur, þetta fór bara eins og það fór,“ segir Íris Björk Jónsdótt-ir athafnakona, oft tengd við verslunina GK. Íris Björk tapaði öllum sínum ver-
aldlegu eigum í bankahruninu í fyrra en segist
þrátt fyrir allt hamingjusamari en nokkru sinni.
Með hjálp eiginmanns síns opnaði hún tísku-
vöruverslunina Momo í vikunni og hefur breytt
lífi sínu til batnaðar og eyðir nú meiri tíma með
þeim sem skipta hana mestu, dætrunum, ömmu-
börnunum tveimur, eiginmanninum og vinum.
Fallið var hátt
Íris viðurkennir að fallið hafi verið hátt og að
áfallið hafi verið mikið á meðan á öllu stóð. Eft-
ir mikla velgengni í viðskiptum síðustu árin voru
eignir hennar talsverðar en fuðruðu upp vegna
aðstæðna sem hún réð ekki við. „Ég efnaðist
mjög á stuttum tíma og mátti þess vegna gera ráð
fyrir að peningurinn færi mjög snöggt líka. Ég
lenti í ömurlegum aðstæðum sem voru ekki mér
að kenna. Fólk sem ég var að vinna með missti
sitt og ég fór niður með því. Ég hef enga trú á að
einhver reyni að koma manni í svona vandræði,
þetta bara gerðist og ég knúsa þetta fólk þegar ég
hitti það í dag. Hins vegar gæti ég hæglega átt allt
mitt ennþá, ef ég hefði haft samvisku í það. Þá
byggi ég ennþá í fallega einbýlishúsinu og keyrði
um á Range Rovernum. Ég er bara ekki þannig.“
Vildi bara meira
Íris viðurkennir fúslega að hafa tekið virkan þátt
í góðærinu og jafnvel meira en margur ann-
ar. Hún bjó í flottu einbýlishúsi í Garðabænum
og rak tískvöruverslunina GK þar til í fyrra þeg-
ar hún seldi verslunina. Þá hafði hún keypt og
endurselt hús og hannað fyrir þá ríku um dá-
góðan tíma. Einbýlishúsið í Garðabæ á hún
ennþá en hún býr ekki þar lengur og veit
ekki hvort hún mun halda húsinu. „Ég
hef alltaf haft dýran smekk og ramb-
aði alltaf á dýrasta hlutinn í búðum
og langaði í stærsta og flottasta hús-
ið í hverfinu. Í dag er ég orðin af-
slappaðri yfir þessu öllu saman og
kann að meta betur það sem ég hef
og sérstaklega samverustundirnar
með fjölskyldunni og vinum mín-
um en ég á frábæran vinahóp.
Hér áður fyrr fór maður út að
borða með hópi fólks og eyðsl-
an var gífurleg. Í dag finnst mér
yndislegt ef ég get leyft mér og
börnunum eða eiginmannin-
um að fara á veitingahús einu
sinni í mánuði og ég nýt þess
mun betur en áður. Eins er
það með ferðalögin. Í dag er
ferðast ódýrt og gist á ódýrum
gististöðum og jafnvel borð-
aður BigMac í stað 25 þúsund
króna steika í hverja máltíð.
Þetta var allt komið út í
svo mikið rugl. Ég vildi
bara meira og meira en
naut ekki neins.“
skammast sín ekki
Ferill Írisar í viðskiptum
hófst þegar hún var tví-
tug og foreldrar henn-
ar arfleiddu hana og
systur hennar að fata-
hreinsuninni Úðafossi.
„Ábyrgðin og traustið
sem þau lögðu á okkur
var mjög mikið og ég er
mjög þakklát fyrir það.
Pabbi lést í fyrrahaust
en hann var þekkt-
ur fyrir heiðarleika og
þau mamma bæði. Ég
lærði af þeim og hef
alltaf verið sanngjörn
og blátt áfram í mínum viðskiptum og í lífinu
sjálfu,“ segir Íris og bætir við að hún hafi ekki lát-
ið velgengnina stíga sér til höfuðs. „Gömlu vin-
irnir mínir hafa alltaf verið vinir mínir þótt ég
hafi eignast marga frábæra í viðbót. Ég á vini sem
ég var að pönkarast með á unglingsárunum og
svo aðra sem eru milljarðamæringar og allt þar á
milli. Ég hef aldrei þóst vera einhver önnur en ég
er,“ segir Íris en viðurkennir að hún hafi
verið orðin svo góðu vön að hún
hafi ekki lengur kunnað að
meta hlutina. „Ég var
bara orðin mjög frek
og vildi bara meira
og meira. Ég eyddi
líklega 20 þúsund-
um í nudd á viku
en naut þess ekki
betur en svo að
ég pirraðist yfir
að nuddarinn
hefði ekki ver-
ið nógu góður.
Eins fannst mér
ekkert tiltöku-
mál að kaupa
mér Lou-
is Vuitton-
tösku á 150
þúsund og
það sem
verra
var að
ég vissi
ekki
hvað
mjólkurfernan kostaði. Ég
hefði giskað á 500 eða 1000
krónur,“ segir Íris sem skamm-
ast sín ekki fyrir fortíðina. „Ég
hef aldrei reynt að fela hvern-
ig ég er og í dag lifi ég svipuðu
lífi þótt það sé minna af öllu. Ég
fer einu sinni í nudd á mánuði
í stað þess að fara tvisvar í viku
og þótt ég sé að drep-
ast í öxlunum eftir
alla vinnuna við
að koma versl-
uninni á kopp-
inn þarf ég að
bíða til mán-
aðamóta eft-
ir nuddinu.
En ég veit
að ég á eftir
að njóta þess mun betur en
áður,“ segir hún brosandi.
Fann ástina í vinnunni
Íris rak GK í nokkur ár og
segist alls ekki í samkeppni
við þá verslun með Momo
þar sem hún selur falleg föt
á hagstæðu verði. „Við Íslend-
ingar erum svo góðu vön en
í dag viljum við ekkert endi-
lega borga mikið fyrir vör-
una svo ég hef fulla trú á því að
Momo gangi vel. Ég hef engan
áhuga á því að selja kjóla á 59
þúsund og lenda svo í
vandræðum ef þeir duga ekki út árið. Ég
vil selja vöruna á góðu verði og vera viss um að
kúnninn gangi ánægður út. Ég hefði aldrei getað
þetta nema með hjálp eiginmannsins og það er
yndisleg tilfinning að standa ekki í þessu ein. Ég
hafði svo lengi verið „Íris í GK“ eða „Íris í Úða-
fossi“. Nú er ég „Íris og Gummi“ og það hljóm-
ar frábærlega,“ segir hún en Íris kynntist ástinni
sinni, Guðmundi H. Jóhannssyni, þegar hún
var að hanna hús fyrir Berglindi Ásgeirsdóttur í
ZikZak en Guðmundur var pípulagningameist-
arinn í verkinu. „Við Gummi kynntumst fyr-
ir þremur og hálfu ári og fórum að hittast fyrir
einu og hálfu ári og giftum okkur í ágúst í sumar.“
Aðspurð hvort pípari hafi þótt nógu flottur fyrir
hana á sínum tíma hlær hún og segist oft hafa
fengið þessa spurningu: „Hann er skemmtilegur
og góður, venjulegur maður sem spilar á gítar og
eldar góðan mat og drekkur rauðvín. Og er góð-
ur við börnin mín. Einmitt þannig mann þurfti
ég. Ekki einhvern jakkafataklæddan Kaupþings-
mann, mig hefur aldrei langað í slíkan. Ég gæti
hæglega deitað gæjann sem tæmir ruslið hjá mér
ef týpan heillar mig. Því þótt margir haldi annað
er ekki til snobb í mér.“
Gæti ekki liðið betur
Íris segist hamingjusamari í dag en hún hafi lengi
verið. Álagið sé minna og því hafi hún meiri tíma
til að eyða með tvíburastelpunum sínum og eig-
inmanni. „Börnin mín og fjölskyldan eru klár-
lega það mikilvægasta í mínu lífi og hafa alltaf
verið. Ég er bara meira meðvituð um það í dag.
Varðandi verslunina var þetta bara spurning
um að lifa af og hafa atvinnu. Það er enginn
að biðja mig um að hanna eldhús fyrir fleiri
hundruð þúsund í dag,“ segir hún en bætir
við að hún hafi engan áhuga á að klifra upp á
toppinn aftur. „Í dag erum við komin í litla,
kósí íbúð með hund og okkur gæti ekki lið-
ið betur. Ég hef tekið ákvörðun um að reyna
ekki að meika það aftur. Þess í stað vil ég
hafa búðina litla og notalega og vonandi geta
séð fyrir fjölskyldunni. Þetta var spurning um
að gefast upp, flýja land og lifa á félagslega
kerfinu í Svíþjóð eða reyna að bjarga sér og
vona að hlutirnir reddist,“ segir hún í gríni en
bætir alvarleg við: „Mig langar ekki í meira en
það sem ég hef og hef ekki lengur áhuga á 500
fm húsi með sundlaug, tveimur Range Rover-
jeppum og risastóru sumarhúsi. Það kostar bara
meiri þrif og fleiri konur til að þrífa. Ég stóð og féll
með sjálfri mér og er með hreina samvisku,“ seg-
ir hún og bætir við að ef hún hefði gamblað með
peninga annarra væri hún örugglega með móral.
„Ég ætla ekki að nefna nein nöfn en sumir voru
ekki með allt sitt undir eins og ég og þessir aðilar
búa enn í sínum húsum og stefna klárlega í sömu
átt. Það væri örugglega frábært að hafa svona
tröllatrú á sjálfum sér og geta bara vaðið áfram.
En ég hef ekki áhuga. Ástandið á landinu er mjög
slæmt en samt er ég ánægð með mínar aðstæð-
ur. Ef ég hefði ekki misst allt veit ég ekki hvar ég
væri stödd í dag, allavega hefði ég ekki ennþá vit-
að hvað mjólkin kostaði.“ indiana@dv.is
athafnakona Ferill
Írisar hófst í Úðafossi
en hún rak GK um
tíma og hefur keypt,
endurgert og selt hús
og hannað fyrir þá ríku.
Nú er hún farin að selja
föt á hagstæðu verði.
MYND Íris JóhaNNsDóttir